.......αποκαλύπτοντας μόνη της (!!!!) τό ότι είναι ήδη μιά χρεοκοπημένη χώρα , και καταλύοντας έτσι όλες τις συνθήκες πάνω στίς οποίες βασιζόταν η ΟΝΕ και το ευρώ.....
Η εγκληματική κίνηση Παπανδρέου να βγεί το φθινόπωρο καί να μιλήσει για χρεοκοπημένη Ελλάδα δίνοντας στοιχεία για το έλλειμα και το χρέος είναι η μοναδική αιτία τών δεινών τής χώρας μέχρι στιγμής και - το κυριότερο - αυτών πού σύντομα θα βιώσουμε όλοι μας (ανεργία στό 20%, ύφεση 2-4% , απώλεια περιουσιών απο αδυναμία πολιτών να πληρώνουν τα δάνειά τους κλπ)...
Αυτό έγινε εντελώς σαφές σήμερα με το άρθρο τού Σόιμπλε (Γερμανού υπουργού Οικονομίας) σήμερα...
Ο άνθρωπος το είπε καθαρά (δές προηγούμενη ανάρτηση)...
Γιά όσους αναρωτιούνται εάν ο Παπανδρέου είχε επιλογή απλά θυμίζουμε το πακέτο Καραμανλή το οποίο ήταν σέ συνεννόηση με τούς Γερμανούς αλλά είχε την προυπόθεση να μήν βγεί η Ελλάδα να χτυπήσει τη συνθήκη τού Μάαστριχτ και το ίδιο το ευρώ αποκαλύπτοντας μόνη της (!!!!) τό ότι είναι ήδη μιά χρεοκοπημένη χώρα , και καταλύοντας έτσι όλες τις συνθήκες πάνω στίς οποίες βασιζόταν η ΟΝΕ και το ευρώ.....
Οι Γερμανοί θα κάνουν την Ελλάδα παράδειγμα παγκοσμίως τού τι παθαίνει όποιος πάει να χτυπήσει τήν ΕΕ και το νόμισμά της το ευρώ....
Οι ευθύνες τού Παπανδρέου είναι τεράστιες και αυτή του την κίνηση θα την πληρώσει η χώρα με 5 χρόνια ύφεσης και πολλών δεινών για τούς έλληνες πολίτες...
Βέβαια γιά να γίνει αυτό συνείδηση στήν ελληνική κοινωνία κάποιος θα πρέπει να της το πεί....
Εάν σκεφτούμε ότι ο ελληνικός τύπος είναι καθεστωτικός ξεφτιλισμένος τύπος και δέν γράφει τίποτα εάν δέν του το πούνε απο τήν κυβέρνηση ο μόνος πού θα μπορούσε να περάσει αυτήν την πληροφορία είναι η αντιπολίτευση...
Η ποιά?
wolf
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομίας βάζει τέλος στίς Παπανδρεικές ψευδαισθήσεις. Οχι στό ΔΝΤ. Η χρεοκοπία είναι επιλογή. Η εκδίωξη απο τήν ευρωζώνη επίσης.
Η έκτακτη, όμως, βοήθεια δεν θα πρέπει ποτέ να θεωρείται δεδομένη. Θα πρέπει, τουλάχιστον σε βάση αρχής, κάποιο κράτος να ξέρει ότι μπορεί να χρεοκοπήσει. Το να βρεθείς αντιμέτωπος με την σκληρή πραγματικότητα είναι σε πολλές περιπτώσεις η καλύτερη λύση....
Εάν, δε, μία χώρα της ευρωζώνης δεν κατορθώσει να ισορροπήσει τα δημοσιονομικά της και να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της, τότε η έσχατη λύση είναι να φύγει από την ευρωζώνη αλλά να παραμείνει μέλος της Ε.Ε.
Το δικαίωμα, δε, ψήφου μίας χώρας θα πρέπει να αίρεται για ένα έτος εάν αποδειχθεί ότι εκ προθέσεως καταπατά τους κανονισμούς και τους νόμους της ευρωζώνης. Η πραγματική έκταση της ελληνικής δημοσιονομικής καταστροφής κατέστη σαφής όταν αποκαλύφθηκε η παραποίηση των στατιστικών στοιχείων το φθινόπωρο που μας πέρασε. ......
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, ο άνθρωπος είναι τόσο σαφής πού δέν χρειάζεται κανένα σχόλιο. Προσέξτε ότι όλα άρχισαν με την αποκάλυψη (απο τον Παπανδρέου) τών παραποιημένων στοιχείων το φθινόπωρο. Σημειώστε επίσης ότι ο Σόιμπλε (υπουργός Οικονομίας Γερμανίας) δέν είναι κανένας τυχαίος. Οι απόψεις του είναι αυτές πού θα ισχύσουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ...
Schauble: Οι αιτίες της ευρωπαϊκής κρίσης
By Wolfgang Schauble*
Δημοσιεύθηκε: 07:34 - 12/03/10
Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Εξ αρχής εμείς στην ευρωζώνη έχουμε δεσμευθεί για την πλήρη και στενή παρακολούθηση της οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής ενός μέλος της νομισματικής ένωσης.
Η ελληνική κρίση είναι μία παραίνεση προς όλους μας να εξάγουμε συμπεράσματα και να πάρουμε μαθήματα για την νομισματική ένωση. Οι σκέψεις μου δεν αφορούν τα μέτρα που χρειάζονται για την σταθεροποίηση της Ελλάδας. Ούτε την συζήτηση για την δημιουργία οικονομικής διακυβέρνησης που θα μας προσφέρει βελτιωμένη συνεργασία στα πλαίσια της Ε.Ε. Οι σκέψεις μου επικεντρώνονται στο πως θα κάνουμε πιο αποτελεσματική τη νομισματική κρίση απέναντι σε κρίσεις.
Το ευρώ έχει δείξει ότι είναι μία άγκυρα σταθεροποίησης κατά τη διάρκεια της κρίσης. Μας προστάτευσε από νομισματικά προβλήματα που θα είχαν κάνει ακόμη δυσκολότερη την κατάσταση σε όλη την Ευρώπη. Παρά ταύτα, τα μέλη της ευρωζώνης βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σημείο. Τα προβλήματα που προκάλεσε η κρίση είναι περισσότερο εμφανή, καθώς σε ορισμένες χώρες οι αγορές εργασίας έχουν δυσκολίες και το κρατικό χρέος σχεδόν κάθε μέλους έχει ξεπεράσει σημαντικά τα επιτρεπτά επίπεδα.
Υπάρχει μόνο μία λύση: όλα τα μέλη της ευρωζώνης να εφαρμόσουν το σύμφωνο σταθερότητας και ανάπτυξης όσο πιο σύντομα είναι αυτό δυνατόν. Το ξεκαθαρίζω αυτό, γιατί έχω την αίσθηση ότι οι αγορές έχουν κατανοήσει –και το δείχνουν- αυτήν την ανάγκη περισσότερο απ’ ότι οι πολιτικοί.
Τεράστιες δομικές αδυναμίες έχουν καταγραφεί σε ορισμένα κράτη της ευρωζώνης, αδυναμία που θα πρέπει να αντιμετωπισθούν με την εφαρμογή επώδυνων μέτρων. Η παρακολούθηση των οικονομικών και δημοσιονομικών πολιτικών αποδείχθηκε ότι δεν ήταν αποτελεσματική και δεν εφαρμόσθηκε ορθά και στην ώρα της. Ως εκ τούτου θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε με καλύτερο τρόπο τα εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας. Από τώρα και στο εξής ένα μέλος με ιδιαίτερα υψηλό έλλειμμα θα πρέπει να αποκλειστεί από τις κοινοτικές επιδοτήσεις, ιδιαίτερα εάν δεν φροντίζει να βελτιώσει τις αποταμιεύσεις του.
Είναι φανερό ότι οι εποπτικές αρχές της Ε.Ε. δεν είναι ολοκληρωμένες. Η νομισματική ένωση ήταν απροετοίμαστη για τις ιδιαίτερα δύσκολες καταστάσεις που βλέπουμε και για να διορθωθεί αυτό θα πρέπει υπάρξει καλύτερη παρέμβαση ώστε να αποφευχθούν οι συστημικοί κίνδυνοι.
Εάν ευχόμαστε το ευρώ να είναι σταθερό και ισχυρό –αυτό στο οποίο στηριχθήκαμε και αποφασίσαμε το μάρκο να ενταχθεί υπό το ευρώ- θα πρέπει να προετοιμαστούμε για μεγαλύτερες παρεμβάσεις εντός της ευρωζώνης. Η συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών πρέπει να προχωρήσει περαιτέρω: θα πρέπει να υπάρχει ενεργή συμμετοχή στην πολιτική κάθε κράτους μέλους.
Κατανοώ ότι θα υπάρξουν σημαντικές πολιτικές αντιδράσεις. Όμως είμαι πεισμένος, τουλάχιστον από πλευράς Γερμανίας, ότι η ευρωπαϊκή ενοποίηση, η νομισματική ένωση και το ευρώ είναι η μοναδική επιλογή. Αυτό που έχει σημασία είναι η ικανότητα της Ευρώπης να συνεργάζεται και να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες. Για πρώτη φορά, κατέστη σαφές ότι ένα κράτος-μέλος με αδύναμη οικονομία και θεμελιώδη δεδομένα μπορεί να χάσει γρήγορα την εμπιστοσύνη των διεθνών αγορών μόλις εμφανίσει ισχυρά προβλήματα με τον προϋπολογισμό του. Αυτή η κατάσταση δημιούργησε ερωτηματικά για το πώς μπορεί να στηριχθεί ένα κράτος-μέλος και πως μπορεί να αποφευχθεί η χρεοκοπία του, όταν η κυβέρνησή του προσπαθεί να εφαρμόσει πολιτική επιστροφής σε ορθή πορεία.
Εκ παραδόσεως πρόκειται για περιπτώσεις όπου η παρέμβαση του ΔΝΤ θεωρείται αναγκαία και μάλιστα έχει πραγματοποιηθεί με πολύ καλά αποτελέσματα. Όμως για ένα κράτος-μέλος της ευρωζώνης μία τέτοια λύση θα ήταν προβληματική από τη στιγμή που υπάρχει θεσμοθετημένη μία συγκεκριμένη δημοσιονομική πολιτική. Ως εκ τούτου η όποια παρέμβαση του ΔΝΤ δέχεται σκληρή κριτική. Θα ήταν καλύτερο για τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης να έχουν φροντίσει να θωρακιστούν έναντι ισχυρών κρίσεων και να έχουν δημιουργήσει την κατάλληλη θεσμική δομή. Θα μπορούσαμε να μάθουμε από τον τρόπο με τον οποίο η Ε.Ε. παρείχε βοήθεια στα κράτη της Ευρώπης που δεν ήταν μέλη της ευρωζώνης.
Τον Μάιο του 2009, βοηθήθηκαν οικονομικά κράτη της κεντρικής και της ανατολικής Ευρώπης που ήταν μέλη της Ε.Ε. Αυτή η κίνηση βοήθησε ώστε να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες της κρίσης.
Τα μέλη της ευρωζώνης θα μπορούσαν να λάβουν, επίσης, έκτακτη βοήθεια από ένα «Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο» προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος χρεοκοπίας τους. Όμως αυτό θα έπρεπε να γίνει βάσει σφιχτών όρων και μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις και υπό το πρίσμα ότι κατάρρευση ενός κράτους θα οδηγούσε σε κίνδυνο το σύνολο της ευρωζώνης. Επίσης θα πρέπει να γίνει σαφές ότι η παροχή βοήθειας θα είναι η έσχατη λύση.
Η λήψη της απόφασης προκειμένου να δοθεί βοήθεια θα πρέπει να πραγματοποιηθεί από το Eurogroup σε συνεργασία με την ΕΚΤ. Θα πρέπει, επίσης, να επιβληθούν κάποιες ποινές και μάλιστα άμεσα. Η προοπτική παροχής βοήθειας συνδυασμένη με σκληρά μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας θα βοηθούσε ώστε να επιστρέψει η εμπιστοσύνη των αγορών και ως εκ τούτου η κρίση κάποιου κράτους-μέλους δεν θα επιδεινώνονταν ή δεν θα το ωθούσε σε εξ ανάγκης «κλήση» του ΔΝΤ στο μέλλον.
Η έκτακτη, όμως, βοήθεια δεν θα πρέπει ποτέ να θεωρείται δεδομένη. Θα πρέπει, τουλάχιστον σε βάση αρχής, κάποιο κράτος να ξέρει ότι μπορεί να χρεοκοπήσει. Το να βρεθείς αντιμέτωπος με την σκληρή πραγματικότητα είναι σε πολλές περιπτώσεις η καλύτερη λύση. Η νομισματική ένωση και το ευρώ είναι περισσότερο προστατευμένα όταν παραμένουν ικανά να δράσουν, ακόμη και υπό δύσκολες συνθήκες. Αυτό εξ ανάγκης απαιτεί να αίρεται η δυνατότητα ψήφου ενός κράτους μέλους στο Eurogroup. Μία χώρα της οποίας η οικονομία είναι σε κρίση και σύγχυση δεν μπορεί να συμμετέχει στις αποφάσεις που αφορούν τις οικονομίες των άλλων κρατών-μελών.
Εάν, δε, μία χώρα της ευρωζώνης δεν κατορθώσει να ισορροπήσει τα δημοσιονομικά της και να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της, τότε η έσχατη λύση είναι να φύγει από την ευρωζώνη αλλά να παραμείνει μέλος της Ε.Ε.
Το δικαίωμα, δε, ψήφου μίας χώρας θα πρέπει να αίρεται για ένα έτος εάν αποδειχθεί ότι εκ προθέσεως καταπατά τους κανονισμούς και τους νόμους της ευρωζώνης. Η πραγματική έκταση της ελληνικής δημοσιονομικής καταστροφής κατέστη σαφής όταν αποκαλύφθηκε η παραποίηση των στατιστικών στοιχείων το φθινόπωρο που μας πέρασε. Είμαι υπέρ της πρότασης η Eurostat να μπορεί να ελέγχει τα δημοσιονομικά μεγέθη μίας χώρας όταν υπάρχει η υποψία ότι έχουν παραποιηθεί.
Χωρίς αμφιβολία θέλει ισχυρή πολιτική θέληση να προσαρμοστείς στους νόμους της νομισματικής ένωσης με ταχύτητα. Όμως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Πιθανώς να υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι ο σκεπτικισμός τους για το ευρώ δικαιώθηκε. Όμως παραβλέπουν τόσο την δύναμη της Ευρώπης όσο και τα προβλήματα που υπάρχουν σε άλλες οικονομικές ζώνες της υφηλίου.
Υπάρχει ανάγκη περισσότερης ψυχραιμίας. Το ευρώ είναι το αντίστοιχο του μάρκου σε ό,τι αφορά την σταθερότητα. Υπάρχει χαμηλός πληθωρισμός και το κόστος χρηματοδότησης είναι χαμηλό. Το ευρώ είναι, πλέον, το δεύτερο πιο σημαντικό νόμισμα τόσο ως επένδυση όσο και ως «συστατικό» των συναλλαγματικών αποθεμάτων. Σε αυτό έχει συμβάλει το γεγονός ότι οι αγορές εμπιστεύονται πολύ την ΕΚΤ. Προκειμένου να διατηρηθεί αυτή η εμπιστοσύνη θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε γρήγορα την κρίση. Αυτή η εμπιστοσύνη αποτελεί ένα πλεονέκτημα για την ευρωζώνη.
Εάν κατορθώσουμε να θέσουμε με επιτυχία σε ορθή πορεία τα δημοσιονομικά μεγέθη των κρατών-μελών της ευρωζώνης, τότε η κρίση μας έχει αλλάξει προς το καλύτερο.
* Ο κ. Wolfgang Schauble είναι υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας.
ΠΗΓΗ: FT.com
Copyright The Financial Times Ltd. All rights reserved.
http://www.euro2day.gr/ftcom_gr/194/articles/572918/ArticleFTgr.aspx
Μοιραστείτε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου