Tου Γιώργου Ν. Χριστογιαννάκη*Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 35 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και τις τραγικές συνέπειες που είχε για τον ελληνισμό. Ήταν τότε που άρχιζε μαζί με τον γολγοθά της Κύπρου και ο άτυπος και ύπουλος «πόλεμος» των τουρκικών αμφισβητήσεων στο Αιγαίο. Η διστακτική και υποχωρητική ελληνική πολιτική φαίνεται όλα αυτά τα χρόνια να βασίσθηκε σε έναν και αποκλειστικό παράγοντα αποτροπής και σταθερότητας. Την Πολεμική Αεροπορία. Το μόνο εργαλείο εξωτερικής πολιτικής που όλο αυτό το διάστημα δεν έχασε την αποτελεσματικότητα του.
Για ένα ακόμα καλοκαίρι λοιπόν η ΠΑ καλείται να κάνει το καθήκον της, εν όψει νέων τουρκικών διεκδικήσεων και προκλήσεων που περιλαμβάνουν πλέον και την έξοδο ενός ερευνητικού σκάφους ερευνών για πετρέλαιο στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Οι επιτυχίες της ΠΑ υπήρξαν σημαντικές από το περασμένο τεύχος-αφιέρωμα του Αύγουστου 2008 της ΕΑ&Α. Στο συγκεκριμένο διάστημα η ΠΑ παρέλαβε οριστικά τα νέα αεροσκάφη ΑΣΕΠΕ και μπήκε σε ένα ιδιαίτερα προνομιακό κλαμπ παγκοσμίως στον τομέα των δυνατοτήτων εναέριας προειδοποίησης, διοίκησης και ελέγχου. Δημιούργησε επίσης νέες υποδομές και άρχισε να παραλαμβάνει τα νέα μαχητικά F-16C/D Block 52 Advanced στην 116 Πτέρυγα Μάχης στον Άραξο. Αναβάθμισε τις δυνατότητες της με την παραγγελία και παραλαβή σημαντικών νέων «έξυπνων» όπλων (βλέπε παρόν τεύχος), ενώ πήρε μέρος για πρώτη φορά με ιδιαίτερα εντυπωσιακά αποτελέσματα στην διεθνή άσκηση Red Flag επί αμερικανικού εδάφους! Ιδιαίτερα για το τελευταίο επίτευγμα απλώς επιβεβαιώθηκαν και πιστοποιήθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτό που εμείς γνωρίζαμε χρόνια και επαναλαμβάναμε σε κάθε ευκαιρία. Ότι δηλαδή οι Έλληνες χειριστές, μηχανικοί και τεχνικοί της ΠΑ συγκαταλέγονται μεταξύ των καλυτέρων παγκοσμίως καθιστώντας την ΠΑ μία από τις πέντε καλύτερες σε όλο τον κόσμο.
Των παραπάνω δοθέντων λοιπόν, είναι κρίμα που η έλλειψη πολιτικής βούλησης αλλά και διορατικότητας υπονομεύει σε αρκετές περιπτώσεις και ιδιαίτερα σε κρίσιμες περιόδους όπως αυτή που διανύουμε, με γνωστές τις προθέσεις της Τουρκίας, το πιο πολύτιμο εργαλείο της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και άμυνας. Είναι λοιπόν τουλάχιστον απαράδεκτο η ΠΑ στην παρούσα φάση να υποφέρει από έλλειψη κρίσιμων ανταλλακτικών, πράγμα που επηρεάζει την διαθεσιμότητα των αεροσκαφών, την απρόσκοπτη εκπαίδευση του προσωπικού και τις συνολικές αποτρεπτικές της δυνατότητες. Ας βρουν επιτέλους οι πολιτικοί υπεύθυνοι τον τρόπο άμεσης προμήθειας των ανταλλακτικών και καυσίμων που απαιτούνται ώστε η ΠΑ να μην επηρεαστεί και άλλο από την απαράδεκτη κατάσταση της δικής τους αβελτηρίας. Οι εκπτώσεις στον κρίσιμο αυτόν τομέα θα πληρωθούν αργά ή γρήγορα με νέες εθνικές συμφορές. Και για να μην επαναληφθεί από την ανάποδη το δίλλημα του Καραμανλή του πρεσβύτερου. Γιατί τότε όπως έχει αποδείξει η Ιστορία δεν θα υπάρχουν δισταγμοί από την άλλη πλευρά. Τελικά όπως αποδείχθηκε οι ανησυχίες του Μπουλέντ Ετσεβίτ ήταν αβάσιμες. Ο Καραμανλής δεν θα επιτίθετο ακόμα και αν ήξερε (πράγμα άλλωστε ιδιαίτερα πιθανό) για την τραγική κατάσταση της THK εκείνο το καλοκαίρι του 1977. Η διαφορά μεταξύ ελληνικής και τουρκικής πολιτικής των τελευταίων χρόνων είναι ότι η πρώτη αγνοεί τη στρατηγική σημασία της επίθεσης (έστω και ως διπλωματικής μπλόφας), ενώ η δεύτερη κερδίζει πάντα από την προεξόφληση της ελληνικής υποχωρητικότητας ακόμα και αν ο συσχετισμός δυνάμεων δεν επιβάλλει καμία υποχώρηση από μέρους της.
* Ο Γιώργος Ν. Χριστογιαννάκης είναι εκδότης της "Ελληνικής Άμυνας & Ασφάλειας". Το παραπάνω κείμενο αποτελεί το editorial του τεύχους Αυγούστου αφιερωμένο στην εναέρια ισχύ.
Πηγή: strategy-geopolitics
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου