ΑΡΓΟΣΒΗΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ …ΑΓΙΟ ΔΟΜΙΝΙΚΟ

Στις 25 Ιανουαρίου 2015 ο ελληνικός λαός αποφάσισε να τελειώσει (πολιτικά) μια και καλή με τον ίδιο του τον εαυτό κι έκοψε ΣΥΡΙΖΑ τις φλέβες του. Παρά το ότι το αίμα έρεε για ένα εννεάμηνο (μούφα διαπραγμάτευση, δημοψήφισμα, capital controls κλπ), εντούτοις ο Πανταχού Παρών του έδωσε άλλη μία ευκαιρία το ίδιο μάλιστα έτος. Ο σοφός λαός είδε την ευκαιρία απ´ την ανάποδη: ό,τι δεν κατάφερα τον Γενάρη οφείλω να το καταφέρω τώρα, σκέφτηκε και με πιστόλι πλέον στις 20 Σεπτεμβρίου 2015 αυτοπυροβολήθηκε κάτω απ το σαγόνι.
Βέβαια ο πολιτικός, κοινωνικός και οικονομικός θάνατος, δεν επέρχεται (δυστυχώς) αυτοστιγμή, όπως ο άλλος. Είναι πολύ αργή και τρομακτικά βασανιστική διαδικασία, καθώς κυριολεκτικώς τον παρακολουθείς, τον ζεις, τον αισθάνεσαι και μαθαίνεις σιγά σιγά να συμβιώνεις με αυτόν τούτον τον θάνατό σου.

Αρχικώς τα μέλη που απαρτίζουν το σώμα, το οποίο ονομάζουμε Κράτος, αρχίζουν να εμφανίζουν σημάδια δυσανεξίας, η οποία γεωμετρικώς αυξάνεται μέχρι που τα βασικότερα εξ αυτών σταματούν να λειτουργούν ουσιαστικά και παραμένουν τυπικώς όρθια, απλώς για να ρουφάνε το αίμα των πολιτών. Οικονομία, Υγεία, Παιδεία, Τράπεζες, Κοινωνική Ασφάλιση, ΔΕΗ ευρίσκονται ακριβώς σε αυτήν την φάση σήμερα.

Κυριότατα όμως σ´ αυτήν τη φάση ευρίσκεται πλέον το σύνολον της Κοινωνίας, μιας και η παράξενη αυτή συμβίωση με τον επιγενόμενο θάνατο, έχει ασφαλώς και ψυχολογικά αποτελέσματα, πρωτίστως την κατάθλιψη, την απάθεια, την υποταγή αλλά και την άρνηση (ως ψυχιατρικό σύμπτωμα), τον υπέρμετρο εκνευρισμό, την μη κατανόηση του τι συμβαίνει γύρω σου, την ελπίδα ότι κάτι θα γίνει την τελευταία στιγμή, κλπ.
Κι όπως είναι απολύτως φυσιολογικό, όταν βουλιάζεις γοργά σε

κινούμενη άμμο, απεγνωσμένα κοιτάς γύρω σου ψάχνοντας για ένα τόσο δα κλαράκι, έστω αδύναμο κατ’ όψιν αλλά με ρίζες βαθιές, για να πιαστείς και να προσπαθήσεις να τραβηχτείς την τελευταία στιγμή… Το «κλαράκι» αυτό στις κοινοβουλευτικές Δημοκρατίες συνηθίζουμε να το ονομάζουμε εν γένει ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ, που ειδικά στην χώρα μας τούτη την περίοδο που όλα σβήνουν γύρωθεν, φαίνεται να μην είναι ικανή να επιτελέσει όπως θα έπρεπε το σωτήριο έργο της.

Σε μία τέτοια φάση που οι Έλληνες πολίτες διώκονται απηνώς και απειλούνται κυριολεκτικώς με αφανισμό, τόσο από εσωτερικούς όσο και από εξωτερικούς εχθρούς, η Αντιπολίτευση και δη η Αξιωματική, θα έπρεπε καθημερινώς νυχθημερόν να προβαίνει σε κάθε μορφής αντίσταση στο καθεστώς. Ομάδες από Βουλευτές και Πολιτευτές έπρεπε να επισκέπτονται διαρκώς τις γειτονιές κάθε πόλης, τα καφενεία, τις πλατείες, τους μαζικούς χώρους, όχι τόσο για να εξηγούν προγράμματα και ιδέες αλλά κυριότατα για να ενισχύουν ψυχολογικά και να δίνουν δύναμη στους χειμαζόμενους πολίτες! Αντ αυτού, εξαντλούν την όποια δυναμική τους στα τηλεοπτικά παράθυρα και σε τσιτάτα στο τουίτερ… Δεν αρκούν αυτά κύριοι.

Η νεολαία του Κόμματος της συντηρητικής παράταξης, τα παιδιά της ΟΝΝΕΔ, που κάποτε κονταροχτυπιόντουσαν κυριολεκτικώς για μια αφίσα με τους κουμμουνιστές, θα έπρεπε σήμερα να ευρίσκονται σε κάθε σταθμό του μετρό, σε κάθε διόδιο στις εθνικές οδούς, σε κάθε τερματικό σταθμό λεωφορείων, σε κάθε ουρά στα ΑΤΜ μοιράζοντας φυλλάδια ελπίδας στον ελληνικό λαό! Αντ´ αυτού, περιχαρακωμένοι στις πολιτικάντικες νοοτροπίες του περασμένου αιώνα, συστήνουν πειθαρχικά συμβούλια για κάποιον που έκανε πλάκα στο τουίτερ! Ξεπεσμός…

Μ αυτά και μ αυτά, ο κόσμος, αφού δεν βρίσκει το «κλαράκι» στην Πολιτική το αναζήτησε σε έτερα δρώμενα. Έχει πράγματι την πλάκα του, αργοσβήνοντας στον βούρκο της Ελλάδας του ΣΥΡΙΖΑ, να ψηφίζεις εναγωνίως και μαζικώς για το ποιος θα «επιβιώσει» στον Άγιο Δομίνικο…
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ!!

ΑΓΓΕΛΟΣ Γ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (a.papadimitriou@conservativegreece.com)

Μοιραστείτε



Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK