Η πραγματικότητα είναι πως αν ξύσεις την επιφάνεια της προσωπικότητας της πλειονότητας των Γερμανών, θα βρείς ολοζώντανη την νιτσεϊκή μισανθρωπία, το δόγμα της κυριαρχίας στους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς και παραδόσεις μέσω της θεωρίας του ζωτικού χώρου όπως παραδέχονται πλέον και κορυφαίοι γερμανοί πολιτικοί παράγοντες σαν τον πρώην καγκελάριο Χέλμουτ Σμιτ.
Αυτή η βαθιά επιθυμία των Γερμανών παλαιο- και νεοναζήδων είχε ως στόχευση την Ενωμένη Ευρώπη, η οποία ήταν ωφέλιμη έως ενός σημείου για τους λαούς, όσο υπήρχε το αντίπαλο δέος του Ανατολικού Μπλόκ και η Ανατολική Γερμανία.
Αφ΄ότου εξέλιπαν αυτά τα αντίβαρα , η ισορροπία ανετράπη, οι Γερμανοί ανασυντάχθηκαν και συνεπείς με την ιδιοσυγκρασία τους, εργάστηκαν μεθοδικώς και στοχοπροσηλωμένοι προς την επίτευξη του παλιού άσβεστου πόθου τους , όπως αποδεικνύουν τα παρατιθέμενα αποσπάσματα λόγων αξιωματούχων του Γ΄Ράιχ...
«Οι Ευρωπαϊκοί λαοί αντιπροσωπεύουν μια οικογένεια σ’ αυτόν τον κόσμο. Δεν είναι πολύ ευφυές να φανταστούμε ότι σε ένα τόσο κατακερματισμένο σπίτι όπως αυτό της Ευρώπης, μια κοινότητα λαών μπορεί να διατηρεί επί μακρόν διαφορετικά νομικά συστήματα και αντιλήψεις δικαίου».
Αδόλφος Χίτλερ, 1936, ομιλία στο Reichstag.
Στις 22/6/1940 o Γκαίρινγκ διέταξε την εκπόνηση ενός σχεδίου για μια «μεγάλης κλίμακος οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης» ή για την «Κεντρική Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα». Στις 9/7/1940 υπεβλήθη στην Καγκελαρία του Ράιχ. Ανέφερε:
1) Την καθιέρωση της σταθερής ισοτιμίας των συναλλαγματικών ισοτιμιών ανάμεσα στα νομίσματα των διαφόρων κρατών και στο γερμανικό μάρκο του Ράιχ.
2) Την κατάργηση των τελωνειακών φραγμών στην Ευρώπη και την καθιέρωση μιας αδασμολόγητης περιοχής αγοράς.
3) Την ενασχόληση με εμπορικές διαπραγματεύσεις και σχέσεις με άλλες χώρες.
4) Την προστασία της γεωργίας.
Αμέσως μετά συνετάγη από τον Οικονομολόγο Carl Clodius και τον πρεσβευτή Ritter σχέδιο για μια «μελλοντική ηπειρωτική οικονομία», για την οποία προτάθηκαν ως πιθανότητες η τελωνειακή ένωση, η τελωνειακή και νομισματική ένωση, ή η οικονομική ένωση…
«Η καταστροφή του μπολσεβικικού κινδύνου και της πλουτοκρατικής εκμεταλλεύσεως θα δημιουργήσει τη δυνατότητα για μια ειρηνική, αρμονική και χρήσιμη συνεργασία ανάμεσα σε όλους τους λαούς της Ευρωπαϊκής ηπείρου στον πολιτικό τομέα, όπως στον οικονομικό και τον πολιτιστικό».
8/1940, κοινό ανακοινωθέν Χίτλερ και Μουσολίνι.
«Η νέα Ευρώπη της αλληλεγγύης και της συνεργασίας ανάμεσα σε όλους τους λαούς της… θα βρει ταχέως αυξανόμενη ευημερία όταν τα εθνικά οικονομικά σύνορα παραμερισθούν».
Arthur Seuss-Inquart, Επίτροπος της κατεχόμενης Ολλανδίας, 26-7-1940.
«Είμαι πεπεισμένος ότι σε πενήντα χρόνια ο κόσμος δεν θα σκέπτεται πλέον με όρους χωρών».
Joseph Goebbels, “Das Europa der Zukunft”, 11-9-1940.
«Είστε ήδη μέλη ενός μεγάλου Ράιχ που προετοιμάζεται να επανοργανώσει την Ευρώπη, γκρεμίζοντας τα σύνορα που ακόμη χωρίζουν τους ευρωπαϊκούς λαούς».
Joseph Goebbels, Η Ευρώπη του μέλλοντος.
Ήδη από το 1940 ο ναζί οικονομολόγος Walther Funk μιλούσε για την «Κεντρική Ευρωπαϊκή Ένωση», την «Ευρωπαϊκή Οικονομική Περιοχή» και περιέγραφε την οικονομική και νομισματική ένωση.
«Οι εθνικές εντάσεις και μικροπρεπείς ζήλιες θα χάσουν το νόημά τους σε μια Ευρώπη ελευθέρως οργανωμένη σε μια ομοσπονδιακή βάση. Η παγκόσμια πολιτική εξέλιξη συνίσταται αναπόφευκτα στον σχηματισμό μεγαλύτερων πολιτικών και οικονομικών σφαιρών».
Carl Megerle, 27-9-1941, ναζί αξιωματούχος, «Θετικά θέματα για τον τύπο και την προπαγάνδα».
«Η διαίρεση της Ευρώπης σε μικρές εθνικές οικονομίες και συστήματα επικοινωνίας είναι εκτός χρόνου. Όχι πια διαβατήρια και βίζες. Η ενοποίηση της Ευρώπης αποδεικνύεται ως μια αναπόφευκτη εξέλιξη σε συνδυασμό με τους σιδερένιους νόμους της Ιστορίας».
Carl Megerle.
«Μια ευρωπαϊκή ένωση δεν θα μπορούσε να υπόκειται στις ποικιλίες της εσωτερικής πολιτικής που χαρακτηρίζουν τα φιλελεύθερα καθεστώτα».
10/1941, Alberto de Stefani, πρώτος Υπουργός Οικονομικών της φασιστικής Ιταλίας.
«Οι εθνικοσοσιαλισμός είναι μια περιοχική ιδέα… Ο ζωτικός χώρος των κοινοτήτων γίνεται όλο και περισσότερο αχανής και έτσι οι ευρωπαϊκοί λαοί βρίσκουν τους εαυτούς τους υποχρεωμένους να συστήσουν μαζί μια ευρύτερη κοινότητα. Και επομένως το πρώτο βήμα στο εξής είναι η δημιουργία της Ευρώπης».
Colin Ross, ναζιστής ιδεολόγος, διάλεξη «Η έλευση μιας νέας Ευρώπης μέσα στο πλαίσιο της νέας τάξης πραγμάτων», 10/1941.
«Η διαμόρφωση οικονομικών περιοχών ακολουθεί ένα φυσικό νόμο της αναπτύξεως… Τα κοινά συμφέροντα πρέπει να προηγούνται από τα ξεχωριστά. Πρέπει να υπάρχει ετοιμότητα να υποτάσσεις τα δικά σου συμφέροντα σε ορισμένες περιπτώσεις σε αυτά της Ευρωπαϊκής Κοινότητας».
Βιβλίο του 1942, «Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα» από τον Walther Funk, Υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, εγκληματία πολέμου, τον ακαδημαϊκό Heinrich Hunke και τον ναζί αξιωματούχο Gustav Koening.
«Για τους άνδρες του άξονος, το σύμπαν είναι πολύ μεγάλο και το έθνος πολύ μικρό. Ο κόσμος πρέπει να διαιρεθεί σε ζωτικές περιοχές».
Francis Delaisi, Οικονομολόγος της Γαλλίας του Βισύ, 1942, στο βιβλίο του Ευρωπαϊκή Επανάσταση.
«Πρέπει να δημιουργήσουμε μια Ευρώπη που δεν χύνει το αίμα της σε εσωτερικές διαμάχες, αλλά που συγκροτεί μια συμπαγή ενότητα. Έτσι θα γίνει πλουσιότερη, ισχυρότερη, και πιο πολιτισμένη, και θα αναλάβει την παλιά της θέση στον κόσμο».
Vidkun Quisling, 25-11-1942, Η Νορβηγία και η Γερμανική επιχείρηση στην Ευρώπη.
«Η Ευρώπη έχει γίνει πολύ μικρή για εχθρικές και αυτάρκεις εθνικές κυριαρχίες».
Cecile von Renthe-Fink, αξιωματούχος του Γερμανικού ΥπΕξ, 8/1943, Σχόλιο στην ίδρυση της ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας.
«Η αταξία των μικρών εθνών πρέπει να εξουδετερωθεί. Η προσπάθεια της Γερμανίας αποσκοπεί στη δημιουργία της ενωμένης Ευρώπης».
Αδόλφος Χίτλερ, 1943.
«Το πρόβλημα της ιεραρχίας των κρατών δεν θα παρουσιάζεται πλέον τουλάχιστον στη συνήθη του μορφή, μόλις θα έχουμε κόψει την κεφαλή του δράκου, δηλαδή την έννοια της κρατικής κυριαρχίας. Περαιτέρω, αυτό δεν χρειάζεται να γίνει αμέσως, αλλά μπορεί να επιτευχθεί εμμέσως, π.χ. δημιουργώντας διακρατικά ευρωπαϊκά σώματα να διαχειρισθούν κάποια κοινά συμφέροντα (συναλλαγματικές ισοτιμίες, επικοινωνίες, εξωτερικό εμπόριο, αργότερα την άμυνα και τις αποικίες…)».
Camilo Pellizi, εκδότης του «φασιστικός πολιτισμός», 1943.
Υποστήριξε την περιοχική πολιτική ενότητα από το Γιβραλτάρ ως τα Ουράλια και από το Βόρειο Ακρωτήρι ως την Κύπρο. (Wener Daitz, διάσημος ναζί οικονομολόγος, 1944).
(Oι παραπάνω ρήσεις έχουν συλλεχθεί και δημοσιευθεί υπό της ιστορικού Αμαλίας Ηλιάδη)
Μοιραστείτε
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου