Του Γιάννη Σιδέρη
Ως «τα τελευταία σαλπίσματα των νικημένων στρατιωτών», κατά τον ποιητή, μοιάζουν οι ανακοινώσεις και οι καταγγελίες του κυβερνητικού επιτελείου, ενώ ο στρατάρχης γνωρίζει πως το στράτευμα έχει αποδεκατιστεί, οι στρατηγοί έχουν αποδυναμωθεί, και οι εφεδρείες που κλήθηκαν να συμβάλουν αποδεικνύονται αυτό που ξέραμε: Αδύναμες με ασθενική δύναμη πυρός.
Ο δημοσκοπήσεις που φτάνουν στο μέγαρο Μαξίμου, προς ώρας τουλάχιστον, είναι μαύρες κι άραχλες, χειρότερες από αυτές που βλέπουν το φως της δημοσιότητας – ίσως επειδή οι δημοσκόποι αξιοποιούν το εύρος του στατιστικού λάθους για λόγους αποφυγής εκπλήξεων και αυτοπροστασίας.
Πολλοί προβεβλημένοι βουλευτές φαίνεται ότι δεν εκλέγονται (στην παρούσα χρονική φάση πάντα), ενώ κομματικά στελέχη που ήταν άγνωστα στην κοινωνία και έγιναν γνωστά μόνο αφότου κατέκτησαν υπουργική θέση, δημοσκοπικώς δεν ανιχνεύονται.
Στον ΣΥΡΙΖΑ, σε Κοινοβουλευτική Ομάδα και εναπομείναν κόμμα, έχει υπάρξει μια ποιοτική μεταβολή. Αυτή είχε αρχίσει ανεπαίσθητα με την kolotoumba του δημοψηφίσματος, καλλιεργήθηκε με τις ταχύρρυθμες διαδικασίες των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου (που όσο ήταν στην αντιπολίτευση τις κατήγγειλαν ως αντικοινοβουλευτικές, αντιδημοκρατικές και πραξικοπηματικές), ωρίμασε με την εκβιαστική ψήφιση των προαπαιτούμενων, εκδηλώθηκε με την υπόθεση Πετσίτη, και ανακυκλώνεται ως εσωτερική δυσαρέσκεια με τις καταγγελίες Μαρινάκη.
Ασχέτως πόσο ηχηρά κρώζουν τα troll του ΣΥΡΙΖΑ στο διαδίκτυο, η πλειοψηφία των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος δεν αρνούνται σε κατ΄ ιδίαν συζητήσεις, ότι στην υπόθεση Πετσίτη «κάτι προβληματικό συμβαίνει», ενώ τείνουν να αποδεχτούν ότι υπάρχει φωτιά και στον καπνό των καταγγελιών Μαρινάκη.
Η αντίδρασή τους πάντως έχει κάτι το «μοιρολατρικό», και θα υπάρχει ως τις εκλογές, τουλάχιστον. Κάποιοι αρκούνται στο «τι πάθαμε», ενώ οι πιο ψύχραιμοι αναβιώνουν με δικά τους λόγια την περίφημη διαπίστωση της Μελίνας («δεν αρέσουμε πια Πρόεδρε»), παραδεχόμενοι ότι «δεν μας θέλει πια ο λαός».
Παραμένουν βέβαια αριστεροί. Δεν αποδέχονται το λάθος των πρωτινών διακηρύξεών τους, από τις οποίες αποσκίρτησε η ηγεσία και τους ανάγκασε να αποσκιρτήσουν και οι ίδιοι! Απλώς μνημονεύουν… το ΚΚΕ, λέγοντας «πόσο δίκιο έχει σε αυτά που λέει και προτείνει»!
Παραδόξως εκτός παραδοχής μένει η ΛΑΕ του Λαφαζάνη (δεν ξέρουμε αν οφείλεται και σε τύψεις, γιατί υπουργοί και βουλευτές της ΛΑΕ θυσίασαν τις έδρες τους χάριν ιδεών, εν αντιθέσει με τους κυβερνητικούς συνομιλητές μας ).
Ως γνωστόν είχε διαμηνύσει την αρνητική του διάθεση ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και είχαν αρνηθεί ευθέως ο Γιάννης Δραγασάκης, ο Νίκος Φίλης και η Έφη Αχτσιόγλου (αν και η τελευταία στις εσωτερικές δημοσκοπήσεις του Μαξίμου δεν έδειχνε να απολαμβάνει λαϊκής απήχησης).
Η απομόνωση του Πρωθυπουργού αφορά την επιλογή των συνομιλητών του. Πέραν των αναγκαστικών συσκέψεων, ουσιαστικά μέτοχοι των σκέψεών του είναι οι κ. Φλαμπουράρης και Καρτερός. Ενδεχομένως να δημιουργεί γύρω του και ασπίδα αυτοπροστασίας, για την - υποθετική ακόμη - περίπτωση κατά την οποία πρόσωπα που βρίσκονταν κοντά του μπορεί να βρεθούν εκτεθειμένα, λόγω της παραθεσμικής πολυπραγμοσύνης τους.
Εν τω μεταξύ, όλα τα είχαν (δημοσκοπική καθίζηση, Πετσίτειο άγος, Μαρινάκειες καταγγελίες), ήρθε και ο πρώην συγκυβερνήτης και πρώην ΥΠΕΘΑ Πάνος, με τις καταγγελίες κατά του πρώην ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιά, να συμπληρώσει τη γκρίζα εικόνα.
Ανεξαρτήτως ουσίας των καταγγελιών - για την οποία δεν προτρέχουμε και την οποία θα εξετάσουν αρμόδια όργανα - οι κραυγές Πάνου περί «οργίων» που έγιναν στο υπουργείο Εξωτερικών, που «δεν έχουν προηγούμενο», καθώς και οι προειδοποιήσεις του «αν στηρίξετε τον Κοτζιά θα πέσει η κυβέρνηση», διαμορφώνει ατμόσφαιρα κομφούζιου μεταξύ αυτών που αποκαλούνταν σύντροφοι και είχαν «χτίσει μαζί το νέο Γοργοπόταμο» όπως είχε πει ο Πάνος στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τον Οκτώβρη του 2016.
Κερασάκι στην τούρτα η απάντηση Κοτζιά ότι αυτό που πράττει ο Καμμένος δείχνει να «εξυπηρετεί εκείνους που επιδιώκουν άλλοι να έχουν τη δόξα και άλλοι την ύβρη».
Ο Πάνος είχε πει στο προαναφερθέν συνέδριο, ότι ως συγκυβερνήτες απέδειξαν πως μπορούν να ενώσουν τους Έλληνες. Για τους Έλληνες δεν ξέρουμε τι κατόρθωσαν, αλλά τα κόμματά τους και τους οπαδούς τους σίγουρα τα διέλυσαν.
Ως «τα τελευταία σαλπίσματα των νικημένων στρατιωτών», κατά τον ποιητή, μοιάζουν οι ανακοινώσεις και οι καταγγελίες του κυβερνητικού επιτελείου, ενώ ο στρατάρχης γνωρίζει πως το στράτευμα έχει αποδεκατιστεί, οι στρατηγοί έχουν αποδυναμωθεί, και οι εφεδρείες που κλήθηκαν να συμβάλουν αποδεικνύονται αυτό που ξέραμε: Αδύναμες με ασθενική δύναμη πυρός.
Ο δημοσκοπήσεις που φτάνουν στο μέγαρο Μαξίμου, προς ώρας τουλάχιστον, είναι μαύρες κι άραχλες, χειρότερες από αυτές που βλέπουν το φως της δημοσιότητας – ίσως επειδή οι δημοσκόποι αξιοποιούν το εύρος του στατιστικού λάθους για λόγους αποφυγής εκπλήξεων και αυτοπροστασίας.
Πολλοί προβεβλημένοι βουλευτές φαίνεται ότι δεν εκλέγονται (στην παρούσα χρονική φάση πάντα), ενώ κομματικά στελέχη που ήταν άγνωστα στην κοινωνία και έγιναν γνωστά μόνο αφότου κατέκτησαν υπουργική θέση, δημοσκοπικώς δεν ανιχνεύονται.
Στον ΣΥΡΙΖΑ, σε Κοινοβουλευτική Ομάδα και εναπομείναν κόμμα, έχει υπάρξει μια ποιοτική μεταβολή. Αυτή είχε αρχίσει ανεπαίσθητα με την kolotoumba του δημοψηφίσματος, καλλιεργήθηκε με τις ταχύρρυθμες διαδικασίες των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου (που όσο ήταν στην αντιπολίτευση τις κατήγγειλαν ως αντικοινοβουλευτικές, αντιδημοκρατικές και πραξικοπηματικές), ωρίμασε με την εκβιαστική ψήφιση των προαπαιτούμενων, εκδηλώθηκε με την υπόθεση Πετσίτη, και ανακυκλώνεται ως εσωτερική δυσαρέσκεια με τις καταγγελίες Μαρινάκη.
Ασχέτως πόσο ηχηρά κρώζουν τα troll του ΣΥΡΙΖΑ στο διαδίκτυο, η πλειοψηφία των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος δεν αρνούνται σε κατ΄ ιδίαν συζητήσεις, ότι στην υπόθεση Πετσίτη «κάτι προβληματικό συμβαίνει», ενώ τείνουν να αποδεχτούν ότι υπάρχει φωτιά και στον καπνό των καταγγελιών Μαρινάκη.
Η αντίδρασή τους πάντως έχει κάτι το «μοιρολατρικό», και θα υπάρχει ως τις εκλογές, τουλάχιστον. Κάποιοι αρκούνται στο «τι πάθαμε», ενώ οι πιο ψύχραιμοι αναβιώνουν με δικά τους λόγια την περίφημη διαπίστωση της Μελίνας («δεν αρέσουμε πια Πρόεδρε»), παραδεχόμενοι ότι «δεν μας θέλει πια ο λαός».
Παραμένουν βέβαια αριστεροί. Δεν αποδέχονται το λάθος των πρωτινών διακηρύξεών τους, από τις οποίες αποσκίρτησε η ηγεσία και τους ανάγκασε να αποσκιρτήσουν και οι ίδιοι! Απλώς μνημονεύουν… το ΚΚΕ, λέγοντας «πόσο δίκιο έχει σε αυτά που λέει και προτείνει»!
Παραδόξως εκτός παραδοχής μένει η ΛΑΕ του Λαφαζάνη (δεν ξέρουμε αν οφείλεται και σε τύψεις, γιατί υπουργοί και βουλευτές της ΛΑΕ θυσίασαν τις έδρες τους χάριν ιδεών, εν αντιθέσει με τους κυβερνητικούς συνομιλητές μας ).
Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός βρίσκεται αποδυναμωμένος και οικειοθελώς απομονωμένος.
Ένδειξη της αποδυνάμωσης είναι και το γεγονός ότι χθες δημοσιοποιήθηκαν τα πέντε τελευταία ονόματα με τα οποία έκλεισε το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτά δεν υπήρξε το αναμενόμενο όνομα κάποιου εμβληματικού υπουργού, ο οποίος με το ειδικό του βάρος θα έδινε το πολιτικό στίγμα του ψηφοδελτίου, και αυτό δεν θα έδινε την εντύπωση που τώρα δίνει: Μια προσέλευση ανομοιογενών προσώπων χωρίς εσωτερικό ενοποιητικό ιδεολογικό έρμα. Ως γνωστόν είχε διαμηνύσει την αρνητική του διάθεση ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και είχαν αρνηθεί ευθέως ο Γιάννης Δραγασάκης, ο Νίκος Φίλης και η Έφη Αχτσιόγλου (αν και η τελευταία στις εσωτερικές δημοσκοπήσεις του Μαξίμου δεν έδειχνε να απολαμβάνει λαϊκής απήχησης).
Η απομόνωση του Πρωθυπουργού αφορά την επιλογή των συνομιλητών του. Πέραν των αναγκαστικών συσκέψεων, ουσιαστικά μέτοχοι των σκέψεών του είναι οι κ. Φλαμπουράρης και Καρτερός. Ενδεχομένως να δημιουργεί γύρω του και ασπίδα αυτοπροστασίας, για την - υποθετική ακόμη - περίπτωση κατά την οποία πρόσωπα που βρίσκονταν κοντά του μπορεί να βρεθούν εκτεθειμένα, λόγω της παραθεσμικής πολυπραγμοσύνης τους.
Εν τω μεταξύ, όλα τα είχαν (δημοσκοπική καθίζηση, Πετσίτειο άγος, Μαρινάκειες καταγγελίες), ήρθε και ο πρώην συγκυβερνήτης και πρώην ΥΠΕΘΑ Πάνος, με τις καταγγελίες κατά του πρώην ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιά, να συμπληρώσει τη γκρίζα εικόνα.
Ανεξαρτήτως ουσίας των καταγγελιών - για την οποία δεν προτρέχουμε και την οποία θα εξετάσουν αρμόδια όργανα - οι κραυγές Πάνου περί «οργίων» που έγιναν στο υπουργείο Εξωτερικών, που «δεν έχουν προηγούμενο», καθώς και οι προειδοποιήσεις του «αν στηρίξετε τον Κοτζιά θα πέσει η κυβέρνηση», διαμορφώνει ατμόσφαιρα κομφούζιου μεταξύ αυτών που αποκαλούνταν σύντροφοι και είχαν «χτίσει μαζί το νέο Γοργοπόταμο» όπως είχε πει ο Πάνος στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τον Οκτώβρη του 2016.
Κερασάκι στην τούρτα η απάντηση Κοτζιά ότι αυτό που πράττει ο Καμμένος δείχνει να «εξυπηρετεί εκείνους που επιδιώκουν άλλοι να έχουν τη δόξα και άλλοι την ύβρη».
Ο Πάνος είχε πει στο προαναφερθέν συνέδριο, ότι ως συγκυβερνήτες απέδειξαν πως μπορούν να ενώσουν τους Έλληνες. Για τους Έλληνες δεν ξέρουμε τι κατόρθωσαν, αλλά τα κόμματά τους και τους οπαδούς τους σίγουρα τα διέλυσαν.
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου