ΕΘΝΙΚΟ FORUM: Τι στο καλό ήθελαν να κάνουν; - Άρθρο για τον πραγματικό τρόπο σκέψης της ηγεσίας του Σύριζα

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016

Τι στο καλό ήθελαν να κάνουν; - Άρθρο για τον πραγματικό τρόπο σκέψης της ηγεσίας του Σύριζα

«Ποτέ δεν κατάλαβα την στρατηγική της Ελλάδας…»

Ζαν Κλοντ Γιούνγκερ

(σχετικά με τη Διαπραγμάτευση Τσίπρα/Βαρουφάκη, 21-08-2015)

Ενώ η πλειοψηφία των Ελλήνων προσπαθεί να αντιμετωπίσει τα μέτρα του τρίτου μνημονίου, το μεγάλο ερώτημα που παραμένει όσον αφορά στη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι το τί ακριβώς ήθελαν να κάνουν. Γιατί ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης απέφυγαν μια γρήγορη συμφωνία που θα μας οδηγούσε στις αγορές; Γιατί έπρεπε οι Έλληνες να υπομείνουν ένα δυσβάσταχτο τρίτο μνημόνιο με μέτρα που κανένας από τους προηγούμενους δεν τόλμησε να υπογράψει; Γιατί πήγαμε σε ένα δημοψήφισμα που κανένας δεν κατάλαβε τί ψήφισε; Γιατί δεν προστατεύσαμε τις ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις από τα capital controls;

«Μπορεί τα κομμουνιστικά καθεστώτα να είχαν αυτό το τεράστιο έλλειμμα ελευθερίας, αλλά τουλάχιστον είχαν στο κέντρο της σκέψης τους τον άνθρωπο»
Αλέξης Τσίπρας
(Συνέντευξη στο Περιοδικό Schooligans, 23-04-2008)

Αυτά είναι μόνο μερικά από τα ερωτήματα που καλούνται να απαντήσουν όσοι προσπαθήσουν να κατανοήσουν την περίοδο της περήφανης διαπραγμάτευσης. Είχε όντως αυταπάτες όπως δήλωσε ο Έλληνας Πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής το Μάιο του 2016; Ή απλά έκαναν λάθος εκτίμηση νομίζοντας ότι οι δανειστές θα εκβιάζονταν αν τους απειλούσαμε με έξοδο από το Ευρώ, όπως δήλωσε στην ΕΡΤ τον Αύγουστο του 2015 ο Γιάννης Δραγασάκης;

Για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε τον ΣΥΡΙΖΑ και το τι πήγε στραβά και η χώρα μας δεν είναι αυτή τη στιγμή εκτός μνημονίων, θα πρέπει να κατανοήσουμε την κοσμοαντίληψη της ηγεσίας του κόμματος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Τα πρωτοκλασσάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μονάδες που ανδρώθηκαν και μεγάλωσαν με κομμουνιστικές αντιλήψεις και μαρξιστικά δόγματα. Τί θα πει αυτό; Ότι είχαμε να κάνουμε με ένα εντελώς νέο φαινόμενο στα πολιτικά χρονικά της Ελλάδας, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν ήταν ένα καινούργιο ΠΑΣΟΚ που θα αξιοποιούσε τα αντι-δυτικά αισθήματα του Ελληνικού λαού για να ανέβει στην Εξουσία, αλλά μια ομάδα ανθρώπων που όντως στα πρόσωπα της Μέρκελ, του Ντράγκι και των υπόλοιπων Ευρωπαίων, έβλεπαν τον διεθνή καπιταλισμό τον οποίο έπρεπε να συντρίψουν. Κι αν οι συσχετισμοί δυνάμεων που έμαθαν να αναλύουν στα ιδεολογικά μαθήματα της ΚΝΕ κατά τη διάρκεια της νιότης τους δεν ήταν υπέρ τους; Τότε απλά θα αποδέχονταν ένα νέο Μπρεστ-Λίτοφσκ ωσότου οικοδομήσουν ένα παντοδύναμο Σοσιαλιστικό κράτος που αφού επικρατήσει εσωτερικά, θα πάρει τη ρεβάνς από τον ιμπεριαλισμό.

Η ψήφος της 25^ης Ιανουαρίου του 2015 ήταν η ευκαιρία που για χρόνια περίμεναν οι ευαγγελιστές της Ριζοσπαστικής Αριστεράς καθώς περνούσαν τις μέρες τους ξέγνοιαστα στις ταβέρνες και στα ρακομελάδικα. Ενώ παράλληλα σχεδίαζαν το πως θα ανατρέψουν τον καπιταλισμό. Και όταν η Ιστορία τους έκλεισε το μάτι, ήταν έτοιμοι από καιρό να μην την αφήσουν να πάει χαμένη. Ακόμα κι αν το κόστος της ήταν να πάρει τρία Υπουργεία ο Πάνος Καμμένος, που οι ίδιοι ορκίζονταν ότι δεν θα συνεργάζονταν ποτέ μαζί του.

Έτσι λοιπόν, με όπλα τις για χρόνια μαρξιστικές μελέτες τους, την επαναστατική γυμναστική και τα ιδεολογικά μαθήματα της ΚΝΕ, ήρθε η ώρα που η Ριζοσπαστική Αριστερά πήρε τις τύχες του τόπου. Η στιγμή που ο Σοσιαλισμός θα επέστρεφε στο προσκήνιο και η ιστορία θα έπαιρνε εκδίκηση για την αδικία του 1989. Επιτέλους θα έδειχναν σε όλους ότι η μάνα του Στάλιν ήταν όντως έγκυος ξανά, όπως για χρόνια φώναζαν στις πορείες, καθώς περνούσαν βαριεστημένα από το Σύνταγμα και ενώ συζητούσαν σε ποιό κουτούκι θα κατέληγαν.

Βέβαια το αποτέλεσμα αυτής της συγκυρίας αποδείχτηκε κωμικοτραγικό σε κάθε του έκφανση. Κωμικό για τις λύσεις που προτείνονταν, τραγικό για το λαό που τις βίωνε.

Σε κάθε περίπτωση αυτά ήξεραν, αυτά πρότειναν, αυτά έκαναν. Ειδικά στους μήνες της περήφανης διαπραγμάτευσης, οι πρακτικές της κυβέρνησης του Λένιν ήταν επί της ουσίας το εγχειρίδιο που προσπάθησε να ακολουθήσει και ο Αλέξης Τσίπρας. Το πρώτο πράγμα που χρειάστηκε ο Ρώσος επαναστάτης για να παγιώσει την εξουσία ήταν μετρητά ώστε να πληρώνει τακτικά τον στρατό των Μπολσεβίκων. Χαρτονομίσματα σε μεγάλη ποσότητα είχαν όμως μόνο οι τράπεζες. Και ο κεντρικός τραπεζίτης Ivan P. Shipov αρνούνταν πεισματικά να τους τα δώσει. Τι έκαναν τότε οι Μπολσεβίκοι; Μα τίποτα περισσότερο από αυτό που πρότεινε ο κύριος Λαφαζάνης για νομισματοκοπείο και η κυρία Κωνσταντοπούλου για τον κύριο Στουρνάρα. Περικύκλωσαν με στρατό και φορτηγά την κεντρική τράπεζα, πήραν τα μετρητά με τη βία και εκδίωξαν με απειλές τον Shirov καθώς ακολουθούσε τους νόμους του κράτους και όχι το Επαναστατικό Δίκαιο των Μπολσεβίκων.

Κατόπι αφού οι Επαναστάτες με την δύναμη των όπλων εξάντλησαν όλα τα αποθεματικά των τραπεζών αντιλήφθηκαν ότι οι τράπεζες δεν υπήρχαν απλά για να αποθηκεύει το κράτος και οι ιδιώτες μετρητά, αλλά είχαν και άλλες πιο χρήσιμες λειτουργίες. Μπορούσαν για παράδειγμα να εκδίδουν επιταγές ή να διατάσουν πληρωμές. Διαδικασίες που ήταν κομβικής σημασίας για την αγορά όπλων και πυρομαχικών από το εξωτερικό. Όμως το ειδικευμένο προσωπικό των τραπεζών είτε απεργούσε είτε αρνούνταν να τους βοηθήσει, και οι οπαδοί του Λένιν δεν είχαν τα προσόντα για το χειρισμό μιας τράπεζας. Τι έκαναν τότε οι Μπολσεβίκοι; Μα αυτό που πήγε να κάνει ο κύριος Τσίπρας και ο κύριος Παππάς ‘εκλεπτυσμένα’ με τη δίωξη στη κυρία Σταυρούλα Νικολοπούλου, γυναίκα του κύριου Στουρνάρα, όταν ο τελευταίος αρνήθηκε να συνεργαστεί στην υπόθεση της Attica Bank και τη χρηματοδότηση του κύριου Καλογρίτσα. Οι Μπολσεβίκοι σε μια επιχείρηση αστραπή συνέλαβαν και έπιασαν όμηρους τις γυναίκες και τα παιδιά των τραπεζικών υπαλλήλων, ώστε οι τελευταίοι να συμμορφωθούν και να ακολουθήσουν τις επιταγές της Επανάστασης.

Βέβαια τα μετρητά που κατέσχεσαν, άρχισαν να τελειώνουν. Τότε οι κομισάριοι ανακάλυψαν ότι πολλοί ιδιώτες είχαν αποθηκεύσει των πλούτο τους στις θυρίδες των τραπεζών. Αρχικά προσπάθησαν να τις διαρρήξουν αλλά απέτυχαν. Έδωσαν εντολή λοιπόν σε όλους τους κάτοχους θυρίδων να παρουσιαστούν στα τραπεζικά καταστήματα, ώστε οι κομισάριοι να ελέγξουν και να κάνουν κατάσχεση στα μετρητά και σε ότι θεωρούσαν ως αδικαιολόγητο πλούτο. Θα μου πείτε και τι σχέση αυτό με εμάς; Λοιπόν η αναπληρώτρια υπουργός οικονομικών Νάντια Βαλαβάνη τον Ιούλιο του 2015 είχε προτείνει κρατικό έλεγχο στις θυρίδες των τραπεζών ώστε να μην βγουν μετρητά από αυτές. Και γιατί αυτό δεν είναι μια απλή σύμπτωση; Αν η σχέση σου με την οικονομία ξεκινά από τη βαθειά μελέτη της Οκτωβριανής επανάστασης και δεν πάει πέρα από αυτήν, είναι φυσικό οι λύσεις που θα προτείνεις να έχουν σαν αφετηρία τις πρακτικές του Λένιν. Σε κάθε περίπτωση η πρόταση της κυρίας Βαλαβάνη απορρίφθηκε. Ίσως η λενινιστική εμπειρία να έπαιξε και κάποιο ρόλο σε αυτό. Καθώς στη Ρωσία οι περισσότεροι κάτοχοι θυρίδων γύρισαν την πλάτη στις εντολές της κυβέρνησης και οι κομισάριοι άρχισαν να κάνουν οργανωμένες διαρρήξεις στα Ρωσικά θησαυροφυλάκια των τραπεζών. Μια διαδικασία που κράτησε επτά ολόκληρα χρόνια, εξαιτίας της έλλειψης γνώσεων των επαναστατών ακόμα και στην παραβίαση χρηματοκιβωτίων.

Η Επιτροπή Ταξινόμησης Πολύτιμων Αντικειμένων των Μπολσεβίκων ποζάρει με περηφάνεια ανάμεσα σε κατεσχεμένα από ιδιωτικές θυρίδες, εκκλησίες και σπίτια. Πολλά έργα τέχνης ανεκτίμητης αξίας καταστράφηκαν γιατί οι Επαναστάτες τα έλιωσαν ώστε να πάρουν τον χρυσό και το ασήμι για να το πουλήσουν στις Ευρωπαικές αγορές.
(Ιούνιος 1923, Πηγή: Hoover Institute Archives, Stanford University)

Κάτω από αυτές τις συνθήκες το Ρωσικό τραπεζικό σύστημα κατέρρευσε. Αυτό είχε σαν συνέπεια όχι μόνο την φυγή και των τελευταίων ξένων επενδυτών που είχαν απομείνει, αλλά κυρίως τη μετανάστευση στο εξωτερικό του πιο ειδικευμένου και μορφωμένου εργατικού δυναμικού της χώρας, με αποτέλεσμα τα εργοστάσια να αδυνατούν να παράγουν αγαθά. Το ίδιο φαινόμενο γνωστό σαν brain drain, παρατηρήθηκε και στην Ελλάδα μετά την επιβολή των capital controls και της αστάθειας που προξένησαν. Όσοι εργαζόμενοι με προσόντα ήταν ακόμα εδώ, έψαξαν την τύχη τους έξω. Το πιο συνταρακτικό όμως είναι η ομοιότητα των μεθόδων του Αλέξη Τσίπρα με αυτές του Βλαντιμίρ Λένιν στον τομέα της προπαγάνδας. Οι Μπολσεβίκοι του 1917, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ του 2015, έλεγαν με θράσος στο εσωτερικό ότι η οικονομική κατάρρευση που βίωνε ο λαός δεν οφείλονταν στις καταστροφικές πολιτικές τους αλλά σε μια μεγάλη συνωμοσία των ξένων κέντρων κατά των λαού τους που τόλμησε να σπάσει τις καπιταλιστικές αλυσίδες.

Η άλλη πηγή πλούτου που οι Ρώσοι επαναστάτες θέλησαν να απαλλοτριώσουν ήταν η εκκλησιαστική περιουσία. Όταν προσπάθησαν να το κάνουν στα πρώτα στάδια της Επανάστασης, βρήκαν πολλές αντιδράσεις κυρίως από τον κόσμο της υπαίθρου που αντιστάθηκε σθεναρά. Οπότε ο Λένιν σε αυτό το σημείο διέταξε τη σύσφιξη των σχέσεων με την Εκκλησία. Όμως το 1921 μετά από τέσσερα χρόνια πολέμου και της οικονομικής πολιτικής των μπολσεβίκων, η Ρωσική ύπαιθρος βίωνε την καταστροφή. Χιλιάδες Ρώσοι χωρικοί αντιμετώπιζαν την ανέχεια, ενώ χιλιάδες πέθαιναν καθημερινά εξαιτίας του λοιμού. Ο Λένιν δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη καθώς πίστευε ότι οι εξαθλιωμένοι αγρότες πλέον δεν θα μπορούσαν να αντισταθούν στα στρατεύματα του. Και είχε δίκιο. Έτσι αφού έντεχνα εμπόδισε μέχρι και ελάχιστη διεθνή ανθρωπιστική βοήθεια να φτάσει στην Ρωσική ύπαιθρο, κήρυξε τον πόλεμο κατά της Εκκλησίας. Τότε κανείς Ρώσος δεν είχε το ηθικό να προστατέψει τα Ιερά του και ο πλανήτης μας βίωσε μια ανυπολογίστου ζημιάς πολιτιστική καταστροφή με τις λεηλασίες και τους εμπρησμούς χιλιάδων εκκλησιών και μοναστηριών. Γνωρίζοντας λοιπόν τα παραπάνω ιστορικά γεγονότα καθώς και τις κομμουνιστικές καταβολές του Πρωθυπουργού, όσοι νομίζουν ότι ο Τσίπρας προσκύνησε τον Ιερώνυμο καλό θα κάνουν να το ξανασκεφτούν. Ο Νίκος Φίλης στο Υπουργείο Παιδείας δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να τεστάρει τα αντανακλαστικά της Εκκλησίας. Το σίγουρο είναι ότι μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ νιώσει αρκετά ισχυρός και την κοινωνία πλήρως φτωχοποιημένη, ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα διστάσει να προχωρήσει σε ένα νέο γύρο.

Τέλος, ίσως το πιο χαρακτηριστικό κοινό σημείο μεταξύ της «Άνοιξης της Αθήνας» και της Οκτωβριανής Επανάστασης είναι η κρυφή στήριξη που τους έδειξαν πολλές Ευρωπαϊκές δυνάμεις και ιδιαίτερα η Γερμανία. H Αυτοκρατορία του Κάιζερ και η Δημοκρατία της Βαϊμάρης χαράσσοντας μια στρατηγική μικροσυμφέροντος και όχι μακροπρόθεσμων στόχων, έδωσαν στους Μπολσεβίκους το απαραίτητο οξυγόνο που χρειάζονταν για να παγιωθούν εσωτερικά.