«Διότι δεν είναι απλώς σκουπιδότοπος ο ΔΟΛ. Συστοιχία χημικού και βιολογικού πολέμου είναι... ούτε στην Κατοχή τέτοιο έρεβος».
Αυτά και πολλά άλλα ανατριχιαστικά γράφει στο άρθρο του, όχι κάποιο τρολ των 0,60 του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε κάποιος αρθρογράφος των διαφόρων sites που τον υποστηρίζουν.
Τα γράφει ο Θ.Καρτερός, υπεύθυνος του γραφείου τύπου του πρωθυπουργού. Με απλά λόγια, ό,τι γράφει ο αρθρογράφος εκφράζουν και τον Α.Τσίπρα. Αυτή η επίθεση κατά ενός δημοσιογραφικού συγκροτήματος με αυτές τις εκφράσεις, από επίσημα κυβερνητικά χείλη, φανερώνει όχι μόνον την αντίληψη που έχουν για την ελευθερία του τύπου, αλλά κυρίως την αγωνία και τον φόβο για την επικείμενη πτώση τους.
Συγχρόνως, ο «σοσιαλδημοκράτης» Θ.Καρτερός φτύνει κατάμουτρα όλους αυτούς που βλέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ στοιχεία της πολιτικής και ιδεολογικης μετάλλαξης. Τους δίνει μιαν αποστομωτική απάντηση, υπογραμμίζοντας με το ύφος του τον επιθετικό λόγο που είναι εγγενής στα μαρξιστικά κόμματα.
Ανιστόρητος ο απολογητής του Τσέρνομπιλ και του υπαρκτού σοσιαλισμού, δεν βλέπει λόγω της ιδεολογικής του τύφλωσης, πως στον αγώνα της πολιτικής εξουσίας ενάντια στην ελευθερία του τύπου, κερδίζει πάντα η ελευθερία του τύπου.
Τουλάχιστον αυτό γίνεται στις φιλελεύθερες δημοκρατίες. Μια μορφή πολιτεύματος που ανέκαθεν μισούσαν οι εραστές της «λαϊκής δημοκρατίας» και του Τσαβισμού.
Γιατί η σχέση ΜΜΕ –κυβερνήσεων φανερώνει το επίπεδο και την ποιότητα της δημοκρατίας που υπάρχει σε μια χώρα. Πράγματα γνωστά και στον πιο απλό άνθρωπο.
Ετσι δεν είναι τυχαίο, πως στο ίδιο «πύρινο» άρθρο υπάρχει και η παρακάτω πρόταση: « Η Ελλάδα του παλιού που μας οδήγησε στα οκτώ μαύρα χρόνια και η Ελλάδα του νέου που αντιστέκεται, που ονειρεύεται...» Είναι αυταπόδεικτο πως την Ελλάδα του παλιού την εκφράζει ο Μαρινάκης και οι «κολαούζοι»του πολιτικοί και το νέο το εκφράζει ο Τσίπρας, ο Τζανακόπουλος, ο Πολλάκης, ο Κουρουμπλής, ο Αρτεμίου και ο Παππάς με τις offshore. Και βέβαια ο ίδιος ο Καρτερός.
Τώρα τι σημασία έχει που ο Μαρινάκης συναντήθηκε κατ΄επανάληψη με τον πρωθυπουργό Α.Τσίπρα και τι σημασία έχει που συνέβαλε τα μέγιστα στην εκλογή της «εξαφανισμένης» Δούρου στην υπερ-περιφέρεια; Ψιλά γράμματα.
Βέβαια, πίσω από αυτήν την συμπεριφορά των κυβερνητικών παραγόντων προς τον συγκεκριμένο μεγαλοεπιχειρηματία, υποκρύπτεται η θεωρία της στυμμένης λεμονόκουπας. Ας έχουν υπ΄όψη τους αυτήν την θεωρία όλοι όσοι σκοπεύουν να πορευθούν με τον ΣΥΡΙΖΑ την επόμενη ημέρα.
Όλοι όσοι διαπιστώνουν πως υπάρχουν σημάδια βελτίωσης στην πολιτική συμπεριφορά των στελεχών του. Ευτυχώς, υπάρχει ο εκπρόσωπος του γραφείου τύπου του πρωθυπουργού που μας υπενθυμίζει ποιος είναι πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Άλλωστε, δεν επελέγη τυχαία για να υπηρετήσει την κυβέρνηση από αυτό το πόστο. Δουλειά του είναι να φτύνει και κάποιοι πρόθυμοι να λένε πως βρέχει.
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου