Και ιδίως πόσοι, αλήθεια, πιστεύουν ότι το πρόβλημα της οικονομίας μας είναι νομισματικό και έχει στη ρίζα του και την έξοδό μας από τη δραχμή;
Προσωπικά τους εκτιμώ γύρω στους 600 επειδή τόσοι μετρήθηκαν (όπως έμαθα) όταν θέλησαν να φτιάξουν μάχιμο... πολιτικό κόμμα.
Βέβαια πίσω από αυτούς μπορεί να είναι και κάποιες χιλιάδες καιροσκόποι και κερδοσκόποι της συμφοράς που μαζί με γνωστούς απατεώνες-«επενδυτές» και «επιχειρηματίες» ακόμη και μέσων ενημέρωσης λειτουργούν ως μεσάζοντες κεφαλαίων προσφερομένων να επενδυθούν στην δυστυχία των λαών από την οικονομική κατάρρευση της χώρας τους.
Και ακόμη πιο πίσω κάποιοι από τους ευρωσκεπτικιστές, ορισμένοι δανειστές της παρέας των Γερμανών και οι ονομαζόμενοι τεχνοκράτες των Βρυξελλών και του Λουξεμβούργου που είχαν λυσσάξει (το 2012-2013) να διώξουν την Ελλάδα από το ευρώ, «αξιοποιώντας» (τότε) και δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ότι το νόμισμα δεν είναι φετίχ.
Το πολύπλευρο πρόβλημα της πολιτικά μεθοδευμένης αποβιομηχάνισης της χώρας που σηματοδοτήθηκε ακόμη και με την κατάργηση (το 1982) του υπουργείου Βιομηχανίας, τότε που η βιομηχανία, εντός της ΕΟΚ, το είχε περισσότερο ανάγκη από κάθε άλλη περίοδο.
Πως όμως να αντισταθώ στην εκπληκτική αποτύπωση που κάνει για την
ελληνική πολιτική πραγματικότητα ο σχολιαστής toronero μόνο σε δύο γραμμές. «Το ευρώ είναι σαν ένα αυτοκίνητο που αντικατέστησε ένα κάρο, τη δραχμή, αλλά οι κυβερνήσεις μας δεν γνώριζαν να οδηγούν... έτσι απλά».
Επιστρέφοντας (εξ ανάγκης πλέον), στην καρδιά του προβλήματος της αποβιομηχάνισης ξεκινώ με την επισήμανση του gregthess σε χθεσινό σχόλιο γιατί δίνει εικόνα όχι μόνο του σήμερα αλλά όλης της μεταπολίτευσης «...έφερα Δανούς επενδυτές να επενδύσουν σε υφιστάμενο εργοστάσιο στη Β. Ελλάδα και μόλις είδαν φορολογία, εισφορές, φόρους τρίτων κλπ έφυγαν και τελικά επένδυσαν στην Τουρκία.».
Φρεσκάροντας την μνήμη όσων έχουν μείνει στη σκόπιμη προπαγάνδα αποπροσανατολισμού από τις ευθύνες των πολιτικών της μεταπολίτευσης τους ερωτώ. Γιατί όταν μπήκαμε στην ΕΟΚ με βιομηχανία όντως σε (σχεδόν) γυάλινα πόδια που δεν μπορούσε να αντέξει τον ανταγωνισμό μετά την άρση των δασμών και με πολλούς ομίλους σε κακή σχέση ιδίων προς ξένα κεφάλαια οι πρώτες κυβερνήσεις Καραμανλή-Παπανδρέου δεν έκαναν απολύτως τίποτε για να στηρίξουν όχι τους συγκεκριμένους βιομηχάνους αλλά τις βιομηχανίες με το 1.000.000 και πλέον εργαζόμενους;
Γιατί δεν έκαναν τίποτε για να μείνει η βιομηχανία στον τόπο εκτός από τις κρατικοποιήσεις και την καταλήστευσή τους από τους αφισοκολλητές και τις συντεχνίες;
Γιατί ο Καραμανλής που έριξε στην θάλασσα να κολυμπήσουν (όπως καμάρωνε) τους ιδιώτες επιχειρηματίες δεν έριξε και το κράτος να κολυμπήσει;
Γιατί το 1981-1991 τα ΜΟΠ μοιράσθηκαν δεξιά - αριστερά ως λεφτά του Παπαντρέα και δεν έγιναν επενδύσεις;
Γιατί τράβαγαν τα μαλλιά τους τρεις Διοικήσεις της Εθνικής όταν κατάλαβαν πόσο θα πλήρωναν τις 43 προβληματικές που κρατικοποιήθηκαν, ενώ για όλες υπήρχαν συγκεκριμένες προτάσεις εξαγοράς από πλήθος ελλήνων και ξένων επιχειρηματιών; Μήπως επειδή τα φέσια του 1 τρισ. δραχμών των αφισοκολλητών πληρώθηκαν από τις Τράπεζες και τους φορολογούμενους μεταξύ 1995-2000 σε δραχμές και όχι σε ευρώ;
Γιατί δεν λένε ότι τον όμιλο Ανδρεάδη με 28 μεγάλα συγκροτήματα και 40.000 εργαζόμενους και προσωπικά τον Ανδρεάδη δεν τον διέλυσαν μόνο ως ύποπτο Τραπεζίτη αλλά και λόγω προσωπικής πολιτικής βεντέτας που είχαν δύο κορυφαίοι πολιτικοί μαζί του; Γιατί αν και ύποπτος αποζημιώθηκαν οι κληρονόμοι του από τα λεφτά των φορολογουμένων με απόφαση Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων;
Γιατί εξαγοράσαμε την Ολυμπιακή από τον Ωνάση και δεν την δώσαμε σε δύο ομίλους που τότε την ζητούσαν (μαζί και ο Ανδρεάδης) με περισσότερα λεφτά από τα 60.000.000 δολάρια που έδωσε το κράτος; Για να την παραδώσουμε μήπως στις συντεχνίες της Ολυμπιακής, στους «κουμπάρους» και στους επιτήδειους και να φεσώσουν τον λαό με 2,5 δισ. ευρώ που τα πληρώσαμε ήδη; Γιατί δεν έσωσε η δραχμή την Ολυμπιακή;
Γιατί δεν λύσαμε τα προβλήματα του Νιάρχου με απλή συμμετοχή και του κράτους ή δεν πουλήσαμε τότε τον Σκαραμαγκά σε τρεις ενδιαφερόμενους εφοπλιστικούς ομίλους και τον καταντήσαμε μοντέλο κουφαριού; Γιατί μπήκαμε στο ευρώ και δεν πρόλαβε να τον σώσει η δραχμή;
Γιατί έγινε σχεδόν βίαιη κρατικοποίηση των ομίλων Δράκου - ΙΖΟΛΑ Τσάτσου - ΑΓΕΤ, Κεφάλα - SOFTEX, Σκαλιστηρη - FIMISCO, με αποτέλεσμα να τραβιέται το κράτος στα δικαστήρια μέχρι σήμερα; Πως δεν έσωσε η δραχμή και αυτές τις κρατικοποιήσεις;
Γιατί η ΛΑΡΚΟ του Μποδοσάκη στα χέρια του κράτους δεν κατάφερε να πάρει το δρόμο που της αρμόζει; Η απουσία δραχμής και εδώ;
Γιατί σήμερα οι ελληνικοί και ξένοι όμιλοι που αλλάζουν έδρα εγκαταλείποντας την Ελλάδα πάνε πάλι στη ζώνη του Ευρώ; Φεύγουν γιατί τους έλειψε η δραχμή;
Γιώργος Κράλογλου
www.capital.gr
antinews.gr
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου