Το άδειο «ιερό δισκοπότηρο»..

Υπάρχει ένα κρίσιμο θέμα που θα πρέπει να μελετήσουμε. 
Πώς παρασύρθηκε ένας ολόκληρος λαός και το πολιτικό του σύστημα από μια χίμαιρα; 
Πώς φτάσαμε στο σημείο να πιστεύουμε ότι «είχαμε στο τσεπάκι» τη διαγραφή του χρέους, χρησιμοποιώντας ακόμη και «υπερόπλα» τύπου γερμανικών αποζημιώσεων;

• Άρθρο του κ.Αλ.Παπαχελά

Στα χρόνια της κρίσης το χρέος έγινε το «ιερό δισκοπότηρο» της ελληνικής πολιτικής ζωής. Η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν μπόρεσε να... ανοίξει το θέμα πριν από το PSI καθώς η ΕΚΤ απείλησε ανοιχτά ότι θα τραβήξει την πρίζα από τις ελληνικές τράπεζες.

Συζητείται ευρέως το σενάριο σύμφωνα με το οποίο η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε τότε να είχε απειλήσει με μονομερή χρεοκοπία, γνωρίζοντας ότι μεγάλο μέρος του χρέους ανήκε σε ευρωπαϊκές τράπεζες και πως δεν υπήρχαν ακόμη τότε τείχη προστασίας του ευρωπαϊκού συστήματος. Το αν θα είχε ακολουθήσει κάποιος πιο λογικός συμβιβασμός ή ένα ολοκαύτωμα, είναι δύσκολο να απαντηθεί.

Η κυβέρνηση Σαμαρά πήρε την υπόσχεση για τη μείωση του χρέους, αλλά δεν πρόλαβε να πιει νερό – αν και έφτασε πολύ κοντά στην πηγή. Οι ευθύνες των Ευρωπαίων είναι μεγάλες και θα έπρεπε να είχαν προχωρήσει στη μείωση όταν η Αθήνα πέτυχε το πρωτογενές πλεόνασμα.

Η κυβέρνηση Τσίπρα ξεκίνησε με μεγάλα λόγια για διαγραφή του χρέους και βαριές κουβέντες για τους αντιπάλους της. Τώρα έχει προσγειωθεί στην πραγματικότητα. Αυτές τις μέρες γίνεται μια πολύ σοβαρή τεχνοκρατική προεργασία για κάποιες ρυθμίσεις του χρέους έως το τέλος του έτους. Πρόκειται για τεχνικές λύσεις, που είναι βέβαιο ότι δεν θα λένε τίποτε απολύτως στους απλούς πολίτες.

Η πιο «θεαματική» μείωση θα έλθει το 2018, μετά τις γερμανικές εκλογές και –πιθανότατα– μετά τις επόμενες ελληνικές. Ο κ. Τσίπρας είχε δηλώσει ότι θα φορέσει γραβάτα αν και όταν λυθεί οριστικά το ζήτημα του χρέους. Προφανώς θα χρειαστεί να περιμένει.

Υπάρχει όμως ένα κρίσιμο θέμα που θα πρέπει να μελετήσουμε. Πώς παρασύρθηκε ένας ολόκληρος λαός και το πολιτικό του σύστημα από μια χίμαιρα; Πώς φτάσαμε στο σημείο να πιστεύουμε ότι «είχαμε στο τσεπάκι» τη διαγραφή του χρέους, χρησιμοποιώντας ακόμη και «υπερόπλα» τύπου γερμανικών αποζημιώσεων;

Ο κίνδυνος είναι προφανής. Ενα κομμάτι του λαού που εκπαιδεύθηκε στις υπερβολές και τις ακρότητες θα θεωρήσει τώρα ότι ο κ. Τσίπρας, όπως και ο κ. Σαμαράς, και πιο πριν ο κ. Παπανδρέου, είναι «προδότες» γιατί δεν πάλεψαν αρκετά την υπόθεση. Μια κλασική περίπτωση όπου ο πολιτικός κόσμος αυτοκτονεί με τα ίδια του τα χέρια.

Μοιραστείτε



Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK