«Σηγανοτηγάνισμα, σιγανοτηγάνισμαααααα!!!»… κι ο Χρήστος Καλογρίτσας, ο «καπετάνιος» της Θεοδώρας Τζάκρη, συνεχίζει να περιπαίζει τον Παππά, τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ προκαλεί, όποτε απαιτείται, ευθέως τον Πολάκη «να πάνε έξω να τα πουν οι δυο τους» αποκαλώντας τον «παλικάρι της φακής» με τον αλέγκρο Κρητικό να ποιεί τη νήσσα (σ.σ. να κάνει την πάπια) στις προκλήσεις, βυθισμένος στην ασφάλεια που του προσφέρει η βουλευτική πολυθρόνα στην αίθουσα της Προανακριτικής Επιτροπής.
Ο Καλογρίτσας συνεχίζει να εκδικείται τα νεανικά και μεσήλικα αριστερά όνειρά του, απομυθοποιεί στον σκληρό πυρήνα της την επίσημη αριστερά (κομμουνιστική και μη), αποκαλύπτει την ιστορική της σχέση με την κομματική δολοφονία χαρακτήρων όταν η περίσταση το επιβάλλει, αποσυνθέτει το παραδοσιακό αριστερό αφήγημα εις τα εξ ων συνετέθη με μια θεατρική διαδικασία και προσήλωση σε ένα ρόλο «αφηγητή – απολογητή», που τον ανέλαβε μόνος του και τον διεκπεραιώνει με μεγάλη επιτυχία.
Ο «κόκκινος εργολάβος» δείχνει ότι έχει πάρει καιρό πριν τις αποφάσεις του, είχε αντιληφθεί (παραδοσιακός αριστερός γαρ) πως το τέλος του δεν θα είναι καλό (είχε ισχυρά ιστορικά παραδείγματα άμεσα διαθέσιμα), ένοιωθε την εμπιστοσύνη του στο κομματικό μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ να χάνεται μέρα με τη μέρα και φρόντισε «να δημιουργήσει μια επικοινωνιακή καβάντζα» για κάθε χρήση, ακόμη και δικαστική.
Ο Καλογρίτσας δεν πρόκειται να γίνει (τηρουμένων των αναλογιών) ένας Πλουμπίδης του 2021, ούτε να σταθεί απέναντι στο εκτελεστικό απόσπασμα και να βροντοφωνάζει «ζήτω το κόμμα». Αυτές οι ηρωικές περίοδοι πέρασαν και χάθηκαν για πάντα, τώρα οι σχέσεις (ακόμη και οι σκληρά κομματικές) υπακούν σε άλλες νόρμες.
Το πρόβλημα το μεγάλο σε αυτή τη σχέση το αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Νίκος Παππάς και σε τελευταία ανάλυση ο Αλέξης Τσίπρας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στην υπόθεση της Προανακριτικής «Καλογρίτσα ή SYRIZA Channel» εμφανίζεται χαμένος στο διάστημα, ούτε να ψελλίσει μια στοιχειώδη αντίρρηση δεν είναι ικανός. Προσεύχεται να περιοριστεί όσο γίνεται η έκταση των αποκαλύψεων, αγνοεί τι άλλο έχει στη διάθεση του ο Καλογρίτσας και τι σε κάθε στιγμή μπορεί να παρουσιάσει και επενδύει σε μια συναισθηματική προσέγγιση προς τον «κόκκινο εργολάβο» με ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας, όπως έως τώρα φαίνεται.
Η κατάσταση στο κόμμα είναι επικίνδυνα αμυντική, προσπαθεί και δεν βρίσκει κάτι να περάσει στην αντεπίθεση, ερμηνεύει αποσπάσματα των καταθέσεων Καλογρίτσα και σκόρπιες φράσεις ως «δικαίωση» και στην Κουμουνδούρου το σύστημα βράζει και μαζί του όλοι εκείνοι που τρώνε τη λέζα χωρίς να έχουν φταίξει πουθενά, ούτε να υπήρξαν ποτέ κολαούζοι του Παππά.
Ο Νίκος Παππάς είναι ήδη μια χαμένη ιστορία. Τελεί σε καθεστώς αποσύνθεσης, αντιμετωπίζει καθημερινά νέα συγκλονιστικά σε βάρος του στοιχεία, αρνείται να εμφανιστεί καν δημοσίως και γνωρίζει άριστα ότι δεν ξέρει καν τι άλλο τον περιμένει.
Πολιτικά είναι κρυμμένος στη σοφίτα, κομματικά λειτουργεί ως αποσυνάγωγος, στην Κουμουνδούρου οι περισσότεροι στρίβουν γωνία μόλις τον δουν να έρχεται, «δεν έχει δρόμο γι’ αυτόν πλέον, δεν έχει οδό».
Η προοπτική να καθίσει στο εδώλιο με βάση τις κατηγορίες που του προσάπτονται είναι περισσότερο ή βέβαιη, κανένας στη χώρα δεν στοιχηματίζει ούτε ένα ευρώ πως θα καταφέρει να βγει αλώβητος από την υπόθεση αυτή, που είναι η δεύτερη χειρότερη, προηγείται σε σοβαρότητα η ιστορία με τον Σάμπυ Μιωνή και τις αποκαλύψεις του για το «μαγαζί».
Εννοείται, πως ο γιος της δρακογενιάς δεν θα καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια να περιμένει το τέλος του. Και υλικό μπόλικο έχει και καλά κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα και για χάρη κανενός, ούτε καν του alter ego του, του Αλέξη Τσίπρα δεν θα χαραμίσει τα νιάτα του να καταλήξει αυτός, ο περήφανος νέος με τις σπουδές και το όνειρα, να μην του λέει καλημέρα ούτε ο θυρωρός στην Κουμουνδούρου.
Ο Αλέξης Τσίπρας ισορροπεί επί ξηρού ακμής, παριστάνει τον αρχηγό, τον ηγέτη, τον «υπεράνω», αλλά η καρδούλα του το ξέρει πόσο πολύ αισθάνεται επί ξύλου κρεμάμενος, ο Καλογρίτσας έχει πάρει φόρα –κατηφόρα κι ο Θεός ο ίδιος (της αριστεράς) δεν τον σταματά.
Η συμμετοχή του σε όλη αυτή τη μακάβρια πολιτικά επιχείρηση να ελεγχθεί η ενημέρωση στη χώρα και να διαρρηχθεί το μέτωπο των «ΜΜΕ της συντήρησης» είναι γνωστή και δεδομένη, πλην, όμως, μέχρι σήμερα διατηρείται, με σκληρή προσπάθεια και από τον ίδιο τον κ. Καλογρίτσα, η ευθύνη αυτή σε ένα καθεστώς ημιεπίσημης παραδοχής. Το όνομα του δεν αναφέρεται πουθενά, ακροθιγώς υπονοήθηκε στην ερμηνεία του White House και του White Porsa (σύμφωνα με όσα, κατά Καλογρίτσα, οι Άραβες της CCC υποτίθεται ότι εννοούσαν), αλλά έως εκεί. Κανένας δεν έχει εκφέρει μέχρι σήμερα ούτε άποψη καν για το ρόλο του τέως πρωθυπουργού στην υπόθεση αυτή, αν και όλοι αναγνωρίζουν πως κανένας Παππάς, όση εξουσιοδότηση και αν είχε, δεν θα οργάνωνε μια ανάλογη σκευωρία εν αγνοία του αρχηγού του.
Η συνθήκη είναι δύσκολο να αποδειχθεί, χωρίς αυτό αν σημαίνει πως μπορεί να αναστραφεί η κοινή πεποίθηση για το εύρος και την αμεσότητα της συμμετοχής του κ. Τσίπρα «στο κόλπο».
Ήδη, τα τραύματα που προέκυψαν από τις καταθέσεις Καλογρίτσα είναι βαθύτατα, θα ταλαιπωρήσουν για πολύ καιρό τον οργανισμό του ΣΥΡΙΖΑ και είναι πρακτικά αδύνατο να ξεπεραστούν χωρίς να αφήσουν πίσω σημάδια.
Υ.Γ. Ο Καλογρίτσας δεν έχει τελειώσει ακόμη με τις αποκαλύψεις. Σκεφθείτε τι έχει να πει στο δικαστήριο!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου