Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνεται σέρνοντας μαζί και το κόμμα του.
Στον ένα, ακριβώς, χρόνο διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας έλεγε στην κοινοβουλευτική του ομάδα: «Ο τελευταίος ήταν ένας σκοτεινός χρόνος για τη δημοκρατία, για την κοινωνία, για την οικονομία, για τους ανθρώπους που μοχθούν καθημερινά, για τη μεσαία τάξη, για τη νεολαία» και επίσης «…καμιά επίκληση της πανδημίας, καμιά προπαγάνδα, καμιά επιχείρηση λάσπης, δεν πρέπει και δεν πρόκειται να μας κάνει να δεχτούμε ως κανονικότητα την επιδρομή της κυβέρνησης Μητσοτάκη».
Τα είπε αυτά στις 7 Ιουλίου 2020.
Όταν δηλαδή οι Έλληνες πολίτες είχαν ήδη ζήσει τρείς μεγάλες εθνικές επιτυχίες που πιστωνόταν η κυβέρνηση μετά από ένα τρομερά δύσκολο πρώτο εξάμηνο του 20!
1. Την αποφασιστική εξουδετέρωση της απόπειρας Ερντογάν να δημιουργήσει μέσω της βίαιης παραβίασης των συνόρων στον Έβρο και στο Αιγαίο αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας και πολιτική αποσταθεροποίηση.
2. Την πολύ επιτυχημένη αντιμετώπιση του πρώτου κύματος της πανδημίας.
3. Την επιστροφή της εμπιστοσύνης της παγκόσμιας επενδυτικής κοινότητας στη χώρα, όπως αυτή αποτυπωνόταν στην ραγδαία πτώση των επιτοκίων δανεισμού του Κράτους μας.
Δεν γνώριζε άραγε ο Α. Τσίπρας ότι η συγκυρία δεν ήταν κατάλληλη για να σηκώσει «το τσεκούρι του πολέμου» όπως την περίοδο 2010-2015, ότι-όπως έδειξαν και δείχνουν οι δημοσκοπήσεις-θα έπεφτε στο κενό όλη η πόλωση και το μίσος που εκτόξευσε;
Φυσικά και το γνώριζε!Αλλά και αν υποθέσουμε πως δεν το γνώριζε τότε, το γνωρίζει πολύ καλά σήμερα και συνεχίζει τον πετροπόλεμο των προσωπικών χαρακτηρισμών με πολλά επίθετα και καθόλου ουσία.
Για μας δεν είναι περίεργο ότι ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ενώ δεν πιστεύει ότι μπορεί τώρα, επαναλαμβάνοντας το αποτυχημένο παρελθόν του να εξασφαλίσει το μέλλον του και ενώ δεν μας αρκεί η εξήγηση ότι «τόσος είναι, τόσα μπορεί» καταφεύγει πάλι στον διχασμό και το μίσος.
Είναι απλό!
Δεν έχει στόχο του ούτε να προετοιμάσει εκλογικά το κόμμα του, ούτε να επιβάλλει προεκλογική ατμόσφαιρα στο εκλογικό σώμα, ούτε καν να αντιμετωπίσει την εσωκομματική αμφισβήτησή του γιατί άλλα τον απασχολούν και τον φοβίζουν.
Ο Α. Τσίπρας από την επομένη των εκλογών που τον έστειλαν στην αντιπολίτευση γνώριζε πολύ καλά ότι καθημερινά θα ακούει το τικ-τακ του ρολογιού που μετρά τον χρόνο της αναπόδραστης λογοδοσίας του.
Ξέρει πολύ καλά ότι η μεγάλη πλειοψηφία ερμηνεύει το τραγικό πρώτο εξάμηνο του 2015 που η χώρα μας με επιλογή του κινδύνευσε να βρεθεί εκτός ΕΕ, το δημοψήφισμα παρωδία, την «κωλοτούμπα», την επιχείρηση ολοκληρωτικού ελέγχου της πληροφόρησης, την εξαφάνιση της κριτικής, τα deals με τον κουμπουροφόρο διαχειριστή πουτινικού χρήματος και τον «κόκκινο» εργολάβο με τα βοσκοτόπια και εν τέλει την παρακρατική συμμορία νεοσταλινικών, κρυπτοχουντικών και εκβιαζόμενων τρομοκρατημένων κουκουλοφόρων που επιχείρησε την προεκλογική φυλάκιση των πολιτικών του αντιπάλων, ως ένα ενιαίο σχέδιο αλλοίωσης του πολιτεύματος και προσβολής των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Ο Α. Τσίπρας γνωρίζει πολύ καλά ότι είναι αδύνατον να μείνει εκτός του κάδρου ευθυνών για όλα αυτά τα πρωτάκουστα για δημοκρατική χώρα που συνέβησαν όσο ήταν πρωθυπουργός.
Και αυτό προσπαθεί να προλάβει ελπίζοντας ότι με μάχη χαρακωμάτων θα αποφύγει τον καταλογισμό των μεγάλων πολιτικών του ευθυνών.
Χρησιμοποιεί όσα ΜΜΕ λειτουργούν (με το αζημίωτο) ως προσωπική ντουντούκα του για να φανατίσει περισσότερο ήδη φανατισμένους (αν)εγκέφαλους για να πυροδοτήσει αύριο πεζοδρομιακές «αγωνιστικές» συνθήκες, ακόμα και καταστροφική δράση αντικοινωνικών συλλογικοτήτων, ελπίζοντας ότι δίνοντας σ΄αυτόν τον κουρνιαχτό αντιδεξιό πρόσημο, θα μπορέσει να παρουσιάσει τον εαυτό του και τους συνεργάτες του ως θύματα κάποιας τάχα μου δεξιάς εκδικητικής λαίλαπας.
Ξέρει πολύ καλά ο Α. Τσίπρας ότι ολόκληρη η περίοδος της πρωθυπουργίας του, πέρα από τη συσσωρευμένη καταστροφή στην οικονομία και την διεθνή αναξιοπιστία που επέφερε στη χώρα, θα καταγραφεί ως περίοδος διαρκούς υπονόμευσης του πολιτεύματος.
Ξέρει ότι όταν οι θεσμοί λειτουργούν το παρακράτος αποκαλύπτεται.
Και φυσικά ξέρει ότι η αποκάλυψή του και ο καταλογισμός ποινικών ευθυνών θα σημάνει το τέλος της σύντομης πολιτικής καριέρας του.
Ο χορός (και πάλι) του μίσους, της πόλωσης, του διχασμού και του γκαιμπελικού ψέματος είναι το τελευταίο του καταφύγιο πριν επιστρέψουμε στην προ covid κανονικότητα μετά τον γενικό εμβολιασμό.
Τον οποίο ήδη συκοφαντούν οι πολιτικοί μπράβοι του.
Θεόδωρος Ζαρέτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου