Μοιάζει με καλοστημένο σενάριο όχι επιστημονικής φαντασίας, αλλά αχαλίνωτης πραγματικότητας. Και όσο απομακρυνόμαστε χρονικά από κάποια γεγονότα – όπως ακριβώς ο φωτογράφος κάνει μερικά βήματα πίσω για να διευρύνει τη γωνία του φακού του – τόσο περισσότερο ενισχύεται η θεωρία του καλοστημένου σεναρίου.
Αφού πρώτα μας έπεισαν ότι οι συντηρητικές κυβερνήσεις υπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, της άρχουσας τάξης και των απανταχού οικονομικώς ισχυρών της γης, μας έδειξαν και την οδό της σωτηρίας: σοσιαλισμός. Δεν έχουμε παρά να γυρίσουμε με το νου μας – όσος μας έχει απομείνει! – στη δεκαετία του ’80, για να διαπιστώσουμε τη μεγάλη αλλαγή. Οι συντηρητικές κυβερνήσεις απανταχού της Ευρώπης πνέουν τα λοίσθια και οι σοσιαλιστές αναλαμβάνουν να οδηγήσουν τους λαούς σε νέους δρόμους, κοινωνικής δικαιοσύνης, εργασιακής ειρήνης, οικονομικής ασφάλειας κλπ ηχηρά προνόμια. Εφημερίδες, περιοδικά, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, άπαντες ευθυγραμμισμένοι με τον ιερό σκοπό! Δόθηκαν και λεφτά άφθονα για το σκοπό αυτό. Νέα μισθολόγια, εντυπωσιακές αυξήσεις στους μισθούς, συντάξεις, βοηθήματα, απ’ όλα είχα ο μπαξές για να διευρυνθεί αφενός η εκλογική πελατεία και να δοθεί αφετέρου η εντύπωση ότι κάποιος νοιάζεται επιτέλους για το λαό. Να όμως που τα λεφτά ήταν δανεικά!
Δεν πέρασε πολύς καιρός, για να οδηγηθεί και πάλι ο λαός σε πιο συντηρητικές
πολιτικές επιλογές. Και το εντυπωσιακότερο όλων είναι ότι η μεταστροφή αυτή συμπίπτει χρονικά σε όλη την Ευρώπη – για μια ακόμη φορά! Όπως και προηγουμένως! Οι σοσιαλιστές αξιολογήθηκαν κατώτεροι των προσδοκιών και αποχώρησαν. Προσωρινά όμως.Μετ’ ου μικρόν ο λαός συνειδητοποιεί ότι οι συντηρητικές κυβερνήσεις δεν έχουν να του προσφέρουν και πολλά, οπότε … ξαναεπιστρέφει στη σοσιαλιστική ευδαιμονία με τυμπανοκρουσίες, πανηγυρισμούς και παχιά λόγια. Ενίοτε και διλήμματα του τύπου «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Αρκεί όμως μια οικονομική «κρίση» για να καταδείξει περίτρανα ότι η απολύτως κυρίαρχη ιδεολογία είναι το χρήμα και μόνο γι’ αυτό το ευρωπαϊκό κεκτημένο μπορούμε να είμαστε σίγουροι και «υπερήφανοι» και ως Ευρωπαίοι και ως Έλληνες.
Έτσι λοιπόν οι σοσιαλιστές έγιναν σοσια-ληστές και ο σοσιαλισμός έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο, που δεν είναι άλλο από αυτό των μεγαλοτραπεζιτών που ακούμε καθημερινώς από τα κανάλια (και που πλέον γνωρίζουμε καλύτερα κι από τους συγγενείς μας).
Η αλήθεια πάντως είναι ότι με σοσιαλιστικές κυβερνήσεις κατόρθωσε το αδηφάγο τέρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης να περάσει τα πλέον σκληρά και αντιλαϊκά μέτρα που γνώρισε ποτέ η Ελλάδα και όχι μόνο. Ισπανία και Πορτογαλία υποφέρουν στον ίδιο ζυγό.
Ως πότε ο βιοπαλαιστής θα πληρώνει με το αίμα του το σκληρό ευρώ της Μέρκελ και του Τρισέ; Αυτή τη βαρβαρότητα δεν την είδε ποτέ ο σοσιαλιστής (και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς) πρωθυπουργός μας;
Βεβαίως και άλλα ερωτήματα αναφύονται και εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η εναλλαγή συντηρητικών και κρυφοσυντηρητικών – σοσιαλιστικών κομμάτων γίνεται ιδία βουλήσει: οι μεν παραδίδουν στους δε και αντιστρόφως, γνωρίζοντας ότι σύντομα θα επανέλθουν! Έτσι σαφώς επιτυγχάνονται και η διαιώνιση της πολιτικής εξουσίας – κυριαρχίας και ο εγκλωβισμός του λαού που απελπισμένος παρακολουθεί το βιασμό της βούλησής του ένθεν κακείθεν και προς δόξαν της δημοκρατίας!
«Θεωρίες συνωμοσίας» θα πει κάποιος. Σίγουρα όμως βρίσκουν τρόπο και αναφύονται σε μια εποχή βαθιάς κρίσης θεσμών και αξιών με ευθύνη όλων αυτών που εντέλλονται από το λαό για την προάσπιση και θωράκισή τους.
Μοιραστείτε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου