Η πολιτική κατάσταση ...

του Θ. Παπανικολάου

Πηγή : resaltomag-forum

Είναι δύσκολο σήμερα να προβλεφτεί, με κάποια σχετική ακρίβεια, η συγκεκριμένη εξέλιξη των πολιτικών μας πραγμάτων. Είναι τέτοια η εκρηκτική πολιτική ρευστότητα και τόσο νοσηρό το πολιτικό κλίμα που καθιστούν καθοριστικούς και τους τυχαίους, αστάθμητους παράγοντες. Μπορεί δηλαδή ένα τυχαίο γεγονός ή μια πολιτική προβοκάτσια (φαινόμενο καθημερινό των εξωθεσμικών κύκλων) να πάρουν απρόβλεπτες διαστάσεις και να φέρουν προ εκπλήξεων και τους «πολιτικούς σχεδιαστές».
Μια γενική, όμως, εικόνα της κατάστασης, συνακόλουθα γενικές προβλέψεις, μπορεί να δοθούν.

Το αφετηριακό σημείο μιας ανάλυσης, η πυξίδα, είναι να δούμε πώς διαπλέκονται οι σημερινοί κοινωνικοί και πολιτικοί συντελεστές.

Κοινωνικοί συντελεστές: Σε κοινωνικό επίπεδο έχουμε μια κατάσταση λίαν εκρηκτική. Ο ελληνικός λαός βογκά από την καθεστωτική, κυβερνητική πολιτική και συσσωρεύει μεγάλα αποθέματα αγανάκτησης και απελπισίας.
Ο κοινωνικός αυτός θυμός διαστέλλεται ακόμα πιο εκρηκτικά από τις «εθνικές απειλές». Η αυτοκρατορική πολιτική των ΗΠΑ και οι στρατηγικές που προωθεί στα Βαλκάνια, Σκόπια, Κύπρο κ.λπ, πυροδοτούν ακόμα πιο σφοδρά τον κοινωνικό θυμό, συνακόλουθα τα αντιιμπεριαλιστικά και αντιαμερικανικά αισθήματα του ελληνικού λαού.
Η ελληνική κοινωνία είναι ένα καζάνι που βράζει από τις κοινωνικές συμφορές και εθνικές απειλές.
Υπάρχει πραγματικά μία μοναδική σύνθεση εκρηκτικών υλών που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε επαναστατικές καταστάσεις: Κοινωνική πτώχευση και αθλιότητα, ανεργία, αφόρητες καταστάσεις που έχουν προκληθεί με τη μεταναστευτική εισβολή των αλλοδαπών, οξύτατη εθνικοί κίνδυνοι, ισοπέδωση της Παιδείας, εγκληματικότητα, διαφθορά και πολλά άλλα.
Αυτή την εγκυμονούσα έκρηξη προσπαθούν να προλάβουν και να καναλιζάρουν σε εκλογικές εκτονώσεις οι μηχανισμοί εξουσίας, αξιοποιώντας την αποσύνθεση και παρακμή του κομματικού τοπίου.
Και εδώ ερχόμαστε πλέον στη «διαπλοκή» της κοινωνικής οργής με τους πολιτικούς συντελεστές.

Πολιτικοί συντελεστές: Σε επίπεδο πολιτικών υποκειμένων τα πάντα είναι αποσαθρωμένα και παρακμιακά. Και δεν μιλάμε μόνο για τα κόμματα, αλλά για όλες τις μορφές οργάνωσης της κοινωνικής αντίστασης. Δεν υπάρχουν πλέον οργανωτικές μορφές κοινωνικής αντίστασης, ούτε καν ο ρεφορμισμός των Συνδικάτων.
Το γεγονός ότι έχουμε μια κοινωνία οργισμένη, αλλά δεν κινητοποιείται, οφείλεται στην ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ και ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ των πολιτικών και συνδικαλιστικών υποκειμένων.

Ο ελληνικός λαός συσσωρεύει, μαζί με την κοινωνική οργή του και ΣΙΧΑΣΙΑ εναντίον των κομμάτων.

Υπάρχει, συνεπώς, ένα χάσμα, μια δραματική δυσαναρμονία μεταξύ των κοινωνικών και πολιτικών όρων που συνθέτουν την πολιτική κατάσταση.
Αυτό το τεράστιο πολιτικό κενό της κομματικής αναξιοπιστίας προσπαθούν να αξιοποιήσουν και να εκμεταλλευτούν τα υπέρ-κέντρα, ξένα κέντρα εξουσίας και οι εγχώριοι υποτελείς μηχανισμοί αυτών των κέντρων: ΜΜΕ («νταβάδες»), καθώς και οι «εγκάθετοι» πολιτικοί θύλακές τους: ΛΑ.Ο.Σ., ΣΥΡΙΖΑ και θύλακες εντός των δύο μεγάλων κομμάτων.

Τα Αφεντικά και τα «εργαλεία» τους

Τα εργαλεία και η «πολιτική» αυτών των έξωθεσμικών κέντρων είναι η παραπολιτική, το σκάνδαλο- ψυχωτικό υπερθέαμα, η υστερική εμπορία της διαφθοράς και οι κατασκευασμένες δημοσκοπήσεις.
Οι Ύαινες του καθεστώτος (ΜΜΕ) θολώνουν το πολιτικό σκηνικό με βροντές, αστραπές και γκρίζα σύννεφα επιλεγμένης και διατεταγμένης
σκανδαλολογίας.
Τέτοιες επιλεγμένες και διατεταγμένες ενορχηστρώσεις σκανδαλοψυχώσεων και θεάματος πάντα ΔΡΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ζοφερές εξελίξεις.
Τα μεγάλα αφεντικά είναι υπερατλαντικά.
Οι σκηνοθέτες: Οι «νταβατζήδες».
Οι ηθοποιοί και οι κομπάρσοι: Τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια, οι κομματικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί προβοκάτσιας.

Να γιατί ο Καρατζαφέρης, ο Τατούλης και οι λοιποί, όποια μπαρούφα και αν πετάξουν γίνεται ΕΙΔΗΣΗ και υπερθέαμα!!!
Να μιλάει ο Καρατζαφέρης για δημοκρατικές λειτουργίες και …διαφάνεια, σημαίνει ότι τα πράγματα δεν είναι απλώς κωμικά, αλλά και τραγικά.

Το ανέκδοτο (αυτό θα ήταν ο Καρατζαφερης σε εποχές πολιτικής ζωντάνιας) γίνεται σήμερα μείζον πολιτικό γεγονός!!!


Οι στόχοι

Οι στόχοι είναι καθαροί σε κάθε σκεπτόμενο:
α). Γκρέμισμα του Καραμανλή και αποδόμηση του κομματικού τοπίου μέσα από νέες επιμειξίες και κομματικές κατασκευές ΑΠΟΛΥΤΑ ελεγχόμενες. Γι’ αυτό και κάθε «γύπας» κράζει αφηνιασμένα. Διεκδικεί μια θέση στα νέο προτεκτορατικό σκηνικό.
β) Επίλυση των μεγάλων εθνικών μας προβλημάτων σύμφωνα με τις βουλές των ΗΠΑ.
γ). Προώθηση των νέων προδοσιών που ετοιμάζουν για την Κύπρο.
δ). Πιο ταχεία ισοπέδωση της ελληνικής κοινωνίας, της ιστορίας, των παραδόσεών της και του πολιτισμού της.
ε). Και φυσικά ανακοπεί κάθε πορείας προς τη Ρωσία, ακόμα και ακύρωση των συμφωνιών για τους αγωγούς.

Οι μεγάλες δυσκολίες

Οι «σχεδιαστές», ωστόσο των πολιτικών μας πραγμάτων (ΗΠΑ-«νταβάδες» και τα πολιτικά τους τσιράκια) αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες. Από τη μια γνωρίζουν την κοινωνική οργή και το «έκρυθμο» των πολιτικών μας πραγμάτων και από την άλλη δεν υπάρχει εναλλακτική κυβερνητική λύση για να γκρεμίσουν άμεσα την καταρρέουσα κυβέρνηση.
Ένα άμεσο γκρέμισμα του Καραμανλή μπορεί να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου με απρόβλεπτες και μη εύκολα ελεγχόμενες καταστάσεις: Το κατέβασμα του λαού στους δρόμους και την κινητοποίηση και οργάνωση της κοινωνικής οργής.
Επιδιώκουν, συνεπώς, το «σούρσιμο» της αποσύνθεσης των κομμάτων, τη φθορά κάθε πολιτικής σκέψης και «αξίας», την προβολή των «λακέδων», ώστε στις εκλογές που θα συρθεί η κυβέρνηση να υπάρξει τέτοια κοινοβουλευτική ισορροπία και ακυβερνησία και τέτοιο πολιτικό κλίμα που θα γίνει εφικτή η ομαλή επιβολή των σχεδιασμών τους: Η αποδόμηση του πολιτικού τοπίου και η κατασκευή ενός νέου πλήρως ελεγχόμενο.
Φυσικά και εδώ λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο.
Τον κοινωνικό ξενοδόχο: το λαϊκό ένστικτο και το λαϊκό θυμό που μπορεί να στραφεί σε εντελώς αντίθετες καταστάσεις από αυτές που υπολογίζουν οι «σχεδιαστές» και «σεναριογράφοι»: Οι οποίοι σαν τεχνοκράτες της εξουσίας υποτιμούν πάντα τις κοινωνικές διεργασίες και τη λαϊκή νοημοσύνη.
Τον πολιτικό ξενοδόχο: Τον Καραμανλή, ο οποίος δεν έχει απωλέσει ακόμα το πλεονέκτημα των πολιτικών πρωτοβουλιών και ο οποίος έχει πολλά «όπλα» στη φαρέτρα του, τα οποία μπορούν να αλλάξουν το πολιτικό σκηνικό. Το ζήτημα είναι αν θέλει να τα χρησιμοποιήσει ή αν, με τη δεξιά νοοτροπία που τον διακατέχει, συνεχίσει να προχωρεί με ατολμία και με «τριπλίτσες».
Ένας Ανδρέας Παπανδρέου θα ανέτρεπε παντελώς το σκηνικό με λίγες απλές κινήσεις…
Εκτιμώ, ότι παρά τον ολοκληρωτισμό των ΜΜΕ και τα φαιά όπλα των «κέντρων», οι σχεδιασμοί τους θα ναυαγήσουν. Είναι τόσο βαθιά η κοινωνική σήψη και τόσο γιγάντιος ο κοινωνικός θυμός που μοιραία ο λαός θα κινητοποιηθεί. Θα υπάρξει ο πυροδότης της κινητοποίησης. Κάτι τέτοιο, θα πυροδοτήσει την πολιτική σκέψη και θα αλλάξει τους κοινωνικούς συσχετισμούς, έστω και αν βραχύχρονα φανεί ότι οι «νταβάδες» νίκησαν.
Η ακυβερνησία πάντα αποτελεί πυροδότη της λαϊκής οργής.