Πηγή: antibaro
Έχει καθιερωθεί τα τελευταία χρόνια οι μαθητικές παρελάσεις, να βρίσκονται στο στόχαστρο των αποδομητών της μνήμης του ελληνικού λαού. Έμμονη μέριμνά τους είναι να εμφανίσουν τους συμμετέχοντες στις παρελάσεις μαθητές, τις οικογένειές τους και τους συνοδούς δασκάλους και καθηγητές, ως θύματα, ενεργούμενα και “νεροκουβαλητές” ενός μιλιταριστικού εθνικιστικού θεσμού, τον οποίο, λένε, καθιέρωσε ο δικτάτορας Ι. Μεταξάς. Πολυεργαλείο στα χέρια των ‘’αντιεθνικιστών’’ είναι η διαστροφική γιγάντωση της έννοιας εθνικισμός, με τρόπο που εξαλείφει και απορροφά ως συνώνυμές του τις έννοιες εθνισμός και πατριωτισμός. Η θετική ενασχόληση με το έθνος και την πατρίδα στιγματίζεται πάραυτα ως εθνικισμός, σωβινισμός και πατριδοκαπηλία! Ό,τι το εθνικό διαστρέφεται σε εθνικιστικό!
Είδαμε την εκ των πρωτοστατούντων στον αγώνα κατά των παρελάσεων Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης να ισχυρίζεται πως «το αίτημα κατάργησης των παρελάσεων, γενικά, και ιδιαίτερα των μαθητικών είναι επίκαιρο μαζί με το ευρύτερο θέμα του εθνικισμού στο ελληνικό σχολείο».
Μια άλλη ομάδα, η «Πρωτοβουλία εκπαιδευτικών για την κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων» σε κείμενό της αποφαίνονταν: «Παρέλαση, μια επινόηση του Φρειδερίκου της Πρωσίας όταν ήταν υπό διαμόρφωση τα εθνικά κράτη, που αποθεώθηκε στη Χιτλερική Γερμανία, παρέμεινε άρρηκτα δεμένη με παραστάσεις σε ολοκληρωτικά καθεστώτα ανά τον κόσμο, ενώ στην Ελλάδα είναι εισαγόμενη από τον Μεταξά και το εθνικό πρόταγμα της δικτατορίας του!»
Μπορούμε, λένε, να τιμούμε τους ήρωες και αγωνιστές «αναζητώντας πρώτα απ΄ όλα την ιστορική αλήθεια και καλλιεργώντας την ιστορική συνείδηση και γνώση σε ένα μάθημα ιστορίας περισσότερο κριτικό, ερευνητικό και ανυπόκριτο (...) Επιζητούμε να αναχαιτίσουμε την ανοδική πορεία του εθνικισμού και να διεκδικήσουμε την κατάργηση των παρελάσεων.»
Ο βουλευτής του Συνασπισμού Α. Κουράκης έφερε το θέμα των παρελάσεων στη Βουλή. Σε σχετική του ερώτηση, μεταξύ άλλων, επέκρινε τις μαθητικές παρελάσεις πως αποτελούν κληρονομιά της δικτατορίας του Μεταξά, απ΄ το 1936!. Η πρωτοβουλία του κινούνταν στη γενική γραμμή του Συνασπισμού.
Ήδη ο Α. Τσίπρας, - μέλος τότε της Π.Γ. του ΣΥΝ, υπεύθυνος για θέματα Νεολαίας και εκπαίδευσης - δήλωνε στις 27/10/2005 για τις μαθητικές παρελάσεις πως: «Πρόκειται για ένα έθιμο με σαφή μιλιταριστικό χαρακτήρα που καθιερώθηκε από το φιλοφασιστικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου (…) Οι μαθητικές παρελάσεις συνάδουν με την αισθητική και την κουλτούρα ολοκληρωτικών καθεστώτων (…) Ζητάμε την κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων και την αντικατάστασή τους με εκδηλώσεις και δραστηριότητες στα σχολεία που θα δίνουν τη δυνατότητα ουσιαστικής εμβάθυνσης στα ιστορικά γεγονότα…»!
Προκαλεί αλγεινή εντύπωση η εμμονή όλων αυτών να στιγματίσουν, να χλευάσουν και να προκαλέσουν συμπλέγματα ενοχής στους μαθητές, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς, προκειμένου να τους εξωθήσουν σε άρνηση συμμετοχής τους στην παρέλαση!
Προβάλλουν ως προοδευτική την αποδόμηση ενός παλλαϊκού θεσμού, όπως η μαθητική παρέλάση, μέσω της οποίας η νεολαία της χώρας μας με τη φρεσκάδα και τη ζωτικότητά της συνεισφέρει αποφασιστικά στην επιτυχία του εθνικού εορτασμού, μέσω του οποίου:
καταφάσκονται οι αμυντικοί απελευθερωτικοί αγώνες του ελληνικού λαού και το αγωνιστικό του φρόνημα,
αποδίδεται τιμή στους αγωνιστές της ελευθερίας,
διατρανώνεται το ευ αγωνίζεσθαι για την άμυνα της πατρίδας κι ανανεώνεται το αίτημα για ελευθερία και εθνική ανεξαρτησία,
διατηρείται αλώβητη η συλλογική μνήμη του λαού μας και η συνείδηση της ιστορικής του συνέχειας,
προάγεται το – κατά Μακρυγιάννη - “εμείς” έναντι του “εγώ”,
επιβεβαιώνεται και ενισχύεται η εθνική μας ταυτότητα και συνοχή,
διατρανώνεται το αίτημα διασφάλισης της λαϊκής κυριαρχίας.
Θα δείξουμε ακολούθως πώς οι πολέμιοι των παρελάσεων
Α) Βασίζουν την αποδομητική τους στρατηγική στην έμμονη διαστροφή εννοιών.
Β) Παραχαράσσουν την ιστορική αλήθεια.
Γ) Υπηρετούν έναν έξωθεν κατευθυνόμενο ψευδώνυμο αντιεθνικισμό.
Δ) Αποσκοπούν στην αποκοπή των μαθητών από κάθε εθνικό εορτασμό.
Α)Διαστροφή εννοιών 
Προϋπόθεση κάθε συνεννόησης είναι η εννοιολογική αποσαφήνιση των λέξεων. Αναζητήσαμε, λοιπόν, μια έγκυρη, σύγχρονη και ευρείας αποδοχής εννοιολογική βάση της λέξης ‘’εθνικισμός’’, προσφεύγοντας στο λεξικό Μπαμπινιώτη.
Στο λεξικό αυτό οι λέξεις εθνικισμός και εθνισμός ορίζονται ως εξής:
«Εθνικισμός: 1. Υπερβολική και αποκλειστική προσήλωση προς την ιδέα του έθνους και των εθνικών ιδεωδών, με κύριο χαρακτηριστικό τη διάκριση των εθνών σε ανώτερα και κατώτερα και τη διάθεση επιβολής των πρώτων στα δεύτερα. 2. η έντονη προβολή της εθνικής ταυτότητας, κυρίως όταν συνδέεται με τάσεις αποσχίσεως ή επεκτάσεως.»
«Εθνισμός: Η συνείδηση ότι ανήκει κανείς σε συγκεκριμένο έθνος και το πατριωτικό αίσθημα που προκύπτει από αυτήν. Συνώνυμα: εθνική συνείδηση, πατριωτισμός, φιλοπατρία.»
Από τους ορισμούς αυτούς προκύπτει ότι οι έχοντες αμυντικό και εθνικοαπελευθερωτικό περιεχόμενο εθνικοί εορτασμοί της 25ης Μαρτίου και της 28ης Οκτωβρίου, καθώς και η συμμετοχή των μαθητών μας σ’ αυτούς, δεν έχουν απολύτως καμιά σχέση με τον εθνικισμό. Προκύπτει, επίσης, ότι οι κεκράχτες της εθνικής αποδόμησης διαστρέφουν τις έννοιες, μετερχόμενοι αθέμιτα μέσα που δεν αρμόζουν σε προοδευτικούς ανθρώπους, αλλά σε θιασώτες των μεθόδων που περιγράφει ο Όργουελ.
Β) Παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας.
Επωδός των επικριτών των παρελάσεων είναι πως αυτές «αποτελούν κληρονομιά της δικτατορίας του Μεταξά, απ΄ το 1936», ότι ως θεσμός «καθιερώθηκε από το φιλοφασιστικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου».
Κατανοούμε τη σπουδή τους να δημιουργήσουν ένα ακατάλυτο δεσμό μεταξύ ακροδεξιάς – εθνικισμού – παρέλασης. Τους χρησιμεύει ως πολιορκητικός κριός στον αγώνα τους. Δυστυχώς, όμως, για άλλη μια φορά διολισθαίνουν στη χρήση ανέντιμων μέσων και μεθόδων.
Όπως θα δείξουμε στη συνέχεια, οι προαναφερθέντες ισχυρισμοί είναι ψευδείς: Ένας τέτοιος δεσμός δεν είναι παρά μια ψευδεπίγραφη κατασκευή.
Ας ταξιδέψουμε στα 1899. Στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ της 26ης Μαρτίου διαβάζουμε:
«Μετά την δοξολογίαν τα παρατεταγμένα σώματα παρήλασαν με την μουσικήν επικεφαλής δια της οδού Σταδίου. Ιδιαιτέραν αίσθησιν έκαμεν η πρώτην φοράν εφέτος γενομένη παρέλασις των μαθητών των νομαρχιακών σχολείων Αττικής κατά τετράδες βαινόντων με την ελληνικήν σημαίαν εμπρός. Οι μικροί μαθητές με κανονικότατον βάδισμα (…) έψαλλον πατριωτικά άσματα μεταδίδοντα παντού την συγκίνησιν και τον ενθουσιασμόν. Η παρέλασις εκείνη των χιλίων παιδίων έδωκε μίαν εξαιρετικήν ζωήν εις την εορτήν (…) Εύγε εις τον έχοντα την ωραίαν ιδέαν κ. Μιχαλόπουλον επιθεωρητήν των σχολείων.»
Κατά τον εορτασμό του 1914, διαπιστώνουμε από την ίδια εφημερίδα (26/3/1914) πως οι μαθητές των σχολείων του Πειραιά προσήλθαν συντεταγμένοι στη δοξολογία, κρατώντας ταινίες γαλανόλευκες. Στο Άργος οι μαθητές συμμετείχαν σε πομπή λαμπαδηφορίας άδοντας πατριωτικά τραγούδια. Λαμπαδηφορία έγινε, επίσης, στη Λάρισα με τη συμμετοχή των σχολείων και του στρατού. Στην Κέρκυρα οι μαθητές όλων των σχολείων προσήλθαν το πρωί στη δοξολογία, ενώ «την νύκτα εγένετο λαμπρά παρέλασις προ των Ανακτόρων και δια των κεντρικοτέρων οδών, των στρατιωτικών λαμπαδηφορούντων, των δε μαθητών του Γυμνασίου μετά ανηρτημένων ενετικών φανών τη συνοδεία της μουσικής Ρομποτή έψαλλον το εμπνευσμένο εμβατήριο ‘’Ήπειρος’’»
Την ίδια μέρα στην Αθήνα στα πλαίσια του εορτασμού της 25ης Μαρτίου «συνήλθον άπαντες αι Ισραηλίται εις την ενταύθα συναγωγήν και ετέλεσαν δοξολογίαν επ’ ευκαιρία της Εθνικής εορτής».
Οποία διάψευση των ψευδώνυμων ‘’αντιρατσιστών’’!
Το 1926 στην Αθήνα ο εορτασμός έγινε στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Σύμφωνα με την εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ της 26ης Μαρτίου, υπήρξε πρωτοφανής συρροή πλήθους: «Προ του Σταδίου είχε παραταχθή τάγμα του 1ου Συντάγματος και άνδρες της αστυνομίας πόλεων (…) Άλλα στρατιωτικά τμήματα είχον παραταχθή επί των μικρών οδών των αγουσών εις το Στάδιον (…) Μέχρι τις 10:30 είχε τελειώση η προσέλευσις των σχολείων, των προσκόπων, των μαθητριών, των Λυκείων, κτλ». Μετά την προσέλευση των επισήμων σχηματίστηκε εκκλησιαστική πομπή και τελέστηκε η δοξολογία. Ακολούθησε χορός. «Μετά τον χορόν επρόκειτο να παρελάσουν ενώπιον των επισήμων τα σχολεία (…) Το πλήθος που είχε συρρεύσει εντός του στίβου καθίστα αδύνατον την παρέλασιν».
Δεν έχουμε χρεία και άλλων μαρτυριών. Οι προαναφερθείσες τεκμηριώνουν αδιάσειστα ότι η συμμετοχή των σχολείων αποτελούσε πανελλαδικά μέρος του εθνικού εορτασμού της 25ης Μαρτίου, δεκαετίες προ της δικτατορίας του Ι. Μεταξά και του χιτλερισμού. Οι ‘’αντιεθνικιστές’’ μας αποδείχνεται πως όταν δε βολεύονται με την αλήθεια, δε διστάζουν να την κακοποιήσουν.
Σημαντικό γεγονός, επίσης, το οποίο σκοπίμως παρασιωπείται είναι ότι καθ’ όλη αυτή την περίοδο στον εθνικό εορτασμό συμμετείχαν και τα Σωματεία των εργαζομένων, τα οποία προσέρχονταν στη δοξολογία με τις σημαίες τους.
Η πλαστογραφημένη ταύτηση των μαθητικών παρελάσεων με το μεταξικό καθεστώς και την ακροδεξιά καταρρίπτεται πανηγυρικά.
Κάτι περισσότερο: Η έμπρακτη και πάνδημη επιδοκιμασία των μαθητικών παρελάσεων από τον ελληνικό λαό καθώς και από όλες τις δημοκρατικές κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης αποτελούν αδιάσειστα τεκμήρια του γνήσιου λαϊκού και δημοκρατικού τους χαρακτήρα.
Οι ισχυρισμοί των ‘’αντιεθνικιστών’’ ότι «οι μαθητικές παρελάσεις συνάδουν με την αισθητική και την κουλτούρα ολοκληρωτικών καθεστώτων», είναι ύβρεις σε βάρος του ελληνικού λαού και της πρόσφατης ιστορίας του. Είναι η ελιτίστικη και αήθης προπέτειά τους αυτή που διίσταται προς την δημοκρατική κουλτούρα και την αισθητική του ελληνικού λαού.
Γ) Κατευθυνόμενος ‘’αντιεθνικισμός’’
Γνωρίζουμε πως αυτού του είδους τα ‘’αντιεθνικιστικά’’ ιδεολογήματα έχουν παραχθεί και διαχέονται από συγκεκριμένα κέντρα, έχουν πολιτικούς πάτρωνες, χρηματοδότες και καλοπληρωμένους τελάληδες στα μεγάλα μέσα ενημέρωσης.
Το αμερικανο-νατοϊκό Κέντρο για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, το γνωστό CDRSEE, εργάζεται σ’ αυτή την κατεύθυνση εδώ και 10 χρόνια μέσω του Κοινού του Προγράμματος Ιστορίας (JHP, ήτοι Joint History Project) που έχει συγκροτήσει.
Για να αντιληφθούμε πώς συνδέεται η πολεμική κατά των μαθητικών παρελάσεων με το έργο του CDRSEE, ας λάβουμε υπόψη ότι αυτό άρχισε τις εργασίες του με τη Διάσκεψη της Χάλκης το 1999, που είχε ως θέμα: ''Εθνική Μνήμη στη Νοτιοανατολική Ευρώπη'.
Η Διάσκεψη της Χάλκης είχε εστιαστεί σε 3 κύρια θέματα:
1ο. Η παραγωγή της εθνικής μνήμης·
2ο. Η εφαρμογή της εθνικής μνήμης·
3ο. Η μετάδοση της εθνικής μνήμης.
Έκτοτε το JHP ρίζωσε και παράγει αποτελέσματα. Στην ιστοσελίδα του CDRSEE διαβάζουμε (μεταφράζοντας) πως:
«Το JHP αποσκοπεί στη μακροπρόθεσμη αναθεώρηση της εθνοκεντρικής σχολικής διδασκαλίας (…) Το έργο στοχεύει στη δημιουργία και διατήρηση ενός δικτύου για να εξισορροπηθεί η εθνικιστική ιδεολογία (…) Η ιστορία είναι στο επίκεντρο της διαδικασίας, προσπάθεια που τονίζει την ανάγκη να αμφισβητηθούν ορισμένες εθνοτικές / εθνικο-ιστορικές αλήθειες (…) Θα καταρτίσει ένα δίκτυο μεταξύ ακαδημαϊκών ιδρυμάτων σε 13 χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης ως αντίβαρο στις υπάρχουσες ομάδες της εθνικιστικής ιδεολογίας (…) Η Διάσκεψη επικεντρώνεται στις πολιτιστικές πτυχές του εθνικισμού, τόσο ως κοσμική θρησκεία όσο και ως πολιτιστική κατασκευή (γλώσσα, λογοτεχνία, κλπ.)… Η εθνική μνήμη αποτελεί το επίκεντρο της προσοχής»
Ιδού λοιπόν: Εμπνευστές και πρωτοπόροι του ‘’αντιεθνικιστικού’’ αγώνα δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, η Αντιρατσιστική Κίνηση, η Πρωτοβουλία Εκπαιδευτικών κλπ. αλλά το CDRSEE και το Κοινό του Πρόγραμμα Ιστορίας. Παράγωγο και μοχλός της ευρωατλαντικής στρατηγικής του ΝΑΤΟ και του ΟΑΣΕ, το CDRSEE υποστηρίζεται από ‘’τις πλουσιοπάροχες δωρεές’’ των παρακάτω ευαγών και ‘’ντούρων αριστερών’’ ιδρυμάτων:
το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ,
τον Οργανισμό των Ηνωμένων Πολιτειών για τη Διεθνή Ανάπτυξη (USAID).
Το Υπουργείο Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας,
το Υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας,
το Βασιλικό Υπουργείο Εξωτερικών της Νορβηγίας,
το Open Society Institute του Τζωρτζ Σόρος, κ.α.
Πρόκειται για ένα καλοστημένο αμερικανο-νατοϊκό σχέδιο ανατροπής των συνειδήσεων και των εθνικών ταυτοτήτων στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, και δη στην Ελλάδα, μέσω της διείσδυσης και του ελέγχου της εκπαίδευσης, και όχι μόνο.
Η αποδιδόμενη στον Κίσινγκερ ρήση πως ’’πρέπει να πλήξουμε τον ελληνικό λαό βαθιά στις πολιτιστικές ρίζες του (…) να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά αποθέματά του’’ είτε ειπώθηκε από αυτόν είτε όχι, στην πράξη υλοποιείται μεθοδικά.
Δ) Αποκοπή των μαθητών από κάθε εθνικό εορτασμό
Είναι οι παρελάσεις ο μοναδικός και αναντικατάστατος τρόπος συμμετοχής των σχολείων στον εθνικό εορτασμό; Όχι βέβαια! Αποτελεί μακρά παράδοση στον τόπο μας οι εορτασμοί, μαζί με την καθιερωμένη θρησκευτική τελετή και τη δοξολογία, να γίνονται με δημόσιους πανηγυρισμούς, χορούς και τραγούδια, με λαμπαδηφορίες, με διεξαγωγή αθλητικών και καλλιτεχνικών αγώνων κ.α.
Οι πολέμιοι των παρελάσεων, όμως, δεν προτείνουν κανέναν από αυτούς ή, έστω, κάποιο άλλο τρόπο συμμετοχής των σχολείων στο δημόσιο εορτασμό των εθνικών επετείων. Εκείνο που προτείνουν είναι «η αντικατάστασή τους με εκδηλώσεις και δραστηριότητες στα σχολεία που θα δίνουν τη δυνατότητα ουσιαστικής εμβάθυνσης στα ιστορικά γεγονότα».
Το αίτημά τους είναι ξεκάθαρο: Δεν ζητούν απλά την κατάργηση των παρελάσεων. Ζητούν το κλείσιμο των μαθητών στα σχολεία και την καθολική αποχή και αποστασιοποίησή τους από κάθε δημόσιο εορτασμό!
Η πρότασή τους σημαίνει πως την ημέρα των εθνικών επετείων τα σχολεία δεν θα έχουν απολύτως καμία δημόσια παρουσία και συμμετοχή στον εθνικό εορτασμό!
Ας μην ξεχνάμε πως στο μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής επικράτειας, σε πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά δεν παρελαύνουν στρατιωτικά τμήματα. Εκεί οι μαθητικές παρελάσεις είναι η ψυχή, είναι το επίκεντρο του εθνικού εορτασμού. Η πρόταση των πολεμίων τους οδηγεί με βεβαιότητα στην κατάργηση αυτού καθαυτού του εορτασμού στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας μας.
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο σημαντικό: Οι εκπαιδευτικοί που συμμερίζονται τις ‘’πρωτοπόρες αντιεθνικιστικές’’ απόψεις, στα σχολεία προωθούν ενεργά την κατάργηση των ενιαίων σχολικών γιορτών στις αίθουσες εκδηλώσεων των σχολείων, όπως παγίως ήταν έως τώρα καθιερωμένο. Αντί αυτών προτείνουν το κλείσιμο των μαθητών στις τάξεις τους την ημέρα της γιορτής για την ανάγνωση επετειακών κειμένων (κάτι που, ούτως ή άλλως, συνέβαινε ανέκαθεν στα πλαίσια του μαθήματος Η Γλώσσα, κι εξακολουθεί ανελλιπώς να τελείται) και ‘’εναλλακτικές’’ (!) συζητήσεις με τους μαθητές επί των ιστορικών συμβάντων.
Δηλαδή, οι ‘’αντιεθνικιστές’’ μέσα στα σχολεία παλεύουν για την κατάργηση των εθνικών γιορτών.
Εν κατακλείδι, η πρόταση των ψευδώνυμων αντιεθνικιστών να αντικατασταθούν οι μαθητικές παρελάσεις με «εκδηλώσεις και δραστηριότητες στα σχολεία που θα δίνουν τη δυνατότητα ουσιαστικής εμβάθυνσης στα ιστορικά γεγονότα» δεν αποτελεί παρά μια συντονισμένη μεθόδευση για την αποκοπή των μαθητών από κάθε εθνικό εορτασμό τόσο εντός όσο και εκτός των σχολείων.
Δεν ξεγελούν πλέον κανένα: Στόχος τους είναι η υποστολή και η γενική απαξίωση των εθνικών εορτών. Στόχος τους είναι η απονεύρωση και αποσάθρωση της ιστορικής μνήμης και του αγωνιστικού φρονήματος του λαού και των μαθητών μας. Στόχος τους είναι η καταστροφή της εθνικής ταυτότητας και ενότητας του λαού μας, η αποξένωσή του από «τις Υψηλές αξίες που αποτελούν τον πνευματικό και ηθικό πολιτισμό, την πολύτιμη παρακαταθήκη που κληροδότησαν στην ανθρωπότητα οι δοξασμένοι πρόγονοι και που σήμερα βλέπουμε να απειλούνται από το κύμα της βαρβαρότητας και της βίας».
Χρήστος Α. Κορκόβελος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου