Οι Ρώσοι και ο Πούτιν δεν δείχνουν να επιθυμούν καθαρή νίκη για τον Χαφτάρ και “πουλάνε” για μια ακόμη φορά εξυπηρέτηση στον Ερντογάν
Μια τεράστιας σημασίας εξέλιξη σημειώνεται στη Λιβύη, τέθηκε από τα μεσάνυχτα -πριν λίγα λεπτά δηλαδή- σε ισχύ κατάπαυση του πυρός στο μέτωπο της Λιβύης, με τον στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ να αποδέχεται τις επιθυμίες του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν και του Τούρκου προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Όλα δείχνουν ότι όλα τελούν υπό την αιγίδα των επιθυμιών του Ρώσου προέδρου Πούτιν. Ο Χαφτάρ γνωρίζει ότι εξαρτάται πλήρως από τη ρωσική υποστήριξη, παρά το γεγονός ότι οι Ρώσοι επισήμως διακηρύσσουν, ότι δεν έχουν καμία επίσημη σχέση με τους μισθοφόρους της ρωσικής Wagner, που πολεμούν στο πλευρό των δυνάμεων του στρατάρχη, αποτελώντας τον πολλαπλασιαστή ισχύος που έχει επιτρέψει να αλλάξουν τα δεδομένα στο έδαφος.
Οι Ρώσοι και ο Πούτιν δεν δείχνουν να επιθυμούν καθαρή νίκη για τον Χαφτάρ και “πουλάνε” για μια ακόμη φορά εξυπηρέτηση στον Ερντογάν, διασώζοντάς τον από το φιάσκο που θα συνιστούσε η κατάρρευση της “κυβέρνησης της Τρίπολης” του Φαγέντ Αλ Σάρατζ. Κι όλα αυτά, ενώ επί της ουσίας οι δυνάμεις του έχουν αποδεχθεί ότι στην ουσία έλεγχο στην Τρίπολη ασκούν οι δυνάμεις του Χαφτάρ.
Πλέον περνάμε στη “δικαιοδοσία” της διπλωματίας, με ένα ακόμα μέτωπο, μετά από αυτό της Συρίας, που θα τελεί υπό έλεγχο, χωρίς όμως να υπάρχει οριστική διευθέτηση, ενώ τίποτα δεν θα μπορεί αν γίνει χωρίς την έγκριση του Ρώσου ηγέτη που καθίσταται για μια ακόμη φορά ρυθμιστής των καταστάσεων στη Μεσόγειο.
Με δεδομένο ότι οι Αμερικανοί δεν επιθυμούσαν να εγκαταλείψουν τον Σάρατζ καθώς έβλεπαν από την άλλη πλευρά τη ρωσική επιρροή, καταλήγουμε σε μια κατάσταση όπου και οι Αμερικανοί και οι Ρώσοι δεν θα έχουν και μεγάλη… ανησυχία να σεβαστούν τα ελληνικά νόμιμα συμφέροντα, καθώς οι προτεραιότητες είναι άλλες.
Τι θα είχε γίνει εάν η ελληνική πλευρά δεν ακολουθούσε την πολιτική του επιτήδειου ουδέτερου και προσπαθούσε συγκεκαλυμμένα μεν αλλά ενεργά, να επηρεάσει το αποτέλεσμα της σύγκρουσης στη Λιβύη, εξυπηρετώντας τα συμφέροντά της; Εκτός από την Τουρκία και τη Ρωσία, αμφιβάλει κανείς ότι η ελληνική διπλωματία θα βρει απέναντί της και τη Γερμανία;
Επίσης, τι θα είχε συμβεί εάν ο Έλληνας ΥΠΕΞ δεν είχε καθυστερήσει τόσο χαρακτηριστικά (ισχύει και για τον Νίκο Κοτζιά η κριτική) να επιχειρήσει τον συντονισμό με τις αραβικές δυνάμεις που ταυτίζονταν με τον Χάφταρ; Θα είχαν επισπευσθεί οι εξελίξεις ή όχι;
Όσα θα ακολουθήσουν θα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Με δεδομένη την αρνητική στάση των Αμερικανών απέναντι στους αγωγούς της Ρωσίας (Nord Stream 2 και Turkish Stream) που βλέπουν τη Μεσόγειο ως εναλλακτική οδό ενεργειακής τροφοδοσίας της Ευρώπης, για την απεξάρτησή της από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες, αυτό που έχουν πετύχει με την απουσία τους, είναι στο μέτωπο ενδιαφέροντος, αυτό της Μεσογείου, να βρίσκουν τους Ρώσους “στα πόδια τους” και μάλιστα από πλεονεκτική θέση.
Την ίδια στιγμή οι επαφές της Αθήνας με τη Μόσχα είναι σε πολύ χαμηλό επίπεδο...
defence-point.gr
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου