“…Μπορούμε άραγε να φανταστούμε τι θα σήμαινε η δημιουργία μιας «αποστρατικοποιημένης ζώνης» στον 25ο μεσημβρινό; Μία ζώνη που θα περνούσε λίγο έξω από την Χαλκίδα και το Ηράκλειο της Κρήτης; Αν αυτό δεν είναι εθνική καταστροφή, τι άλλο θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε έτσι;… ”
Θα μπορούσε να είναι τίτλος μυθιστορήματος. Θα μπορούσε να είναι ένα ακόμη ευφάνταστο σενάριο κάποιου κέντρου στρατηγικών ερευνών που θέλει να κάνει θόρυβο και να κερδίσει έτσι νέους συνδρομητές. Φαίνεται, όμως, ότι είναι κάτι περισσότερο: Ο φυσικός πλούτος του Αιγαίου έχει μπει για τα καλά στο στόχαστρο!
«Οι Τούρκοι κλιμακώνουν επικίνδυνα την ένταση στο Αιγαίο». Ένα συνηθισμένο κλισέ που έχετε διαβάσει άπειρες φορές τα τελευταία χρόνια. Κι όμως! Μία αναδρομή στα γεγονότα θα σας πείσει για το εξής: Κάθε χρόνο οι Τούρκοι κάνουν κι ένα βήμα ακόμη και αποδεικνύουν ότι κινούνται με βάση ένα καλοσχεδιασμένο και μακροχρόνιο προγραμματισμό. Ο αντικειμενικός στόχος τους είναι ορατός δια του γυμνού οφθαλμού: Θέλουν ένα κομμάτι του Αιγαίου! Δεν κλιμακώνουν την ένταση. Κλιμακώνουν τις ενέργειές τους για να καταφέρουν το στόχο τους. Και γιατί όχι; Απέναντί τους έχουν ένα φοβισμένο έθνος που είναι διατεθειμένο να προασπίσει την «ειρήνη» με κάθε «κόστος».
Πριν από 25 χρόνια θα ήταν αδιανόητο να δούμε τουρκικές φρεγάτες στο Σούνιο ή να καλούνται οι ελληνικές δυνάμεις να αποσυρθούν από ενέργειες έρευνας και διάσωσης πέραν του 25ου μεσημβρινού. Πέραν, δηλαδή, του… μισού Αιγαίου! Σήμερα, αυτά είναι συνηθισμένα πράγματα που έχουν πάψει να προκαλούν ακόμη κι αυτή την περιέργεια…Τουρκικά σκάφη ερευνών κινούνται ανενόχλητα στο Αιγαίο και αναζητούν πετρέλαιο, ενώ η σχετική είδηση εμφανίζεται στις εσωτερικές σελίδες κάποιων εφημερίδων. Είναι άραγε αλήθεια ότι τα ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη δεν πετούν πέραν του 25ου μεσημβρινού; Είναι αλήθεια ότι υπάρχει μία μυστική συμφωνία για την «αποφυγή της έντασης»; Κάποια στιγμή στο μέλλον θα μάθουμε περισσότερα από κάποια επίσημα χείλη. Ελπίζουμε μόνο να μην πρόκειται για απολογίες…
Είναι πολλά τα γεγονότα που έχουν συμβεί το τελευταίο χρονικό διάστημα και τα οποία θα μπορούσαν εύκολα να εξελιχτούν σε ένα ακόμη «θερμό επεισόδιο». Κάθε φορά γίνεται φανερό ότι το θράσος των καλών μας γειτόνων και… συμμάχων αυξάνεται. Κι αυτό είναι απόλυτα φυσικό, από την στιγμή που εμείς είμαστε συνεχώς υποχωρητικοί. Όσο εμείς υποχωρούμε, τόσο εκείνοι γίνονται πιο διεκδικητικοί.
Μπορούμε άραγε να φανταστούμε τι θα σήμαινε η δημιουργία μιας «αποστρατικοποιημένης ζώνης» στον 25ο μεσημβρινό; Μία ζώνη που θα περνούσε λίγο έξω από την Χαλκίδα και το Ηράκλειο της Κρήτης; Αν αυτό δεν είναι εθνική καταστροφή, τι άλλο θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε έτσι;
Δεν μπορούμε να θεωρήσουμε τυχαίο το γεγονός ότι κορυφαίοι ιδιωτικοί οργανισμοί ερευνών που κινούνται στις παρυφές της εξουσίας στην Ουάσιγκτον θεωρούν πλέον δεδομένο τον διαχωρισμό του Αιγαίου!
Πιστεύουμε ότι διάφορα πολιτικά και οικονομικά κέντρα έχουν βρει στην παρούσα δύσκολη συγκυρία την ευκαιρία που περίμεναν εδώ και χρόνια για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Το θέμα δεν είναι τι σενάρια κάνουν εκείνοι, αλλά ποιες είναι οι δικές μας ενέργειες. Τι κάνουμε εμείς για να διασφαλίσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα.
Λέγαμε πάντοτε ότι σε περιόδους κρίσης η Ελλάδα ενώνεται για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο. Την ενότητα αυτή δεν την έχουμε ακόμη δει. Λες και οι κίνδυνοι που περιγράφουμε δεν υφίστανται. Τι περιμένουν άραγε για να αποφασίσουν μία κοινή στρατηγική για την αντιμετώπιση της κρίσης; Διότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική. Έχει πολλές προεκτάσεις και ανάμεσα σε αυτές η σημαντικότερη αφορά τα εθνικά μας θέματα. Τι περιμένουν να συμβεί ακόμη για να παραμερίσουν τα μικρά που τους χωρίζουν και να μείνουν σε εκείνα που τους ενώνουν;
greeknation
Μοιραστείτε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου