Σάκης Μουμτζής
Ο Α. Τσίπρας μπορεί να υποσχεθεί ό,τι θέλει, σε όποιον θέλει. Κανένας δεν θα του ζητήσει τον λόγο, γιατί δεν θα χρειαστεί να υλοποιήσει τα όσα εξαγγέλλει. Για να τα υλοποιήσει θα πρέπει να κυβερνήσει, και κάτι τέτοιο δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Τζάμπα κουβέντες. Άλλωστε, η αξιοπιστία του και η σοβαρότητα του κρίθηκαν πολλές φορές στο παρελθόν.
Το Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ, η κατάργηση των μνημονίων που έφερε το τρίτο και βαρύτερο μνημόνιο. Μέχρι και ψεύτικα εγκαίνια έκανε στο μετρό της Θεσσαλονίκης τοποθετώντας μουσαμάδες. Αυτά η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών τα ξέρει και παραμένει απαθής στα όσα υπόσχεται. Αυτοί που μπορεί να τον πιστεύουν είναι οι ψηφοφόροι του, ίσως όχι όλοι. Υπάρχουν σκεπτόμενοι Συριζαίοι που θα αναρωτηθούν : «τα χρέη που θέλεις να διαγράψεις, πώς θα τα καλύψεις; Οι λογαριασμοί θα πρέπει να ισοσκελίζονται. Τα οικονομικά του Κράτους δεν είναι μπακαλική».
Βέβαια, για τον Τσίπρα στην κατάσταση που βρίσκεται, με τα εσωκομματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, με την δημοσκοπική διαφορά με την Νέα Δημοκρατία να μην μειώνεται, αυτά είναι λογιστικές λεπτομέρειες. Σημασία έχει να «δέσει» για μιαν ακόμα φορά η συνταγή των υποσχέσεων, ώστε να κουνηθεί λίγο η βελόνα των δημοσκοπήσεων προς τα πάνω.
Μέχρι και την μεσαία τάξη θυμήθηκε. Εδώ έταξε η Τζάκρη στην ομογένεια πως θα καταργηθούν οι προϋποθέσεις για την ψήφο των αποδήμων όταν γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, να μην υποσχεθεί και στην μεσαία τάξη διαγραφή χρεών ο Τσίπρας; Δικό του είναι το πρόγραμμα, ό,τι θέλει το κάνει. Δεν είναι τυχαίο που ο Τσακαλώτος απέχει από αυτήν φαρσοκωμωδία. Αν μη τι άλλο, ξέρει πέντε πράγματα. Δεν μπερδεύει ούτε τις μοίρες, ούτε τα στρέμματα, ούτε την Ναόμι Κάμπελ με την Ναόμι Κλάιν. Και γνωρίζει πως το 1/3 του 20 είναι μεγαλύτερο από τα 2/5 του 15.
Στο κάτω—κάτω δεν μπορούμε να ξεχάσουμε πως πέρσι τον Απρίλιο ζητούσε όλα τα λεφτά να δοθούν εμπροσθοβαρώς σε αυτούς που πλήττονται από την πανδημία. Αν τον άκουγε ο Μητσοτάκης δεν «θα υπήρχε ούτε σάλιο» σήμερα, κατά την γνωστή έκφραση.
Τώρα, αυτό που προέχει είναι να επαναλειτουργήσει πλήρως η αγορά, ώστε να είναι σε θέση η κυβέρνηση να κάνει ένα πρώτο «ταμείο». Τι κόστισε η πανδημία στην Εθνική Οικονομία. Αν δεν συμβούν αυτά τα δύο γεγονότα, ό,τι και να λέμε σήμερα πιο πολύ θα εκφράζει τις επιθυμίες μας και τις προσδοκίες μας παρά θα έχει σχέση με την πραγματικότητα.
Όσοι πιστεύουν ότι με ψέματα και με υποσχέσεις μπορεί να ξαναεξαπατήσουν τους πολίτες, μάλλον δεν κατάλαβαν τι κλίμα επικρατεί πλέον στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Οι πολίτες θέλουν ελπίδα που να εδράζεται σε στέρεη βάση και όχι υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Αυτό το έργο το είδαν μια φορά και δεν έχουν καμιά διάθεση να το ξαναδούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου