.jpg)
Γιώργος Φιντικάκης
Οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς που θα τραβήξουν «χειρόφρενο» την Πέμπτη, νεκρώνοντας την Αθήνα και προκαλώντας ταλαιπωρία σε χιλιάδες πολίτες θα το κάνουν για ένα νομοσχέδιο που ως επί τω πλείστον δεν τους αφορά.
Οι ρυθμίσεις που προωθούνται αφορούν κυρίως τον ιδιωτικό τομέα. Όχι το Δημόσιο.
Και όμως, η ΑΔΕΔΥ, οι επαγγελματίες συνδικαλιστές και όσοι τους παρέχουν πολιτική κάλυψη «μηρυκάζουν» παλιά συνθήματα, μιλούν για ένα αντιλαϊκό και αντεργατικό νομοσχέδιο και προετοιμάζονται να ταλαιπωρήσουν χιλιάδες εργαζόμενους για ρυθμίσεις που αφορούν κατά κύριο λόγο τον ιδιωτικό τομέα, με εξαίρεση τις αλλαγές στα συνδικαλιστικά.Τις αλλαγές δηλαδή ενός νόμου που ισχύει από το 1982 και χρίζει εκσυγχρονισμού ειδικά σε ό,τι αφορά τη λειτουργία των σωματείων, τις εξ αποστάσεως ψηφοφορίες για την κήρυξη απεργιών, και κυρίως την παράμετρο που αφορά στη δημιουργία ενός Μητρώου που θα περιλαμβάνει τις Συνδικαλιστικές Οργανώσεις των Εργαζομένων όπως και τις οργανώσεις των Εργοδοτών.
Επίσης καθιερώνεται έλεγχος των πηγών χρηματοδότησης ώστε να αποφεύγονται φαινόμενα που εμφανίζουν ακόμη και κόμματα να παρέχουν στήριξη στα συνδικάτα αλλά και σε εργοδότες (με εξαίρεση παροχές για κοινωφελείς σκοπούς).
Στο πλευρό των συνδικαλιστών ο Αλέξης Τσίπρας, που νωρίτερα σήμερα, κατά τη συνάντηση του με το προεδρείο της ΑΔΕΔΥ, στην προσπάθεια του να δείξει ότι οι λόγοι που το συνδικάτο κόπτεται για το εργασιακό νομοσχέδιο δεν περιορίζονται στη διατήρηση των κεκτημένων του, θυμήθηκε τα μνημόνια, λέγοντας ότι η εμπειρία του από αυτά δείχνουν πως αντεργατικά μέτρα πλήττουν σωρευτικά τόσο τον ιδιωτικό, όσο και το δημόσιο τομέα.
Κατά τα λοιπά, η Αθήνα θα μείνει την Πέμπτη χωρίς μετρό, ηλεκτρικό, τραμ και μέσα μαζικής μεταφοράς για ένα νομοσχέδιο, που ανεξάρτητα αν είναι καλό ή κακό, εντούτοις εννέα στις δέκα διατάξεις του δεν αφορούν αυτούς τους οποίους θα κρατήσουν ακινητοποιημένα τα λεωφορεία και το μετρό στα αμαξοστάσια.
Εφαρμογή της ψηφιακής κάρτας εργασίας με την οποία αντιμετωπίζονται η μαύρη εργασία και οι αδήλωτες υπερωρίες, σύσταση της Επιθεώρησης Εργασίας ως ανεξάρτητης διοικητικής αρχής, θέσπιση νέων αδειών για τους γονείς και φροντιστές, όπως η άδεια 14 ημερών για τους νέους πατέρες και η επιδοτούμενη από τον ΟΑΕΔ γονική άδεια και για τους δύο γονείς και φυσικά η δυνατότητα εφαρμογής του συστήματος διευθέτησης του χρόνου εργασίας ύστερα από αίτηση του εργαζομένου, για την οποία τόσος λόγος γίνεται, όλες αυτές είναι διατάξεις που αφορούν αμιγώς τον ιδιωτικό τομέα.
Στην συνθηματολογία φυσικά της ΑΔΕΔΥ γίνεται λόγος για «κατάργηση του 8ώρου», απλήρωτη εργασία, κατάλυση του δικαιώματος της απεργίας, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, αύξηση των υπερωριών, ακόμη και για ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, που ούτε αυτό ισχύει.
Τι ορίζει ο νόμος;
Ότι στην περίπτωση που κηρύσσεται μια απεργία και κατά την πραγματοποίηση αυτής η συνδικαλιστική οργάνωση που την κήρυξε δεν φροντίζει να προστατεύσει το δικαίωμα όσων θέλουν να εισέλθουν ανεμπόδιστα και να εργαστούν ή να αποχωρήσουν ελεύθερα από τον τόπο της εργασίας και να μην υποστούν σωματική ή ψυχολογική βία, τότε η μη τήρηση της υποχρέωσης αυτής από τη συνδικαλιστική οργάνωση και τα υπαίτια μέλη του διοικητικού της συμβουλίου γεννά εις βάρος τους αστική ευθύνη.
Σε απλά ελληνικά, ο εργαζόμενος που παρεμποδίστηκε με οποιοδήποτε τρόπο με σωματική ή ψυχολογική βία θα μπορεί να προσφεύγει με αγωγή του στα αστικά δικαστήρια απαιτώντας ανάλογη με τη βλάβη του αποζημίωση.
Διάταξη, που θα μπορούσε, όπως λένε οι ειδικοί, να είναι πολύ πιο αυστηρά διατυπωμένη, γιατί αφήνει εντελώς ανέγγιχτη την αστική ευθύνη του συνδικάτου και των μελών του Δ.Σ. αυτού έναντι του εργοδότη για τη ζημία που προκαλείται από τέτοιες ενέργειες στην επιχείρηση.
Αφετέρου, δεν κάνει καμία μνεία σε ποινικές συνέπειες έναντι αυτών που παρεμποδίζουν την απασχόληση των εργαζομένων και βλάπτουν την επιχείρηση με παράνομες ενέργειες.
Kι όμως οι επαγγελματίες συνδικαλιστές βλέπουν «ποινικοποίηση» της συνδικαλιστικής δράσης για μια ρύθμιση που προστατεύει τον ίδιο τον εργαζόμενο από τον κακώς εννοούμενο συνδικαλισμό που και τα ίδια συνδικάτα αρέσκονται δημοσίως να αποκηρύσσουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου