Του Αντώνη Πανούτσου
Η πολιτική όπως και η φύση απεχθάνεται το κενό. Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης έστρεψε την ΝΔ υπερβολικά στα δεξιά για την κεντροδεξιά ανοίγεται πεδίο δόξης λαμπρόν. Το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ ή κάποιος άλλος σχηματισμός θα εκμεταλλευθεί το κενό. Αν όμως κανένα κόμμα δεν εκτιναχθεί δημοσκοπικά ο Μητσοτάκης έκανε την σωστή επιλογή. Κέρδισε ένα πιστό δεξιό κοινό ανταλλάσσοντας το με ένα notoriously volatile κομμάτι του κεντροδεξιού χώρου. Το εύθικτο κομμάτι που βολευόταν στο Εσωτερικό, αναζήτησε στέγη στο ΚΟΔΗΣΟ και σε κάθε κόμμα που δεν κινδύνευε με την κατάληψη της εξουσίας. Ένα κοινό τόσο εκλεκτικό, τόσο εύθικτο, που μια λέξη, μια χειρονομία, μια υποψία οσμής το κάνει να αλλάζει παράταξη. Και που πρόσφατα κινήθηκε στο τρίγωνο των Βερμούδων, Σταύρος – Φώτης - Μάνος.
Πειράζει κάποιος να είναι τόσο εκλεκτικός; Ειλικρινά σε καμία περίπτωση. Έχω κάθε σέβας
στους ανθρώπους που δεν κάνουν λάθος στα διγενή και τρικατάληκτα, ξεχωρίζουν το σασίμι από το γουασάμπι και βρίσκουν τον Στέλιο Ράμφο passé. Το κομμάτι του εκλογικού σώματος που θα κατέβαινε σε διαδήλωση μόνο για να μείνουμε στην Ευρώπη, δεν έχει σίδερο για το κοντάρι της σημαίας στο μπαλκόνι και στο σόι του έχουν καρυδώσει όλους τους Κώστες και τους Αλέκους αφήνοντας μόνο τους Κωνσταντίνους και τους Αλέξανδρους. Άπαντα σημαντικά και ευχάριστα στην ιεραρχία των αξιών μου, όχι όμως και για ένα αρχηγό κόμματος που στοχεύει στην εξουσία. Εκτός αν θέλει καταλήξει να ψάχνει για ονόματα συνασπισμών με την Φώφη.
Το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης ήταν σημαντικό για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οι ηγέτες ατσαλώνονται με τις επιλογές τους και ο Μητσοτάκης είχε να διαλέξει ανάμεσα σε κεντροδεξιά ελίτ ή λαϊκή δεξιά. Η επιλογή ήταν σαφής, φάνηκε στην πράξη, με την άδεια στους βουλευτές να μετάσχουν στο συλλαλητήριο αλλά και στον λόγο με φράση του Κυριάκου Μητσοτάκη «Δεν δέχομαι την ταύτιση του πατριωτισμού με τον ακραίο εθνικισμό». Για τον συγκεκριμένο χώρο η φράση ήταν σαν το «σε χωρίζω» τρεις φορές στον νόμο της Σαρία. Το διαζύγιο ήταν αυτόματο και προβλεπόμενο όσο και σε γάμο των Καρντάσιανς. Ο Μητσοτάκης θα συνεχίσει τον δρόμο του προς την εξουσία. Και η ψαγμένη κεντροδεξιά τις αναζητήσεις της μακριά από τον κίνδυνο να αμαυρωθεί με την επαφή με την εξουσία.
Η πολιτική όπως και η φύση απεχθάνεται το κενό. Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης έστρεψε την ΝΔ υπερβολικά στα δεξιά για την κεντροδεξιά ανοίγεται πεδίο δόξης λαμπρόν. Το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ ή κάποιος άλλος σχηματισμός θα εκμεταλλευθεί το κενό. Αν όμως κανένα κόμμα δεν εκτιναχθεί δημοσκοπικά ο Μητσοτάκης έκανε την σωστή επιλογή. Κέρδισε ένα πιστό δεξιό κοινό ανταλλάσσοντας το με ένα notoriously volatile κομμάτι του κεντροδεξιού χώρου. Το εύθικτο κομμάτι που βολευόταν στο Εσωτερικό, αναζήτησε στέγη στο ΚΟΔΗΣΟ και σε κάθε κόμμα που δεν κινδύνευε με την κατάληψη της εξουσίας. Ένα κοινό τόσο εκλεκτικό, τόσο εύθικτο, που μια λέξη, μια χειρονομία, μια υποψία οσμής το κάνει να αλλάζει παράταξη. Και που πρόσφατα κινήθηκε στο τρίγωνο των Βερμούδων, Σταύρος – Φώτης - Μάνος.
Πειράζει κάποιος να είναι τόσο εκλεκτικός; Ειλικρινά σε καμία περίπτωση. Έχω κάθε σέβας
στους ανθρώπους που δεν κάνουν λάθος στα διγενή και τρικατάληκτα, ξεχωρίζουν το σασίμι από το γουασάμπι και βρίσκουν τον Στέλιο Ράμφο passé. Το κομμάτι του εκλογικού σώματος που θα κατέβαινε σε διαδήλωση μόνο για να μείνουμε στην Ευρώπη, δεν έχει σίδερο για το κοντάρι της σημαίας στο μπαλκόνι και στο σόι του έχουν καρυδώσει όλους τους Κώστες και τους Αλέκους αφήνοντας μόνο τους Κωνσταντίνους και τους Αλέξανδρους. Άπαντα σημαντικά και ευχάριστα στην ιεραρχία των αξιών μου, όχι όμως και για ένα αρχηγό κόμματος που στοχεύει στην εξουσία. Εκτός αν θέλει καταλήξει να ψάχνει για ονόματα συνασπισμών με την Φώφη.
Το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης ήταν σημαντικό για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οι ηγέτες ατσαλώνονται με τις επιλογές τους και ο Μητσοτάκης είχε να διαλέξει ανάμεσα σε κεντροδεξιά ελίτ ή λαϊκή δεξιά. Η επιλογή ήταν σαφής, φάνηκε στην πράξη, με την άδεια στους βουλευτές να μετάσχουν στο συλλαλητήριο αλλά και στον λόγο με φράση του Κυριάκου Μητσοτάκη «Δεν δέχομαι την ταύτιση του πατριωτισμού με τον ακραίο εθνικισμό». Για τον συγκεκριμένο χώρο η φράση ήταν σαν το «σε χωρίζω» τρεις φορές στον νόμο της Σαρία. Το διαζύγιο ήταν αυτόματο και προβλεπόμενο όσο και σε γάμο των Καρντάσιανς. Ο Μητσοτάκης θα συνεχίσει τον δρόμο του προς την εξουσία. Και η ψαγμένη κεντροδεξιά τις αναζητήσεις της μακριά από τον κίνδυνο να αμαυρωθεί με την επαφή με την εξουσία.
Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ ο στόχος δεν του βγήκε. Από το συνέδριο της ΝΔ μέχρι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει μόνο ένα δίσκο. «Τσακώθηκε στην ΝΔ ο Κυριάκος με…». Δευτέρα – Τετάρτη – Παρασκευή τσακώνεται με τον Καραμανλή. Τρίτη – Πέμπτη – Σάββατο με τον Σαμαρά. Κυριακή που είναι και οικογενειακή γιορτή με την Ντόρα.
Η ιστορία του τσακωμού έπαιξε στο συνέδριο της ΝΔ, έπαιξε με την μετονομασία της ΠΓΔΜ, πήγε και στα δύο άπατη και τώρα ο Τσίπρας βρίσκεται στην καθόλου ευχάριστη θέση να πρέπει να φέρει μία πρόταση στην Βουλή, που θα υποχρεώσει τον Πάνο Καμμένο σε μία ακόμα κυβίστηση. Κάτι που θα διασκεδάσει όλους, εκτός των βουλευτών των ΑΝΕΛ που παραβρέθηκαν στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης.Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου