Η χώρα διέρχεται μια περίοδο πρωτόγνωρης πολιτικής οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Ο συνδυασμός μνημονίων και αυστηρών μέτρων λιτότητας, πρωτοφανούς εξωτερικής επέμβασης στην διακυβέρνηση της χώρας, γενικευμένης απαξίωσης των πολιτικών κομμάτων, ανέχειας, ανεργίας και φτώχειας δημιουργούν ένα εκρηκτικό κλίμα στο οποίο η τρομοκρατία μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης και να πυροδοτήσει εξελίξεις τις οποίες δύσκολα θα ελέγξουν τα εκλεγμένα από τον λαό θεσμικά όργανα.
Στο πλαίσιο αυτό δεν μπορεί κανείς παρά να επισημάνει την αντικειμενική συμπόρευση παλαιάς και νέας τρομοκρατίας με συγκεκριμένα κόμματα εντός και εκτός συνταγματικού τόξου. Για παράδειγμα δεν μπορεί κανείς παρά να αναρωτηθεί για την «σύμπτωση» της καταδίκης από τον ΣΥΡΙΖΑ των «πανηγυριών» για την ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ από την Ελλάδα με τους πυροβολισμούς στο σπίτι του Γερμανού πρέσβη και την «απόδραση» Ξηρού – δύο ενέργειες που στοχεύουν σαφέστατα στο κύρος της ελληνικής κυβέρνησης – και προεδρίας.
Από την στιγμή λοιπόν που υπάρχει τέτοια προκλητική σύμπτωση ενεργειών, από την στιγμή που της απόδρασης του ενός Ξηρού προηγήθηκε η φασαρία που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ για την αποφυλάκιση για λόγους υγείας του άλλου Ξηρού, από την στιγμή που το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν βρήκε λέξη να πει για την απόδραση και από τον στιγμή που ένας επίλεκτος βουλευτής του, ο Τατσόπουλος επιβεβαιώνει όσα έχουν καταγγελθεί δημοσίως για συμπάθειες στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ προς την 17Ν έχουμε κι εμείς κάθε δικαίωμα να αναρωτηθούμε: Πρόκειται μόνο για αντικειμενική συμπόρευση ή και για υποκειμενική βούληση;
Ποιες
είναι οι συμπάθειες της 17Ν μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ; Για παράδειγμα ο κ. Δ.
Μπελαντής που είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ συμμετείχε σε εκδηλώσεις «για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων της 17Ν» στις οποίες υπήρξε και παρέμβαση του …Κουφοντίνα – (βλ. αφίσες)Εξάλλου, υπεύθυνη του τομέα Δικαιοσύνης και Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ είναι η Μάνια Μπαρσέφσκι της τροτσκιστικής συνιστώσας «ΡΟΖΑ», την οποία ίδρυσε μαζί με τον Νίκο Γιαννόπουλο.
Η Μπαρσέφσκι και ο Γιαννόπουλος ήταν μάρτυρες υπεράσπισης στη δίκη της 17Ν της γυναίκας του Σάββα Ξηρού, Αγγελικής Σωτηροπούλου και του Δημήτρη Κουφοντίνα αντίστοιχα.
Υπενθυμίζουμε τι γράφαμε στις 28/05/2012:
Πέμπτη, 12 Ιουνίου 2003. Με την κατάθεση μαρτύρων υπεράσπισης του Δημήτρη Κουφοντίνα συνεχίζεται την Πέμπτη η δίκη των κατηγορουμένων για συμμετοχή στη 17 Νοέμβρη.
Τη διαδικασία άνοιξε το μέλος του δικτύου για την Υπεράσπιση των Κοινωνικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων, Νίκος Γιαννόπουλος, ο οποίος χαρακτήρισε τον κατηγορούμενο «αγωνιστή με ευγενή κίνητρα» και τη 17 Νοέμβρη «μία αριστερή οργάνωση»...
«Η επιλογή του Δημήτρη Κουφοντίνα να μπει στη 17 Νοέμβρη δεν ήταν εκτροπή από τις προηγούμενες ιδέες του. Ήταν επιλογή ιδεολογικά και πολιτικά εξηγήσιμη και ηθικά σεβαστή. Θα είμαι σαφής μέχρι παρεξηγήσεως. Έχω τη γνώμη ότι ο Δημήτρης Κουφοντίνας βοήθησε τη Δημοκρατία, γιατί η Δημοκρατία δεν είναι το τέλος της ιστορίας, το τελικό πολιτικό σύστημα, αλλά έχει τις ανισότητες του Καπιταλισμού» υποστήριξε ο μάρτυρας.
Είναι πολλά τα περιστατικά τελευταία που επαναφέρουν στο προσκήνιο όσα έχουμε γράψει επανειλημμένως για τα πραγματικά κίνητρα και την πραγματική ταυτότητα της τρομοκρατίας. Θυμάστε, για παράδειγμα, την επίθεση πριν ένα χρόνο στο γραφείο του προέδρου της ΝΔ και πρωθυπουργού, πάλι σε μια στιγμή έντονης πολιτικής αντιπαράθεσης της κυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ; Κι εκείνη η δολοφονική επίθεση εναντίον των δυο μελών της Χρυσής Αυγής σε ποια συγκυρία έγινε και που αποσκοπούσε; Μήπως έγινε σε μια στιγμή που η ΧΑ βρισκόταν στριμωγμένη στη γωνία χωρίς οδό διαφυγής και από θύτης έγινε θύμα; Έτσι ρωτάμε για να μην μας περνάνε και για ηλίθιους.
Το ενιαίο κέντρο καθοδήγησης της τρομοκρατίας
Αλλά, όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω και μέσα στην τρομοκρατία τους τελευταίους μήνες επαναφέρουν στην επικαιρότητα ένα καίριο ερώτημα που δεν απαντήθηκε στις δίκες της τρομοκρατίας: Βρέθηκαν ποτέ οι περίφημοι “εγκέφαλοι της τρομοκρατίας”; Εξαρθρώθηκε το περιβόητο “ενιαίο κέντρο καθοδήγησης της τρομοκρατίας”;
Την εποχή της υποτιθέμενης “εξάρθρωσης” της 17Ν, το υπουργείο Δημόσιας Τάξης του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη διοχέτευαν σε όλον τον Τύπο πληροφορίες σαν κι αυτήν: «οι διωκτικές αρχές έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όλες οι ενέργειες «εποπτεύονταν» από τον ίδιο κεντρικό μηχανισμό». Ποιος ήταν όμως αυτός ο κεντρικός μηχανισμός , αυτό το ενιαίο κέντρο καθοδήγησης δηλαδή όλων των τρομοκρατικών οργανώσεων. Βρισκόταν μέσα στην 17Ν ή τον ΕΛΑ; Μέσα σε αυτές, έξω από αυτές, μέσα στην Ελλάδα, η κάπου αλλού, σε άλλη χωρά ή μυστική υπηρεσία;
Στην πορεία των ερευνών οι «διωκτικές αρχές» περιόρισαν το περίφημο κέντρο «σε μια χούφτα ανθρώπων, που το 1975 αποφάσισαν να προχωρήσουν στην ένοπλη πάλη». Αποτελείτο δηλαδή μόνο από τον Γιωτόπουλο και μερικούς άλλους που δεν τους βρήκαν ακόμα, ή τους βρήκαν αλλά δεν τους δείχνουν επειδή «κελάηδησαν» και θα ήταν πολύ ανθυγιεινό γι αυτούς να εμφανισθούν δημοσίως. Εξ ού και οι εκάστοτε δεσμεύσεις και οι μηδέποτε υλοποιηθείσες υποσχέσεις ότι οι διωκτικές αρχές όπου νάναι φτάνουν, πλησιάζουν και στην «ιστορική ηγεσία». Στην πραγματικότητα, απόψεις και εκτιμήσεις όπως οι προηγούμενες ένα και μόνο στόχο είχαν: να περιορίσουν τη σημασία του κέντρου και να απομακρύνουν τις έρευνες από τους πραγματικούς εγκεφάλους, επειδή η υπόθεση τρομοκρατία έπρεπε να κλείσει χωρίς να υπάρξουν άλλες δυσχέρειες και τραύματα. Να μην ξεχνάμε ότι όλα άρχισαν “τυχαία”: Με την έκρηξη μιας βόμβας στα χέρια πάκι του Ξηρού.
FactorX
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου