Είναι όμως ένα σύστημα άκρως ουτοπικό, πρακτικά ανεφάρμοστο, και η πλούσια ήδη ιστορική εμπειρία το έχει αποδείξει ακόμη και επικίνδυνο (μεταξύ άλλων) για τον άνθρωπο.
Άλλωστε και ο ίδιος ο Μαρξ είχε βάλει μπόλικες προϋποθέσεις για την επιτυχία του, που ποτέ δεν ίσχυσαν εκεί όπου επεβλήθη, και που οι μετέπειτα κομμουνιστές αποφεύγουν (επιτήδεια) να τις αναφέρουν…
Προσωπικά τρέφω κάθε σεβασμό για τους «πιονέρους» του σοσιαλισμού, θεωρώντας ότι αγωνίστηκαν για κάτι το ανώτερο, και οι περισσότεροι από αυτούς έδωσαν ή χαράμισαν τις ζωές τους τσάμπα και βερεσέ για μια «ιδέα».
Ακόμη και οι δικοί μας κομμουνιστές, αυτοί που φυλακίστηκαν, που εξορίστηκαν, που πολέμησαν τους Γερμανούς, και αργότερα αναγκάστηκαν (για λόγους που δεν είναι του παρόντος) να πολεμήσουν με τους συμπατριώτες τους, ονειρευόμενοι την σοσιαλιστική ουτοπία, έχουν κάποια ελαφρυντικά, αφού δεν είχαν δει στη πράξη όλα αυτά τα «σοσιαλιστικά», που εμείς σήμερα θεωρούμε δεδομένα.
Και όσον αφορά στις καταχρήσεις και τα εγκλήματα της τότε ΕΣΣΔ, να θυμηθούμε πως η διάχυση της πληροφορίας δεν ήταν αυτή που είναι σήμερα, και εν πάση περιπτώσει η κομμουνιστική επαναστατική θεωρία ήθελε την «βίαιη εν ανάγκη συντριβή της αντίδρασης»! οπότε οι απανταχού ανυποψίαστοι ως επί το πλείστον αριστεροί, παρασύρονταν από τους ινστρούχτορές τους, και άρα συμφωνούσαν ακόμη και με τον πιο σκληρό σταλινισμό.
Και εν πάση περιπτώσει, έπαιξαν και έχασαν.
Και οι περισσότεροι πλήρωσαν αυτή τους την ήττα πολύ μα πάρα πολύ ακριβά.
Αυτά όλα χθες. Τότε…
Από κάποια φάση και μετά όμως, ακόμη και ο πιο παραπλανημένος αριστερός θα έπρεπε να έχει συνειδητοποιήσει τι ακριβώς έπαιζε στους σοσιαλιστικούς «παραδείσους» της ανατολικής Ευρώπης, της Β. Κορέας, κλπ.
Και αν δεν του έφτανε αυτό, η εκ των έσω κατάρρευση του όλου οικοδομήματος που είχε φτιαχτεί γύρω και από την πάλαι ποτέ υπερδύναμη ΕΣΣΔ, θα έπρεπε να του έχει ανοίξει τα μάτια διάπλατα.
Εκτός και αν ήταν ζαβός, ή απλά επαγγελματίας πλέον αριστερός.
Και τέτοιοι είναι πλέον πολλοί.
Μια ιδιότητα, που ειδικά στην μπανανία μας αποφέρει προνόμια, σεβασμό, οφίτσια, και … δόξα.
Τι πιο εύκολο για κάποιον από το να δηλώνει αριστερός, όχι σε συνθήκες φασισμού, χούντας, ή ταξικού πολέμου, αλλά σε καθεστώς ανώδυνης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας;
Όπου ο καθένας μπορεί να λέει και να κάνει ότι του καπνίσει χωρίς καμιά συνέπεια;
Και να τον ψηφίζουν κιόλας!
Στα πλαίσια ενός κοινοβουλευτικού συστήματος το οποίο ο μαρξισμός… απορρίπτει!
Να κλείνει, για παράδειγμα, με άλλους 10-20 ομοϊδεάτες του δρόμους, να διαλύει την καθημερινότητα των συμπολιτών του, και παρόλα αυτά να θεωρεί εαυτόν λαϊκό ήρωα… και να χειροκροτείται από άλλους εξίσου ελαφρόμυαλους.
Γνωρίζοντας πολύ καλά, ότι αν έκανε κάτι ανάλογο στην πάλαι ποτέ σοβιετία, θα είχε καταλήξει σε γκούλαγκ, και θα ζούσε το όνειρο στα … αλατωρυχεία.
Αρκεί να θυμηθούμε την Ουγγαρία του 1956, ή την Τσεχοσλοβακία του 1968, για να καταλάβουμε πως έβλεπε το σοβιετικό σοσιαλιστικό καθεστώς τις διαδηλώσεις και τις διαμαρτυρίες.
Ναι, αλλά εκεί ήταν ο λαϊκός παράδεισος, ενώ σήμερα έχουμε χούντα!
Την οποία καταγγέλλουν καθημερινά οι δικηγορίνες με τα Γκούτσι του Σύριζα, και ο πολύς Κουράκης.
Έτσι με αυτά και με αυτά φτάσαμε στη σημερινή κατάντια, όπου ο κάθε πειραγμένος, οργισμένος, γραφικός, εμμονικός, συμπλεγματικός, ή οτιδήποτε άλλο, να δηλώνει αριστερός (χωρίς καν να έχει διαβάσει τα βασικά περί μαρξισμού), και να περνάει μια ζωή στη πούδρα, παίζοντας εκ του ασφαλούς τον επαναστάτη, καταλήγοντας ακόμη και βουλευτής, άσχετα αν με τις ανεδαφικές κορώνες του το μόνο που κάνει είναι να πλήττει την δημοκρατία, και να ανοίγει τον δρόμο στον ολοκληρωτισμό (όχι τον κόκκινο).
Να υπερασπίζεται δηλαδή οτιδήποτε το παραβατικό, οτιδήποτε διαταράσσει τη δημόσια και οικονομική ζωή, και οτιδήποτε σαμποτάρει το «κακό» σύστημα, το οποίο όμως τον τρέφει και τον … προστατεύει.
Να υπερασπίζεται ακόμη και κακοποιούς του κοινού ποινικού δικαίου…
Εν ολίγοις και για να το κλείνω, άλλο αριστερός στην κατοχή, ή στον εμφύλιο, και άλλο αριστερός στα τηλεοπτικά πάνελ, και στα έδρανα της Βουλής, στην σημερινή μας Ντίσνεϊλαντ της ατιμωρησίας.
Άλλο ο αθώος αριστερός του παρελθόντος που πίστευε στην ισότητα και στη κοινωνική δικαιοσύνη, θυσιάζοντας τη ζωή του για αυτό, και άλλο ο σημερινός που πιστεύει στο μπάχαλο και στις μολότοφ, και απολαμβάνει βουλευτικό μισθό, ατέλειες, και αυτοκίνητο.
Και αν ο σημερινός απλός αριστερός είναι δικαιολογημένος λόγω άγνοιας, αθωότητας, αγανάκτησης, ή έστω νεανικού αυθορμητισμού, ο επαγγελματίας πολιτικάντης ινστρούχτοράς του, που του φουσκώνει τα μυαλά, και τον ξεσηκώνει, παρακινώντας τον στην βία, τι είναι;
Μήπως συνειδητός προβοκάτορας του χάους;
Ή κάτι άλλο, χειρότερο;
Έτσι δεν είναι κύριε Λαφαζάνη;
Και συ μεσιέ Στρατούλη;
Strange Attractor
ΥΓ-Ο Μαρξ είχε πει πως οι φιλόσοφοι προσπάθησαν να ερμηνεύσουν τον κόσμο, ενώ αυτός προσπάθησε να τον αλλάξει.
Οι σημερινοί γιαλαντζί μαρξιστές της χώρας μας, θα μπορούσαν κάλλιστα να καυχηθούν, ότι αυτοί απλά προσπαθούν να τον καταστρέψουν…
logia-starata
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου