ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΤΣΙΠΡΑ ΜΕ ΠΛΑΤΩΝΑ ΚΑΙ ΤΣΕ
Σε ένα ασυνήθιστα σκληρό κείμενο οι Financial Times μιλούν για την επόμενη ημέρα των εκλογών στην Ελλάδα σημειώνοντας ότι θα εξελιχθει σε «μονομαχία μεταξύ της λογικής και του παραλόγου εντός του ΣΥΡΙΖΑ».Ο ανταποκριτής από την Αθήνα, Τόνι Μπάρμπερ, ξεκινάει το κείμενό του γράφοντας «O αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πλάτωνας πίστευε ότι τα ανθρώπινα όντα κάνουν σωστές επιλογές όταν ένα μέρος της ψυχής, η λογική, υπερτερεί του άλλου μέρους, της άλογης επιθυμίας. Μετά τις εκλογές της Κυριακής η τύχη της σύγχρονης Ελλάδας μπορεί επίσης να εξαρτηθεί από τη μονομαχία μεταξύ λογικής και παραλόγου εντός του ΣΥΡΙΖΑ, του ριζοσπαστικού κόμματος της αριστεράς, που αναμένεται να ηγηθεί της επόμενης κυβέρνησης»
Ο κ. Μπάρμπερ διερωτάται «θα επικρατήσει η λογική;» «Το ελπίζω αλλά δεν είμαι βέβαιος» δηλώνει ο Γιώργος Παπανδρέου, πρώην πρωθυπουργός που παλεύει στις εκλογές με το μικρό, νέο κόμμα του, το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών. Αν πρόκειται να θριαμβεύσει η λογική, ο Αλέξης Τσίπρας, ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, θα αναγνωρίσει ότι το κόμμα του- το οποίο λέει ότι θέλει να κρατήσει την Ελλάδα στην Ευρωζώνη- δεν θα είναι ελεύθερο να εφαρμόσει ορισμένες κεντρικές πολιτικές με βάση τις οποίες θα έχει μόλις κερδίσει τις εκλογές»
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «οι επερχόμενες πληρωμές χρέους της Ελλάδας στο ΔΝΤ και τους Ευρωπαίους δανειστές και η ανάγκη να κρατήσει "ευχαριστημένη'' την ΕΚΤ, ώστε οι ελληνικές τράπεζες να μπορούν να χρηματοδοτηθούν με ευνοϊκούς όρους, θα αφήσουν λίγες επιλογές στον κ. Τσίπρα. Θα είναι δύσκολο, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, να διαπραγματευτεί μείωση του χρέους με τους πιστωτές. Αλλά θα είναι αδύνατο αν, την ίδια στιγμή, ο κ. Τσίπρας επιμείνει στην εκπλήρωση των προεκλογικών υποσχέσεων για αύξηση της κρατικής δαπάνης, επέκταση των πληρωμών στον δημόσιο τομέα, εγκατάλειψη ιδιωτικοποιήσεων και αποτίναξη των δεσμών της ξένης εποπτείας της ελληνικής οικονομίας».
Ο «λογικός» Τσίπρας και ο παραλογισμός του ΣΥΡΙΖΑ
Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται, «Ένας “λογικός” κ. Τσίπρας, θα ξαναρχίσει ταχέως τις
συνομιλίες με τους πιστωτές της Ελλάδας για νέες μορφές βοήθειας. Θα εξασφαλίσει προληπτική γραμμή πιστώσεων και βοήθεια από την ΕΚΤ -περιλαμβανομένων των αγορών ελληνικών κρατικών ομολόγων-, δίνοντας σε αντάλλαγμα αδιάρρηκτη δέσμευση στη δημοσιονομική πειθαρχία και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, με τις "απαραίτητες'' σπασμωδικές κινήσεις που είχαν από το 2010 οι ελληνικές κυβερνήσεις».
Ωστόσο, συνεχίζει το δημοσίευμα, «εάν όμως κυριαρχήσει ο μετεκλογικός παραλογισμός στον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να εκτυλιχθεί μια πιο ανησυχητική αλυσίδα γεγονότων. Ο κ. Τσίπρας θα μπορούσε να σηκώσει τη σημαία της δημοκρατικής εντολής που έλαβε από τους Έλληνες ψηφοφόρους και να απαιτήσει θεμελιώδεις αλλαγές στο πρόγραμμα διάσωσης των 245 δισ. ευρώ».
Oπως σημειώνει ο συντάκτης του ίδιου δημοσιεύματος, «κυριευμένος από οράματα για την ηγεσία μιας πανευρωπαϊκής επανάστασης εναντίον της "λιτότητας'', θα αρνηθεί να κυβερνήσει ως ένας αριστερός πρωθυπουργός που συνεχίζει τις ίδιες έξωθεν επιβαλλόμενες πολιτικές, όπως ο συντηρητικός προκάτοχός του. Οι κίνδυνοι που απορρέουν από μια τέτοια αντίσταση, περιλαμβάνουν τη μη πληρωμή δόσεων για το χρέος, ακόμη περισσότερες εκροές καταθέσεων από τις ελληνικές τράπεζες και εντέλει ελέγχους στη διακίνηση κεφαλαίων, όπως εκείνοι που επιβλήθηκαν στην Κύπρο το 2013. Επιπλέον, το φάσμα της δημοσιονομικής αστάθειας, μπορεί να απλώσει τη σκιά του πάνω και από άλλες οικονομίες της ευρωζώνης».
Γιατί δεν πρέπει να πάρει αυτοδυναμία
Αντίθετα, σημειώνεται στο ίδιο δημοσίευμα, «για μια νίκη της λογικής, πιθανόν να χρειαστεί να μην εξασφαλίσει ο ΣΥΡΙΖΑ την απόλυτη πλειοψηφία στην Βουλή των 300 εδρών. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα "αρμονικό'' κόμμα που τραγουδάει διαβάζοντας την ίδια παρτιτούρα, παρά μια παράφωνη συγκέντρωση από δογματικούς Μαρξιστές, αθεράπευτους λάτρες του Τσε Γκεβάρα, πρώην οπαδούς του ΠΑΣΟΚ και άλλους πρώην. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ σαρώσει στις εκλογές, αυτές οι φράξιες μπορεί διογκωθούν. Είναι βέβαιο ότι ο κ. Τσίπρας θα δεχτεί πιέσεις από την άκρα αριστερά του κόμματος, την πλέον απειθάρχητη ομάδα».
Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, «ορισμένοι ακροαριστεροί οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ οραματίζονται τη νίκη ως εκδίκηση για τη στρατιωτική νίκη που κατάφεραν στους κομμουνιστές οι δεξιοί, με τη βοήθεια ΗΠΑ και Βρετανίας, στον εμφύλιο του 1946-49. Θεωρούν ότι η Ελλάδα στην Ευρωζώνη είναι θύμα της διεφθαρμένης πλουτοκρατίας, εγχώριας και ξένης. Δεν μιλούν με την ίδια θέρμη με τον κ. Τσίπρα -στα πρόσφατα σχόλιά του τουλάχιστον- για την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Αντιθέτως, αν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές αλλά με λιγότερες από 150 έδρες, ο κ. Τσίπρας πιθανόν να πρέπει να στηριχθεί σε κάποιο από τα πολλά κόμματα της μετριοπαθούς κεντροαριστεράς για να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού ή να λάβει κοινοβουλευτική στήριξη σε μια κυβέρνηση μειοψηφίας» συνεχίζει το δημοσίευμα και καταλήγει: «Οι συντηρητικοί αυτοί, πιστεύουν βαθιά στη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και εκτιμούν τις προσπάθειες μεγαλύτερης διοικητικής και οικονομικής μεταρρύθμισης. Θα προσφέρουν στον κ. Τσίπρα την ιδανική δικαιολογία για να κρατήσει τους ακρο-αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ σε απόσταση και να κλείσει μια συμφωνία με τους πιστωτές της Ελλάδας. Στις πιο πρόσφατες δημοσκοπήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει ένα "υγιές'' προβάδισμα έναντι της κεντροδεξιάς κυβέρνησης του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας -ένα προβάδισμα αρκετό για να του εξασφαλίσει τη νίκη, αλλά ανεπαρκές για απόλυτη πλειοψηφία. Ανάμεσα στη λογική και την επιθυμία, και ο Πλάτωνας ο ίδιος θα δυσκολευόταν πολύ να επιλέξει τον νικητή».
Ο κ. Μπάρμπερ διερωτάται «θα επικρατήσει η λογική;» «Το ελπίζω αλλά δεν είμαι βέβαιος» δηλώνει ο Γιώργος Παπανδρέου, πρώην πρωθυπουργός που παλεύει στις εκλογές με το μικρό, νέο κόμμα του, το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών. Αν πρόκειται να θριαμβεύσει η λογική, ο Αλέξης Τσίπρας, ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, θα αναγνωρίσει ότι το κόμμα του- το οποίο λέει ότι θέλει να κρατήσει την Ελλάδα στην Ευρωζώνη- δεν θα είναι ελεύθερο να εφαρμόσει ορισμένες κεντρικές πολιτικές με βάση τις οποίες θα έχει μόλις κερδίσει τις εκλογές»
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «οι επερχόμενες πληρωμές χρέους της Ελλάδας στο ΔΝΤ και τους Ευρωπαίους δανειστές και η ανάγκη να κρατήσει "ευχαριστημένη'' την ΕΚΤ, ώστε οι ελληνικές τράπεζες να μπορούν να χρηματοδοτηθούν με ευνοϊκούς όρους, θα αφήσουν λίγες επιλογές στον κ. Τσίπρα. Θα είναι δύσκολο, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, να διαπραγματευτεί μείωση του χρέους με τους πιστωτές. Αλλά θα είναι αδύνατο αν, την ίδια στιγμή, ο κ. Τσίπρας επιμείνει στην εκπλήρωση των προεκλογικών υποσχέσεων για αύξηση της κρατικής δαπάνης, επέκταση των πληρωμών στον δημόσιο τομέα, εγκατάλειψη ιδιωτικοποιήσεων και αποτίναξη των δεσμών της ξένης εποπτείας της ελληνικής οικονομίας».
Ο «λογικός» Τσίπρας και ο παραλογισμός του ΣΥΡΙΖΑ
Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται, «Ένας “λογικός” κ. Τσίπρας, θα ξαναρχίσει ταχέως τις
συνομιλίες με τους πιστωτές της Ελλάδας για νέες μορφές βοήθειας. Θα εξασφαλίσει προληπτική γραμμή πιστώσεων και βοήθεια από την ΕΚΤ -περιλαμβανομένων των αγορών ελληνικών κρατικών ομολόγων-, δίνοντας σε αντάλλαγμα αδιάρρηκτη δέσμευση στη δημοσιονομική πειθαρχία και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, με τις "απαραίτητες'' σπασμωδικές κινήσεις που είχαν από το 2010 οι ελληνικές κυβερνήσεις».
Ωστόσο, συνεχίζει το δημοσίευμα, «εάν όμως κυριαρχήσει ο μετεκλογικός παραλογισμός στον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να εκτυλιχθεί μια πιο ανησυχητική αλυσίδα γεγονότων. Ο κ. Τσίπρας θα μπορούσε να σηκώσει τη σημαία της δημοκρατικής εντολής που έλαβε από τους Έλληνες ψηφοφόρους και να απαιτήσει θεμελιώδεις αλλαγές στο πρόγραμμα διάσωσης των 245 δισ. ευρώ».
Oπως σημειώνει ο συντάκτης του ίδιου δημοσιεύματος, «κυριευμένος από οράματα για την ηγεσία μιας πανευρωπαϊκής επανάστασης εναντίον της "λιτότητας'', θα αρνηθεί να κυβερνήσει ως ένας αριστερός πρωθυπουργός που συνεχίζει τις ίδιες έξωθεν επιβαλλόμενες πολιτικές, όπως ο συντηρητικός προκάτοχός του. Οι κίνδυνοι που απορρέουν από μια τέτοια αντίσταση, περιλαμβάνουν τη μη πληρωμή δόσεων για το χρέος, ακόμη περισσότερες εκροές καταθέσεων από τις ελληνικές τράπεζες και εντέλει ελέγχους στη διακίνηση κεφαλαίων, όπως εκείνοι που επιβλήθηκαν στην Κύπρο το 2013. Επιπλέον, το φάσμα της δημοσιονομικής αστάθειας, μπορεί να απλώσει τη σκιά του πάνω και από άλλες οικονομίες της ευρωζώνης».
Γιατί δεν πρέπει να πάρει αυτοδυναμία
Αντίθετα, σημειώνεται στο ίδιο δημοσίευμα, «για μια νίκη της λογικής, πιθανόν να χρειαστεί να μην εξασφαλίσει ο ΣΥΡΙΖΑ την απόλυτη πλειοψηφία στην Βουλή των 300 εδρών. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα "αρμονικό'' κόμμα που τραγουδάει διαβάζοντας την ίδια παρτιτούρα, παρά μια παράφωνη συγκέντρωση από δογματικούς Μαρξιστές, αθεράπευτους λάτρες του Τσε Γκεβάρα, πρώην οπαδούς του ΠΑΣΟΚ και άλλους πρώην. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ σαρώσει στις εκλογές, αυτές οι φράξιες μπορεί διογκωθούν. Είναι βέβαιο ότι ο κ. Τσίπρας θα δεχτεί πιέσεις από την άκρα αριστερά του κόμματος, την πλέον απειθάρχητη ομάδα».
Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, «ορισμένοι ακροαριστεροί οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ οραματίζονται τη νίκη ως εκδίκηση για τη στρατιωτική νίκη που κατάφεραν στους κομμουνιστές οι δεξιοί, με τη βοήθεια ΗΠΑ και Βρετανίας, στον εμφύλιο του 1946-49. Θεωρούν ότι η Ελλάδα στην Ευρωζώνη είναι θύμα της διεφθαρμένης πλουτοκρατίας, εγχώριας και ξένης. Δεν μιλούν με την ίδια θέρμη με τον κ. Τσίπρα -στα πρόσφατα σχόλιά του τουλάχιστον- για την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Αντιθέτως, αν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές αλλά με λιγότερες από 150 έδρες, ο κ. Τσίπρας πιθανόν να πρέπει να στηριχθεί σε κάποιο από τα πολλά κόμματα της μετριοπαθούς κεντροαριστεράς για να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού ή να λάβει κοινοβουλευτική στήριξη σε μια κυβέρνηση μειοψηφίας» συνεχίζει το δημοσίευμα και καταλήγει: «Οι συντηρητικοί αυτοί, πιστεύουν βαθιά στη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και εκτιμούν τις προσπάθειες μεγαλύτερης διοικητικής και οικονομικής μεταρρύθμισης. Θα προσφέρουν στον κ. Τσίπρα την ιδανική δικαιολογία για να κρατήσει τους ακρο-αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ σε απόσταση και να κλείσει μια συμφωνία με τους πιστωτές της Ελλάδας. Στις πιο πρόσφατες δημοσκοπήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει ένα "υγιές'' προβάδισμα έναντι της κεντροδεξιάς κυβέρνησης του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας -ένα προβάδισμα αρκετό για να του εξασφαλίσει τη νίκη, αλλά ανεπαρκές για απόλυτη πλειοψηφία. Ανάμεσα στη λογική και την επιθυμία, και ο Πλάτωνας ο ίδιος θα δυσκολευόταν πολύ να επιλέξει τον νικητή».
Πηγή: iefimerida.gr
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου