Περί Ελληνικότητος της Θεσσαλονίκης

Tην Ελληνικότητα της Θεσσαλονίκης την προσδιόρισαν οι ιστορικές πηγές και όχι οι διάφοροι Τρεμόπουλοι...

Τα τελευταία χρόνια κυρίως, ακούμε και βλέπουμε να ανακινούνται έντεχνα απο κάποιους, διάφοροι ανιστόρητοι ισχυρισμοί και ζητήματα εθνογλωσσικών μειονοτήτων στην Ελλάδα, δημιουργώντας το κατάλληλο έδαφος για μελλοντικές αποσταθεροποιητικές απόπειρες στον ελλαδικό χώρο.

Στο ίδιο πλαίσιο, τις τελευταίες ημέρες γίναμε αποδέκτες δηλώσεων απο διάφορα στελέχη των Οικολόγων και πιο συγκεκριμένα του κου Τρεμόπουλου σε σχέση με την Μακεδονία.

Ανάμεσα σε άλλα, ήρθαν στην επιφάνεια παλαιότερες δηλώσεις του που γινόντουσαν αναφορές ότι η Θεσσαλονίκη το 1912 δεν ήταν ελληνική και ούτε λίγο, ούτε πολύ, οι ελληνικές αρχές, έπειτα από την απελευθέρωση «συμπεριφέρθηκαν μετά το 1912 σαν ξένοι μέσα στη νύχτα που ήρθαν και έσκισαν σελίδες από το βιβλίο της Ιστορίας της πόλης».

Επειδή δεν είμαστε υποχρεωμένοι να ανεχθούμε την διαστρέβλωση της ιστορικής πραγματικότητος, έκρινα σκόπιμο να ασχοληθώ με το ζήτημα της Ελληνικότητας της πόλεως της Θεσσαλονίκης...Αλήθεια κε Τρεμόπουλε, μήπως ξέρετε στις επόμενες δεκαετίες απο την Ελληνική Επανάσταση του 1821, με ποιό όνομα ήταν εξίσου γνωστό, το σύμβολο της πόλεως της Θεσσαλονίκης, ο Λευκός Πύργος?

Ο πύργος, λεγόταν άλλοτε ο Πύργος του Αίματος, όπως άλλωστε μπορεί να βρει ο καθένας σε μαρτυρίες της εποχής πχ του Άγγλου διπλωμάτη James Minchin.

Μήπως ξέρετε το Γιατί?? Λόγω του μεγάλου αριθμού των Ελλήνων που αποκεφαλίστηκαν εκεί στη διάρκεια της επανάστασής τους απο τους Οθωμανούς. Και εσείς θέλετε να τιμήσουμε τον Κεμάλ Ατατούρκ στην Θεσ/κη? Για ποιόν λόγο? Για τις σφαγές των Θεσσαλονικέων απο τους Οθωμανούς Τούρκους ή για τις μαζικές σφαγές Ελλήνων απο τον ίδιο?

Δυστυχώς για τον κο Τρεμόπουλο, την Ελληνικότητα της Θεσσαλονίκης την προσδιόρισαν ήδη οι ιστορικές πηγές και όχι ο ίδιος. Οι Έλληνες ανέκαθεν αποτελούσαν την ραχοκοκκαλιά της Θεσσαλονίκης απο την ίδρυση της εώς και σήμερα. Οι Έλληνες, κε Τρεμόπουλε, αντίθετα απο όλους τους άλλους έχουν ΣΥΝΕΧΗ παρουσία στην Θεσσαλονίκη. Οι Άλλοι έρχονταν και παρέρχονταν. Οι Έλληνες ήταν πάντα εκεί!!!

Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα κατά την εποχή του διωγμού τους από την Ισπανία, στα τέλη του 15ου αι. Πριν δεν υπήρχαν. Οθωμανικοί πληθυσμοί, ήρθαν κυρίως έπειτα απο την άλωση της πόλης, το 1430. Δυστυχώς θα σας κακοκαρδήσουμε αλλά καμια ιστορική πηγή δεν κατέγραψε Ψευτομακεδόνες τύπου Σκοπίων. Ακόμα και οι Βούλγαροι αναφέρονται σαν μέρος του πληθυσμού ΜΟΝΟ μετά το 1860.

Λίγο πολύ, όλοι είναι γνώστες της Μακεδονικής Ιστορίας. Κρίνω σκόπιμο όμως να παραθέσω ιστορικά τεκμήρια, βασισμένα σε καταθέσεις απο ΑΥΤΟΠΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ σχετικά με τον πληθυσμό της Θεσσαλονίκης για μια σκοτεινή περίοδο της Ελληνικής Ιστορίας την οποία πολλοί αγνοούν, την Οθωμανική.

Το 1551, ο γεωγράφος και ταξιδευτής Nicolas De Nikolay αναφέρει:

Αυτή η πόλη, που ακόμα και σήμερα είναι πολύ ξακουστή και πλούσια, κατοικείται από τρεις ισχυρές εθνότητες, διαφορετικού θρησκεύματος, τους χριστιανούς Έλληνες, τους Εβραίους και τους Τούρκους. Αλλά ο αριθμός των Εβραίων, που είναι όλοι τους πολύ πλούσιοι έμποροι, είναι και ο μεγαλύτερος. Οι Εβραίοι διατηρούν στην πόλη αυτή ογδόντα συναγωγές. ο κάλυμμα της κεφαλής τους αποτελείται από ένα τουλμπάνι στο χρώμα του κρόκου. Αυτό των χριστιανών Ελλήνων είναι γαλάζιο και των Τούρκων πεντακάθαρο λευκό.”

- Το έτος 1669,ο μοναχός Robert De Dreux επισημαίνει:

Φεύγοντας από το χωρίο Baicui, φτάσαμε σε δύο μέρες στη Θεσσαλονίκη, που είναι μία από τις πιο ωραίες και τις πιο διάσημες πόλεις της Μακεδονίας και όλης της Ελλάδας.”


Παλιά Θεσ/κη. Πύλη στην Καλαμαριά (Φωτ. απο Αρχ. Παπαιωάννου)

- Το έτος 1707, ο Aubry de la Motraye, Γάλλος περιηγητής, στρατιωτικός και διπλωμάτης αναφέρει:

“Η Θεσσαλονίκη είναι μεγάλη εμπορική πόλη και κατοικείται από Τούρκους, Έλληνες, Αρμένιους και Εβραίους.”

- Το έτος 1714, Ιησουίτες μοναχοί που επισκέφτηκαν την Θεσσαλονίκη:

“Η πόλη της Θεσσαλονίκης είναι μια απο τις μεγαλύτερες και διασημότερες στην Ευρωπαική Τουρκία. Έχει ένα επταπύργιο, δηλαδή ένα κάστρο με 7 πύργους, όπως και η Κωνσταντινούπολη. Ο αριθμός των Ελλήνων είναι σημαντικός[..]“

- Το 1737, ο Γάλλος ιερωμένος και συγγραφέας Joseph de la Porte αναφέρει:

Η Θεσσαλονίκη αριθμεί 48 τεμένη, 30 ελληνικές εκκλησίες και 36 συναγωγές.

- Το έτος 1783, ο Mathieu Dumas, Γάλλος στρατηγός, σύμβουλος και ακόλουθος του βασιλιά της Γαλλίας:

Τον πληθυσμό της Θεσσαλονίκης αποτελούσαν την περίοδο εκείνη περίπου 70.000 ψυχές, από τις οποίες 20.000 ήταν Εβραίοι, 10.000 Έλληνες, διακόσιοι Φράγκοι και οι υπόλοιποι Τούρκοι. - Το έτος 1786, ο John Howard αναμορφωτής του ποινικού συστήατος των περισσοτέρων κρατών της Ευρώπη περιγράφει την εκδήλωση επιδημίας πανούκλας στη Θεσσαλονίκη το 1786

Στη Θεσσαλονίκη, σε έναν κοιμητηριακό τόπο έξω από την πόλη, οι Έλληνες έχουν ένα νοσοκομείο για τους ασθενείς που έχουν μολυνθεί, το οποίο περιβάλλεται από ψηλούς τοίχους και έχει στην είσοδο σιδερένια πόρτα. Υπήρχαν τέσσερις αίθουσες στο ισόγειο και πάνω από αυτές ένας όροφος για να διαμένουν οι ασθενείς που βρίσκονται υπό ανάρρωση. Αν και σχεδόν άδειο, μου δημιούργησε τον ίδιο πονοκέφαλο που αισθάνομαι σε πλήρη λοιμοκαθαρτήρια. Διαφορετικό είναι το νοσοκομείο των Εβραίων, που βρίσκεται σε ανυψωμένο έδαφος στη μέση του κοιμητηρίου τους. Μερικές επιτύμβιες πλάκες χρησιμεύουν για τραπέζια και καθίσματα. Είναι ένα είδος ευρύχωρου παραπήγματος, χωρισμένου στη μέση με τοίχο, οι πλευρές του οποίου στηρίζονται σε κολόνες

- Το έτος 1788, ο Alessandro Bisani, Ιταλός ταξιδιώτης καταγράφει:

Οι κάτοικοι αυτού του τόπου υπολογίζονται σε ογδόντα χιλιάδες. Οι Εβραίοι, που έχουν πολλές συναγωγές εδώ, ανέρχονται σε είκοσι τρεις χιλιάδες, οι Έλληνες και οι Φράγκοι σε είκοσι, ενώ οι υπόλοιποι είναι Τούρκοι.

- Το έτος 1794, o John Bacon Sawrey Morritt Άγγλος ερευνητής, σε επιστολή προς την αδερφή του Anne, αναφέρει για τα χωριά έξω απο την Θεσσαλονίκη:

“Θεσσαλονίκη, 6 Δεκεμβρίου 1794.

Τα λίγα άθλια χωριά που περάσαμε κατοικούνται εξολοκλήρου από Έλληνες ή Εβραίους[..]

-Το έτος 1809,ο John Galt, Σκωτσέζος μυθιστοριογράφος μας ενημερώνει:

” Οι Έλληνες και οι Φράγκοι κατοικούν στα χαμηλότερα τμήματα της πόλης, οι Εβραίοι στα μεσαία και οι Τούρκοι στα υψηλότερα.”

-Το έτος 1812, o Henry Holland, Άγγλος γιατρός επισημαίνει:

“Ο πληθυσμός αποτελείται από τέσσερις ξεχωριστές τάξεις: Τούρκους, Έλληνες, Εβραίους και Φράγκους.”

-Το έτος 1847, o William G. Schauffler, στο βιβλίο του αναφέρει:

Σύμφωνα λοιπόν με τις πληροφορίες του κ. Blunt[Άγγλος πρόξενος] στη Θεσσαλονίκη ζουν: 30.000 Εβραίοι, 15.000 Τούρκοι, περίπου 13.000 Έλληνες και 5.000 «Ντονμέδες». Ζουν ακόμη περίπου πενήντα οικογένειες ρωμαιοκαθολικών και περίπου χίλιοι Φράγκοι από διάφορες εθνότητες. Δεν υπάρχουν Έλληνες καθολικοί, ούτε Αρμένιοι αλλά ούτε και Γερμανοεβραίοι (Ασκεναζίμ)

-Το έτος 1861, o Adolphe Joanne Γάλλος δημοσιογράφος αναφέρει για τον πληθυσμό της πόλης:

“[..]Περιέχει 100.000 κατοίκους, Έλληνες, Τούρκους, Βουλγάρους, Εβραίους. Η πλειονότητα ήταν Εβραίοι, απόγονοι προσφύγων από την Ισπανία που οδηγήθηκαν στην εξορία λόγω των διωγμών του.[..] Έπονταν ως προς την αριθμητική σημασία οι Τούρκοι, ας πούμε είκοσι πέντε χιλιάδες. Οι Έλληνες δεν μπορούσαν να ξεπερνούν τους δέκα χιλιάδες [..]Το συνολικό άθροισμα συμπλήρωναν Αλβανοί και Βούλγαροι και δύο ως τρεις χιλιάδες ξένοι υπήκοοι.

-Το έτος 1907, ο John Foster Fraser, Σκωτσέζος δημοσιογράφος και συγγραφέας:

Ο πληθυσμός είναι ανάμεικτος. Όταν ξεπεράσεις τις πτωχότερες τάξεις, η περιβολή από μόνη της δεν σε βοηθά να καταλάβεις την εθνικότητα. Όλοι μιλούν ελληνικά και οι περισσότεροι γνωρίζουν τουρκικά. Πρέπει όμως να προσέξεις τα χαρακτηριστικά, το μάτι, το περπάτημα, τους τρόπους εν γένει, για να ξεχωρίσεις κατά πόσον ο άνθρωπος που κοιτάζεις είναι Τούρκος, Έλληνας, Αρμένιος, Βούλγαρος ή Εβραίος.

Πηγές:

“Η Θεσσαλονίκη των περιηγητών” Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών.

Motraye: Voyages, τ. A’, 394.

La Porte: Le voyageur françois, τ. Β’, 28-29.

Dumas: Souvenirs, τ. Α’, 178-182.

Bisani: A Picturesque Tour, 41-45.

Marindin: Letters, 155-156, 158-159.

Galt: Voyages and Travels, 227-228, 230, 233-238.

Holland: Travels, 314-316, 319-321.

Anonymous: Dr. Schauffler.

Isambert: Itinéraire, 712-719

Βrown: John Howard, 439-441 και Howard: Principal Lazarettos, 64-65.

Mouveaux memorires des missions de la Compagnie de Jesus dans le Levant., Paris

Πηγή: history-of-macedonia.com