Το ‘χε πει κι ο Χο Τσι Μινχ, που όσο να ‘ναι ήταν πιο αριστερός από τον
Αλέξη, την Δούρου και τον Παπαδημούλη: «Δεν μπορείς να είναι αληθινός
διεθνιστής αν δεν είσαι πατριώτης και το αντίστροφο». Το καταστατικό των
Σαντινίστας ξεκινούσε με τη φράση «Somos Nacionalistas» (Είμαστε
εθνικιστές). Στην Κούβα απ’ άκρου εις άκρον είναι γραμμένο το σύνθημα
«Patria o Muerte» (Πατρίδα ή Θάνατος).
Στις χίμαιρες και τα όνειρα τους, που συνήθως καταλήγουν σε εφιάλτες, οι φανατικοί της «πολιτικής ορθότητας» της ημετέρας αριστεράς, απλά αρνούνται να αποδεχθούν την πραγματικότητα του ιστορικού βίου των λαών.
Με επικίνδυνη βλακεία, βασισμένη σε ιδεολογήματα της ψευτοθρησκείας του μαρξισμού και των παραφυάδων του, προτάσσουν ξένα συμφέροντα από αυτά του Ελληνισμού. Η απέχθεια τους προς την ιδέα του Έθνους και η υστερική τους αφοσίωση στον διεθνισμό, όπως διεστραμμένα τον αντιλαμβάνονται, οδηγεί σε τραγελαφικά υποκριτικές ή σχεδόν σχιζοφρενικά αντιφατικές συμπεριφορές.
Η συντριπτική πλειοψηφία από αυτά τα πρωτοκλασάτα «νούμερα», που βλέπετε να διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για τις εκατόμβες στην Γάζα, λες και είναι το χωριό τους, δεν πάτησαν ποτέ το πόδι τους σε εκδήλωση για την παράνομη εισβολή και κατοχή της Κύπρου από τον Αττίλα, για τους αγνοούμενους, για απόδοση τιμών στην ΕΟΚΑ, για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων και του Ελληνισμού στην Μικρά Ασία από την Τουρκία. Δεν σας λέω καν ότι ποτέ δεν οργάνωσαν οι
ίδιοι εκδήλωση για όλα αυτά. Ούτε που τους πέρασε από το μυαλό. Άλλωστε είμαστε η χώρα όπου οι άνθρωποι των Πρεσβειών και οπαδοί του Σχεδίου Απαρτχάϊντ/Ανάν για την Κύπρο υποδύονται τους «προοδευτικούς» και καθυβρίζουν ως φασίστες τους αντιτιθέμενους σε αυτόν τον τρίτο και τελευταίο Αττίλα.
Ό,τι αφορά τον Ελληνισμό, ό,τι τονίζει τον εθνικό χαρακτήρα, καταγγέλει την γενοκτονική συμπεριφορά της Τουρκίας ή θυμίζει εθνικούς αγώνες, διεκδικεί την ελευθερία της Κύπρου και προτάσσει τον ελληνικό χαρακτήρα αυτής και της Βορείου Ηπείρου, προκαλεί αναφυλαξία στην κολωνακιώτη κι εξαρχειώτικη βαριά κι ασήκωτη πρόοδο.
Σεληνιάζονται με τους κορμοράνους στον Κόλπο, τις μαϊμούδες που κινδυνεύουν στον Αμαζόνιο, το σύμφωνο συμβίωσης του Μήτσου και του Μπάμπη αλλά μια ζωή γράφανε στα σινιέ παπούτσια τους την Κύπρο κι ακόμη περισσότερο την Βόρειο Ήπειρο, καθ’ ότι εκεί ο Αλβανός χασάπης ήταν «σύντροφος» υπό ευρεία εννοία.
Οι γονείς πολλών αγνοουμένων του 1974 πέθαναν ένας – ένας, με τον καημό στο βλέμμα, αλλά ποτέ τους δεν συναπάντησαν την φλογερή αλληλεγγύη αυτών που ολοφύρονται καθημερινά στην μπατιρημένη κι έτοιμη για μπάρκο «Αυγή», στο απλήρωτο – μπαμπέση καπιταλισμέ – «ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ» κι αλλού για ξένες πατρίδες, ξένους λαούς, ξένα νιτερέσα.
Άμα μιλάς ελληνικά κι είσαι χριστιανός ή σκέτα χριστιανός χεσμένο σ’ έχουν οι σύντροφοι κι εσένα και το αίμα σου και τα σφαγμένα ή βιασμένα παιδιά σου και την καταπατημένη γη σου και τα λεηλατημένα μνημεία σου.
Μα είπαμε ποιος είναι ο ιδανικός άνθρωπος για την καθ΄ημάς «πρόοδο»: gay μουσουλμάνος λαθρομετανάστης που εκτρέφει καρέτα – καρέτα.
Απλό αυτό που λέω. Όποιος δεν κάνει πρώτα το καθήκον του απέναντι στον λαό του ή ακόμη χειρότερα καθυβρίζει το λαό του κι αντιστρατεύεται τα συμφέροντα και την ασφάλεια του Έθνους του και ωρύεται για οποιουσδήποτε άλλους και μόνο γι’ αυτούς, αρκεί να είναι μακριά και ξένοι, είναι απλά παλιάνθρωπος, ένας διεστραμμένος παλιάτσος που καμώνεται τον «ευαίσθητο» και «προοδευτικό» της μόδας.
Αδέσποτο σκύλο στο Σύνταγμα τον υπολήπτομαι περισσότερο από αυτούς που καθυβρίζουν την Πατρίδα τους και γίνονται οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» του τουρκικού ή αραβικού ισλαμοφασισμού, του σωβινισμού των σκοπιανών επιγόνων του φίλου και συνεργάτη του Χίμλερ, του Ιβάν Μιχαήλοφ, από αυτούς που επιθυμούν ως «πολυπολιτισμική πρόοδο» την πλημμυρίδα της μουσουλμανικής λαθρομετανάστευσης στην χώρα μας. Υπάρχουν ανάμεσα μας δίποδα που θεωρούν τους οπαδούς των αποκεφαλισμών, της κλειτοριδεκτομής, του ραβδισμού γυναικών, της παιδοφιλίας, κτηνοβασίας και κακοποίησης των γυναικών, ως δήθεν κομμάτι ενός «πολύχρωμου» κόσμου. Επιθυμούν διακαώς την διάσπαση της ομοιογένεια μας, την θεωρούν «αντιδραστική». Θέλουν να γίνουμε ένας ωραίος ροζ πολτός.
Δεν μπορείς να είσαι διεθνιστής, αν δεν είσαι πατριώτης.
Δεν μπορείς να κατανοήσεις την αγάπη των άλλων για την πατρίδα τους και να τους συνδράμεις, αν δεν αγαπάς με φλόγα την δική σου Πατρίδα. Δεν μπορείς να χύνεις δάκρυα για το αίμα των άλλων, όταν μένεις αδάκρυτο μοσχάρι στο αίμα των πατέρων και των αδελφών σου και ασεβείς στην μνήμη και τους αγώνες τους.
Μερικές φορές αναρωτιέμαι, αν αυτό το συγκεκριμένο είδος αριστεράς, δεν είναι απλά ψευτοθρησκεία αλλά μια συλλογική διαταραχή…
Στις χίμαιρες και τα όνειρα τους, που συνήθως καταλήγουν σε εφιάλτες, οι φανατικοί της «πολιτικής ορθότητας» της ημετέρας αριστεράς, απλά αρνούνται να αποδεχθούν την πραγματικότητα του ιστορικού βίου των λαών.
Με επικίνδυνη βλακεία, βασισμένη σε ιδεολογήματα της ψευτοθρησκείας του μαρξισμού και των παραφυάδων του, προτάσσουν ξένα συμφέροντα από αυτά του Ελληνισμού. Η απέχθεια τους προς την ιδέα του Έθνους και η υστερική τους αφοσίωση στον διεθνισμό, όπως διεστραμμένα τον αντιλαμβάνονται, οδηγεί σε τραγελαφικά υποκριτικές ή σχεδόν σχιζοφρενικά αντιφατικές συμπεριφορές.
Η συντριπτική πλειοψηφία από αυτά τα πρωτοκλασάτα «νούμερα», που βλέπετε να διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για τις εκατόμβες στην Γάζα, λες και είναι το χωριό τους, δεν πάτησαν ποτέ το πόδι τους σε εκδήλωση για την παράνομη εισβολή και κατοχή της Κύπρου από τον Αττίλα, για τους αγνοούμενους, για απόδοση τιμών στην ΕΟΚΑ, για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων και του Ελληνισμού στην Μικρά Ασία από την Τουρκία. Δεν σας λέω καν ότι ποτέ δεν οργάνωσαν οι
ίδιοι εκδήλωση για όλα αυτά. Ούτε που τους πέρασε από το μυαλό. Άλλωστε είμαστε η χώρα όπου οι άνθρωποι των Πρεσβειών και οπαδοί του Σχεδίου Απαρτχάϊντ/Ανάν για την Κύπρο υποδύονται τους «προοδευτικούς» και καθυβρίζουν ως φασίστες τους αντιτιθέμενους σε αυτόν τον τρίτο και τελευταίο Αττίλα.
Ό,τι αφορά τον Ελληνισμό, ό,τι τονίζει τον εθνικό χαρακτήρα, καταγγέλει την γενοκτονική συμπεριφορά της Τουρκίας ή θυμίζει εθνικούς αγώνες, διεκδικεί την ελευθερία της Κύπρου και προτάσσει τον ελληνικό χαρακτήρα αυτής και της Βορείου Ηπείρου, προκαλεί αναφυλαξία στην κολωνακιώτη κι εξαρχειώτικη βαριά κι ασήκωτη πρόοδο.
Σεληνιάζονται με τους κορμοράνους στον Κόλπο, τις μαϊμούδες που κινδυνεύουν στον Αμαζόνιο, το σύμφωνο συμβίωσης του Μήτσου και του Μπάμπη αλλά μια ζωή γράφανε στα σινιέ παπούτσια τους την Κύπρο κι ακόμη περισσότερο την Βόρειο Ήπειρο, καθ’ ότι εκεί ο Αλβανός χασάπης ήταν «σύντροφος» υπό ευρεία εννοία.
Οι γονείς πολλών αγνοουμένων του 1974 πέθαναν ένας – ένας, με τον καημό στο βλέμμα, αλλά ποτέ τους δεν συναπάντησαν την φλογερή αλληλεγγύη αυτών που ολοφύρονται καθημερινά στην μπατιρημένη κι έτοιμη για μπάρκο «Αυγή», στο απλήρωτο – μπαμπέση καπιταλισμέ – «ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ» κι αλλού για ξένες πατρίδες, ξένους λαούς, ξένα νιτερέσα.
Άμα μιλάς ελληνικά κι είσαι χριστιανός ή σκέτα χριστιανός χεσμένο σ’ έχουν οι σύντροφοι κι εσένα και το αίμα σου και τα σφαγμένα ή βιασμένα παιδιά σου και την καταπατημένη γη σου και τα λεηλατημένα μνημεία σου.
Μα είπαμε ποιος είναι ο ιδανικός άνθρωπος για την καθ΄ημάς «πρόοδο»: gay μουσουλμάνος λαθρομετανάστης που εκτρέφει καρέτα – καρέτα.
Απλό αυτό που λέω. Όποιος δεν κάνει πρώτα το καθήκον του απέναντι στον λαό του ή ακόμη χειρότερα καθυβρίζει το λαό του κι αντιστρατεύεται τα συμφέροντα και την ασφάλεια του Έθνους του και ωρύεται για οποιουσδήποτε άλλους και μόνο γι’ αυτούς, αρκεί να είναι μακριά και ξένοι, είναι απλά παλιάνθρωπος, ένας διεστραμμένος παλιάτσος που καμώνεται τον «ευαίσθητο» και «προοδευτικό» της μόδας.
Αδέσποτο σκύλο στο Σύνταγμα τον υπολήπτομαι περισσότερο από αυτούς που καθυβρίζουν την Πατρίδα τους και γίνονται οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» του τουρκικού ή αραβικού ισλαμοφασισμού, του σωβινισμού των σκοπιανών επιγόνων του φίλου και συνεργάτη του Χίμλερ, του Ιβάν Μιχαήλοφ, από αυτούς που επιθυμούν ως «πολυπολιτισμική πρόοδο» την πλημμυρίδα της μουσουλμανικής λαθρομετανάστευσης στην χώρα μας. Υπάρχουν ανάμεσα μας δίποδα που θεωρούν τους οπαδούς των αποκεφαλισμών, της κλειτοριδεκτομής, του ραβδισμού γυναικών, της παιδοφιλίας, κτηνοβασίας και κακοποίησης των γυναικών, ως δήθεν κομμάτι ενός «πολύχρωμου» κόσμου. Επιθυμούν διακαώς την διάσπαση της ομοιογένεια μας, την θεωρούν «αντιδραστική». Θέλουν να γίνουμε ένας ωραίος ροζ πολτός.
Δεν μπορείς να είσαι διεθνιστής, αν δεν είσαι πατριώτης.
Δεν μπορείς να κατανοήσεις την αγάπη των άλλων για την πατρίδα τους και να τους συνδράμεις, αν δεν αγαπάς με φλόγα την δική σου Πατρίδα. Δεν μπορείς να χύνεις δάκρυα για το αίμα των άλλων, όταν μένεις αδάκρυτο μοσχάρι στο αίμα των πατέρων και των αδελφών σου και ασεβείς στην μνήμη και τους αγώνες τους.
Μερικές φορές αναρωτιέμαι, αν αυτό το συγκεκριμένο είδος αριστεράς, δεν είναι απλά ψευτοθρησκεία αλλά μια συλλογική διαταραχή…
του Φαήλου Κρανιδιώτη
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου