«Ο Τσίπρας έχει δίκιο σε ένα πράγμα: Η Αργεντινή προσφέρει οικονομικούς παραλληλισμούς για το ελληνικό εκλογικό σώμα. Αλλά αυτό είναι ένα παράδειγμα προς αποφυγή και όχι για να ακολουθήσει η Ελλάδα. Η αθέτηση του χρέους και η μονομερής αποχώρηση από τον παγκοσμιοποιημένο οικονομικό κόσμο δεν θα οδηγήσει σε αναγέννηση της Ελλάδας. Θα οδηγήσει πίσω τη χώρα, στην καταστροφή. Μετά από χρόνια ύφεσης και μεταρρυθμίσεων, θα είναι ένα θλιβερό θέαμα αν Ελλάδα ακολουθήσει την Αργεντινή, τη στιγμή που η Ελλάδα ανακάμπτει και η Αργεντινή γυρνάει την πλάτη της στον κοντόφθαλμο λαϊκισμό».
«Η πρώτη επιλογή που έχει η Ελλάδα είναι να τηρήσει ‘μέχρι τέλους’ τις διεθνείς συμφωνίες διάσωσης και τις προσαρμογές που αυτές επιβάλλουν. Αυτή είναι η θέση του Αντώνη Σαμαρά. Η εναλλακτική λύση είναι ένα κακόηχο μείγμα πολιτικής που προτείνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ» γράφουν. Ωστόσο, επισημαίνουν, «κάτι ζωτικής σημασίας που έχει αγνοηθεί από τα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχει αλλάξει από το 2012. Αυτές οι εκλογές δεν αφορούν το πώς θα διαχειριστούν την οικονομική κατάρρευση, αλλά μάλλον το πώς θα κατευθύνουν την διαφαινόμενη ανάκαμψη. Η ελληνική οικονομία έχει αναπτυχθεί από το πρώτο τρίμηνο του περασμένου έτους, σύμφωνα με την Eurostat. Στο τρίτο τρίμηνο, η ανάπτυξη της χώρας ήταν μεγαλύτερη από εκείνη οποιουδήποτε άλλου μέλους της ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας. Αυτό δεν είναι απλώς μια ανάκαμψη: Η ανεργία μειώνεται και τώρα βρίσκεται περίπου εκεί που ήταν πριν από το χειρότερο σημείο της κρίσης πριν από δύο χρόνια. Όλα αυτά δείχνουν ότι οι μεταρρυθμίσεις καθυστερημένα, αλλά σίγουρα, αποδίδουν καρπούς».
«Ο Αλέξης Τσίπρας κάνει προσπάθειες να κάνει πιο ήπια την εικόνα του κόμματός του. Πριν από κάποιους μήνες βρέθηκε στο Forum Ambrosetti στο Κόμο και συντάχθηκε με τις αξίες της
ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και τη σημασία του ευρώ. Ο ίδιος περιβάλλεται από οικονομολόγους οι οποίοι πρεσβεύουν μια λύση μέσω διαπραγματεύσεων με τους δανειστές και έρχονται σε αντίθεση με άλλους που ζητούν την ευθεία αντιπαράθεση. Το σίγουρο είναι ότι η ιδεολογία του κόμματος είναι αντίθετη με την οικονομία της αγοράς και τις μεταρρυθμίσεις που εφαρμόζει αυτή τη στιγμή η Ελλάδα» γράφει το άρθρο.
«Η σαφέστερη ένδειξη για το σχέδιο πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ προήλθε από τον ίδιο τον Τσίπρα. Τον Σεπτέμβριο του 2012, δήλωσε στη Βουλή των Ελλήνων ότι επιθυμούσε η χώρα να ‘είχε γίνει Αργεντινή’. Το 2011, οικονομολόγοι όπως ο Νουριέλ Ρουμπινί και ο Πολ Κρούγκμαν χρησιμοποιούσαν επίσης την Αργεντινή ως παράδειγμα προς μίμηση. Ακόμα και το περασμένο Σαββατοκύριακο, εν μέσω της προεκλογικής εκστρατείας, ο πρωθυπουργός Σαμαράς χρησιμοποίησε την Αργεντινή και την κρίση χρέους του 2001. Τι σημαίνει, λοιπόν, να "γίνει Αργεντινή;"»
Το πρώτο μάθημα είναι ότι "η απειλή του ΣΥΡΙΖΑ για μορατόριουμ στο χρέος είναι μια απειλή άνευ περιεχομένου". Κανείς δεν μπορεί να επιλέξει να μην πληρώσει. Η Αργεντινή που το προσπάθησε ενεπλάκη σε μια σειρά δικαστικών αγώνων που την υποχρέωσαν να απομονωθεί από τις παγκόσμιες αγορές και την ώθησαν σε μια δεύτερη χρεοκοπία. Τίποτα δεν μας λέει πως θα είναι διαφορετικό το αποτέλεσμα για την Ελλάδα αν ακολουθήσει αυτό το δρόμο, τονίζει το άρθρο.
Την ίδια στιγμή οι εταίροι της Ευρωζώνης έχουν δηλώσει ότι θα εξετάσουν το ενδεχόμενο μιας διαπραγμάτευσης για την ελάφρυνση του χρέους με την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της και θα διαπραγματευτεί σοβαρά εντός του ευρώ. Παράλληλα, σε αντίθεση με το 2010, η Ευρωζώνη μπορεί να αντιμετωπίσει με μεθοδικό τρόπο την πιθανή όξυνση στις διαπραγματεύσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε ακραία σενάρια.
Το δεύτερο μάθημα, είναι ότι «ο οικονομικός λαϊκισμός και η νομισματική μαγεία έχουν κοντόφθαλμο ορίζοντα». Όχι μόνο δεν προσφέρουν ανάπτυξη, αλλά οδηγούν σε απομόνωση και ανισορροπίες. Αυτό το αντιμετωπίζουν τώρα οι πολίτες της Αργεντινής με τον στασιμοπληθωρισμό, τον έλεγχο των κεφαλαίων, την αυστηρή οικονομική διαχείριση από μια κυβέρνηση πρόθυμη να ακολουθήσει τις επιταγές των ιδιωτικών επιχειρήσεων.
«Καμία ανάπτυξη δεν μπορεί να κατασκευαστεί με αυτόν τον τρόπο», αναφέρει το άρθρο. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι η «δωρεάν παροχή ηλεκτρικού ρεύματος» και η επανεθνικοποίηση της αγοράς ενέργειας θα οδηγήσει σε ένα καλύτερο αποτέλεσμα. «Το ελληνικό δίλημμα είναι διαφορετικό από αυτό της Αργεντινής. Οι διαπραγματεύσεις για το χρέος της είναι κυρίως με τις χώρες της Ευρωζώνης και όχι με τους ιδιώτες. Έτσι προκύπτει ένα ηθικό ζήτημα όταν θα κληθεί να πληρώσει ο Σλοβάκος φορολογούμενος -που λαμβάνει χαμηλότερο μισθό από τον Έλληνα ομόλογό του- την αθέτηση των συμφωνιών από την Ελλάδα. Η μόνη εναλλακτική λύση είναι ένας τρόπος διαπραγμάτευσης με σεβασμό στις υφιστάμενες συμφωνίες και την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη".
Και καταλήγει: «Ο Τσίπρας έχει δίκιο σε ένα πράγμα: Η Αργεντινή προσφέρει οικονομικούς παραλληλισμούς για το ελληνικό εκλογικό σώμα. Αλλά αυτό είναι ένα παράδειγμα προς αποφυγή και όχι για να ακολουθήσει η Ελλάδα. Η αθέτηση του χρέους και η μονομερής αποχώρηση από τον παγκοσμιοποιημένο οικονομικό κόσμο δεν θα οδηγήσει σε αναγέννηση της Ελλάδας. Θα οδηγήσει πίσω τη χώρα, στην καταστροφή. Μετά από χρόνια ύφεσης και μεταρρυθμίσεων, θα είναι ένα θλιβερό θέαμα αν Ελλάδα ακολουθήσει την Αργεντινή, τη στιγμή που η Ελλάδα ανακάμπτει και η Αργεντινή γυρνάει την πλάτη της στον κοντόφθαλμο λαϊκισμό».
www.nytimes.com
«Ο Αλέξης Τσίπρας κάνει προσπάθειες να κάνει πιο ήπια την εικόνα του κόμματός του. Πριν από κάποιους μήνες βρέθηκε στο Forum Ambrosetti στο Κόμο και συντάχθηκε με τις αξίες της
ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και τη σημασία του ευρώ. Ο ίδιος περιβάλλεται από οικονομολόγους οι οποίοι πρεσβεύουν μια λύση μέσω διαπραγματεύσεων με τους δανειστές και έρχονται σε αντίθεση με άλλους που ζητούν την ευθεία αντιπαράθεση. Το σίγουρο είναι ότι η ιδεολογία του κόμματος είναι αντίθετη με την οικονομία της αγοράς και τις μεταρρυθμίσεις που εφαρμόζει αυτή τη στιγμή η Ελλάδα» γράφει το άρθρο.
«Η σαφέστερη ένδειξη για το σχέδιο πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ προήλθε από τον ίδιο τον Τσίπρα. Τον Σεπτέμβριο του 2012, δήλωσε στη Βουλή των Ελλήνων ότι επιθυμούσε η χώρα να ‘είχε γίνει Αργεντινή’. Το 2011, οικονομολόγοι όπως ο Νουριέλ Ρουμπινί και ο Πολ Κρούγκμαν χρησιμοποιούσαν επίσης την Αργεντινή ως παράδειγμα προς μίμηση. Ακόμα και το περασμένο Σαββατοκύριακο, εν μέσω της προεκλογικής εκστρατείας, ο πρωθυπουργός Σαμαράς χρησιμοποίησε την Αργεντινή και την κρίση χρέους του 2001. Τι σημαίνει, λοιπόν, να "γίνει Αργεντινή;"»
Το πρώτο μάθημα είναι ότι "η απειλή του ΣΥΡΙΖΑ για μορατόριουμ στο χρέος είναι μια απειλή άνευ περιεχομένου". Κανείς δεν μπορεί να επιλέξει να μην πληρώσει. Η Αργεντινή που το προσπάθησε ενεπλάκη σε μια σειρά δικαστικών αγώνων που την υποχρέωσαν να απομονωθεί από τις παγκόσμιες αγορές και την ώθησαν σε μια δεύτερη χρεοκοπία. Τίποτα δεν μας λέει πως θα είναι διαφορετικό το αποτέλεσμα για την Ελλάδα αν ακολουθήσει αυτό το δρόμο, τονίζει το άρθρο.
Την ίδια στιγμή οι εταίροι της Ευρωζώνης έχουν δηλώσει ότι θα εξετάσουν το ενδεχόμενο μιας διαπραγμάτευσης για την ελάφρυνση του χρέους με την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της και θα διαπραγματευτεί σοβαρά εντός του ευρώ. Παράλληλα, σε αντίθεση με το 2010, η Ευρωζώνη μπορεί να αντιμετωπίσει με μεθοδικό τρόπο την πιθανή όξυνση στις διαπραγματεύσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε ακραία σενάρια.
Το δεύτερο μάθημα, είναι ότι «ο οικονομικός λαϊκισμός και η νομισματική μαγεία έχουν κοντόφθαλμο ορίζοντα». Όχι μόνο δεν προσφέρουν ανάπτυξη, αλλά οδηγούν σε απομόνωση και ανισορροπίες. Αυτό το αντιμετωπίζουν τώρα οι πολίτες της Αργεντινής με τον στασιμοπληθωρισμό, τον έλεγχο των κεφαλαίων, την αυστηρή οικονομική διαχείριση από μια κυβέρνηση πρόθυμη να ακολουθήσει τις επιταγές των ιδιωτικών επιχειρήσεων.
«Καμία ανάπτυξη δεν μπορεί να κατασκευαστεί με αυτόν τον τρόπο», αναφέρει το άρθρο. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι η «δωρεάν παροχή ηλεκτρικού ρεύματος» και η επανεθνικοποίηση της αγοράς ενέργειας θα οδηγήσει σε ένα καλύτερο αποτέλεσμα. «Το ελληνικό δίλημμα είναι διαφορετικό από αυτό της Αργεντινής. Οι διαπραγματεύσεις για το χρέος της είναι κυρίως με τις χώρες της Ευρωζώνης και όχι με τους ιδιώτες. Έτσι προκύπτει ένα ηθικό ζήτημα όταν θα κληθεί να πληρώσει ο Σλοβάκος φορολογούμενος -που λαμβάνει χαμηλότερο μισθό από τον Έλληνα ομόλογό του- την αθέτηση των συμφωνιών από την Ελλάδα. Η μόνη εναλλακτική λύση είναι ένας τρόπος διαπραγμάτευσης με σεβασμό στις υφιστάμενες συμφωνίες και την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη".
Και καταλήγει: «Ο Τσίπρας έχει δίκιο σε ένα πράγμα: Η Αργεντινή προσφέρει οικονομικούς παραλληλισμούς για το ελληνικό εκλογικό σώμα. Αλλά αυτό είναι ένα παράδειγμα προς αποφυγή και όχι για να ακολουθήσει η Ελλάδα. Η αθέτηση του χρέους και η μονομερής αποχώρηση από τον παγκοσμιοποιημένο οικονομικό κόσμο δεν θα οδηγήσει σε αναγέννηση της Ελλάδας. Θα οδηγήσει πίσω τη χώρα, στην καταστροφή. Μετά από χρόνια ύφεσης και μεταρρυθμίσεων, θα είναι ένα θλιβερό θέαμα αν Ελλάδα ακολουθήσει την Αργεντινή, τη στιγμή που η Ελλάδα ανακάμπτει και η Αργεντινή γυρνάει την πλάτη της στον κοντόφθαλμο λαϊκισμό».
www.nytimes.com
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου