«Ζαλισμένος» από τον θόρυβο που προκαλούν εντός και εκτός κόμματος οι πλειστηριασμοί, οι οποίοι απειλούν το σύνολο του τραπεζικού συστήματος, αλλά και της εικόνας της κυβέρνησης, ο Αλέξης Τσίπρας είναι ξεκάθαρο πλέον ότι βλέπει στο πρόσωπο του Γιάννη Στουρνάρα τον μεγάλο εχθρό. Αυτόν που απειλεί να διαλύσει την οφθαλμαπάτη της εξόδου από τα μνημόνια, γιατί λέει αυτά που όλοι ξέρουν ότι θα γίνουν...
Άσχετα με τη γνώμη που έχει ο καθένας για τον Γιάννη Στουρνάρα ή για τον ρόλο της Τράπεζας της Ελλάδος, η αλήθεια είναι ότι οι χθεσινές παρατηρήσεις που περιλαμβάνονται στην Έκθεση Νομισματικής Πολιτικής, όχι μόνο δεν απέχουν από την πραγματικότητα, αλλά περιγράφουν ακριβώς την κατάσταση σε ότι αφορά το τέλος του μνημονίου και τη μετέπειτα σχέση της χώρας μας με τους δανειστές.
Η πρωτοφανής κόντρα της κυβέρνησης με τον διοικητή της ΤτΕ, έχει αρκετές παραμέτρους. Η μία σχετίζεται με το τις δυσκολίες που ξέρει ο πρωθυπουργός ότι θα αντιμετωπίσει τους επόμενους μήνες και δεν είναι μόνο οι πλειστηριασμοί. Η δεύτερη συνδέεται με το παρελθόν του κ. Στουρνάρα, αφού από την πρώτη στιγμή που ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ο διοικητής της ΤτΕ φάνταζε ως η βασική αντιπολιτευτική φωνή με τόσο σημαντική θεσμική θέση, ελέω ΕΚΤ.
Μία ακόμη έχει να κάνει με την μεγάλη ανάγκη της κυβέρνησης να επιτύχει την «καθαρή» έξοδο από το μνημόνιο, για να έχει κάτι να «πουλήσει» ενόψει εκλογών, σε σημείο τέτοιο που πλέον σαν άλλος Δον Κιχώτης... βλέπει ανεμόμυλους. Ότι όλα πηγαίνουν καλά και οι αγορές είναι έτοιμες να υποδεχτούν την Ελλάδα.
Η τελευταία, αλλά όχι λιγότερο σημαντική, παράμετρος, σχετίζεται με τη χρονική σύμπλευση των δύο πλευρών. Η θητεία του Γ. Στουρνάρα λήγει στα μέσα του 2020 μετά δηλαδή από τις εκλογές του 2019. Το γεγονός αυτό προκαλεί συγκεκριμένες ανησυχίες, καθώς η κυβέρνηση δεν θα έχει προλάβει να τοποθετήσει πρόσωπο της δικής της επιρροής. Τι θα γίνει αν η επόμενη κυβέρνηση συνεργαστεί πιο αρμονικά με τον κ. Στουρνάρα και ανοίξει υποθέσεις του παρελθόντος;
Ο Γ. Στουρνάρας μίλησε και για την ανάγκη προληπτικής γραμμής στήριξης για να μειωθεί το κόστος δανεισμού. Αλήθεια, ποιος αμφισβητεί ότι ένα τέτοιο «μαξιλάρι» θα συνέβαλε στην ταχύτερη αποκλιμάκωση του κόστους δανεισμού μετά από τόσα χρόνια κρίσης και μετά τις παλινωδίες της σημερινής κυβέρνησης από το 2015 μέχρι σήμερα;
Τώρα, σε ότι αφορά την εποπτεία, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ακόμη και η Πορτογαλία, που όλοι χαρακτηρίζουν παράδειγμα προς μίμηση κλπ., η χώρα βρίσκεται σε εποπτεία και μετά το μνημόνιο και μάλιστα η Ευρώπη της... τραβάει το αυτί όταν δείχνει να παρεκκλίνει από το δρόμο της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Είναι χαρακτηριστικό, ότι στα τέλη του περασμένου μήνα οι Βρυξέλλες προειδοποίησαν την κυβέρνηση της Πορτογαλίας ότι ο προϋπολογισμός του 2018 ξεφεύγει...
Η Ελλάδα, λοιπόν, μπορεί να βγει τυπικά από το μνημόνιο τον Αύγουστο του 2018, αλλά δεν θα αποφύγει την εποπτεία για πάρα πολλά χρόνια ακόμη. Όπως αναφέρει η έκθεση της ΤτΕ, βάσει των κανονισμών της Ε.Ε., η Ελλάδα θα παραμείνει σε εποπτεία μέχρι να ξεπληρώσει το 75% των επίσημων δανείων. Δηλαδή, των δανείων προς τις χώρες της Ευρωζώνης και τους ευρωπαϊκούς Θεσμούς. Και αυτό είναι κάτι που το γνωρίζει ο πρωθυπουργός, απλά δεν τον εξυπηρετεί στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Όσο η Ελλάδα δανείζεται από τις αγορές και ξεπληρώνει τα δάνεια των Ευρωπαίων, τόσο θα αποκτά «ελευθερία κινήσεων». Όσο προωθεί και εφαρμόζει μεταρρυθμίσεις, τόσο θα χαλαρώνει ο έλεγχος των δανειστών. Όσο πείθει η κυβέρνηση τις αγορές με τις πολιτικές που εφαρμόζει, τόσο θα απολαμβάνει χαμηλά επιτόκια, άρα και ανεξαρτησία.
Για να γίνει όμως αυτό, για να γίνει η αρχή για την ακρίβεια, θα πρέπει το ελληνικό δημόσιο να αναβαθμιστεί κατά 6 βαθμίδες από τους οίκους αξιολόγησης. Και αυτό είναι πολύ δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, να συμβεί έως τον Αύγουστο. Αυτή είναι η πραγματικότητα και όποιος δεν θέλει να τη δει απλώς έχει παρωπίδες ή επιλέγει να παραδίνεται σε αυταπάτες όπως η «καθαρή» έξοδος και το τέλος της εποπτείας.
Είναι πραγματικά πρωτοφανής η κόντρα της ελληνικής κυβέρνησης με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, λαμβάνοντας πλέον διαστάσεις ανοιχτής σύγκρουσης. Μην ξεχνάμε, επίσης, ότι τον ερχόμενο Μάιο ολοκληρώνονται τα stress tests των τραπεζών από την ΕΚΤ και τότε ο Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός θα αποφασίσει αν χρειάζονται επιπλέον κεφάλαια, ή με άλλα λόγια αν μπορεί η Ελλάδα να βγει από το μνημόνιο χωρίς χρηματοδοτική στήριξη.
Θα πρέπει να σημειωθεί, τέλος, ότι η ΤτΕ, στο πλαίσιο της λειτουργίας του ευρωσυστήματος, αποτελεί κάτι σαν παράρτημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η ΕΚΤ είναι ο άμεσος επόπτης των συστημικών τραπεζών, αλλά και ο έμμεσος των μη συστημικών. Η ΕΚΤ αποφασίζει για τη νομισματική πολιτική στην Ευρωζώνη και έχει λόγο για μία σειρά πολιτικών που θα πρέπει να εφαρμόζουν τα κράτη-μέλη και αφορούν τις τράπεζες.
Μόνο και μόνο από τη σκοπιά του τραπεζικού επόπτη, η ΕΚΤ έχει λόγο στην επόμενη ημέρα, μετά το τέλος του μνημονίου. Και τέλος, η ΕΚΤ είναι αυτή που δεν βλέπει ανάγκη νέας ανακεφαλαιοποίησης, όταν το ΔΝΤ θεωρεί ότι οι ελληνικές τράπεζες χρειάζονται πάνω από 10 δισ. ευρώ για να «σηκώσουν» πιθανές απώλειες.
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου