Το είδαμε με τις κορώνες κατά τη διάρκεια των πραγματικών δηλώσεων. Το …εμπεδώσαμε τις επόμενες ημέρες με τις απειλές και τις «καταγγελίες». Κάπως έτσι θα υφαίνεται ο καμβάς του πολιτικού σκηνικού…Και τα πράγματα απλώς θα επιδεινωθούν, μόλις περάσει το Καλοκαίρι και ανοίξουν τα σχολεία.
Ήδη και ενώ βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή:
-Ο κ. Τσίπρας πρόλαβε να διαπιστώσει, δυο μέρες μετά την ψήφο εμπιστοσύνης, ότι η Κυβέρνηση βρίσκεται σε αντίθεση με το λαό και την κοινωνία! Προβλέπω ότι από τον Σεπτέμβριο θα αρχίσει να ζητάει εκλογές! Ο κ. Παπανδρέου τουλάχιστον το 2008 είχε …κρατηθεί 6 μήνες!
-Ο κ. Βενιζέλος, που πριν γίνει αρχηγός, μας έλεγε ό,τι η συμφωνία που διαπραγματεύτηκε ήταν η καλύτερη δυνατή, τώρα εκφράζει τη …δυσφορία του γιατί ο κ. Στουρνάρας δεν άρχισε αμέσως τις διαπραγματεύσεις. Μα άμα η συμφωνία Βενιζέλου ήταν καλή, τότε γιατί θέλουμε επαναδιαπραγμάτευση; Αν πάλι ήταν κακή, γιατί την παρουσίασε προς ψήφιση και επιχειρηματολόγησε υπέρ της; Για να ζητάει αργότερα την επαναδιαπραγμάτευσή της;
-Για τους ΑΝΕΞΕΛ, τα έχουμε πει πολλές φορές. Θα κάνουν αυτό που ..ξέρουν! Θα πετάνε καθημερινά πομφόλυγες για να δημιουργούνται εντυπώσεις. Επειδή οι περισσότεροι κινούνται από προσωπικά κίνητρα, θα προκαλούν.
-Ο δε πρόεδρος του ΛΑΟΣ, που δις απέτυχε να μπεί στη Βουλή και προφανώς δεν μπορεί να συνηθίσει στην ιδέα, προβλέπει ότι η Κυβέρνηση θα πέσει σε έξι μήνες!
-Από την άλλη, οι κάθε λογής «Φωτόπουλοι», θ’ αρχίσουν τις «φασαρίες» για να δικαιολογούν τον ρόλο τους!
-Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, παραιτείται ένας υφυπουργός την επομένη της παροχής ψήφου εμπιστοσύνης (με αποτέλεσμα να μην επιτρέψει στην Κυβέρνηση να αξιοποιήσει το momentum, ενώ παράλληλα να ρίχνει νερό στο μύλο της ανευθυνότητας)! Και μια υφυπουργός βγαίνει να διαμαρτυρηθεί στην τηλεόραση για τις αρμοδιότητες της! Λες και δεν υπάρχουν θεσμικοί οδοί…
Οι …παιδικές αρρώστιες της συγκυβέρνησης!
Βέβαια, όλα αυτά συντηρούν μια αβεβαιότητα που επιδεινώνει μια εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση.
Μέσα σ’ αυτό το σκηνικό αναμένεται να πορευτεί η κυβέρνηση.
Ο πρώτος πειρασμός που πρέπει να αποφύγει είναι η καθημερινή ενασχόληση με την μικροπολιτική. Θα περάσει ο καιρός πριν το συνειδητοποιήσει και θα είναι αργά. Πρέπει να αφοσιωθεί στα βασικά και να μην χάσει τον προσανατολισμό της.
Ο δεύτερος κίνδυνος είναι, μπροστά στις …απειλές «στρατούληδων και φωτόπουλων», να μείνει κενό γράμμα το μεγάλο στοίχημα των αποκρατικοποιήσεων. Το έχουμε ξαναδεί το έργο. Η ΝΔ ήταν και πάλι στην κυβέρνηση, αλλά οι συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ ασκούσαν την πραγματική εξουσία.
Το τρίτο πρόβλημα είναι σύμφυτο με τη δομή της κυβέρνησης. Αν για κάθε απόφαση πρέπει να προηγούνται συσκέψεις αρχηγών…Αν τα μέλη της Κυβέρνησης ενδιαφέρονται περισσότερο για τις αρμοδιότητες, παρά για το έργο που ανέλαβαν να φέρουν σε πέρας…Αν για κάθε βήμα απαιτείται δημόσια διαβούλευση…Αν συνεχιστεί αυτό το τροπάριο, τότε πολύ φοβούμαι ότι θα συμβεί εκείνο που έλεγε παλιά ένας …Κνίτης φίλος μου: «απ’ την πολλή ανάλυση,βαρέσαμε διάλυση»!
Η τέταρτη παγίδα έχει να κάνει με την κόπωση της κοινωνίας. Υπάρχουν πολλοί απελπισμένοι οι οποίοι απλώς δεν αντέχουν άλλο. Έχω καταντήσει μονότονος να το επαναλαμβάνω: επείγουν κάποια μέτρα άμεσης ανακούφισης αυτών των ανθρώπων. Και υπάρχουν τέτοια μέτρα χωρίς μάλιστα δημοσιονομικό κόστος.
Τέλος, ελοχεύει πάντα και ο σκόπελος του λαϊκισμού μέσω μαξιμαλιστικών θέσεων και διεκδικήσεων, που ηχούν μεν ευχάριστα, αλλά επί του παρόντος είναι αδύνατον να ικανοποιηθούν καθότι «δει δη χρημάτων..»
Ποιά είναι η απάντηση σ’ όλα αυτά;
«Η σκληρή δουλειά», λένε πολλοί, αλλά κατά τη γνώμη μου δεν φτάνει. Η Κυβέρνηση χρειάζεται συντονισμένες παρεμβάσεις που θα παράγουν χειροπιαστά αποτελέσματα.
Ενημέρωση και αλήθεια. Ο κόσμος πρέπει να ξέρει τι γίνεται, αλλά και τι τον περιμένει. Ο κ. Σαμαράς ας αξιοποιήσει την «Ώρα του Πρωθυπουργού» και ας ενημερώνει συστηματικά Βουλή και λαό. Στον λαϊκισμό και την ανέξοδη δημαγωγία ας αντιπαραθέσει τη υπευθυνότητα και την αλήθεια.
Ο Πρωθυπουργός, αν πορευτεί με τόλμη και αποφασιστικότητα, αγνοώντας το πολιτικό κόστος και έχοντας ως μόνη πυξίδα του το συμφέρον της πατρίδας και του έθνους, μπορεί από αρχηγός ενός κόμματος να μεταβληθεί σε ηγέτη ενός έθνους. Γιατί οι κρίσεις αναδεικνύουν τους ηγέτες..
Κωστας Ροδινός
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου