Οι επιτροπές ...κουβαδάκια της Ζωής

Έχω τη συνήθεια αργά το βράδυ να ρίχνω μια ματιά στο τηλεοπτικό κανάλι της Βουλής. Κατά καιρούς έχει πολύ καλά ιστορικά ντοκιμαντέρ και άλλες ενδιαφέρουσες εκπομπές. Εσχάτως έχει πήξει με συνεντεύξεις, πότε της προέδρου του Σώματος και πότε καλεσμένων της σε ορισμένες Επιτροπές, που έχει συστήσει.
Μία εξ αυτών είναι αυτή για τον έλεγχο του ελληνικού δημόσιου χρέους, στην οποία συμμετέχουν διάφοροι τύποι, οι οποίοι συμβουλεύουν -υποτίθεται- πώς μπορούμε να το διαγράψουμε.
Περίεργα πράγματα. Αυτές τις μέρες η κυβέρνηση πασχίζει να βρει έναν τρόπο, ώστε να πειστούν οι δανειστές μας να συμπεριλάβουν στην επικείμενη συμφωνία κάποια ρύθμιση για το χρέος. Προσοχή, δεν μιλάμε για «διαγραφή», που έλεγε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε καν για «κούρεμα». Μιλάμε για κάποιαν «απομείωση». Κι αν το δεχτούν.
Αλλά γιατί η κυβέρνηση βιάζεται; Γιατί δεν περιμένει το αποτέλεσμα που θα βγάλει η Επιτροπή της Βουλής, δηλαδή της Ζωής; Δεν είναι σίγουρη (η κυβέρνηση) για το αποτέλεσμα; Να είναι. Είναι βέβαιο ότι η επιτροπή, δηλαδή η Ζωή, θα βγάλει το χρέος «απεχθές» και «επονείδιστο». Άρα, δεν πρέπει να το πληρώσουμε.
Φυσικά, όλα αυτά είναι αστεία. Το ξέρει η κυβέρνηση ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι ούτε «απεχθές» ούτε «επονείδιστο». Το έχουν πει σε ανύποπτο χρόνο επιφανή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (εδώ), αλλά και άλλοι, που έγιναν υπουργοί του (εδώ). Γι’ αυτό και η κυβέρνηση δεν δίνει καμιά σημασία στην Επιτροπή της Βουλής. Κι ας πήγαν στην πανηγυρική συνεδρίασή της ο πρόεδρος Προκόπης και ο πρωθυπουργός Αλέξης. Στα πανηγύρια πάνε όλοι. Η Επιτροπή αυτή είναι ένα κουβαδάκι για να παίζει η πρόεδρος Ζωή με διάφορους γραφικούς καλεσμένους της.
Και δεν είναι το μόνο. Υπάρχει κι άλλη Επιτροπή. Αυτή για τις γερμανικές αποζημιώσεις. Αλλά τι
χρείαν έχομεν επιτροπών για ένα θέμα πολύ καθαρό; Αν θέλει η κυβέρνηση, μπορεί να διεκδικήσει αμέσως το κατοχικό δάνειο, για το οποίο υπάρχει πλήρης τεκμηρίωση. Μπορεί να κάνει αυτό που είχε υποσχεθεί προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ: να εγγράψει στον προϋπολογισμό, ως προσδοκώμενο έσοδο, τις οφειλές της Γερμανίας (εδώ). Και μετά να πάει ο Τσίπρας στη Μέρκελ και ο Βαρουφάκης στον Σόιμπλε και να τους πουν: «Φέρτε τα, αλλιώς δεν θα σας πληρώσουμε τα δάνεια που μας έχετε δώσει».
Μπορεί ακόμα η κυβέρνηση να κάνει την πρώτη προσφυγή σε δικαστήριο, εγχώριο ή διεθνές, εφόσον πιστεύει ότι πρέπει και μπορεί να διεκδικήσει τις οφειλές της Γερμανίας από την Κατοχή.
Θα γίνουν αυτά; Φυσικά όχι. Όπως δεν έγινε τίποτα με  την υπόσχεση του υπουργού Δικαιοσύνης ότι θα δώσει την άδεια να εκτελεστεί η απόφαση του Αρείου Πάγου, που έχει δικαιώσει τα θύματα του Διστόμου (εδώ). Έγινε η φιγούρα, πέρασαν τρεις μήνες, ξεχάστηκε. Ούτε ο υπουργός έβαλε υπογραφή, ούτε το γερμανικό Γκέτε κατασχέθηκε. Ποιος θυμάται τον ντόρο, που είχε συνεπάρει εκείνες τις μέρες όσους πιστεύουν τις πομφόλυγες;
Είναι απολύτως βέβαιο ότι η κυβέρνηση δεν θέλει -κι αν θέλει, δεν μπορεί- να διεκδικήσει τίποτα από όλα αυτά. Ούτε διαγραφή του «απεχθούς και επονείδιστου» χρέους, ούτε σοβαρή διεκδίκηση των οφειλών της Γερμανίας. Ειδικά τώρα που η «μαντάμ Μέρκελ» είναι η καλή θεία Άνγκελα, από την οποία ο δικός μας Αλέξης περιμένει τη Συμφωνία.
Ετσι, έχει μείνει η Ζωή να παίζει με τις επιτροπές-κουβαδάκια της, όταν δεν ασχολείται με το κεφαλαιώδες ζήτημα της ούρησης των ΜΑΤατζήδων.

protagon.gr


Μοιραστείτε



Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK