«Στο γόνατο»: Το νεοελληνικό Β-movie

Υψηλές στρατηγικές (τόσο θεωρητικές που δεν έχουν καμία απολύτως επαφή με την πραγματικότητα), ισχυρή δόση τεχνολογίας (διείσδυση σε υπολογιστικά δίκτυα υψηλής ασφάλειας και αντιγραφή δεδομένων), ευφάνταστα σχέδια (μόνο ως γενική ιδέα), μπόλικη θεωρία των παιγνίων, μυστικότητα (άσχετα αν τελικά οι ίδιοι πρωταγωνιστές αποκαλύπτουν εκουσίως τους συνεργάτες τους και τα σχέδια τους) και φυσικά η πατροπαράδοτη ελληνική προσήλωση στις οικογενειακές και διαπροσωπικές σχέσεις, μαζί με προχειρότητα, χαρακτηρίζουν το χαμηλής ποιότητας θέαμα που παρακολουθεί με αμείωτο ενδιαφέρον το κοινό στη χώρα μας και το εξωτερικό.
Τύφλα να έχουν οι λατινοαμερικάνικες σαπουνόπερες και οι τουρκικές που τις διαδέχθηκαν στους ελληνικούς τηλεοπτικούς δέκτες. Οι σεναριογράφοι και οι σκηνοθέτες είναι επιεικώς άσχετοι μπροστά στους εγχώριους εγκεφάλους που δίνουν τα ρέστα τους ώστε οι ανατροπές στην πλοκή του θεάματος να είναι συνεχείς και απρόβλεπτες.
Όμως το κύριο χαρακτηριστικό του θεάματος είναι ότι το σενάριο γράφεται… «στο γόνατο», όπως εξάλλου επιβάλλει η ελληνική παράδοση.
Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι ότι έχει πολύ πόλεμο. Αφού πρώτα καταναλώθηκε η παγκόσμια παραγωγή κόκκινων μαρκαδόρων (το τι κόκκινη γραμμή έχει πέσει την τελευταία πενταετία είναι ανυπολόγιστο) το ρίξαμε στο αίμα! Τύφλα να έχουν οι Ταλιμπάν, οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους, οι αμερικανικές δυνάμεις ειδικών επιχειρήσεων και ο υπερ-δεκαετής πόλεμος κατά της τρομοκρατίας. Ωχριούν μπροστά στις μάχες που σήμερα δίνονται.
Φευ, στους εγκεφάλους των πολέμαρχων μας! Οι οποίοι παρά τη μέγιστη πολεμική ετοιμότητα και εγρήγορση πιάστηκαν στον ύπνο από τους δανειστές που την κατάλληλη στιγμή μας «σέρβιραν» το «πιάτο» του Grexit, αυτό δηλαδή που θεωρούσαμε ότι δεν μπορούσαν να «μαγειρέψουν».


Από το πρωί μέχρι το βράδυ οι τηλεοπτικοί δέκτες και τα ραδιόφωνα κατακλύζονται από κύριους και κυρίες οι οποίοι γενικώς μάχονται, αγωνίζονται αλλά στο τέλος παραδέχονται ότι ηττώνται γιατί οι εχθρικές δυνάμεις είναι υπέρτερες. Wow! που θα έλεγε και ο πρώην υπουργός Οικονομικών. Πάντα όμως προετοιμάζουν την αντεπίθεση… γιατί ο πόλεμος συνεχίζεται!
«Κούφιες» μπλόφες, «μούσια», γενικόλογες διακηρύξεις, ιδεοληψίες, «κολλήματα» και πλήρης απώλεια επαφής με την πραγματικότητα αντισταθμίζονται από ασύλληπτη πολεμική διάθεση κατά υπαρκτών ή μη εχθρών (με ή χωρίς εισαγωγικά) εντός και εκτός της χώρας, που όμως μας οδηγεί σε διαδοχικές συντριπτικές ήττες αφού δεν έχει δημιουργηθεί ο παραμικρός χώρος για ελιγμό στο πραγματικό πεδίο.
Ο σχεδιασμός είναι στο επίπεδο καφενείου ή καλύτερα τσιπουράδικου καθώς η κατά βάση μη
ύπαρξη του μπορεί να εξηγηθεί μόνο από την ευεξία που δημιουργεί το καλό τσίπουρο και ο ακόμα καλύτερος μεζές.
Συνέπεια των ανωτέρω είναι η συνεχής και συστηματική αποδόμηση της χώρας της οποίας όπως φαίνεται… ο οργανισμός της «τραβάει» Μνημόνιο. Μετά πέντε χρόνια (2010 – 2014) και δύο Μνημόνια η χώρα βρίσκεται ενώπιον τρίτου Μνημονίου το οποίο αν δεν έχει γίνει ήδη αντιληπτό θα είναι ακόμη περισσότερο σκληρότερο, «εκδικητικό» και οδυνηρό από ότι τα προηγούμενα.
Το γεγονός ότι ο ελληνικός λαός μετά από πέντε χρόνια δυστυχίας και απελπισίας ξαναβρίσκεται μπροστά σε ακόμη δυσκολότερες και οδυνηρότερες επιλογές δεν φαίνεται να προβληματίζει σοβαρά κανέναν από τους πολιτικούς ταγούς μας. Ούτε τους προηγούμενους που θεωρούν από την εξέλιξη των πραγμάτων ότι δικαιώνονται, ούτε τους παρόντες, που από την ίδια εξέλιξη αποδείχθηκε ότι ήταν έτοιμοι μόνο στην εναλλακτική πραγματικότητα που είχαν μέσα στο μυαλό τους.
Επί πέντε χρόνια η ελληνική πολιτική τάξη απεδείχθη ανίκανη να συζητήσει και να συνεννοηθεί στα ελάχιστα και να εκπονήσει εθνικό σχέδιο για την έξοδο από την κρίση. Ταυτόχρονα αγνόησε παντελώς τον παράγοντα χρόνο. Για να το πούμε ωμά όσο περισσότερο παρατείνεται το μαρτύριο τόσο βεβαιότερος γίνεται ο θάνατος.
Χώρια που ακόμη και η έκφραση «εθνικό σχέδιο» έχει καταντήσει νεοελληνική καρικατούρα.
Δυστυχώς όμως πέρα από γενικολογίες (ή καλύτερα δημιουργικές ασάφειες) και θεωρητικολογίες, εθνικό σχέδιο με συγκεκριμένους άξονες ενέργειας, στόχους, χρονοδιαγράμματα και αντικειμενικούς σκοπούς, συνεχίζει να μην υπάρχει (θα συνταχθεί στο μέλλον!)
Χωρίς εθνικό σχέδιο η χώρα θα συνεχίσει να είναι έρμαιο των διαθέσεων των εταίρων, δανειστών, εκβιαστών, πραξικοπηματιών ή όπως αλλιώς θέλει ο καθένας να τους ονομάσει.
Χωρίς εθνικό σχέδιο όλοι μαζί, ανάμεσα στα καιόμενα ερείπια, θα ψαχνόμαστε τι έγινε και ποιος ευθύνεται και ταυτόχρονα θα αναζητείται ο νέος από μηχανής Θεός για την αιφνίδια επίλυση του δράματος.

Κλείνοντας σημειώνουμε ότι τα «απόνερα» της χρεωκοπίας του 1893 (ο διεθνής οικονομικός έλεγχος που επιβλήθηκε στη χώρα μας το φθινόπωρο του 1897) διατηρήθηκαν για 81 χρόνια μέχρι το 1978. Είναι λάθος μας ή συνεχίζουμε να καταβάλλουμε συστηματική προσπάθεια ώστε τα «απόνερα» της σημερινής χρεωκοπίας να φθάσουν τα 100 χρόνια; (εκατό, εκατό, κατοστάρα, εκατό σύμφωνα με το γνωστό σύνθημα των γηπέδων).

http://www.defence-point.gr/news/?p=134234

Μοιραστείτε



Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK