Χρησιμοποιήσαμε μάλιστα και τη λέξη “παρατημένα” στο σχετικό με το LANTIRN αφιέρωμα για να αποδώσουμε ακόμα μεγαλύτερη έμφαση στις καταστροφικές επιλογές των τελευταίων δέκα τουλάχιστον ετών από την πλευρά των ελληνικών πολιτικών και στρατιωτικών ηγεσιών. Οι οποίες “κρύφτηκαν” και εξακολουθούν να κρύβονται πίσω από τον Νόμο Βενιζέλου για τα εξοπλιστικά, από τη στιγμή που αυτός εξακολουθεί να βρίσκεται σε ισχύ.
Ακόμη και στο παρά ένα δηλαδή, δεν εννοούμε να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα του παρελθόντος και του παρόντος… Από την πλευρά μας, πιστεύαμε και πιστεύουμε ότι παρά τα μνημόνια και τους περιορισμούς που έφεραν, θα μπορούσαμε να προβούμε σε μία ορθότερη κατανομή κονδυλίων όλα αυτά τα χρόνια, προκειμένου κάποια επιχειρησιακά asset να διατηρηθούν διαθέσιμα σε μεγαλύτερο βαθμό.
Ένα από τα asset αυτά είναι και το σύστημα LANTIRN. Εξηγήσαμε τους λόγους… Δίνει τη δυνατότητα σε μαχητικά φορτωμένα με καθοδηγούμενα όπλα λέιζερ (πυραύλους AGM-65 Maverick και βόμβες LGB) να πετάξουν χαμηλά, αποτρέποντας έτσι τον εντοπισμό τους από τα ραντάρ της εχθρικής αεράμυνας. Φτάνουν άρα στους στόχους τους ανεντόπιστα, διατηρώντας πλεονέκτημα ΑΠΟΛΥΤΟΥ αιφνιδιασμού.
Γράφαμε στο αφιέρωμα για το ισραηλινό ατρακτίδιο στοχοποίησης Litening, ότι η Πολεμική Αεροπορία είναι από τις τελευταίες μαζί με την ισραηλινή, (αν όχι η τελευταία πλέον…), που εξακολουθεί να εκπαιδεύει ιπταμένους σε τακτικές και διαδικασίες χαμηλόυψης διείσδυσης και προσβολών ακριβείας. Και αυτό το κάνουν τρεις ελληνικές Μοίρες εξοπλισμένες με F-16, όχι μία…
Το “παρατημένα” επομένως απευθύνεται στην Ελληνική Πολιτεία αποκλειστικά! Η οποία μέσω της συμφωνίας αμυντικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ τουλάχιστον, θεωρούμε ότι θα έπρεπε να έχει εξασφαλίσει την αναβάθμιση των ατρακτιδίων AAQ-13 και -14 στο επίπεδο LANTIRN ER, εφόσον αποδείχθηκε ότι τα παλιά ατρακτίδια του τύπου, είναι τόσο παλιά που δεν υποστηρίζονται πλέον από τους Αμερικανούς. Άλλο ένα από τα πολλά πράγματα για τα οποία η ελληνική πλευρά έπρεπε να επιμείνει στο πλαίσιο αυτής της συμφωνίας…
Στην προσπάθειά της να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των χαμηλών διαθεσιμοτήτων του συστήματος LANTIRN, η Πολεμική Αεροπορία δημιούργησε στις τάξεις της 347 Μοίρας “Περσέας” ένα είδος ΣΜΕΤ για το LANTIRN. Οι ιπτάμενοι των F-16 εκπαιδεύονται εκεί για να καταστούν ικανοί να πετούν ημέρα και νύχτα με τη χρήση του Navigation pod (AAQ-13) σε πολύ μικρά ύψη. Υπάρχουν τρεις βαθμονομήσεις ικανότητας. Medium, Low και Very Low.
Οι περισσότεροι ιπτάμενοι και των τριών Μοιρών που προαναφέραμε, είναι διαθέσιμοι για τη διενέργεια αποστολών κρούσης σε πολύ μικρά ύψη (Very Low)! Η ικανότητα Medium αφορά στη διενέργεια αποστολών σε ύψος μέχρι και τα 1000 πόδια, η Low μέχρι τα 500 και η Very Low μέχρι τα 200! Ημέρα και νύχτα… Συμπληρωματικά δε, οι ιπτάμενοι των 340 και 335 Μοιρών εκπαιδεύονται σε πτήσεις διείσδυσης μικρού ύψους και με τη χρήση διόπτρων νυχτερινής όρασης (NVG-Night Vision Goggles) τύπου AN/AVS-9, τα τελευταία 15 σχεδόν χρόνια…
Η εκπαίδευση πληρωμάτων σε πτήσεις TFR ημέρα και νύχτα, καθώς και σε τακτικές άφεσης όπλων ακριβείας, είναι μία ιδιαίτερα απαιτητική και περίπλοκη υπόθεση. Το ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ εξυπακούεται… Αυτός είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίους μεγάλες αεροπορικές δυνάμεις, όπως η USAF, η RAF και η Armee de l Air δεν εκτελούν πλέον αποστολές κρούσης μικρού ύψους.
Υπάρχουν όμως και άλλοι λόγοι, που εξηγούν το γιατί η Πολεμική Αεροπορία συνεχίζει αυτού του είδους την εκπαίδευση, έχοντας έναν επιπλέον “άσσο” στο μανίκι…
1. Οι αεροπορικές δυνάμεις που προαναφέραμε διαθέτουν επαρκή αριθμό όπλων ακριβείας μακρού πλήγματος, καθώς και οπλισμένων UAV (στο άμεσο μέλλον και UCAV).
2. Μπορούν υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις να εξασφαλίσουν καθολική αεροπορική κυριαρχία. Καθολική παρουσία και επικράτηση στον αέρα δηλαδή, τόσο μέσω της αδρανοποίησης και εξουδετέρωσης της εχθρικής αεράμυνας (SEAD/DEAD), όσο και μέσω της καταστροφής των αεροπορικών δυνάμεων του αντιπάλου.
3. Διαθέτουν επαρκή αριθμό αεροσκαφών υποστήριξης επιχειρήσεων σε μεγάλες αποστάσεις ή με μεγάλη χρονική διάρκεια, καθώς και αεροσκαφών που μπορούν να “διαμορφώσουν” το περιβάλλον επιχειρήσεων. Δηλαδή ιπτάμενα τάνκερ, εξειδικευμένα αεροσκάφη ηλεκτρονικού πολέμου, καθώς και ιπτάμενες πλατφόρμες ISR και C4I.
Δεδομένου ότι η Πολεμική Αεροπορία δεν έχει στη διάθεσή της όλα αυτά τα “συστατικά” για τη διασφάλιση αεροπορικής κυριαρχίας έναντι της ΤΗΚ, θα πρέπει να σχεδιάζει την προσβολή τακτικών ή στρατηγικής αξίας στόχων στο έδαφος του αντιπάλου, με συνδυασμό αξιοποίησης όπλων μακρού πλήγματος και εκτέλεση αποστολών κρούσης μικρού ύψους.
Οι τελευταίες δε είναι η πλέον ενδεδειγμένη λύση αδρανοποίησης και καταστροφής των συστημάτων S-400. Και αυτό δεν είναι κάτι που λέμε εμείς… Έχει αποδειχθεί στις επιχειρήσεις στη Συρία.
Λίγα λόγια για την εκπαίδευση των Ελλήνων ιπταμένων με το LANTIRN και τις διόπτρες νυχτερινής όρασης…
Για να δώσουμε μια εικόνα του ποια είναι τα τυπικά προσόντα που θα πρέπει να έχουν οι ιπτάμενοι για να πετάξουν τη νύχτα με LANTIRN και NVG, σημειώνουμε ότι θα πρέπει να έχουν κηρυχθεί ετοιμοπόλεμοι στα βασικά αντικείμενα και να έχουν συμπληρώσει τουλάχιστον 200+ ώρες στο F-16. Στο σημείο αυτό προετοιμάζονται για αξιολόγηση ως αρχηγοί ζεύγους και θεωρούνται έτοιμοι να ξεκινήσουν την πιστοποίηση αποστολών LANTIRN στην Κατηγορία 1.
Η Κατηγορία 1 περιλαμβάνει αρχικά δύο πτήσεις μέρα και δύο νύχτα με LANTIRN σε medium ύψος. Ακολουθούν άλλες οκτώ πτήσεις, που θα εκτελεστούν σε medium υψόμετρο τη νύχτα και θεωρούνται ως απλή συντήρηση προτού περάσουν στο επόμενο στάδιο. Η Κατηγορία 2 περιλαμβάνει τέσσερις εξόδους νύχτα και δύο μέρα σε low ύψος με LANTIRN, μέχρις ότου ο ιπτάμενος κριθεί ικανός για την επόμενη κατηγορία.
Την Κατηγορία 3. Το τελικό αυτό στάδιο προβλέπει την εκτέλεση 10 πτήσεων σε low υψόμετρο μέρα και νύχτα με την εκτέλεση της προσβολής Loft, που θεωρείται και η πιο δύσκολη με το LANTIRN.
Η αξιολόγηση για πιστοποίηση της Κατηγορίας 3 περιλαμβάνει δύο πτήσεις με διθέσιο F-16D και τελικά μια με μονοθέσιο -C. Από εκεί και πέρα για πιστοποίηση ενός ιπταμένου ως εκπαιδευτή σε αποστολές με το σύστημα LANTIRN προβλέπονται άλλες τρεις ώρες. Κάθε μια πτήση είναι μια πρόκληση (ιδιαίτερα οι νυχτερινές), ενώ παράγοντας που επηρεάζει καθοριστικά το εκπαιδευτικό πρόγραμμα στο σύστημα LANTIRN είναι και ο περιορισμένος αριθμός των ατρακτιδίων.
Για να κριθούν ικανοί να πετάξουν αποστολές νυχτερινής κρούσης θα πρέπει προηγουμένως -εκτός από άριστοι μαχητές και γνώστες του F-16- να είναι πιστοποιημένοι σε μια σειρά από επιμέρους συστήματα και όπλα, που αφορούν καταρχήν το σύστημα νυχτερινής ναυτιλίας και σκόπευσης LANTIRN, και στη συνέχεια στην αξιοποίηση πυραύλων AGM-65G MAVERICK και βομβών λέιζερ τύπου GBU- 10/24 Paveway II, προτού τελικά καταλήξουν στην εκπαίδευση για χρήση των συστημάτων που επιτρέπουν όραση στο σκοτάδι.
Πρόκειται για τα Night Vision Goggles τύπου AN/AVS-9 (V), που προσαρμόζονται σε ειδικό πλαίσιο στην κάσκα των ιπταμένων. Εντάχτηκαν σε υπηρεσία με την ΠΑ το 2005 ως οπτικό βοήθημα, που λειτουργεί με ενίσχυση του αστρικού φωτός, παράγοντας μια φωτοενισχυμένη εικόνα μετατοπισμένη ελαφρά προς το εγγύς υπέρυθρο οπτικό φάσμα.
Αξιοποιούνται αποκλειστικά από τα πληρώματα των F-16C/D Block 52+, Block 52+ Advanced και Mirage 2000-5Mk.2. Με τη χρήση των NVG, η όραση επεκτείνεται και έξω «από το παράθυρο» όρασης που παρέχει το HUD και φυσικά προς κάθε κατεύθυνση.
Η χρήση τους επιτρέπει υψηλής ποιότητας όραση τη νύχτα, ιδιαίτερα σε περιοχές με έντονο εδαφικό ανάγλυφο (βουνά, λόφοι, κοιλάδες…), προσφέροντας προφανή πλεονεκτήματα στην αντίληψη θέσης κατά τη διάρκεια της πτήσης στο σκοτάδι.
Τα πλεονεκτήματα που δίνει το LANTIRN σε μια νυχτερινή αποστολή κρούσης είναι ότι σε πετάει με ασφάλεια στα 500 πόδια και ταυτόχρονα μπορείς να εξαπολύσεις Air to Ground όπλα, εναντίον στόχων στο έδαφος. Επιπλέον, με τα NVG μπορείς να εντοπίσεις οπτικά εκτοξεύσεις βλημάτων SAM από το έδαφος και να πετάξεις σε κλειστό σχηματισμό στο σκοτάδι.
Η κορυφαία ποιότητα εκπαίδευσης των Ελλήνων ιπταμένων δεν είναι δικό μας συμπέρασμα… Είναι του ΝΑΤΟ!
Όλα αυτά δεν είναι τυπικές πληροφορίες, που παραθέτουμε για τη δημιουργία εντυπώσεων. Είναι ποσότητα και ποιότητα εκπαίδευσης που η Τουρκική Αεροπορία δεν έχει. Και αυτό το γνωρίζουν οι Τούρκοι. Το βλέπουν κάθε μέρα στο Αιγαίο και το επιβεβαιώνουν και μέσω της συμμετοχής τους στις ασκήσεις του ΝΑΤΟ. Τα τελευταία 10 χρόνια η Πολεμική Αεροπορία έχει αναδείξει πέντε Best Warrior ιπταμένους τουλάχιστον. Η ΤΗΚ πόσους έχει αναδείξει;
Οι Έλληνες ιπτάμενοι δε, δεν διακρίνονται μόνο ατομικά. Διακρίνονται και οι Μοίρες τους στο TLP και οπουδήποτε αλλού… Και παλιότερα αλλά και τα τελευταία δέκα χρόνια, που οι “εταίροι” μας στην Ε.Ε. και οι “σύμμαχοί” μας, σε αγαστή συνεργασία με το ελληνικό τέρας της γραφειοκρατίας και του ωχαδελφισμού, έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να μας απογυμνώσουν αμυντικά έναντι της Τουρκίας.
Ο ελληνικός αμυντικός μηχανισμός πέρασε από “40 κύματα” στην κυριολεξία. Πέρασε από νοοτροπίες και εγκλήματα (ατιμώρητα στο διηνεκές…) του τύπου “θα το ρισκάρουμε με την Τουρκία” που συνδυάστηκαν με καταστροφικές επιλογές και αδράνεια. Είπαμε… Ο νόμος Βενιζέλου ισχύει ακόμα!
Παρόλα αυτά λειτουργεί. Ειδικά για την Πολεμική Αεροπορία θα τολμήσουμε να πούμε ότι λειτουργεί πολύ καλύτερα και πολύ πιο αποτελεσματικά σε σχέση με την ΤΗΚ που έχει αποδεκατιστεί τα τελευταία χρόνια και παρουσιάζει αστείες διαθεσιμότητες. Και αυτό πάλι δεν το λέμε αυθαίρετα εμείς. Το λέει το ΝΑΤΟ και πολλοί άλλες πηγές.
Το ξέρει και ο Α/ΓΕΕΘΑ, στρατηγός Φλώρος. Γι’ αυτό έκανε τις δηλώσεις που έκανε… Το ξέρει και ο Ερντογάν για αυτό και “καταδέχθηκε” να μιλήσει τηλεφωνικά με τον Έλληνα πρωθυπουργό. Βασικά παρακαλούσε να λάβει αυτό το τηλεφώνημα, διότι πόνταρε στους φιλειρηνικούς του γείτονες. Αλλιώς ΔΕΝ θα τα έκανε. Με τους Ισραηλινούς δεν θα τολμούσε να ακολουθήσει παρόμοια τακτική, διότι η αβεβαιότητα για το τι τον περιμένει θα “χτυπούσε κόκκινο”. Ήξερε όμως κατά βάθος ότι θα συμβεί το τηλεφώνημα. Εδώ εγείρεται βέβαια ένα ζήτημα για το πόσο φιλειρηνική είναι ή δεν είναι η πολιτική μας στην πράξη…
Η Ελλάδα δεν είναι Λιβύη… Δεν είναι Κούρδοι της Συρίας και του Ιράκ που σφαγιάζονται ανυπεράσπιστοι και μάλιστα με αμερικανικές “πλάτες”, υπό την έννοια είτε των ανόητων αποφάσεων Τραμπ είτε της στρατηγικής αμηχανίας που ολοένα και περισσότερο διακρίνεται τελευταία και συνδέεται με την εσωτερική “ανισορροπία”. Η Ελλάδα ΔΕΝ ΒΟΗΘΗΣΕ τον Χάφταρ στο παραμικρό και μέχρι σήμερα έχει επιδείξει σχεδόν παρεξηγήσιμη υπομονή και… στωικότητα σε όλα τα τουρκικά καραγκιοζιλίκια, υπό τη μορφή επίδειξης ισχύος.
Ακόμα και η ελληνική υπομονή όμως έχει τα όρια της… Ας κοπιάσουν λοιπόν αν το επιθυμούν. Είμαστε έτοιμοι. Αν δεν πείσουμε τους Τούρκους γι’ αυτό και ίσως περισσότερο και τους “εταίρους” και “συμμάχους” μας, θα είμαστε απλά άξιοι της μοίρας μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου