Το προφανές πολιτικό συμπέρασμα μετά από έναν χρόνο συγκυβέρνησης των δύο «εταίρων» με την ΝΔ είναι πως με αυτό το σχήμα αληθινή μεταρρύθμιση η χώρα δεν πρόκειται να δει ποτέ.

Όποιος έχει μάτια βλέπει!

Το προφανές πολιτικό συμπέρασμα μετά από έναν χρόνο συγκυβέρνησης των δύο «εταίρων» με την ΝΔ είναι πως με αυτό το σχήμα αληθινή μεταρρύθμιση η χώρα δεν πρόκειται να δει ποτέ. Η περίπτωση της ΕΡΤ ήταν απλώς το κερασάκι (ή μάλλον η …. κερασάρα!) στην κορυφή της τρικομματικής τούρτας.

Δεν πρόκειται να γίνουν μεταρρυθμίσεις της προκοπής, επειδή ακριβώς τα δύο «συνεταιράκια» όχι μονάχα δεν τις πιστεύουν αλλά τις ξορκίζουν κιόλας όπως ο διάολος το λιβάνι. Οι δύο εταίροι του Πρωθυπουργού και οι Υπουργοί τους, γνέθουν και ξαναγνέθουν το μαλλί για τον πέπλο της αποτελεσματικότητας, όπως η Πηνελόπη ύφαινε και ξε-ύφαινε τον δικό της νυφικό πέπλο ώστε να «ροκανίσουν» τον χρόνο και να μην επισυμβεί το «μοιραίο»: ο γάμος στην μία περίπτωση,  οποιαδήποτε αλλαγή στον δημόσιο τομέα στην άλλη.

Με τέτοιους εταίρους – βαρίδια το μόνο που μπορεί πια κανείς να ελπίσει από την συγκεκριμένη τρικομματική κυβέρνηση, ακόμη και αν τα βρουν απόψε οι τρεις αρχηγοί, είναι μια δύσκολη, ανέμπνευστη και γεμάτη προσκόμματα διαχείριση. Ακριβώς δηλαδή αυτό που ΔΕΝ χρειάζεται τούτη την στιγμή η χώρα. Ο Πρωθυπουργός, ήδη στο μέτρο που του αναλογούσε έκανε το καλύτερο δυνατόν. Ανόρθωσε την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό και εμπέδωσε την σταθερότητα και την ηρεμία

στο εσωτερικό. Αυτά που μπορούσαν να γίνουν με σωστή διαπραγμάτευση έξω και σωστή διαχείριση μέσα έχουν ήδη επιτευχθεί.

Αυτά που πρέπει τώρα να γίνουν αφορούν κυρίως το εσωτερικό της χώρας και απαιτούν τομές και ρήξεις. Δεν θα κουραστώ ποτέ να το γράφω: όποιοι νομίζουν πως η χώρα θα σωθεί χωρίς να γίνουν συμπαντικές αλλαγές σε όλους τους τομείς του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, πλανώνται και συγχρόνως παραπλανούν και τους άλλους. Όσο καθυστερούμε να δρομολογήσουμε αυτές τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις, τόσο περισσότερο θα απομακρύνεται η χώρα από την τροχιά της ανάκαμψής της. Τακτικισμοί κομματικού χαρακτήρα, προσωπικές ατζέντες και πολιτικοί εγωισμοί δεν έχουν θέση την ώρα αυτή. Όλοι γνωρίζουν αυτά που πρέπει να γίνουν. Επί δύο χρόνια το ΠΑΣΟΚ αρνήθηκε πεισματικά να αναλάβει πρωτοβουλία προς την κατεύθυνση υλοποίησης των απαραιτήτων. Επί ένα χρόνο ύστερα, οι δύο μικρότεροι εταίροι στην τρικομματική, εξακολουθούν να αρνούνται οποιαδήποτε τομή, ρήξη ή μεταρρύθμιση που συνεπάγεται «ξεβόλεμα» κάποιων «ευγενών» πελατών τους στον δημόσιο τομέα που παραμένει ανέγγιχτος ως ιερό τοτέμ. Η περίπτωση της ΕΡΤ είναι χαρακτηριστική. Εν αγαστή συμμαχία, τα δύο «συνεταιράκια» κόπτονται δήθεν για την Δημοκρατία και τον Πολιτισμό. Η αλήθεια είναι πως κόπτονται μονάχα για τους πολιτικούς τους «φίλους» που πλήττονται από την απόφαση του Πρωθυπουργού. Η αλήθεια είναι πως βρήκαν ευκαιρία να ανοίξουν προσωπικές και κομματικές ατζέντες, να κάνουν «πολιτικό ντόρο», να σηκώσουν το ολοένα και κοντύτερο πολιτικό τους ανάστημα.

Φτάνει πια! Όποιος έχει μάτια βλέπει πως ακόμη και αν υποτεθεί πως η απόφαση για κλείσιμο της ΕΡΤ εφαρμόστηκε κατά τρόπο υπερβολικό και απόλυτο, αυτό έχει ήδη θεραπευτεί, τόσο με την απόφαση του ΣτΕ, όσο και με τις υπόλοιπες προτάσεις του Πρωθυπουργού. Όμως όχι, δεν ήταν αυτό που «στεναχώρησε» τους δύο «συνέταιρους» στην κωλυσιεργία και την αδράνεια. Αυτοί εκείνο που θέλουν είναι να μην προχωρήσει καμιά μεταρρύθμιση. Εκείνο που επιθυμούν, είναι τα πράγματα να επιστρέψουν στην πρότερη κατάσταση (status quo ante), τίποτε να μην αλλάξει, όλα να παραμείνουν ίδια και να αρχίσουμε εξ αρχής μιαν ατέρμονη και  ατελέσφορη συζήτηση που όπως συνήθως να μεταθέσει το πρόβλημα στις ελληνικές καλένδες. Εκείνο που δεν καταλαβαίνουν οι δύο «μικροί» της συγκυβέρνησης είναι πως δεν υπάρχει πια χρόνος για οπισθοχωρήσεις, δεν υπάρχει περιθώριο για δισταγμούς και υπαναχωρήσεις ούτε δρόμος επιστροφής σε προηγούμενα κεκτημένα. Αυτό είναι κάτι που έπρεπε να το είχαν εμπεδώσει προτού καν συγκατατεθούν στην τρικομματική κυβέρνηση. Και πάντως οπωσδήποτε προτού βάλουν φαρδιά-πλατιά την υπογραφή τους σε κείμενα και υποσχετικές που δεσμεύουν την χώρα έναντι των εταίρων και δανειστών της.

Είναι καιρός λοιπόν οι δύο «επαναστάτες» της φακής να καθίσουν κάτω και να σκεφτούν σοβαρά τον ρόλο τους στην συγκυβέρνηση. Διότι έχουν αρχίσει και παίζουν εν ου παικτοίς. Και τέτοια παιχνίδια η Δημοκρατία και η παρούσα κατάσταση της χώρας δεν τα σηκώνει. Αν πιστεύουν πως έχουν και άλλον ρόλο στην συγκυβέρνηση, πέρα από το να μετέχουν διεκδικητικά και ανυποχώρητα στους διορισμούς (4-2-1) των στελεχών της δημόσιας διοίκησης, είναι η ώρα να τον αναλάβουν μαζί με τις κυβερνητικές ευθύνες τους. Αλλιώς, ας πουν ξεκάθαρα στον ελληνικό λαό πως αυτοί δεν συναινούν και δεν πρόκειται ποτέ να συναινέσουν σε οποιαδήποτε μεταρρύθμιση που είναι απαραίτητη για την σωτηρία της χώρας και ειδικότερα όταν αυτή η μεταρρύθμιση αφορά κάποιο κομμάτι του δημόσιου τομέα της. Ας τολμήσουν να πουν ανοιχτά αυτό που βλέπει καθαρά τις τελευταίες δέκα μέρες και ο τελευταίος πολίτης της χώρας. Ότι λειτουργούν ως δεκανίκια του κρατισμού, του παλαιοκομματισμού και του ΣΥΡΙΖΑ, αντί να στέκονται στο πλευρό του εταίρου τους στην κυβέρνηση και Πρωθυπουργού, στην απέλπιδα προσπάθεια που κάνει για την σωτηρία της χώρας. Και να παραδεχτούν εντίμως, πως κρατώντας αυτή την στάση, οδηγούν εκ των πραγμάτων την κυβέρνηση σε πτώση και την Ελλάδα σε άκαιρες, αχρείαστες και καταστροφικές εκλογές. Έτσι κι αλλιώς, αν οδηγήσουν εκεί τα πράγματα, ο ελληνικός λαός θα κρίνει και θα βάλει τον καθένα στην θέση του. Λέγεται πως στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Αναμένεται είτε οι δύο αρχηγοί της συγκυβέρνησης απόψε είτε ο λαός αν και όταν κληθεί, να επιβεβαιώσουν αυτή την ρήση.

Akenaton 

Μοιραστείτε



Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK