1. Όταν οι «τρελές» εθνικές επιλογές γίνονται κανόνας και μοτίβο επαναλαμβανόμενο, τότε μάλλον πρέπει να ψάχνονται όσοι τις θεωρούν «τρελές» κι όχι αυτοί που τις κάνουν. Θέλω να πω, δηλαδή, ότι όπως έγραψε εδώ τις προάλλες ο φίλος Αντώνης Πανούτσος, μπορούν οι Κολωνακιώτες να πίνουν τον καφέ τους αναλύοντας τις επιλογές των ψηφοφόρων στον κήπο του Νομισματικού Μουσείου, αλλά δεν έχουν καμία σχέση με τη ζωή που ζουν οι ψηφοφόροι τις επιλογές των οποίων επιχειρούν να αναλύσουν.
2. Όπου νίκησαν οι λαϊκιστές ή οι ακραίοι, όπως θέλετε πείτε τους, νίκησαν γιατί έπαιξαν με όρους πεζοδρομίου. Ανερυθρίαστα κι ακομπλεξάριστα είπαν ψέματα, τραμπούκισαν, μίλησαν στα χαμηλότερα ένστικτα. Και νίκησαν! Δείτε τι έγινε με τον Τσίπρα. Την ώρα που η Αθήνα είχε πλημμυρίσει αφίσες και το διαδίκτυο ήταν γεμάτο από ανοίκειες επιθέσεις εναντίον οποιουδήποτε δεν σώπαινε, οι συστημικές πολιτικές δυνάμεις κοιμόντουσαν στο λίκνο του καθωσπρεπισμού τους, διαμαρτυρόμενες για την αφισορύπανση και τον ηθικό εκπεσμό των troll της Κουμουνδούρου. Η συνέχεια είναι σε όλους μας γνωστή.
3. Οι μεταρρυθμιστές κι οι φιλελεύθεροι είναι συνήθως ήπιοι άνθρωποι, σεμνότυφοι, με αστική ευγένεια και τρόπους. Έτσι όμως δεν κερδίζεις πολιτικές μάχες και πολύ περισσότερο δεν κερδίζεις εκλογές, σε συνθήκες πρωτόγνωρα ακραίες σαν αυτές που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Δεν λέω ότι πρέπει να χάσουμε την ψυχή μας, ούτε να γίνουμε σαν τους αντιπάλους μας και να χωθούμε κι εμείς στη λάσπη του λαϊκισμού.
Λέω απλά ότι, σοφά πράττοντας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης παράλληλα με τον ισχυρά μεταρρυθμιστική και φιλελεύθερη ιδεολογία του, αναγνώρισε ότι τις μεγάλες μάχες ενάντια στους λύκους τις δίνουν οι λύκοι κι όχι τα πρόβατα. Κι έκανε τον Άδωνι Γεωργιάδη αντιπρόεδρο κι αυτός κατά την προσφιλή του συνήθεια τους βαράει όπου τους βρει με τρόπο αντίστοιχο με τον δικό τους. Με μια σημαντική διαφορά. Λέγοντας αλήθειες! Με έντονο και συχνά ακραίο τρόπο, αλλά πάντα λέγοντας αλήθειες! Χωρίς (ψευδο)αιδώ και κόμπλεξ.
Κι αν μερικές φορές χάνει το μέτρο, ας μην ξεχνάμε ότι ο Κυριάκος εμάς τους φιλελεύθερους μάς έχει. Για να κερδίσει, όμως, χρειάζεται και κάποιους άλλους. Που γουστάρουν όσους χάνουν το μέτρο και τα λένε χύμα και πεζοδρομιακά. Και για να σαρώσει, όπως απαιτούν οι συνθήκες, χρειάζεται πολλούς από αυτούς τους «άλλους». Που αν δεν ζουν και δρουν στο πεζοδρόμιο, σε κάθε περίπτωση δεν πίνουν τον καφέ τους στο Κολωνάκι αμπελοφιλοσοφώντας. Κι όποιος έχει θέμα με αυτό, ας δει τι πάθανε η Hillary, οι Bremain κι οι λοιπές αστικές δημοκρατικές δυνάμεις σε σχεδόν όλες τις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις ανά την υφήλιο.
Αν λοιπόν, θέλουμε να νικήσουμε, ας διδαχθούμε και από τους αντιπάλους μας. Δεν χρειάζεται να χάσουμε την ψυχή μας. Αλλά δεν πειράζει να λερωθούμε και λίγο.
Ο Φιλελεύθερος
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου