Του Γιάννη Σιδέρη
Ουδείς γνωρίζει ποιος δημιούργησε το κρυπτονόμισμα bitcoin, υπάρχουν υποψίες ότι πίσω του βρίσκονται εταιρίες, εμβληματικές του καπιταλισμού, όπως Samsung, Motorola, Toshiba. Το δικό μας IOU που ετοίμαζε ο Γιάνης, δεν ήξερε καν πώς να το αναφέρει ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Γιάννης Τσιρώνης, το έλεγε MOU, αλλά ήταν υπέρ! Ήξερε τουλάχιστον ότι τα κρυπτονομίσματα δεν τα εκδίδουν τα κράτη, αλλά αυτό δεν τον εμπόδιζε να το υιοθετήσει γιατί θα ήταν… «κινηματικό χρήμα»!
Το πάλαι ποτέ τμήμα της ελληνικής ευρωπαϊκής αριστεράς, μετά και την μη ευόδωση του ευρωκομουνισμού, έμεινε χωρίς σταθερές ιδεολογικές αναφορές. Έτσι πλησίασε τα νέα ρεύματα της ευρωπαϊκής κινηματικής Αριστεράς. Ενδιαφέροντα, παραδειγματικώς: Αντικαπιταλισμός, αντιεθνικισμός (ακόμη και μη προστασία της εθνικότητας), αντιμιλιταρισμός (έως και άρνηση στράτευσης), υπεράσπιση κοινωνικών μειονοτήτων (αλλά σπάνια εθνικών), αντικληρικαλισμός, ανθρωπιστικός φιλειρηνισμός, διεθνισμός (έως και άρνηση συνόρων), έμφυλα δικαιώματα, ήταν μερικά από τα αιτήματά του.
Σε αυτό το κλίμα μεγεθύνθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Τσίπρας επαίρετο ότι είναι ο καταλληλότερος για πρόεδρος ΣΥΡΙΖΑ, λόγω κινηματικότητας. Είχε άλλωστε κολλήσει και αγωνιστικά «ένσημα», έχοντας βρεθεί στη διαδήλωση της Γένοβα. Με αυτή τη λογική αντιμετώπισε και τη
χρεοκοπία της χώρας, αφού κάτι τέτοιο δεν υπήρχε, ήταν «παραμύθι με δράκο». Όλα ήταν μια συνωμοσία του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, για να υποτάξει τη μικρή μας χώρα και να απομυζήσει τους πλουτοπαραγωγικούς της πόρους (τελικά κατάφεραν να τους δώσουν οι ίδιοι για 99 χρόνια).
Αυτή την πολιτική κουλτούρα είχαν και τα μέλη και οι βουλευτές του. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην είχε στελέχη σε κεντρικούς κόμβους της οργανωμένης κοινωνίας (π.χ. Τοπική Αυτοδιοίκηση, Συνδικαλιστικούς Φορείς, Επαγγελματικές Ενώσεις), αλλά είχε ενεργούς εκπροσώπους σε Κινήματα Γειτονιάς, σε εναλλακτικούς χώρους κοινωνικής κριτικής και απείθειας, και γενικώς σε χώρους που δεν απασχολούσαν ιδιαιτέρως την οργανωμένη Πολιτεία, ή δεν την απασχολούσαν στο βαθμό που απαιτούσαν «τα κινήματα» (μετανάστες, διατήρηση χώρων πράσινου – ακόμη και αν η αναβάθμισή τους θα πρόσφερε περισσότερο πράσινο – παλιά κτήρια, που συνήθως προσφέρονταν για καταλήψεις προς όφελος των μεταναστών ή της εναλλακτικής, μη εμπορευματοποιημένης, κουλτούρας, αποποινικοποίηση μη σκληρών ναρκωτικών κλπ).
Όλα αυτά ήταν ωραία, συμπαθητικά, εναλλακτικά, αλλά και - κυρίως- αναγκαία γιατί εξέφραζαν μια άλλη άποψη και μπόλιαζαν τον κοινωνικό προβληματισμό, καταρρίπτοντας διαχρονικά στερεότυπα. Όμως ως εκεί. Κάποιοι εξ όσων τους παρακολουθούσαμε από επαγγελματική υποχρέωση, γνωρίζαμε ότι με αυτή την πολιτική αρματωσιά - τη μόνη που είχαν, και όχι γιατί δήθεν ήταν αριστεροί - ήταν αδύνατο να κυβερνήσουν κράτος. Άλλωστε, η γοητεία και η προσφορά της κινηματικότητας ήταν να στέκεται απέναντι στο κράτος, να το τσιγκλάει, να υπενθυμίζει και να απαιτεί την προσοχή του στο πεζοδρόμιο, εκεί στην περιφέρεια της οικονομικής και κοινωνικής χαμοζωής, που δεν φτάνει η προσοχή του.
Την κινηματική λογική θέλησαν να την ενσταλάξουν στους αρμούς του κράτους. Ό,τι αντιπροσώπευε τη θεσμική συγκρότησή του, ήταν μοχλός καταπίεσης, διατήρησης της κυριαρχίας των ηγετικών τάξεων. Αυτό αποπνέει και η λογική Τσίπρα για θεσμικά εμπόδια, όταν αναφέρεται στη Δικαιοσύνη, αυτό εκφράζει, με πιο αγροίκο τρόπο, ο Πολάκης, αυτό εξέφρασε και ο Τσιρώνης με τη συνηγορία του υπέρ του IOU.
Γι αυτό έκαναν αποδεκτά τα πυροτεχνήματα του Γιάνη. Ναι μεν τα κράτη δεν «εκδίδουν» κρυπτονομίσματα, το παραδέχτηκε ο Τσιρώνης, αλλά μια κινηματική κυβέρνηση θα μπορούσε να το κάνει εκδίδοντας ένα «κινηματικό νόμισμα». Στο κάτω κάτω ήταν αριστερή ριζοσπαστική, αντισυστημική, δεν τη δέσμευαν οι σκληρές γραφειοκρατικές, ανελαστικές νόρμες που έχει επιβάλει το ευρωϊερατείο. Το γεγονός ότι τις ακολουθούσαν όλα τα άλλα κράτη, αποδείκνυε την υποταγή τους, και η ελληνική κυβέρνηση θα τα ξυπνούσε με το παράδειγμά της, ή θα ξυπνούσε τους λαούς τους.
Γι αυτό φάνηκε απλό και αντιμετωπίστηκε ενθουσιωδώς το IOU του Γιάνη. Το ότι αυτό ήταν δημιουργία ενός είδους παράλληλου νομίσματος, οι περισσότεροι δεν είχαν την γνώση να το κατανοήσουν. Και όσοι το κατανοούσαν, αδιαφορούσαν. Δεν τους απασχόλησε καν η ενδεχόμενη αντίδραση της ΕΚΤ. Τι θα γινόταν ας πούμε αν έκοβε εντελώς την παροχή χρήματος λόγω δημιουργίας παράλληλου νομίσματος, καθώς το IOU προοριζόταν μόνο για εσωτερική ανακύκλωση (λέμε τώρα), και δεν κάλυπτε τις εισαγωγές μας σε τρόφιμα, φάρμακα, πετρέλαιο;
Φυσικά υπάρχει ο αντίλογος, ότι έπρεπε να υπάρχει ένα plan B. Το εξέφρασε και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης: «Τι θα δικάσουμε, προθέσεις και σκέψεις;»
Σύμφωνοι! Σαφώς έπρεπε να υπάρχει και plan B, και plan C. Ωστόσο το ερώτημα που ανακύπτει δεν είναι αν έπρεπε να υπάρχουν εναλλακτικά σχέδια, αλλά αν ο Βαρουφάκης και η κυβέρνηση, καθυστερούσαν και ωθούσαν σκόπιμα την κατάσταση ώστε να βρεθούμε στην αδήριτη ανάγκη να εφαρμόσουμε το plan B.
Και αυτό είναι δουλειά μιας Εξεταστικής Επιτροπής να το διερευνήσει, όσο και το πόσο κόστισε αυτός ο αντισυστημικός πειραματισμός, στις πλάτες ενός λαού που τους τίμησε αλλά δεν έκριναν σκόπιμο να τον ενημερώσουν εκ των προτέρων για τις μεθοδεύσεις τους.
Ουδείς γνωρίζει ποιος δημιούργησε το κρυπτονόμισμα bitcoin, υπάρχουν υποψίες ότι πίσω του βρίσκονται εταιρίες, εμβληματικές του καπιταλισμού, όπως Samsung, Motorola, Toshiba. Το δικό μας IOU που ετοίμαζε ο Γιάνης, δεν ήξερε καν πώς να το αναφέρει ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Γιάννης Τσιρώνης, το έλεγε MOU, αλλά ήταν υπέρ! Ήξερε τουλάχιστον ότι τα κρυπτονομίσματα δεν τα εκδίδουν τα κράτη, αλλά αυτό δεν τον εμπόδιζε να το υιοθετήσει γιατί θα ήταν… «κινηματικό χρήμα»!
Το πάλαι ποτέ τμήμα της ελληνικής ευρωπαϊκής αριστεράς, μετά και την μη ευόδωση του ευρωκομουνισμού, έμεινε χωρίς σταθερές ιδεολογικές αναφορές. Έτσι πλησίασε τα νέα ρεύματα της ευρωπαϊκής κινηματικής Αριστεράς. Ενδιαφέροντα, παραδειγματικώς: Αντικαπιταλισμός, αντιεθνικισμός (ακόμη και μη προστασία της εθνικότητας), αντιμιλιταρισμός (έως και άρνηση στράτευσης), υπεράσπιση κοινωνικών μειονοτήτων (αλλά σπάνια εθνικών), αντικληρικαλισμός, ανθρωπιστικός φιλειρηνισμός, διεθνισμός (έως και άρνηση συνόρων), έμφυλα δικαιώματα, ήταν μερικά από τα αιτήματά του.
Σε αυτό το κλίμα μεγεθύνθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Τσίπρας επαίρετο ότι είναι ο καταλληλότερος για πρόεδρος ΣΥΡΙΖΑ, λόγω κινηματικότητας. Είχε άλλωστε κολλήσει και αγωνιστικά «ένσημα», έχοντας βρεθεί στη διαδήλωση της Γένοβα. Με αυτή τη λογική αντιμετώπισε και τη
χρεοκοπία της χώρας, αφού κάτι τέτοιο δεν υπήρχε, ήταν «παραμύθι με δράκο». Όλα ήταν μια συνωμοσία του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, για να υποτάξει τη μικρή μας χώρα και να απομυζήσει τους πλουτοπαραγωγικούς της πόρους (τελικά κατάφεραν να τους δώσουν οι ίδιοι για 99 χρόνια).
Αυτή την πολιτική κουλτούρα είχαν και τα μέλη και οι βουλευτές του. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην είχε στελέχη σε κεντρικούς κόμβους της οργανωμένης κοινωνίας (π.χ. Τοπική Αυτοδιοίκηση, Συνδικαλιστικούς Φορείς, Επαγγελματικές Ενώσεις), αλλά είχε ενεργούς εκπροσώπους σε Κινήματα Γειτονιάς, σε εναλλακτικούς χώρους κοινωνικής κριτικής και απείθειας, και γενικώς σε χώρους που δεν απασχολούσαν ιδιαιτέρως την οργανωμένη Πολιτεία, ή δεν την απασχολούσαν στο βαθμό που απαιτούσαν «τα κινήματα» (μετανάστες, διατήρηση χώρων πράσινου – ακόμη και αν η αναβάθμισή τους θα πρόσφερε περισσότερο πράσινο – παλιά κτήρια, που συνήθως προσφέρονταν για καταλήψεις προς όφελος των μεταναστών ή της εναλλακτικής, μη εμπορευματοποιημένης, κουλτούρας, αποποινικοποίηση μη σκληρών ναρκωτικών κλπ).
Όλα αυτά ήταν ωραία, συμπαθητικά, εναλλακτικά, αλλά και - κυρίως- αναγκαία γιατί εξέφραζαν μια άλλη άποψη και μπόλιαζαν τον κοινωνικό προβληματισμό, καταρρίπτοντας διαχρονικά στερεότυπα. Όμως ως εκεί. Κάποιοι εξ όσων τους παρακολουθούσαμε από επαγγελματική υποχρέωση, γνωρίζαμε ότι με αυτή την πολιτική αρματωσιά - τη μόνη που είχαν, και όχι γιατί δήθεν ήταν αριστεροί - ήταν αδύνατο να κυβερνήσουν κράτος. Άλλωστε, η γοητεία και η προσφορά της κινηματικότητας ήταν να στέκεται απέναντι στο κράτος, να το τσιγκλάει, να υπενθυμίζει και να απαιτεί την προσοχή του στο πεζοδρόμιο, εκεί στην περιφέρεια της οικονομικής και κοινωνικής χαμοζωής, που δεν φτάνει η προσοχή του.
Την κινηματική λογική θέλησαν να την ενσταλάξουν στους αρμούς του κράτους. Ό,τι αντιπροσώπευε τη θεσμική συγκρότησή του, ήταν μοχλός καταπίεσης, διατήρησης της κυριαρχίας των ηγετικών τάξεων. Αυτό αποπνέει και η λογική Τσίπρα για θεσμικά εμπόδια, όταν αναφέρεται στη Δικαιοσύνη, αυτό εκφράζει, με πιο αγροίκο τρόπο, ο Πολάκης, αυτό εξέφρασε και ο Τσιρώνης με τη συνηγορία του υπέρ του IOU.
Γι αυτό έκαναν αποδεκτά τα πυροτεχνήματα του Γιάνη. Ναι μεν τα κράτη δεν «εκδίδουν» κρυπτονομίσματα, το παραδέχτηκε ο Τσιρώνης, αλλά μια κινηματική κυβέρνηση θα μπορούσε να το κάνει εκδίδοντας ένα «κινηματικό νόμισμα». Στο κάτω κάτω ήταν αριστερή ριζοσπαστική, αντισυστημική, δεν τη δέσμευαν οι σκληρές γραφειοκρατικές, ανελαστικές νόρμες που έχει επιβάλει το ευρωϊερατείο. Το γεγονός ότι τις ακολουθούσαν όλα τα άλλα κράτη, αποδείκνυε την υποταγή τους, και η ελληνική κυβέρνηση θα τα ξυπνούσε με το παράδειγμά της, ή θα ξυπνούσε τους λαούς τους.
Γι αυτό φάνηκε απλό και αντιμετωπίστηκε ενθουσιωδώς το IOU του Γιάνη. Το ότι αυτό ήταν δημιουργία ενός είδους παράλληλου νομίσματος, οι περισσότεροι δεν είχαν την γνώση να το κατανοήσουν. Και όσοι το κατανοούσαν, αδιαφορούσαν. Δεν τους απασχόλησε καν η ενδεχόμενη αντίδραση της ΕΚΤ. Τι θα γινόταν ας πούμε αν έκοβε εντελώς την παροχή χρήματος λόγω δημιουργίας παράλληλου νομίσματος, καθώς το IOU προοριζόταν μόνο για εσωτερική ανακύκλωση (λέμε τώρα), και δεν κάλυπτε τις εισαγωγές μας σε τρόφιμα, φάρμακα, πετρέλαιο;
Φυσικά υπάρχει ο αντίλογος, ότι έπρεπε να υπάρχει ένα plan B. Το εξέφρασε και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης: «Τι θα δικάσουμε, προθέσεις και σκέψεις;»
Σύμφωνοι! Σαφώς έπρεπε να υπάρχει και plan B, και plan C. Ωστόσο το ερώτημα που ανακύπτει δεν είναι αν έπρεπε να υπάρχουν εναλλακτικά σχέδια, αλλά αν ο Βαρουφάκης και η κυβέρνηση, καθυστερούσαν και ωθούσαν σκόπιμα την κατάσταση ώστε να βρεθούμε στην αδήριτη ανάγκη να εφαρμόσουμε το plan B.
Και αυτό είναι δουλειά μιας Εξεταστικής Επιτροπής να το διερευνήσει, όσο και το πόσο κόστισε αυτός ο αντισυστημικός πειραματισμός, στις πλάτες ενός λαού που τους τίμησε αλλά δεν έκριναν σκόπιμο να τον ενημερώσουν εκ των προτέρων για τις μεθοδεύσεις τους.
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου