Την εβδομάδα που πέρασε σε δυο ημέρες είχαμε μερικά περιστατικά που καταδεικνύουν πως η οικονομική χρεοκοπία είναι το λιγότερο κακό που έχει συμβεί σε αυτήν τη χώρα. Η εβδομάδα που τρέχει ξεκίνησε με την καταγγελία του πρώην Υπουργού Δημόσιας Τάξης πως αποτελεί στόχο τρομοκρατικού χτυπήματος, υπόθεση στην οποία εμπλέκει στελέχη του κυβερνώντος κόμματος που τον όρισε Υπουργό.
Σε οποιαδήποτε χώρα που δεν είναι "μπανανία" και διαθέτει σύνταγμα και δημοκρατικούς θεσμούς θα είχε σημάνει συναγερμός. Εδώ ακούμε γραφικότητες σαν τη δήλωση του κ. Τσακαλώτου "Πως έχουμε πέσει θύματα της επιτυχίας μας...".
Ένα είναι βέβαιο, πως στο τέλος θα γελάσει ο κάθε πικραμένος και κατά συνέπεια μπορεί να κλάψει και ο κάθε χαρούμενος ως αποτέλεσμα του γενικευμένου θρήνου που ακολουθεί τη διάλυση.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά:
Το πρώτο περιστατικό αφορούσε την εκδίωξη με αυγά και ζαρζαβατικά των αξιολογητών από σχολές του ΕΚΠΑ. Οι αξιολογητές ήταν καθηγητές από διεθνή πανεπιστήμια ελληνικής καταγωγής ως επί το πλείστον. Εντύπωση δεν προκάλεσε μόνο η αδυναμία από μέρους της πολιτείας επιβολής του νόμου, αλλά και η εκκωφαντική σιωπή του αρμόδιου υπουργείου και της κυβέρνησης.
Το δεύτερο περιστατικό αφορά τον άγριο ξυλοδαρμό του βουλευτή της ΝΔ κ. Κουμουτσάκου από ακραία στοιχεία υπό τις επευφημίες εκατοντάδων νεοαγανακτισμένων. Το συμβάν έλαβε χώρα μπροστά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη υπό τα βλέμματα διμοιριών και την απραξία αστυνομικών δυνάμεων. Στη θέση του κ. Κουμουτσάκου θα μπορούσαν να είναι οι περισσότεροι από τους βουλευτές της συμπολίτευσης ή της αντιπολίτευσης.
Το πλέον ανησυχητικό σε αυτήν την περίπτωση είναι η άρνηση του αρμόδιου Υπουργού να αναλάβει οποιαδήποτε πολιτική ευθύνη για την αμήχανη, πλημμελή εκτέλεση καθηκόντων έως ύποπτη αδράνεια των αστυνομικών δυνάμεων που ήταν παρούσες. Σε ευνομούμενες δημοκρατίες υπουργοί έχουν παραιτηθεί για μικρότερες ανεπάρκειες και λάθη. Ακόμη πιο ανησυχητική είναι η σιωπή του πρωθυπουργού σε ό,τι αφορά τον καταλογισμό ευθυνών στον πολιτικό προϊστάμενο της δημόσιας τάξης.
Δυο -τρεις μέρες αργότερα στη συγκέντρωση Ποντιακών Σωματείων στη Θεσσαλονίκη μέλη της συγκέντρωσης χειροδίκησαν εναντίον στελεχών της Χρυσής Αυγής που προσπαθούσαν με την παρουσία τους να δώσουν άλλο χαρακτήρα στη συγκέντρωση.
Το τρίτο περιστατικό είναι η εισβολή κουκουλοφόρων σε κεντρικό βιβλιοπωλείο κατά την παρουσίαση του βιβλίου της Μαργαρίτας Παπανδρέου με στόχο τον κ. Πάγκαλο ο οποίος ήταν εκ των
ομιλητών στην εκδήλωση. Ο κ. Πάγκαλος πέρασε από κορυφαίες κυβερνητικές θέσεις στο πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης που οδήγησε στην κοινωνική και οικονομική χρεοκοπία της χώρας. Κατά συνέπεια είναι λογικό να του καταλογίζονται από άλλους περισσότερες και από άλλους λιγότερες ευθύνες. Είναι εκατοντάδες όμως τα κορυφαία πολιτικά πρόσωπα που φέρουν παρόμοιες ευθύνες. Ο κ. Πάγκαλος όμως είναι ένας από τους λίγους μόνιμους στόχους προθέσεων λεκτικού και φυσικού προπηλακισμού. Η αιτία είναι η εκδοχή της χρεοκοπίας που έχει διατυπώσει ο κ. Πάγκαλος με τη φράση "μαζί τα φάγαμε".
Είναι απορίας άξια αυτή η επιλεκτική αγανάκτηση. Ποτέ π.χ. δεν αποτέλεσαν παρόμοιους στόχους συνεργάτες του Άκη Τσοχατζόπουλου που αποδεδειγμένα πλέον ανέχτηκαν κάποιον που τα έφαγε μόνος του (τουλάχιστον συγκριτικά τα περισσότερα).
Τα παραπάνω γεγονότα της περασμένης εβδομάδας αποτελούν μερικές μόνο από τις ενδείξεις κατάρρευσης της κοινωνίας, της κυβέρνησης και του κράτους που είναι επιφορτισμένο με την επιβολή του νόμου να διατηρήσει τη χώρα όρθια και να αποτρέψει τα χειρότερα.
Τα χειρότερα είναι ο καθένας από μας είτε μόνος είτε μετέχων σε αγέλες και "αγανακτισμένα" πλήθη να προσπαθεί να επιβάλει αυτό που περιστασιακά ο ίδιος αντιλαμβάνεται ως δίκαιο. Ήτοι, η γενίκευση του κανόνα νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, του εργοδότη, του πελάτη, του αστυνόμου, του θρησκόληπτου, του άθεου, του τραπεζίτη, του μπαταχτσή και πάει λέγοντας.
Αν το επιχειρήσουν αυτό πολλά άτομα και πολλές αγέλες μαζί θα επικρατήσει το χάος. Τα παραπάνω περιστατικά μας οδηγούν εκεί με μεγάλα βήματα.
Με την προσήκουσα ένταση η οποία βαίνει κλιμακούμενη, παρόμοια περιστατικά είχαμε να ζήσουμε από το 2010, την περίοδο των "αγανακτισμένων" της πάνω και κάτω πλατείας Συντάγματος. Του κινήματος που ανέτρεψε το πολιτικό σκηνικό και οδήγησε το ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και τη Χρυσή Αυγή στο κοινοβούλιο.
Η διάψευση των προσδοκιών που καλλιέργησε τα τελευταία χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τη διάψευση του λεφτά υπάρχουν και των Ζαππείων σε συνδυασμό με την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης φαίνεται πως οδηγούν σε επανάληψη συνθηκών παρόμοιων με αυτές που δρομολογήθηκαν το 2010.
Μοιραία έφτασε η κυβέρνηση να εισπράξει αυτά που έσπειρε με το ίδιο νόμισμα. Από σύμπτωση μόνο δεν έχουν βρεθεί στελέχη της στη δίνη του κυκλώνα που μεγαλώνει. Αυτά που επικρότησε τα τελευταία χρόνια της επιστρέφουν.
Το πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν τόλμησε να κάνει τις μεταρρυθμίσεις που έπρεπε προκειμένου να προσελκύσει επενδύσεις οι οποίες με τη μείωση της ανεργίας λόγω της δημιουργίας βιώσιμων θέσεων εργασίας, θα είχε αντιστρέψει την πορεία κατάρρευσης.
Προτίμησε να υπερασπιστεί τα συμφέροντα συντεχνιών, πελατών και διαπλεκόμενων κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών που δεν αντέχουν τον ανταγωνισμό της ελεύθερης αγοράς. Προτίμησε τον αργό θάνατο από ένα επώδυνο χειρουργείο ανάταξης.
Τώρα θα λουστεί τις συνέπειες και δυστυχώς θα τις λουστούμε και όλοι μας... Η χώρα βρίσκεται καθ’ οδόν στο να γίνει η Σιέρα Λεόνε της Ευρώπης, όπου την εξουσία ασκούν συμμορίες με αντικρουόμενα συμφέροντα και όχι δημοκρατικοί θεσμοί.
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου