Η πολιτική που εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ στο Προσφυγικό είναι σαφές ότι δεν βασιζόταν σε κανένα απολύτως σχέδιο αποτροπής, εξαρχής. Η παρελκυστική χαλαρή τακτική, από την κυρία Τασία μέχρι τον αισθαντικό κύριο Μουζάλα, οδηγεί την κούρσα συνεχώς σε αδιέξοδα που δεν ελέγχονται πλέον παρά μόνο από την τυχαία έκβαση των πραγμάτων.
Τι σημαίνει αυτό για μια εξουσία που υποτίθεται θα έπρεπε να διασφαλίζει την ηρεμία στο εσωτερικό της κοινωνίας που διοικεί; Ότι χρησιμοποιεί την αδράνεια για να δρέψει καρπούς από παράπλευρα οφέλη που θα προκύψουν στο μέλλον. Ένα καλό παράδειγμα για να γίνει κατανοητό είναι η ίδια η Τουρκία η οποία δεν της καίγεται καρφί ποιος μπαινοβγαίνει στα ανατολικά της σύνορα και πόσα εκατομμύρια συνωστίζονται στις περιοχές της. Αρκεί που μερικές δεκάδες χιλιάδες χρησιμοποιούνται για να περάσουν το Αιγαίο και να αναστατώσουν ολόκληρη την Ευρώπη. Ως θύμα βεβαίως όλης αυτής της τραγωδίας, εκτός από τους ίδιους τους πρόσφυγες, είναι ο λαός της Τουρκίας ο οποίος υποθέτω, θα υφίσταται ανά περιοχές, πολύ χειρότερα προβλήματα από ό τι οι Έλληνες.
Εδώ λοιπόν, υπάρχει ένας κοινός κώδικας αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης που προκύπτει από τον πόλεμο στη Συρία. Είναι ο λαός της κάθε χώρας που μπαίνει σε δεύτερη μοίρα για να εξασφαλιστεί η ομηρία των δύστυχων προσφύγων. Όπως ο Ερντογάν έτσι και οι δικοί μας, αδιαφορούν για τις επιπτώσεις στα συμφέροντα των πολιτών τους, αρκεί να μπορούν να χρησιμοποιούν το φαινόμενο για τα οφέλη της πολιτικής τους. Κάτι βεβαίως, που δεν κάνουν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Αυστρία, η οποία δεν θέλει να διακινδυνεύσει ούτε την κοινωνική γαλήνη στο εσωτερικό της ούτε και την διασάλευση της δημοκρατίας της από το ακροδεξιό κόμμα.
Από την αρχή λοιπόν, τους ήθελαν τους πρόσφυγες και όχι μόνο επειδή είναι στο DNA της Αριστεράς η θυματοποίηση και η «μπαχαλοποίηση» της κοινωνίας. Κάποιοι διέβλεψαν ότι είναι βούτυρο στο ψωμί της ανίσχυρης, λόγω μνημονίου, κυβέρνησης μια προσφυγική κρίση που θα μετέτρεπε την χώρα σε προστατευόμενη ζώνη, υπό την σκέπη και την συμπάθεια των εταίρων.
Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που ανεβάζουν καθημερινά τον αριθμό των ανθρώπων που θα εγκλωβιστούν, χωρίς καν να αναφέρεται ένα στοιχειώδες σχέδιο αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης που θα προκληθεί. Αδιαφορούν παντελώς για τους πολίτες που θα υποστούν τις κοινωνικές και οικονομικές απώλειες ή που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν ανεξέλεγκτες καταστάσεις στο μέλλον. Αδιαφορούν ακόμα και για τις πολιτικές προεκτάσεις που μπορεί να έχει το ζήτημα με την Χρυσή Αυγή να καιροφυλακτεί, πουλώντας λύσεις στα αδιέξοδα που θα παρουσιαστούν.
Ό, τι λοιπόν, κάνουν οι τριτοκοσμικές κυβερνήσεις ακριβώς το ίδιο κάνει και η δική μας. Ασκεί παρελκυστική και άκρως επικίνδυνη πολιτική εις βάρος των πολιτών της, αυξάνοντας καθημερινά τους ομήρους για να δρέψει οφέλη από τους εταίρους.
Αμοραλισμός και για «στάσιμο» ανάμεσα στα «διαλογικά μέρη», λίγος Καρανίκας για ποίηση, μήπως και ψιλιαστούμε κάπως, αυτά που δεν φαίνονται με γυμνό μάτι. Αλλά που εμείς, «ο Αλέξης είναι “καλό παιδί” κατά βάθος αλλά έχει αυτή την αφέλεια να εμπιστεύεται όλους τους άλλους…».
http://www.liberal.gr/arthro/35974/imerologia/andreas-zampoukas/tous-prosfuges-tous-ithelan-apo-tin-archi.html
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου