Οι εξεγερμένοι πολίτες στέλνουν το μήνυμα ότι το όριο της οργής τους δεν είναι απλώς η εκδίκηση για τον χαμό του Φλόιντ. Ο Τραμπ δίνει τη δική του μάχη, ελπίζοντας να γυρίσει το σκηνικό και να ξανακερδίσει τις εκλογές.
Το γκρέμισμα των αγαλμάτων στις ΗΠΑ, ένα φαινόμενο που διογκώνεται με ρυθμό επιδημίας, θυμίζει αναπάντεχα Ιράκ και κράτη του πάλαι ποτέ ανατολικού μπλοκ: γιγαντιαίοι ανδριάντες, όπως εκείνοι του Σαντάμ Χουσεΐν, του Λένιν και του Στάλιν, ρίχνονται βίαια στη γη, αποκαθηλώνονται και διαλύονται με μανία. Στη σημερινή Αμερική, βέβαια, δεν συντελείται κάποια κοσμοϊστορική αλλαγή πολιτεύματος, ούτε η εκθρόνιση κάποιου αυταρχικού δυνάστη. Οσα συμβαίνουν, όμως, τις τελευταίες ημέρες στις ΗΠΑ, με τις μαζικές διαδηλώσεις και τη διάχυτη λαϊκή εναντίωση στην κατεστημένη εξουσία και ιδιαίτερα στην Αστυνομία, ελάχιστες φορές έχουν επαναληφθεί στο παρελθόν. Η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ ήταν η θρυαλλίδα που πυροδότησε τη γενικευμένη έκρηξη ενός ιδιότυπου εμφυλίου.
Γκρεμίζοντας αγάλματα ηγετικών μορφών του παλιού Αμερικανικού Εμφυλίου, ακόμη και αποκεφαλίζοντας πέτρινα ομοιώματα του Χριστόφορου Κολόμβου κ.λπ., οι εξεγερμένοι πολίτες δίνουν ένα ξεκάθαρο και βροντερό μήνυμα ότι το όριο της οργής τους δεν είναι απλώς η εκδίκηση για τον χαμό του Φλόιντ. Πλέον το ζήτημα δεν είναι ο ρατσισμός και οι βάρβαρες μέθοδοι της Αστυνομίας, αλλά πολύ ευρύτερα και πιο βαθιά στην αμερικανική συλλογική ψυχή ανακινείται η αιωνίως υφέρπουσα διάσταση Βορείων και Νοτίων, το εμφύλιο μίσος που δίχασε τη χώρα πριν από 160 χρόνια - και τη διχάζει ξανά.
Συνέχεια στο protothema.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου