Πολύ σωστά παρατηρεί ο «Μποτίλια στο πέλαγος» ότι εάν δεν ήθελαν να καταβαραθρώσουν την Ελλάδα, δεν θα την είχαν βάλει στο Ευρώ, που διέλυσε τον τουρισμό και την αγροτική οικονομία. Με κάποια φρόνιμη αγροτική πολιτική και πολιτική στήριξης των μικρομεσαίων μονάδων τουρισμού, αντί να τρώνε με χρυσές κουτάλες οι νταβατζήδες και γραφειοκρατία (που πρόσκειται στα κόμματα) από τις εισαγόμενες ενέσεις της ΕΕ., δεν θα επιβίωναν μόνο εκατοντάδες χιλιάδες οικονομικά υποκείμενα, αλλά θα υπήρχε ρεαλιστική βάση αναπαραγωγής έστω του υπάρχοντος συστήματος.
Όταν μια χώρα είναι προσανατολισμένη να ζει από δανεικά, είναι επόμενο, μέσω της καταστροφής του ιστού που δημιουργεί αξία, να περιέλθει σε κατάσταση όπου οι ρυθμοί ανάπτυξης υπολείπονται των τόκων εξυπηρέτησης του δανεισμού. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για την Ελλάδα, η ανάπτυξη της οποίας στηρίχθηκε εκ συστήματος σε εισροή κεφαλαίου από το εξωτερικό.
Αφού εξαγόρασαν τα πάντα και φρόντισαν να διαλυθεί ο εσωτερικός ιστός παραγωγής αξιών, οι δαπανήσαντες τα κεφάλαια εισαγωγής, φροντίζουν πλέον να πεταχτεί η Ελλάδα ως στημένη λεμονόκουπα. Ως άξια εσχάτης προδοσίας έναντι της επιβίωσης της χώρας πρέπει να χαρακτηρισθεί η άρχουσα τάξις στην Ελλάδα, η οποία ουδόλως ενδιαφέρεται για την επιβίωση της πατρίδος, παρά μόνο για την μάσα της, την δημιουργία οφσόρ και την εξαγωγή των κερδών της στο εξωτερικό. Συνένοχοί της είναι εκείνοι οι μεσαίοι οικονομικοί παράγοντες, που με δόλωμα την επέκταση τους στον Βαλκανικό χώρο, καθώς και τα κομματόσκυλα, που αποδέχθηκαν το συγκεκριμένο σχέδιο.
Δύσκολα μπορεί κανείς να διαφωνήσει με αυτές τις γραμμές. ‘Όπως γράφω και αλλού η ψωραλέα τάξη πραγμάτων που εγκαθιδρύθηκε μετά την Μεταπολίτευση στην χώρας μας ετοιμάζεται να τινάξει τα πέταλα. Πνέει τα λοίσθια με την τελευταία εκδοχή διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ.
Η Νέα Μεταπολίτευση έρχεται βίαια, μέσα από την επερχόμενη κατάρρευση όχι μόνον της οικονομίας αλλά και όλου του σαθρού εποικοδομήματος που κτίσθηκε όλα αυτά τα χρόνια από το «σύστημα ΠΑΣΟΚ» με την συνέργεια της καθεστωτικής «ψευδοαριστεράς» και της χαζοχαρούμενης ενοχικής «δεξιάς». Τριάντα χρόνια στρέβλωσης, καπηλείας και πλιάτσικου τελειώνουν με τον ορυμαγδό της πτώσης.
Θα δούμε απίστευτα πράγματα να συμβαίνουν στις μέρες μας.
Ζούμε επιτέλους σε ενδιαφέροντες καιρούς.
Αναγκαία προϋπόθεση για τη Νέα Μεταπολίτευση είναι η διατήρηση και ποιοτική αναβάθμιση του κινηματικού χαρακτήρα που έφερε τον Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της Ν.Δ., συντρίβοντας σόγια , διαπλοκές και διαχρονικές βεβαιότητες.
Η λύση μπορεί να προέλθει αποκλειστικά με μια πατριωτική συσπείρωση, με στόχο την υπεράσπιση του Κοινωνικού Κεκτημένου και των Εθνικών Συμφερόντων σε πρώτη φάση.
Ένα πατριωτικό και κοινωνικό κίνημα της Νέας Μεταπολίτευσης, στο οποίο μπορεί να ηγηθεί ο Αντώνης Σαμαράς αρκεί να κάνει αυτό που υποσχέθηκε και για το οποίο τον στηρίξαμε: Να τα αλλάξει όλα στη ΝΔ και στην θέση τους να κτίσει μια πραγματικά Πατριωτική και Λαϊκή Δεξιά. Ένα κόμμα αρχών που θα μπορεί να εμπνεύσει τα νέα κινήματα που δημιουργούνται και να ηγηθεί αυτών.
Ένα κόμμα που θα σπάσει το απόστημα της διαπλοκής και θα γίνει πρωτοπορία για την εθνική, κοινωνική και πνευματική αναγέννηση της χώρας και του λαού της. Που θα ξαναφέρει στην χώρα την αληθινή πολιτική.
Και βέβαια ο κ. Σαμαράς γνωρίζει καλύτερα από μένα, αλλά με τα φθαρμένα υλικά που υπάρχουν γύρω του το μέλλον είναι ακόμα αόρατο.
Η ρήξη είναι η μαμή της ιστορίας κ. Σαμαρά
(ΥΓ. Αφιερωμένο και σε όσους ασχολιούνται ακόμα με την Ντόρα)
Μοιραστείτε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου