17-11-2019: Κύριοι της Κυβέρνησης, Προσοχή!

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Κύριε Υπουργέ Δημοσίας Τάξεως.

Αφορμή για το παρόν είναι η επανάληψη μιας φράσης την οποία ακούω συχνά-πυκνά από πολλούς φίλους αστούς, όχι κατ’ ανάγκη νεοδημοκράτες αλλά ακόμα και ΠΑΣΟΚτζήδες (ή ΚΙΝΑΛιστές για να είμαστε μέσα):

«Τι τον έχει πιάσει τον ΣΥΡΙΖΑ αυτές τις μέρες; Γιατί σκούζει και φωνάζει ΣΥΝΕΧΩΣ υπέρ των ανομικών μειοψηφιών σαν να μην υπάρχει αύριο; Δεν το καταλαβαίνει ότι αν συνεχίσει έτσι, θα χάσει ένα τόσο σημαντικό αριθμό μετριοπαθών ψηφοφόρων εκτός από τους βολεμένους, που δε θα έχει ελπίδα επανόδου στην εξουσία;»

Κάθισα κάτω και το σκέφτηκα το πράγμα διότι η αντίφαση είναι όντως μεγάλη. Και υπάρχουν δυο εκδοχές.

Η πρώτη, που μάλλον υιοθετεί ο πολύς κόσμος είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «το έχει χάσει» από την απώλεια της εξουσίας, έχει αποσυντονιστεί, και από τον πανικό του δρα σπασμωδικά με την συνήθη ερειστικότητα και ασέβεια προς την έννομη τάξη που το χαρακτήριζε από τον καιρό του 3%-4%.

Αυτό είναι το καλό και ευκταίο σενάριο. Σκεπτόμενος όμως, ανακάλυψα και μια άλλη, πολύ δυσοίωνη εκδοχή την οποία θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας:

Αυτή τη στιγμή φαίνεται ότι οι πόρτες της εξουσίας κατά τα φαινόμενα είναι και θα είναι κλειστές για τετραετία, μη σας πω για οκταετία, στο ροζ «κινηματικό» Τσίρκο. Το οποίο κατά πως φαίνεται αποφάσισε να αυτοχειριαστεί, απευθυνόμενος με αήθη τρόπο και σε αντίθεση με την ευρεία κοινωνική βάση που τον στήριξε, στο 3%, προκαλώντας μάλιστα την απορία ακόμα και σε μετριοπαθείς φίλους και ψηφοφόρους τους.

Οι οποίοι αναρωτιούνται την τελευταία βδομάδα: «Μα, καλά, τι κάνει; Όχι πάλι τα ίδια βρε Αλέξη», ξεχνώντας προφανώς ότι ο πρώην πρωθυπουργός ΑΥΤΟ ΜΟΝΟ ξέρει να κάνει γιατί αυτό το χαρακτήρα έχει: Να ερίζει, να λέει ψέμματα και να αυτουργεί ηθικά για την καταστροφή της πατρίδας του αν είναι να κερδίσει ακόμα και ένα μικροδευτερόλέπτο εξουσίας.

Οπότε, με αυτή τη βάση σκέψης, δεν θα μας φαινόταν απίθανο να υπάρχει έτοιμο σχέδιο από την ημέρα της πορείας του Πολυτεχνείου και για ένα μήνα και βάλε να «καίγεται η Αθήνα», με τέτοια μανία και σε τέτοιο βαθμό ώστε να επηρεαστεί ακόμα και η οικονομία και τα ratings των διεθνών οίκων. Ιδίως άμα έχουμε ένα-δυο νεκρούς να παίζουμε με τη μνήμη τους. Θυμάστε το 2008; Με εισαγόμενους «μπαχαλάκηδες» αλλά και την κυβέρνηση αποφασισμένη να μην παραδώσει τη χώρα στην ανομία αμαχητί, είναι ενδεχόμενο οι μάχες να διαρκέσουν μέρες και βδομάδες, εξαρτάται από τη λογιστική υποστήριξη των μπαχαλάκηδων. Οπότε θα φανταστείτε τι θα γίνει.

Εκείνη δε τη στιγμή της απόλυτης απελπισίας που θα διακατέχει τη χώρα, σε πολλαπλά μεγαλύτερο βαθμό από εκείνο τον ήδη μακρινό «Δεκέμβρη¨του 2008, να χτυπήσει το τηλέφωνο και από την άλλη άκρη του σύρματος να ακουστεί η φωνή θεσμικού ή μη στελέχους του «διεθνούς παράγοντα». Ο οποίος πολύ απλά θα σας πει, Κύριε Πρωθυπουργέ ότι «είναι κρίμα αυτό που γίνεται», ο διεθνής παράγων συμπάσχει μεν, αλλά και ότι θα πρέπει «να τα βρείτε» με τους υποκινητές της καταστροφικής ανωμαλίας αλλιώς θα κινδυνέψει η σταθερότητα της χώρας. «Βρείτε τα βρε παιδιά επιτέλους!».

Η Παγίδα θα έχει κλείσει!

Πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να συσταθεί κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας, οπότε, εκεί που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε καμία τύχη να κυβερνήσει πριν το 2023, μη σας πω το 2027, θα τον δεις να έρχεται στην συν-εξουσία από την πίσω πόρτα, με τον Τσίπρα να απαιτεί «πρωθυπουργό κοινής αποδοχής», ξηλώνοντας έτσι τον με 40% εκλεγμένο πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και φυτεύοντας στη θέση του κάποιο ελεγχόμενο ανδρείκελο της περίεργης εκείνης φιλοσυριζαίϊκης Καραμανλικής Συνιστώσας χωρίς τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Όπως έχει ξαναγίνει.

Οπότε θα έχει πατήσει γερά στην συνεξουσία με αντικειμενικό στόχο να «γίνουν εκλογές» οι οποίες θα καθιερώσουν την αναλογική συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με όποιον άλλον προκύψει. Στην εξουσία να είναι και ας συγκυβερνούν με τη μετενσάρκωση του Αμπτουλ Χαμιντ.

Έτσι, και οι όποιες μεταρρυθμίσεις θα σταματήσουν και η ενδεχόμενη «ανάπτυξη» θα επιβραδυνθεί περαιτέρω με αποτέλεσμα την συνέχιση της φτώχειας, την υπερφορολόγηση και την ανάγκη επιδοματικής πολιτικής ανάλογης της περιόδου 2015-2019, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μέσα στην comfort zone του, πράγμα που θα του στερούσε την εξάρτηση του κομματικού του ακροατηρίου από τις παροχές του, πράγμα στο οποίο είναι «μανούλες».

Μα θα μου πείτε: Και η χώρα; Μα δίστασε ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας έστω και για ένα μικροδευτερόλεπτο ανάμεσα στο να κάνει ζημιά στη χώρα του και την προοπτική της εξουσίας;

Βέβαια, το 2019 δεν είναι 2008. Δεν είναι 2015. Παρόλα αυτά, μήπως θα έπρεπε οι Υπηρεσίες Εθνικής Ασφαλείας, η ΕΥΠ και φυσικά το Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί, επιφυλακτικοί και σε ΔΙΑΡΚΗ ετοιμότητα ώστε να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε απόπειρα ανωμαλίας πέρα από τη ρίψη μερικών μολότοφ;
Η χρήση των μυστικών υπηρεσιών και της τεχνολογίας θα πρέπει να έιναι πρώτη προτεραιότητα έτσι ώστε να συλληφθούν οι κεφαλές όσο το δυνατόν γρηγορότερα και ο αναρχούμενος όχλος να αποσυντονιστεί.

Μπορεί να λέω ανοησίες και μακάρι να λέω ανοησίες (αν και την τελευταία φορά επαληθεύτηκα) αλλά δε χρωστάμε τίποτα βρε παιδιά. Μια κατακαημένη χώρα την έχουμε και αγωνιούμε για την επανόρθωση της. Δε χρωστάμε τίποτα αν για κακή μας τύχη η Αξιωματική αντιπολίτευση είναι ένας εσμός ψυχοπαθών!

ΚΚ2

Μοιραστείτε



Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK