Μιας κοινωνίας σε κρίση, οικονομική, πολιτική, κοινωνική, αξιακή. Που δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι και παλεύει με ψευτιές να αναδειχθεί...
Τι είναι αυτό δηλαδή που ενώνει τη μπάλα με την κοινωνία γενικότερα και τι εκπροσωπεί στο Μουντιάλ. Και πρόκειται για πολύ μεγάλη κουβέντα. Ρίξτε μόνο μια ματιά σε χώρες που λατρεύουν σαν Θεό τη μπάλα και ξεχνάνε ακόμη και να φάνε. Στη Βραζιλία για παράδειγμα που έπειτα από λίγα επεισόδια ξέχασαν τα προβλήματα και πήραν όλοι μια μπάλα αποθεώνοντας το Νεϊμάρ. Ή σε χώρες όπως η Αλγερία, η Γκάνα, το Καμερούν που πανηγυρίζουν όλοι σα μικρά παιδιά για την εκτόνωση που δίνει μια νίκη ή ένα γκολ.
Καλώς ή κακώς το ποδόσφαιρο είναι το πιο δημοφιλές άθλημα και το Μουντιάλ μια γιορτή που επηρεάζει όλο τον πλανήτη. Μέχρι και… αποχή από το σεξ κάνουν οι άνδρες αρκεί να μη χάσουν κανένα ματσάκι.
Ως εκ τούτου ο σημερινός αγώνας της Εθνικής ομάδας με την Ακτή Ελεφαντοστού θα μπορούσε να πάρει και… εθνικό ενδιαφέρον αλλά και να γίνει αντικείμενο κοινωνικο-πολιτικής ανάλυσης. Και δυστυχώς δεν θα αρέσει σε πολλούς.
Τα τελευταία χρόνια το ελληνικό ποδόσφαιρο βουλιάζει στην απαξίωση, στη λάσπη, στα «στημένα», στον μόνιμο πρωταθλητή με το έτσι θέλω ή με τον παρά. Βουλιάζει και από την οικονομική κρίση που αναγκάζει ποδοσφαιριστές ακόμη και επαγγελματικών ομάδων να μην
έχουν να φάνε και να μην πληρώνονται το μηνιάτικό τους. Από την άλλη, τι βλέπουν οι Έλληνες φίλαθλοι; Εδώ και πολλά χρόνια ένα υπανάπτυκτο ποδόσφαιρο, χωρίς φαντασία, χωρίς ουσία. Τεχνικά το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι δεκαετίες πίσω. Όταν οι περισσότερες ομάδες «πετάνε», όταν ακόμη και χώρες του επιπέδου της Ελλάδας σε πληθυσμό και οικονομία, παρουσιάζουν εντυπωσιακές ομάδες, εμείς πολλές φορές λέμε να κλείσουμε την τηλεόραση για να μη βλέπουμε αυτό το ποδόσφαιρο.
Και δυστυχώς η χώρα έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να αναπτύξει το ποδόσφαιρό της, όπως χάνει ευκαιρίες σε όλα τα επίπεδα. Το 2004 όπως όλοι ομολογούν, «κοιμήθηκε ο Θεός», υπήρχε και ο… Γερμανός και η Ελλάδα πήρε το Ευρωπαϊκό. Κι αντί να υπάρξουν οι κινήσεις αυτές που θα οδηγούσαν σε ακόμη καλύτερες ημέρες το ελληνικό ποδόσφαιρο βουλιάζει, όπως βουλιάζει και η ελληνική κοινωνία.
Και προσπαθεί με κάθε τρόπο να επιβιώσει σε ένα παγκόσμιο ποδόσφαιρο που αλλάζει εντυπωσιακά. Το ποδόσφαιρο είναι η εικόνα της ελληνικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας σε κρίση, οικονομική, πολιτική, κοινωνική, αξιακή. Που δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι και παλεύει με ψευτιές να αναδειχθεί. Ελπίζοντας ότι ο… Θεός Έλληνας θα έλθει ξανά με το μέρος τους. Και δυστυχώς όλο αυτό το πράγμα δεν είναι καθόλου ελκυστικό. Ποδόσφαιρο δεκαετιών πίσω, με γιόμες, δύναμη, καθυστερήσεις. Με το γνωστό σύστημα «πούλμαν», όλοι πίσω δηλαδή και άμα γίνει η στραβή να βάλουμε κανένα γκολάκι και να νικήσουμε. Πόσες φορές τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα έβαλε περισσότερα από 2 γκολ, έπαιξε εντυπωσιακά, τράβηξε τους φιλάθλους οι οποίοι τους αποθέωσαν γιατί έπαιξαν μπαλίτσα ακόμη κι αν έχασαν; Μετρημένες στα δάχτυλα. Αυτό είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο που πολλές φορές δεν στηρίζεται στο ταλέντο που αναμφισβήτητα υπάρχει, αλλά στο πάθος και σ’ αυτό που λέμε «ελληνική ψυχή». Μόνο αυτή, όμως, δε φτάνει, άσε δε που είναι εντελώς αποπροσανατολιστική αυτή η προσέγγιση. Άμα περιμένουμε τον «Θεό που είναι Έλληνας» ή την «Ελληνική ψυχή» που τέτοια δεν υπάρχει στη Γη τότε… ζήτω που καήκαμε.
Το ποδόσφαιρο είναι η εικόνα της κοινωνίας μας. Που βουλιάζει αλλά που δίνει και αγώνα επιβίωσης. Που χάνεται αλλά που ταυτόχρονα προσπαθεί να γαντζωθεί απ’ όπου μπορεί. Όμως, όπως στο ποδόσφαιρο έτσι και σε όλη τη χώρα χρειάζονται πολλά περισσότερα.
Κατ’ αρχάς απαιτείται σύστημα. Οι γιόμες και οι καθυστερήσεις δεν αρκούν. Το κλάμα και η γκρίνια του Καραγκούνη και φτάνουν για να μας λυπηθούν. Χρειάζεται σχέδιο που θα εκσυγχρονίσει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Όπως ακριβώς και την ελληνική κοινωνία δηλαδή. Χωρίς μεταρρυθμίσεις, χωρίς να πάμε μπροστά και να το θέλουμε η Ελλάδα δεν έχει μέλλον.
Απαιτείται επίσης και αυτογνωσία. Πρέπει να παραδεχθούμε κάποτε πως ούτε ο «περιούσιος λαός» είμαστε, ούτε «θα κοιμηθεί ξανά ο Έλληνας Θεός». Αν δεν αγωνιστούμε με νύχια και με δόντια, αν δε θυσιάσουμε τα πάντα για να γίνουμε καλύτεροι να μην περιμένουμε θαύματα. Ούτε στο ποδόσφαιρο, ούτε στην κοινωνία.
Δεν μας φταίνε οι άλλοι για το χάλι μας, ας κάνουμε την αυτοκριτική μας. Το ποδόσφαιρο το καταστρέφουμε εμείς οι ίδιοι. Οι φίλαθλοι που τσακώνονται σαν τα κοκόρια για την ομάδα, οι οπαδοί που ακόμη σκοτώνονται στις κερκίδες, οι επιχειρηματίες – λαμόγια που χρησιμοποιούν τη μπάλα για να βγάλουν φράγκα ή για να αποκτήσουν πολιτική επιρροή.
Ε, λοιπόν. Και για το χάλι της οικονομίας και της κοινωνίας δε φταίνε οι άλλοι. Δεν φταίει ο κακός Σόιμπλε και η μέγαιρα Μέρκελ, ούτε οι κακοί πολιτικοί. Φταίμε κι εμείς που φτιάξαμε ή ανεχθήκαμε να μετατραπεί η Ελλάδα σε μια αποκρουστική χώρα ενώ είναι η ομορφότερη του κόσμου. Φταίμε που ανεχθήκαμε και ανεχόμαστε την κομματοκρατία, την ψηφοθηρία, το βόλεμα, τη λαμογιά, τη ρεμούλα, τη λογική του «εμείς να είμαστε καλά και ο γείτονας ας καίγεται». Ας μην αναλύουμε όλες τις παθογένειες του ελληνικού μεταπολιτευτικού μοντέλου, τα έχουμε ξαναγράψει.
Και βεβαίως μια άλλη… σύμπτωση είναι ότι όπως και στο ποδόσφαιρο τις όποιες επιτυχίες τις σημειώνουμε μόνο με… εξωτερική βοήθεια. Με τον Γερμανό Οτο που ποτέ δεν χωνέψαμε γιατί μας έβαλε σε τάξη. Με τον αμίλητο Σάντος που επειδή δεν λέει ανοησίες δεν τον έχουμε και σε εκτίμηση. Και με τους Έλληνες ποδοσφαιριστές που πήγαν στο εξωτερικό, έφυγαν από το χάλι του ελληνικού πρωταθλήματος, έπαιξαν σε προηγμένες χώρες και φέρνουν έναν άλλο αέρα στην Ελλάδα.
Βεβαίως, έχουμε και πλεονεκτήματα. Οι Έλληνες παλεύουν πάντα, είναι λιοντάρια και στις κρίσιμες στιγμές τα δίνουν όλα. Έστω κι αν ηττηθούν. Τουλάχιστον δεν παραδίνονται εύκολα. Ελπίζουμε και απόψε το βράδυ να κάνουν το ίδιο. Αν νικήσουν και περάσουν στον επόμενο γύρο ας είναι αυτό μια ακόμη ευκαιρία για να γίνει κάτι καλύτερο στο ποδόσφαιρο και τη χώρα. Ας μη γίνει μια επιτυχία, όμως, το χαλάκι κάτω από το οποίο θα κρυφτούν όλα τα προβλήματα που υπάρχουν. Όπως γίνεται δηλαδή και στην οικονομία. Δύο χρόνια θυσιών και μόλις είδαμε φως και πρωτογενές πλεόνασμα αποφασίσαμε ότι γίναμε προηγμένη χώρα και μοιράζουμε λεφτά που δεν υπάρχουν.
Ας αφήσουμε επιτέλους τον κακό μας εαυτό στο παρελθόν.
http://www.antinews
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου