Ποια η ιστορική πρόκληση για τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας θα κληθεί να κυβερνήσει μία διαλυμένη από κάθε άποψη χώρα. Αν δεν την απελευθερώσει αμέσως από τους δαίμονές της, θα ανοίξει τον δρόμο για απίθανες εκτροπές...

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Αν και σίγουρα ο χρόνος του είναι περιορισμένος, ο νέος πρόεδρος της ΝΔ κ. Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να κάνει τον κόπο να διαβάσει δύο άρθρα εξόχου ενδιαφέροντος για τον ίδιο και το μέλλον της παράταξής του. 

Το πρώτο από αυτά αναρτήθηκε στο Capital.gr με την υπογραφή του συγγραφέα κ. Χρήστου Χωμενίδη, με τίτλο Μόνο με Γκολ από τα Αποδυτήρια. Στο κείμενό του, ο συγγραφέας, αφού πολύ σωστά θεωρεί δεδομένη την ήττα του κ. Αλέξη Τσίπρα στις προσεχείς εκλογές, οι οποίες ίσως να μην είναι και πολύ μακρυά, γράφει, μεταξύ άλλων, τα εξής πολύ ενδιαφέροντα:

«Αφού εν πάση περιπτώσει οι Συριζανέλ απέτυχαν οικτρά να τους βελτιώσουν τη ζωή, οι ψηφοφόροι θα τους μαυρίσουν. Το ερώτημα είναι τι θα συμβεί μετά. 

Εκτίμησή μου είναι πως όσο αργούν οι εκλογές, μειώνονται οι πιθανότητες της Κεντροαριστεράς να επιβιώσει. Εάν ο Αλέξης Τσίπρας επιλέξει μέσα στους επόμενους μήνες να αποδράσει από τις κυβερνητικές ευθύνες, τότε ένα ποσοστό των κοψοχέρηδων θα επαναπατρισθεί στο ΠΑΣΟΚ. Ίσως και το Ποτάμι ακόμη να διασωθεί οριακά. Εάν αντιθέτως ο γελαστός πρωθυπουργός μας γραπωθεί από την εξουσία προσβλέποντας στην εξάντληση της τετραετίας, τόσο θα έχει γιγαντωθεί την ημέρα της κρίσεως το κύμα της απαλλαγής που ο ενδιάμεσος χώρος θα εξαφανιστεί. 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα μπει στο Μέγαρο Μαξίμου είτε με περίπατο θριάμβου είτε στηριζόμενος στα μικρά φιλοευρωπαϊκά κόμματα. Το ερώτημα είναι τι θα συμβεί μετά.

Εάν η χώρα βρισκόταν σε κανονικές συνθήκες, το πράγμα θα ήταν σχετικά απλό. Επαναφέροντας μια στοιχειώδη σοβαρότητα στην άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας, δίνοντας πίσω στους θεσμούς το κύρος τους, γλιτώνοντάς μας από γελοία πρόσωπα και συμπεριφορές, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έβλεπε τη δημοτικότητα του να εκτινάσσεται. Θα αναπνέαμε όπως αναπνεύσαμε όταν διαδέχθηκε ο
Κώστας Σημίτης τον Ανδρέα Παπανδρέου και ακαριαία ξεκαθάρισε το τοπίο από τους μάγους, τις αεροσυνοδούς και τους δημοσιογράφους -καλλιτέχνες - αυλοκόλακες που σίτιζε γύρω της η Δήμητρα Λιάνη. (Άλλο εάν για να πετύχει τους στρατηγικούς του στόχους, ο Κώστας Σημίτης παρέδωσε το κόμμα στον Άκη Τσοχατζόπουλο...).

Σήμερα όμως η Ελλάδα βρίσκεται σε οριακή κατάσταση. Για να ανακοπεί η επιταχυνόμενη σε όλους τους τομείς παρακμή –ο οικονομικός, κοινωνικός, εθνικός εν τέλει κατήφορος–, οφείλει ο επόμενος πρωθυπουργός, με το που θα ορκιστεί, να πραγματοποιήσει ταχύτατα σαρωτικές αλλαγές και επαναστατικές ανατροπές. Πρέπει να περικόψει εν ριπή οφθαλμού τις κρατικές δαπάνες. Να διαλύσει τη γραφειοκρατία που –σαν αθηρωματική πλάκα– φράζει τις αρτηρίες της κοινωνίας και ουσιαστικά στραγγαλίζει κάθε υγιή επιχειρηματική δραστηριότητα. Να νομοθετήσει ένα πάγιο φορολογικό και ασφαλιστικό σύστημα που να μην εξοντώνει τη μεσαία τάξη, που να μην εξωθεί τους Έλληνες στις γειτονικές χώρες είτε για να ιδρύουν εκεί εταιρείες είτε απλώς για να προμηθεύονται τα αναγκαία. (Σε πρόσφατη επίσκεψή μου στις Σέρρες, πληροφορήθηκα ότι πλείστοι των ακριτών μας διασχίζουν καθημερινά τα σύνορα με τη Βουλγαρία προκειμένου να ψωνίσουν στο σούπερ μάρκετ, να επισκεφθούν τον οδοντίατρο ή και να διασκεδάσουν στα ελληνοπρεπέστατα μπουζούκια, τα οποία λειτουργούν διακόσια μέτρα μετά τη μεθοριακή γραμμή). Πρέπει να διαχειριστεί με ρεαλισμό και αποτελεσματικότητα το προσφυγικό. 

Θα τα καταφέρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Θα μπορέσει να βάλει γκολ από τα αποδυτήρια, ώστε να αλλάξει το κλίμα του παιχνιδιού και να αποφευχθεί -την ύστατη έστω ώρα- η διαφαινόμενη, ιστορικών διαστάσεων, πανωλεθρία; Εάν πάντως χάσει το momentum ευθύς μετά την εκλογή του, θα καταλήξει πριν το καταλάβει αναλώσιμος».

Ο κ. Παναγής Βουρλούμης, από την πλευρά του, καταξιωμένος, πολύπειρος και εντιμότατος Έλληνας μάνατζερ, σε ένα μακροσκελές και σημαντικό άρθρο του στην μηνιαία Επιθεώρηση του Μανώλη Βασιλάκη Athens Review of Books (ARB), υπό τον τίτλο Να μην Αφήσουμε την Κρίση να Πάει Χαμένη, αφού καταγράφει τις απίθανες στρεβλώσεις και ανεπάρκειες του πολιτικο-διοικητικού συστήματος της χώρας, γράφει: 

«Θεσμικές μεταρρυθμίσεις έρχονται όταν τα πράγματα δεν λειτουργούν σωστά. Η πίεση γι αυτές μεγαλώνει όταν συσσωρεύονται προβλήματα που αρχίζουν να επηρεάζουν αρνητικά τις ζωές πολλών ανθρώπων. Όσο μεγαλύτερο είναι το διάστημα αδράνειας στην αντιμετώπιση των προβλημάτων, τόσο ισχυρότερη η πίεση. 

Κάποια στιγμή γίνεται έκρηξη, ειρηνική ή βίαιη. Σήμερα η Ελλάδα είναι ένα αποτυχημένο κράτος σε καταστολή. Οι πιέσεις συγκρατούνται κυρίως από εξωτερικούς παράγοντες, την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Η συνέχιση των βασικών κρατικών λειτουργιών εξαρτάται από την εξωτερική οικονομική βοήθεια. Χωρίς αυτήν θα υπήρχε πλήρης οικονομική κατάρρευση, με απρόβλεπτες πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες. Μπορεί, άραγε, η δημοκρατία να επιβιώσει του χάους;

Οι εταίροι μας στην Ευρώπη και στο ΝΑΤΟ γνωρίζουν τους κινδύνους και προσπαθούν να μάς βοηθήσουν να σταθούμε και πάλι στα πόδια μας, προσφέροντας οικονομική βοήθεια και προσπαθώντας να επιβάλλουν μεταρρυθμίσεις. Με τον τρόπο αυτόν επιδιώκουν να μάς απεξαρτήσουν από την βοήθεια ώστε να γίνουμε ικανοί να σταθούμε μόνοι στα πόδια μας. Έως τώρα η συνταγή αυτή μάς κρατά με το ζόρι στην επιφάνεια, όμως δεν βελτιώνει τις μελλοντικές προοπτικές. Ο λόγος είναι ότι οι μεταρρυθμίσεις που οι φίλοι μας προσπαθούν να μάς κάνουν να υιοθετήσουμε δεν είναι αρκετά βαθιές. Αντιμετωπίζουν κυρίως τα συμπτώματα και όχι τις αιτίες.

Δεδομένων των μοχλών επιρροής που διαθέτουν και της έως τώρα ανάμιξής τους στην διαχείριση της χώρας, η ΕΕ και το ΔΝΤ, μαζί με όποιον έχει την πραγματική δύναμη πίσω τους, θα έπρεπε να προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα. Να πιέσουν την πολιτική τάξη και να την αναγκάσουν να αναθεωρήσει το Σύνταγμα. Υπάρχει ήδη λαϊκή κατακραυγή για την απώλεια της ανεξαρτησίας της χώρας μας, ας αξιοποιήσουμε τουλάχιστον όσο γίνεται την θλιβερή αυτή πραγματικότητα με την ελπίδα ότι κάποτε θα την ξανακερδίσουμε. 

Οι πιέσεις για συνταγματική αλλαγή θα έβρισκαν πρόσφορο έδαφος. Η ανάγκη της αναγνωρίζεται από μεγάλο μέρος των πολιτικά συνειδητοποιημένων. Θα υπήρχε επίσης σχεδόν καθολική λαϊκή υποστήριξη. Η πολιτική τάξη και οι θεσμοί γενικά βρίσκονται σε ανυποληψία, το δε πελατειακό κράτος, ιδιαίτερα τώρα που τελείωσαν τα δανεικά και δεν μπορεί να εξυπηρετήσει την πελατεία του, είναι στόχος οξείας κριτικής. 

Αυτή την στιγμή υπάρχει η δυναμική για αλλαγές. Θα χρειαστεί όμως προσπάθεια και προετοιμασία από τα ΜΜΕ και άλλους διαμορφωτές της κοινής γνώμης και υποστήριξη στο Κοινοβούλιο. Το ζητούμενο δεν είναι οποιαδήποτε αλλαγή, αλλά να διοχετευθεί η δυναμική προς την σωστή για την χώρα κατεύθυνση, αυτήν που προτείνεται εδώ. Το εγχείρημα είναι δύσκολο. Όμως, όπως είπε ο Τσώρτσιλ, μην αφήνετε ποτέ μια κρίση να πάει χαμένη».

Το ερώτημά μας είναι αν όλα τα παραπάνω μπορούν να γίνουν αντιληπτά και κατανοητά από τους κρατιστές και άλλους πολιτικούς δεινόσαυρους της ΝΔ, για τους οποίους η κρίση είναι όντως μία ευκαιρία να ξεστραβωθούν. Αν, βέβαια, θέλουν.

Μοιραστείτε



Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK