Στο κατηγορητήριό του το ICC αναφέρει πως ο Λίβυος ηγέτης από τις 15 έως και τις 28 Φεβρουαρίου χρησιμοποίησε όλα τα μέσα για να καταστείλει με τη βία διαδηλώσεις στις πόλεις Tripoli, Misrata Benghazi Al-Bayda, Derna, Tobruk και Ajdabiya με αποτέλεσμα το θάνατο και τον τραυματισμό αρκετών εκ των διαδηλωτών και για να μεγαλώσει το κατηγορητήριο και τη σύλληψη και φυλάκιση. Άραγε από πότε η σύλληψη διαδηλωτών θεωρείται έγκλημα κατά της ανθρωπότητας; Μόνο το ICC και ο Luis o δικηγόρος και εισαγγελέας γνωρίζουν...
Σε ότι αφορά το ένταλμα σύλληψης κατά του γιου του Gaddafi του Saif Al Islam Gaddafi το σκεπτικό του ICC είναι εντελώς μετέωρο. Χωρίς να διευκρινίζει την επίσημη θέση στην κυβέρνηση που κατέχει –καθώς δεν κατέχει για να του μεταβιβάσουν κάποια κατηγορία περιορίζεται στις υποθέσεις.. Έτσι η μόνη επίσημη θέση που έχει ο Saif Al Islam Gaddafi είναι αυτή του προέδρου του ιδρύματος για τη διεθνή αλληλεγγύη και ανάπτυξη (International Charity and Development Foundation) αλλά αυθαίρετα και χωρίς κάποια βάση το ICC τον εμφανίζει ως de facto πρωθυπουργό, επειδή ο Luis ο Ocampo έτσι θέλησε να το αντιληφθεί.
Μάλιστα τόσο στο κατηγορητήριο όσο και στο ένταλμα σύλληψης το ICC χαρακτηρίζει αυθαίρετα τον Saif Al Islam Gaddafi ως διάδοχο του Muammar al-Gaddafi και κατά συνέπεια ο ίδιος γνώριζε για τις διώξεις του καθεστώτος και υλοποίησε το σχέδιο για τις διώξεις αυτές και κρίθηκε ως συνυπεύθυνος.
Το ICC βάσει άρθρων του καταστατικού του Άρθρο 7(l)(a) και 7(l)(h) ζητεί τη σύλληψή του ώστε να μην χρησιμοποιήσει την δύναμή του για να εμποδίσει ή να θέσει σε κίνδυνο την έρευνα (ποια έρευνα;(!) κανένα μέλος του ICC δεν πάτησε το πόδι του στη Λιβύη για να εξετάσει εκ του σύνεγγυς την κατάσταση ενώ πρόσκληση της Αιγύπτου για να επισκεφθεί ο Luis ή κάποιο άλλο μέλος της Εισαγγελίας τη χώρα ώστε να εξετάσει τα δρώμενα στην Λιβύη έμεινε αναπάντητη. Ο Luis με άλλα λόγια έγινε Λούης).
Πέρα από το αστείο της υπόθεσης το ICC ένα «διεθνές» δικαστήριο -εκδίδοντας τρία εντάλματα σύλληψης το ένα εκ των οποίων είναι περίγελος- και το οποίο ουσιαστικά «αυτοδημιουργήθηκε» το 2002 και χωρίς να συνδέεται με οιονδήποτε τρόπο με τον ΟΗΕ -ούτε πρέπει και να συγχέεται με το διεθνές δικαστήριο της Χάγης- επιχειρεί να αναλάβει ένα ρόλο που (και εδώ είναι το πλέον αστείο) δεν αναγνωρίζουν οι ΗΠΑ...
Έτσι οι ΗΠΑ ανακάλεσαν την υπογραφή τους προς το καταστατικό και νομοθετικό υπόβαθρο του ICC το λεγόμενο Roman Statute (ακόμη ένας βαρύγδουπος τίτλος) λέγοντας ότι το αμερικανικό Σύνταγμα δεν επιτρέπει την διευθέτηση νομικών ζητημάτων σε ότι αφορά τις ΗΠΑ άλλου δικαστηρίου πλην αυτού του Ανώτατου Ομοσπονδιακού δικαστηρίου! (Supreme Court)
Έτσι τρία εντάλματα σύλληψης από ένα δικαστήριο που η νομοθετική του ισχύς δεν αφορά τις ΗΠΑ χώρα που πρωτοστατεί στη δίωξη και αποκαθήλωση του καθεστώτος Gaddafi.
Και κάτι ακόμη για την «αμεροληψία» του ICC. Το δικαστήριο δεν μπορεί να εξετάσει υποθέσεις επίθεσης εναντίον άλλου κράτους μέχρι το 2017, και ύστερα από παρέμβαση του George Bush ώστε να μην μπορέσει να στείλει στη δικαιοσύνη αμερικανούς στρατιωτικούς διοικητές που εφάρμοσαν σχέδια επίθεσης σε Ιράκ και Αφγανιστάν.
O εισαγγελέας του λεγόμενου διεθνούς ποινικού δικαστηρίου Luis Moreno-Ocampo (η παύλα είναι προαιρετική) σε «αυτάρεσκη» πόζα.
Tμήαια ειδήσεων defencenet.gr
Μοιραστείτε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου