Δεν με ενδιαφέρει τι πιστεύει αυτός που ασκεί βία. Δεν με ενδιαφέρει ούτε τι πιστεύει αυτός που υφίσταται την βία. Όποιος ασκεί βία είναι απέναντι από την δημοκρατία. Δημοκρατία σημαίνει ελευθερία λόγου και έκφρασης. Ελευθερία λόγου και έκφρασης δεν υπάρχει υπό καθεστώς βίας. Και όπως όλοι γνωρίζουμε βία είναι οι απειλές, βία είναι ο εκφοβισμός, βία είναι οι επιθέσεις με υλικές ζημιές, βία είναι οι προπηλακισμοί κοκ. Όποιος υφίσταται βία σε οποιαδήποτε από τις μορφές της είναι θύμα. Και όποιος δεν καταδικάζει απόλυτα, άμεσα και απερίφραστα την βία δεν υπερασπίζεται την δημοκρατία. Τόσο απλά!
Τα ξημερώματα της Τετάρτης 14/3 το βιβλιοπωλείο του αντιπροέδρου της Νέας Δημοκρατίας Άδωνι Γεωργιάδη δέχτηκε επίθεση αγνώστων με γκαζάκια. Μέχρι το μεσημέρι της ίδιας ημέρας (12:00) δεν υπήρξε καμία επίσημη ανακοίνωση ή δήλωση καταδίκης από τον ΣΥΡΙΖΑ ή την Κυβέρνηση. Στην συνέχεια, με πάνω από 6 ώρες καθυστέρηση, βγήκε ανακοίνωση που αφιέρωνε 15 λέξεις στο να καταδικάσει την επίθεση και 46 λέξεις στο να την δικαιολογήσει: «Καταδικάζουμε απερίφραστα την επίθεση με γκαζάκια στο βιβλιοπωλείο του αντιπροέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Α. Γεωργιάδη (15 λέξεις). Οι δηλώσεις, ωστόσο, του κ. Γεωργιάδη προκαλούν έκπληξη. Είναι προφανές ότι, παρά τους αντιπερισπασμούς και τις εντυπώσεις που επιχειρεί να προκαλέσει, δεν πρόκειται να αποφύγει ούτε την πολιτική κριτική, ούτε τα πολιτικά ερωτήματα για τις σκοτεινές υποθέσεις στις οποίες φέρεται να εμπλέκεται ως πρώην υπουργός Υγείας (46 λέξεις)». Η καθυστερημένη ανακοίνωση όχι μόνο δεν καταδικάζει χωρίς αστερίσκους αλλά συνδέει την επίθεση με την κριτική.
Η επίθεση έγινε γύρω στις 6:00 τα ξημερώματα. Φαντάζομαι πως λίγο μετά θα ξύπνησαν τα
πρώτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που βρίσκονταν στην ώρα τους στις πρωινές εκπομπές. Μια εξ αυτών ήταν και η Κα Φωτίου που καταδίκασε με ένα μεγάλο «αλλά». Ουσιαστικά δηλαδή δεν ντράπηκε να πει δημόσια πως εν ολίγοις κατανοεί τους δράστες αφού ο Άδωνις «προκαλεί»… Μου θύμισε αυτούς που καταδικάζουν τον βιασμό αλλά δεν παραλείπουν να σχολιάσουν και το προκλητικό ντύσιμο του θύματος. Αυτό ακριβώς κάνει όποιος καταδικάζει με αστερισκούς.
πρώτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που βρίσκονταν στην ώρα τους στις πρωινές εκπομπές. Μια εξ αυτών ήταν και η Κα Φωτίου που καταδίκασε με ένα μεγάλο «αλλά». Ουσιαστικά δηλαδή δεν ντράπηκε να πει δημόσια πως εν ολίγοις κατανοεί τους δράστες αφού ο Άδωνις «προκαλεί»… Μου θύμισε αυτούς που καταδικάζουν τον βιασμό αλλά δεν παραλείπουν να σχολιάσουν και το προκλητικό ντύσιμο του θύματος. Αυτό ακριβώς κάνει όποιος καταδικάζει με αστερισκούς.
Διάβασα παρόμοια σχόλια και από χρήστες των social media. «Καταδικάζουμε την επίθεση αλλά ο Άδωνις δεν είναι υπεράνω κριτικής», μου έγραψε μια φίλη. Καταρχάς η συζήτηση για το αν είναι υπεράνω κριτικής ο άνθρωπος που δέχεται καθημερινά εδώ και χρόνια την πιο σκληρή, έντονη και παθιασμένη κριτική είναι μάλλον αστεία. Αλλά πέρα από αστεία η συζήτηση αυτή είναι και εντελώς άτοπη και άσχετη με το θέμα μας που δεν είναι άλλο από την επίθεση σε έναν πολιτικό. Εκτός και αν θεωρούμε πως η επίθεση με γκαζάκια είναι ένα είδος κριτικής. Μόνο υπό αυτό το πρίσμα μπορεί να συνδεθεί η συζήτηση για την επίθεση με την συζήτηση για την κριτική… Όποιος το πιστεύει αυτό να το πει ανοιχτά. Όχι να το κρύβει πίσω από «ναι μεν αλλά»…
Να ξέρουμε τι πρεσβεύει ο καθένας. Να ξέρουμε αν το κόμμα που μας κυβερνά ή κάποιοι εκπρόσωποι του δέχονται την βία ως μια μορφή κριτικής. Γιατί δημοκράτες και υποστηρικτές της βίας ως (μορφής) κριτικής ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ δεν γίνεται. Να μιλήσουμε επιτέλους με ανοιχτά χαρτιά. Ή πιστεύουμε στην δημοκρατία η οποία (στα δημοκρατικά πολιτεύματα) προστατεύεται από τους νόμους του κράτους ή δεν πιστεύουμε στην δημοκρατία οπότε δεν μας απασχολεί η τήρηση των νόμων. Να γνωρίζουμε ποιοι εκπροσωπούν τα άκρα (πολλές φορές δε εξ ονόματος της «μάχης κατά των άκρων») και ποιοι τα αυτονόητα στα οποία πρέπει να ομονοήσουμε για να αλλάξουμε σελίδα. Γιατί σε αυτήν την κρίση (που δεν είναι μόνο οικονομική) μπήκαμε όλοι μαζί και θα βγούμε όλοι μαζί. Δεν είναι «αριστερό» να υπερασπίζεσαι οποιαδήποτε μορφή ανομίας ή βίας. Αντιδημοκρατικό είναι. Δεν είναι «δεξιό» να υπερασπίζεσαι την ευνομία, αυτονόητο δημοκρατικό καθήκον είναι. Θέλουμε να γίνουμε μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή δημοκρατία; Ας ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα στα οποία δεν χρειάζεται καμία διαπραγμάτευση, καμία αξιολόγηση και καμία συμφωνία με την Τρόικα. Ας φύγουμε από διχασμούς και ιδεοληψίες του χθες και ας σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Δημοκρατία και Ανομία δεν πάνε μαζί. Δημοκρατία και Βία δεν πάνε μαζί. Τελεία – Παράγραφος!
*Ο κ. Νίκος Ρωμανός είναι Αναπληρωτής Γραμματέας Στρατηγικού Σχεδιασμού και Επικοινωνίας της Νέας Δημοκρατίας.
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου