Βέβαια, η Del Ponte ποτέ δεν είπε κάτι τέτοιο, και όμως το ρωσικό πρακτορείο, το ρεπορτάζ του οποίου αναδημοσιεύτηκε σε ολόκληρη τη Ρωσία, αρνήθηκε να το διορθώσει. Το ρωσικό μήνυμα που
βγαίνει προς τα έξω είναι το παλιό, γνώριμο όχι που μάλιστα αυτή τη φορά συνοδεύεται και από μερικά «αγριωπά» πολεμικά πλοία. Και ως συνήθως, δεν έχει καμία μα καμία σημασία. Τι μπορεί στα αλήθεια να κάνει η Ρωσία;
Ε, λοιπόν, όχι και πάρα πολλά.
Μπορεί, και θα το κάνει, να θέσει βέτο σε οποιαδήποτε απόφαση επικυρώνει τη χρήση βίας στη Συρία. Μάλιστα, ο αντιπρόσωπός της στον ΟΗΕ ήδη αποχώρησε από μια συνάντηση στην οποία η πρέσβης των ΗΠΑ στον OΗΕ, Samantha Power, ζήτησε «άμεση δράση». Και ξέρετε κάτι; Αυτή η κίνηση ήταν και αναμενόμενη, και όχι και τόσο ανυπέρβλητη. Η πιο βοηθητική στάση των Ρώσων σε τέτοιου είδους ζητήματα ήταν η αποχή από συναντήσεις που κατέληγαν σε απόφαση χρήσης βίας στην Λιβύη. Όπως ανέφερε ένας αξιωματούχος του Κογκρέσου, «αυτοί έχουν την δύναμη όταν λένε όχι, αλλά όταν εμείς λέμε όχι, τότε αυτοί χάνουν την όποια δύναμή τους»!
Πρακτικά, θα χρησιμοποιήσουν άραγε οι Ρώσοι τα πολεμικά τους πλοία; Σε καμιά περίπτωση. Η κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις είναι τραγική, και παρά τα μεγάλα λόγια, το τελευταίο που θα ήθελε η Μόσχα είναι να εμπλακεί σε παίγνιο «ναυμαχίας» με τις ΗΠΑ.
Τι γίνεται όμως με τις αποστολές πολεμικού υλικού; Με δεδομένη την επιμονή των Ρώσων ότι απλά αποτελούν συμβατικές εμπορικές υποχρεώσεις τους, συν το ότι δεν υφίσταται κάποιο εμπάργκο στη Συρία, τότε δεν παραβιάζονται διεθνείς νόμοι, και άρα θα συνεχιστεί ο ανεφοδιασμός του Assad. Η πιο πιθανή εξέλιξη θα είναι οι Ρώσοι να αυξήσουν τις αποστολές ελαφρών όπλων, όπως π.χ. αντιαρματικών πυραύλων και εκτοξευτών, αλλά όπως δείχνει έρευνα του Reuters, αυτό γίνεται ούτως ή άλλως από τον περασμένο Απρίλιο, οπότε και διπλασιάστηκαν οι μεταφορές ρωσικών όπλων προς τον Assad.
Κάποιοι υπενθύμισαν τα αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα ρωσικής κατασκευής S-300, που μπορούν να πλήξουν πολλαπλούς στόχους ταυτόχρονα, και που μπορεί να αποδειχτούν κρίσιμοι παράγοντες στην σύγκρουση. Μάλιστα, το Ισραήλ έχει προειδοποιήσει πως θα επιτεθεί την στιγμή της παράδοσής τους στον Assad. «Πρόκειται για ένα πραγματικά σοβαρό όπλο», είπε ο Πούτιν τον περασμένο Ιούνιο, όταν προσπαθώντας να καθησυχάσει την Δύση, διέψευδε τις πληροφορίες ότι οι πύραυλοι είχαν ήδη παραδοθεί στον Bashar Al-Assad, ο οποίος μάλιστα είχε δώσει και προκαταβολή. «Δεν θέλουμε να αλλάξουμε τις ισορροπίες της περιοχής», είχε δηλώσει. Έτσι, η Συρία δεν διαθέτει, αλλά μάλλον δεν πρόκειται ούτε στο εγγύς μέλλον να αποκτήσει τους S-300. Ακόμη όμως και αν τους αποκτήσει, θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να εγκατασταθούν και για να εκπαιδευτεί το προσωπικό. Επιπλέον, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναντίον των ανταρτών, αλλά αποτελούν μια διασφάλιση απέναντι σε μια αεροπορική επίθεση της Δύσης. Τώρα όμως που μια τέτοια επίθεση αποτελεί ανοιχτό ενδεχόμενο, ο Assad δεν διαθέτει αυτούς τους πυραύλους. Eπίσης, οι S-300 δεν έχουν δοκιμαστεί ποτέ στο πεδίο της μάχης.
Η Ρωσία θα μπορούσε εύκολα να αποσύρει την συγκατάθεσή της από το «Βόρειο δίκτυο διανομής», στο οποίο βασίζονται οι ΗΠΑ (σε τεράστιο βαθμό) για την εισαγωγή και εξαγωγή πολεμικού υλικού από το Αφγανιστάν. Ναι αλλά η Αμερική σκοπεύει να απεμπλακεί από εκεί πολύ σύντομα, ενώ συγχρόνως οι Ρώσοι βγάζουν πολλά χρήματα από την όλη επιχείρηση.
Τι θα συμβεί λοιπόν μόλις αρχίσουν να εκτοξεύονται οι πύραυλοι Tomahawk; Πως θα αντιδράσει η Μόσχα;
«Δεν θα αντιδράσει» μας λέει ο πάντα έγκυρος ειδικός επί ζητημάτων Μέσης Ανατολής, Georgy Mirsky. «Δεν χρειάζεται να αντιδράσει. Γιατί να αντιδράσει; Κανείς δεν μας ακουμπά, κανείς δεν μας ενοχλεί. Η Ρωσία θα κάτσει αναπαυτικά και θα παρακολουθεί την Αμερική που θα εμπλέκεται σε έναν ακόμη τρομακτικό πόλεμο στη Μ. Ανατολή. Η Ρωσία θα δώσει στον Assad όσo οπλισμό χρειαστεί, όπως αντίστοιχα η Χεζμπολάχ και το Ιράν θα συμβάλλουν με προσωπικό…».
Οι Ρώσοι, όπως σωστά αναφέρει ο Mirsky, δεν νοιάζονται ιδιαίτερα για το τι συμβαίνει στη Συρία, και αν η Μόσχα χάσει τον Assad και την Συρία, να θυμόμαστε ότι δεν είναι και τόσο πολύτιμος σύμμαχος τους όσο φαντάζονται μερικοί. «Τι έχουμε στη Συρία», αναρωτιέται ο Mirsky, «μια μικρή ναυτική βάση; Τους πουλάμε όπλα; Έχουμε πολλούς τέτοιους πελάτες σε όλο τον πλανήτη. Μόνο η Ινδία αγοράζει από μόνη της δεκαπλάσια ρωσικά όπλα απ’ ότι η Συρία». Είτε με το στόλο είτε χωρίς αυτόν, όταν τα πράγματα ζορίσουν, ο Putin δε θα τρέξει για βοήθεια. Αν η Δύση επιτεθεί, και ο Putin συνεχίσει να ενοχλεί από το παρασκήνιο, αυτό σύμφωνα με τον Mirsky θα αποτελεί ένα επικοινωνιακό κόλπο και τίποτα παραπάνω. «Θα δείξει στους Ρώσους πολίτες ότι η Αμερική ξαναδείχνει το επιθετικό της πρόσωπο…», εξηγώντας πως τα είκοσι χρόνια που πέρασαν από την λήξη του Ψυχρού Πολέμου δεν είναι και μεγάλο διάστημα. «Παράλληλα, ο Putin θα δείξει ότι παραμένει μεγάλος ηγέτης, που ανόρθωσε τη χώρα από τα γόνατα που βρίσκονταν, και πως ποτέ μα ποτέ δεν θα χορέψει στους ρυθμούς της Αμερικής».
Και τι συμβουλεύει ο Miskey; Μην δίνετε σημασία στη Ρωσία. Απ’ όλα τα εμπόδια στον δρόμο του Οbama προς τη Δαμασκό, ο Putin δεν είναι ένα από αυτά. «Όλα γίνονται για εσωτερική κατανάλωση», λέει. Και όπως μας θυμίζει ένας αξιωματούχος του Κογκρέσου, «απλά οι Ρώσοι θα βρουν τρόπο να κάνουν θόρυβο, και αυτό θα είναι όλο…».
Απόδοση: S.A
http://strategyreports.wordpress.com/2013/09/03/the-new-republic/
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου