Γράφει ο Δημήτρης Μαλέγκος, Υπεύθυνος Πωλήσεων
Στις 6 Δεκεμβρίου ο ιδιόρρυθμος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής Ντόναλντ Τραμπ αναγνώρισε μονομερώς την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Iσραήλ. Μία πολύ μεγάλη νίκη του Ισραηλινού λαού απέναντι στον Αραβικό κόσμο. Μετά από 15 ημέρες η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του ΟΗΕ, μαζί και η Ελλάδα, καταψηφίζουν αυτή την ενέργεια. Παρόλα αυτά, σημερινά άρθρα αναφέρουν ότι μετά την Αμερική και η Γουατεμάλα θα προχωρήσει στην αναγνώριση. Πρακτικά ο Τραμπ έκανε την γενναία αρχή και θα ακολουθήσουν και άλλοι.
Δεν θα ήθελα να σταθώ στο αν είναι σωστή η ενέργεια του Τράμπ ή όχι, προσωπική μου άποψη είναι ότι η Δύση θα πρέπει να στηρίξει ένα δυτικού τύπου αστικό κράτος σαν το Ισραήλ. Θα ήθελα να σταθώ με θαυμασμό στους Ισραηλινούς πολιτικούς και στον Ισραηλινό λαό, που μάχονται γενναία για τα δίκια τους.
Οι Ισραηλινοί πολιτικοι δείχνουν να πετυχαίνουν τους πολιτικούς στόχους της εξωτερικής τους πολιτικής επιδεικνύοντας πυγμή και στρατηγική συνέπεια ανεξαρτήτως κυβερνήσεων.
Διάβασα πρόσφατα ότι ο αδελφός του σημερινού πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου, Γιονατάν Νετανιάχου, ήταν αρχηγός επίλεκτης ομάδας κομάντο και σκοτώθηκε στο Εντέμπε της Ουγκάντας το 1976, στην επιτυχημένη επιχείρηση για την απελευθέρωση Ισραηλινών κρατουμένων από Παλαιστίνιους τρομοκράτες. Συγκλονιστικό αν σκεφτείς ότι οι περισσότεροι Έλληνες πολιτικοί έχουν κάνει θητεία στο Καβούρι Αττικής, και για να είμαστε δίκαιοι όχι μόνο οι πολιτικοί αλλά και μεγάλη μερίδα της νεολαίας.
Πέρα από την συνέπεια των Ισραηλινών πολιτικών, βλέπουμε ότι και ο ισραηλινός λαός και ιδιαίτερα η νεολαία ακολουθούν με ζήλο μια εξωτερική πολιτική που επιτυγχάνει τους στόχους της. Δε μπορώ να μην σχολιάσω τα πολλά βίντεο που έρχονται στη δημοσιότητα, στα οποία νεαροί Ισραηλινοί στρατιώτες, μάλλον κληρωτοί, έρχονται σε αντιπαράθεση με πλήθη αλλαλάζοντων Αράβων. Ακόμα πιο συγκλονιστικό είναι που κοπέλες 25 με 30 χρονών, στρατιωτίνες πάνοπλες, αντιμετωπίζουν με μεγάλη γενναιότητα έξαλλους Άραβες. Γεωπολιτικά αυτή την στιγμή το Ισραήλ είναι περικυκλωμένο από αραβικές χώρες που στρατιωτικά είναι άρτια εξοπλισμένες, βλέπε Αίγυπτος, και από χώρες με μπαρουτοκαπνισμένους στρατούς, όπως Λίβανο, Συρία και κατ επέκταση Ιράν. Η αντιπαράθεση με όλους αυτούς δεν είναι μία εύκολη αποστολή.
Λαμβάνοντας όλα αυτά υπόψιν, δεν μπορώ παρά να συγχαρώ όλους αυτούς, πολιτικούς και μη, που παρόλο που ζούνε σε ένα σύγχρονο κοσμικό κράτος δυτικού τύπου, αψηφούν τα πάντα για τα ιδανικά, τα πιστεύω και τις ιδέες του.
Είναι αναπόφευκτη μία μικρή σύγκριση με το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας και την ελληνική κοινωνία.
Στην πρόσφατη επίσκεψη του στην Ελλάδα ο Ερντογάν έθεσε επί τάπητος θέματα που δεν θα τολμούσε να θέσει στο παρελθόν. «Τουρκική» μειονότητα Θράκης, Μουφτήδες, αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάνης κ.α. Ο Τσίπρας, ο Κοτζιάς και ο Παυλόπουλος κοίταζαν και άκουγαν σαν χαμένοι χωρίς να είναι προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο. Ο Καμμένος μάλλον κάπου ήταν κρυμμένος. Πραγματικά απογοητευτική η εικόνα του Τσίπρα στην καρέκλα να κοιτάει με το γνωστό του ύφος, παίρνοντας μέρος σε μία συνάντηση που κανείς δεν κατάλαβε τι είχαμε να κερδίσουμε από αυτήν, την στιγμή που ο Ερντογάν δεν είναι ευπρόσδεκτος από καμία Ευρωπαϊκή κυβέρνηση.
Καταλήγοντας για αυτή την συνάντηση, μάλλον θα πρέπει να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συμμάχους, Αμερικανούς και Ευρωπαίους, που έσπευσαν να μας στηρίξουν για άλλη μία φορά, παρόλο που τους χρωστάμε 500 δισ. Μάλλον πρέπει να πάρουμε σαν de facto ότι η Τουρκία είναι μία μεγάλη δύναμη, ο Ερντογάν είναι ικανός πολιτικός και δεν μπορούμε να τον κοντράρουμε. Κάτι που δεν ισχύει, δεδομένου ότι η «μικρή» Κύπρος ανακήρυξε την ΑΟΖ της στο βόρειο μέρος της Κύπρου, πράξη πραγματικά σημαντική και ιστορική δείχνοντας πυγμή, έχοντας βέβαια κάνει τις σωστές συμμαχίες προηγουμένως.
Τα ίδια και στο Μακεδονικό ζήτημα. Πάλι συρόμαστε από τις εξελίξεις. Αυτή την φορά ο μετριοπαθής πρωθυπουργός Ζαέφ του γραφικού κρατιδίου μας είπε ότι ο Μέγας Αλέξανδρος δεν ανήκει μόνο σε αυτούς αλλά και στους Έλληνες. (?)
Σε αυτή την περίπτωση δεν μιλάμε για μία μεγάλη δύναμη όπως η Τουρκία, αλλά για ένα μικρό βαλκανικό κρατίδιο με αναιμική οικονομία, 30% Αλβανικό μουσουλμανικό πληθυσμό, χωρίς στρατιωτική ισχύ και χίλια εσωτερικά προβλήματα. Φίλος μου Σκοπιανός μού έλεγε ότι μόνο στα Σκόπια, την πρωτεύουσα, μόνο εκεί έχουν 30 τζαμιά. Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση δεν μπορούμε να επιβάλλουμε πολιτική, να οδηγήσουμε τις εξελίξεις αλλά ακολουθούμε αυτές. Ο ανεκδιήγητος και αφερέγγυος Κοτζιάς είναι υπεύθυνος για αυτές τις διαπραγματεύσεις, πραγματικά ο Θεός να βάλει το χέρι του για την κατάληξη, τα μηνύματα όμως δεν είναι καλά.
Καταλήγοντας συμπεραίνω ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας πάσχει καθώς είναι εικόνα – καθρέφτης της ελληνικής κοινωνίας, που νοσεί προσκολλημένη σε έναν εύκολο σοσιαλιστικού τύπου υλισμό. Πρακτικά δεν περιμένω καμία ανάκαμψη βλέποντας την φραπεδονεολαία να περιμένει να πάρει 2.000 ευρώ μισθό γιατί τελείωσε ένα ελληνικό πανεπιστήμιο με 5 χρόνια καθυστέρηση, και την υπόλοιπη κοινωνία να θέλει να καταστραφεί ο κόσμος γιατί κόπηκαν 200 ευρώ από την σύνταξη.
Ας πούμε ένα ευχαριστώ στους συμμάχους μας που μας βοηθούν να υπάρχουμε και οικονομικά και πολιτικά και αφήστε εμάς τους ρομαντικούς να συναρπαζόμαστε από τις Ισραηλινές στρατιωτίνες.
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου