Η είσοδος της Βουλγαρίας, αλλά και της Ρουμανίας, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει συντελέσει στην αλλαγή των δεδομένων που αφορούν το βαλκανικό περιβάλλον. Η Βουλγαρία εξελίσσεται σε μεγάλη δύναμη των Βαλκανίων και ο ρόλος της ενισχύεται από τις ενεργειακές συμφωνίες που έχει συνάψει με τη Ρωσία και την Ελλάδα.Η Ελλάδα και η Βουλγαρία έχουν διασφαλίσει το ρόλο τους ως ενεργειακοί κόμβοι, αλλά παράλληλα έχουν βρεθεί και στο επίκεντρο του διεθνούς ανταγωνιστικού ενεργειακού περιβάλλοντος.
Σήμερα, στη βάση ακριβώς της διακρατικής συμφωνίας για τη δημιουργία του αγωγού πετρελαίου Μπουργκάς - Αλεκανδρούπολης, έχει ανασυγκροτηθεί ο άξονας Αθήνας - Σόφιας, ένας άξονας ο οποίος συνδέεται με τη Μόσχα κυρίως στο ενεργειακό και στο αναπτυξιακό επίπεδο. Οι Ελληνοβουλγαρικές σχέσεις σήμερα οικοδομούνται στη βάση οικονομικών κριτηρίων και στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκτός, όμως, από την οικονομική διάσταση, υπάρχει και η γεωπολιτική, αφού η Ελλάδα και η Βουλγαρία απορροφούν από κοινού τις πιέσεις που ασκεί η Τουρκία σε συνάρτηση με τον αμερικανικό παράγοντα στα Βαλκάνια.
Ο άξονας
Τα τελευταία χρόνια, κυρίως με φόντο τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης, οι Ελληνοβουλγαρικές σχέσεις έχουν παρουσιάσει σύσφιξη, σε βαθμό που θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν παραλληλισμοί με τον ελληνοβουλγαρικό άξονα που είχαν συγκροτήσει οι Παπανδρέου - Ζίβκωφ. Το 1997 η Ελλάδα και η Βουλγαρία ανέλαβαν την πρωτοβουλία της αναβίωσης της Διαβαλκανικής Συνεργασίας, με στόχο την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των προβλημάτων της Βαλκανικής.
Το 1998, ανάμεσα στην Ελλάδα, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, προωθήθηκε η τριμερής συνεργασία, ενώ τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα αποτελεί για τη Βουλγαρία έναν από τους σημαντικότερους εταίρους στον εμπορικό και οικονομικό τομέα. Στον αναπτυξιακό τομέα αξίζει να υπενθυμίζεται ότι η ΔΕΗ κέρδισε το διεθνή διαγωνισμό του βουλγαρικού δημοσίου το 2005 για την αποκρατικοποίηση του «Μπόμποφ Ντoλ».
Στη Βουλγαρία δραστηριοποιούνται, επίσης, 80 εταιρείες ελληνικών συμφερόντων, ενώ υψηλής σημασίας θεωρείται η διασύνδεση της Ελλάδας με το θερμοηλεκτρικό σταθμό «Μαρίτζα Ίζτοκ». Η ένταξη της Βουλγαρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και κυρίως η υπογραφή της συμφωνίας για τη δημιουργία του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης, έχει ανοίξει νέους δρόμους στις σχέσεις των δύο χωρών. Αυτοί οι νέοι δρόμοι, όμως, όπως υπήρξε αναμενόμενο, αντιτίθενται στους ευρύτερους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, σε ό,τι έχει να κάνει με τον ενεργειακό τομέα. Η Ουάσινγκτον μέχρι την ύστατη στιγμή προσπάθησε να οδηγήσει, αν όχι σε ακύρωση, σε ματαίωση τη συμφωνία.
Η συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα, τη Βουλγαρία και τη Ρωσία, συνιστά ένα ακόμη βήμα για την έξοδο της Ρωσίας στη Μεσόγειο και για την επέκταση των ενεργειακών σχεδιασμών της Μόσχας, οι οποίοι έρχονται σε αντίθεση με τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή.
Ο άξονας Μόσχα-Σόφια-Αθήνα «σπάει» τον άξονα Αλβανία-Τουρκία-Ιράκ-Αφγανιστάν, που επιχειρείται να συγκροτηθεί από τις ΗΠΑ, με τη συνδρομή της Τουρκίας, προκειμένου να ελεγχθούν οι δρόμοι της ενέργειας, από την Ασία προς την Ευρώπη.
Εκτός αυτού, όμως, ο άξονας Μόσχας-Σόφιας-Αθήνας, συνιστά μια παραφωνία για τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή της Βαλκανικής και στις προϋποθέσεις που επιχειρεί να δημιουργήσουν οι ΗΠΑ, προκειμένου να εγκαταστήσει καθεστώς ελέγχου της ανατολικής Ευρώπης, είτε μέσω στρατιωτικών βάσεων, είτε μέσω αντιπυραυλικών ασπίδων, είτε μέσω της ένταξης ανατολικοευρωπαϊκών κρατών στους κόλπους της βορειοατλαντικής συμμαχίας.
Η αποτυχία των ΗΠΑ να πετύχουν την είσοδο της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ, εξαιτίας της αντίδρασης του γαλλογερμανικού άξονα, επιβεβαιώνει την αποτυχία της αμερικανικής πολιτικής και την επιτυχή έκβαση των παρασκηνιακών συνομιλιών του Προέδρου Πούτιν με την Άνχελα Μέρκελ, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψης της Γερμανίδας Καγκελάριου στη Μόσχα. Η, κυρίως, ενεργειακή διασύνδεση Ελλάδας-Βουλγαρίας, μέσω της οποίας θα μεταφέρεται το ρώσικο πετρέλαιο, συνιστά παράγοντα διασφάλισης της ρωσικής παρουσίας στην περιοχή, με τρόπο που παρακάμπτονται όλοι οι σύμμαχοι των ΗΠΑ στην περιοχή, δηλαδή η Τουρκία, η πΓΔΜ, το Κοσυφοπέδιο και η Αλβανία. Η λειτουργία και η ασφάλεια των ρωσικών αγωγών στα Βαλκάνια, θα αποτελέσουν κυρίαρχα και ουσιαστικά επιχειρήματα, ακόμη και για στρατιωτική παρουσία ή για στρατιωτικό έλεγχο από την πλευρά της Μόσχας, σε μια περιοχή που ήδη λειτουργούν αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις. Εκτός όλων αυτών, αξίζει να υπογραμμιστεί ότι η Ρωσία είναι ο δεύτερος, μετά τη Γερμανία, μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Βουλγαρίας, άρα τα συμφέροντά της στην περιοχή είναι ζωτικής σημασίας.
Οι πιέσεις του Υφυπουργού Εξωτερικών και αρμόδιου σε ζητήματα ενέργειας Μάθιου Μπράιζα, πριν από την ολοκλήρωση της συμφωνίας για την κατασκευή του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης, μόνο τυχαία δεν υπήρξε, αφού ο κος Μπράιζα είχε επισημάνει για άλλη μια φορά τους φόβους των ΗΠΑ σχετικά με την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία. Από την άλλη, ο άξονας Αθήνας-Σόφιας «σπάει» το μελλοντικό μουσουλμανικό τόξο, το οποίο εκτείνεται από την Τουρκία μέχρι την Αλβανία και μέσω του οποίου θα επιχειρηθεί από την Τουρκία η επανασύνδεσή της με το οθωμανικό της παρελθόν. Πρόκειται για ένα τόξο, στο οποίο επενδύει και η αμερικανική εξωτερική πολιτική, προκειμένου να διασφαλίσει τη θέση της στην ευρύτερη περιοχή της Βαλκανικής και να παγιώσει το ρόλο της σε μια κοντινή στη Ρωσία περιοχή.
Τα αμερικανικά σχέδια περί της ανεξαρτητοποίησης του Κοσυφοπεδίου και της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ, με την είσοδο Βαλκανικών χωρών στους κόλπους της συμμαχίας, έχουν βρει πλήρη θετική ανταπόκριση από την Τουρκία.
Οι νέοι όροι στα Βαλκάνια
Η Ρωσία αυτή τη στιγμή, με κύριο όχημα την ενεργειακή πολιτική που υλοποιεί, έχει αυξήσει την πολιτική της επιρροή στη Βουλγαρία. Οι κατευθύνσεις που προτείνει η Μόσχα, τόσο μέσω του Προέδρου Πούτιν, όσο και του διαδόχου του Ντμίτρι Μεντβέντεφ, εμπεριέχονται στην κεντρική εισήγηση περί μιας πιο ανεξάρτητης πολιτικής, που μπορούν να εφαρμόσουν οι χώρες της Βαλκανικής. Μιας πολιτικής, απαγκιστρωμένης από τις πιέσεις που ασκούν οι ΗΠΑ, προκειμένου να υλοποιήσουν τα γεωπολιτικά τους σχέδια. Για αυτή τους την πολιτική, οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν ως μοχλό πίεσης τη βορειοατλαντική συμμαχία. Ο ρόλος της Ρωσίας, σε σχέση πάντοτε με βαλκανικά κράτη-μέλη της βορειοατλαντικής συμμαχίας, είναι διαβρωτικός ως προς το υποτιθέμενα αρραγές συμμαχικό μέτωπο. Γι’ αυτό η συμμετοχή του όποιου βαλκανικού κράτους στη βορειοατλαντική συμμαχία, δε συνιστά ανασταλτικό παράγοντα ως προς την υλοποίηση του σχεδίου πολιτικής επιρροής της κυβέρνησής του και της σύναψης στρατηγικής σημασίας συμφωνιών, όπως συνέβη στις περιπτώσεις της Ελλάδας και της Βουλγαρίας.
Σε ευρεία κλίμακα γίνονται προσπάθειες, ώστε ο αμερικανορωσικός ανταγωνισμός να υιοθετηθεί ως νέος «ψυχρός» πόλεμος. Στην περίπτωση των Βαλκανίων, η Σόφια αναγνώρισε το Κοσυφοπέδιο ως κρατική οντότητα. Λίγο αργότερα, στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, απέναντι στο ζήτημα του ονόματος της πΓΔΜ και στο ενδεχόμενο διεύρυνσης της συμμαχίας, η στάση της Βουλγαρίας υπήρξε ισορροπημένη, δεδομένου πάντοτε ότι η Βουλγαρία έχει καλλιεργήσει τις προϋποθέσεις, προκειμένου να προβάλει, όποτε χρειαστεί, εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος της πΓΔΜ. Στη Βουλγαρία έχει καλλιεργηθεί συστηματικά, ότι οι λεγόμενοι Σλαβομακεδόνες των Σκοπίων είναι Βούλγαροι, ενώ στην πΓΔΜ υφίσταται επίσης βουλγαρική μειονότητα, για την οποία πρόσφατα, ήδη τον περασμένο Μάρτιο, η Σόφια ζήτησε προστασία των δικαιωμάτων της.
Σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, τα τελευταία χρόνια δεν παρατηρούνται εδαφικές διεκδικήσεις της Βουλγαρίας σε βάρος της Ελλάδας, ενώ το γεγονός ότι οι εθνικιστικοί κύκλοι στα Σκόπια, μέσω χαρτών που διακινούν, θέτουν υπό διεκδίκηση, εκτός από τη Μακεδονία του Βαρδάρη και του Αιγαίου, και τη Μακεδονία του Πιρίν, που βρίσκεται εντός της βουλγαρικής επικράτειας, αποτελεί προϋπόθεση, προκειμένου να δυναμιτιστούν ανά πάσα στιγμή οι σχέσεις των δύο χωρών.
Υπονόμευση;
Ο άξονας Αθήνας-Σόφιας εγγυάται πολλά και στρατηγικού χαρακτήρα οφέλη για την Ελλάδα και τη Βουλγαρία.
Ωστόσο, για λόγους που περιγράφηκαν παραπάνω, είναι δυνατόν να βρεθεί ανά πάσα στιγμή στο στόχαστρο, τόσο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, όσο και της Τουρκίας -για διαφορετικούς λόγους σε κάθε περίπτωση. Η υπονόμευση μπορεί να υλοποιηθεί με προβοκατόρικους τρόπους, όπως για παράδειγμα με την αναμόχλευση του ελληνοβουλγαρικού ανταγωνισμού στους Βαλκανικούς πολέμους, που από διάφορα κέντρα επιχειρήθηκε το τελευταίο χρονικό διάστημα (δεν είναι της παρούσης αυτή η ανάλυση). Η Ελλάδα και η Βουλγαρία -χώρες που παρουσιάζουν οικονομική, πολιτική και πολιτειακή σταθερότητα- αποτελούν σήμερα σταθεροποιητικούς παράγοντες στα Βαλκάνια. Η εμπέδωση και η παγίωση των καλών σχέσεων, μέσα από την ενίσχυση του άξονα Αθήνας-Σόφιας, μπορεί με ασφάλεια να οδηγήσει στη διεύρυνση των οριζόντων για την άσκηση πιο ανεξάρτητης πολιτικής, που θα έχει οφέλη, όχι μόνο για τις οικονομίες των δύο κρατών μελών της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, αλλά και για την ευρύτερη σταθεροποιητική διαδικασία στην περιοχή.
Πηγή: diplomatia.gr
Κυρώθηκε από την κοινοβουλευτική επιτροπή Παραγωγής & Εμπορίου η συμφωνία μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Ρωσικής Ομοσπονδίας για τη συνεργασία κατά την κατασκευή και εκμετάλλευση αγωγού φυσικού αέριου στο έδαφος της Ελλάδας.
Υπέρ ψήφισαν οι βουλευτές της ΝΔ,του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ, «παρών» το ΚΚΕ, ενώ καταψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο αγωγός South Stream μεταφέρει ρωσικό φυσικό αέριο στην Ευρώπη, ξεκινά από το Νοβοροσίσκ και διέρχεται τον Εύξεινο Πόντο (υποθαλασσίως) τη Βουλγαρία και την Ελλάδα.
Ο υπουργός Ανάπτυξης Χρήστος Φώλιας χαρακτήρισε ιστορική τη συμφωνία,που υπογράφηκε στις 29/4/2008,διότι εξασφαλίζει τις αρχές της κυβέρνησης της ΝΔ στο θέμα της ενέργειας για επάρκεια ενεργειακού εφοδιασμού της χώρας.
Ο Χρ. Φώλιας σημείωσε ότι τα σχετικά χρονοδιαγράμματα τηρούνται σε όλα τα επίπεδα και ότι ο αγωγός θα ολοκληρωθεί γύρω στο 2014.
Διευκρίνισε ότι ο αγωγός αυτός δεν ανταγωνιστικός των άλλων,όπως ο τουρκοελληνοϊταλικός,που θα ολοκληρωθεί το 2012,αλλά συμπληρωματικός, διότι η ζήτηση για κατανάλωση στην Ελλάδα και στην ΕΕ συνεχώς αυξάνεται.
Η κύρωση της συμφωνίας συμβάλλει στην περαιτέρω ενεργειακή επάρκεια της χώρας, τόνισε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μ. Μπόλαρης. Αναφερόμενος στις συμφωνίες για τον πετρελαιαγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη και τον αγωγό αερίου Αζερμπαϊτζάν-Τουρκία-Ελλάδα-Ιταλία είπε ότι οι πολλαπλοί αγωγοί και οι πολλαπλοί προμηθευτές «λειτουργούν και εξισορροπητικά πολλαπλώς, όχι μόνο ενεργειακά αλλά και γεωπολιτικά».
Ο βουλευτής του ΚΚΕ Ν. Καραθανασόπουλος είπε ότι δεν αμφισβητείται η αναγκαιότητα αυτού του έργου,σημείωσε, ωστόσο, ότι εντάσσεται στη συνολικότερη πολιτική της κυβέρνησης για απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και επισήμανε ότι το φυσικό αέριο είναι συνδεδεμένο με το πετρέλαιο και με τα χρηματιστηριακά παιχνίδια.
Ο Πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Αλαβάνος αιτιολόγησε την αρνητική ψήφο της παράταξής του,λέγοντας ότι δεν έχουν αντιμετωπιστεί οι κίνδυνοι που ενέχει ο αγωγός για τα οικοσυστήματα και τον τουρισμό.
Ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης δήλωσε ότι όποιος εναντιώνεται στον αγωγό είναι σαν να συμβάλει στην προσπάθεια των αμερικανών να μη γίνει.
Ο αγωγός,είναι «αγωγός συμμαχίας, συλλειτουργίας και συναντίληψης με τη μεγάλη Ρωσία», είπε ο κ. Γ. Καρατζαφέρης.
Πηγή: kathimerini.gr - 28-08-08
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου