Ο Θάνος Ντόκος, με χθεσινό άρθρο-παρέμβαση στην "Καθημερινή" επισημαίνει την ανάγκη ριζικών αλλαγών στο χώρο της Άμυνας. Το STRATEGY-GEOPOLITICS βρίσκεται απέναντι σε όλους εκείνους τους γραφικούς και αδαείς, που ασχολούνται επιλεκτικά με τον ευαίσθητο τομέα της Εθνικής Άμυνας, υποστηρίζοντας την άνευ όρων μείωση των εξοπλισμών (το γεγονός ότι για το 2009 η Τουρκία έχει αυξήσει τις αμυντικές της δαπάνες κατά 9% διασφαλίζοντας $5,5 δισ. για εξοπλισμούς είναι μάλλον ψιλά γράμματα), την μείωση/κατάργηση της θητείας ή των ...στρατιωτικών παρελάσεων. Από τις επόμενες ημέρες θα δημοσιεύονται κείμενα για τις αναγκαίες τομές στο χώρο της Άμυνας: διεθνές περιβάλλον και απειλές, δόγμα, διάταξη δυνάμεων, εξοπλισμοί ως πολλαπλασιαστές ισχύος...."Σε αντίθεση με άλλα ζητήματα πολιτικής, η εθνική άμυνα αποτέλεσε μετά το 1974 ένα χώρο σχετικά υψηλής διακομματικής συναίνεσης. Αυτή η, σε γενικές γραμμές ιδιαίτερα επιθυμητή, συναινετική αντιμετώπιση ενός τόσο σημαντικού ζητήματος είχε και μια αρνητική συνέπεια: υπό τον φόβο ότι θα χαρακτηριστούν «ενδοτικοί» ή επειδή στερούνταν των απαραίτητων ειδικών γνώσεων, ελάχιστοι τόλμησαν να θέσουν κρίσιμα ερωτήματα για την αμυντική πολιτική της χώρας. Και όταν ασκήθηκε κριτική, αφορούσε σχεδόν αποκλειστικά ζητήματα προμηθειών (όχι πάντοτε άνευ ουσίας) για να πληγεί η αξιοπιστία της εκάστοτε κυβερνητικής παράταξης. Πολύ λιγότερο ενδιέφερε, ή τουλάχιστον λίγα έγιναν για τον εξορθολογισμό του συστήματος.
Στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, με ένα ρευστό περιφερειακό περιβάλλον ασφαλείας και με δεδομένα τα προβλήματα και τις πιεστικές ανάγκες της ελληνικής οικονομίας, θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον μια σε βάθος αναθεώρηση της ελληνικής αμυντικής πολιτικής. Η τελευταία φορά που επιχειρήθηκε κάτι ανάλογο ήταν η Στρατηγική Αμυντική Αναθεώρηση του 2001, μια διαδικασία με αρκετές αδυναμίες και δυσχέρειες υλοποίησης των σχετικών προτάσεων πολιτικής -λόγω και των αντιστάσεων του συστήματος-, αλλά σε κάθε περίπτωση χρήσιμη. Χώρες με μάλλον αξιόλογη στρατιωτική ικανότητα και οργάνωση όπως οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Γαλλία επαναλαμβάνουν ανάλογες διαδικασίες αναθεώρησης, σε διάφορα επίπεδα ανάλυσης του αντικειμένου, σε διαστήματα που κυμαίνονται από 4 έως 15 χρόνια.
Οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις (ΕΔ) καλούνται να αναμορφωθούν σε μια εποχή συρρικνούμενων οικονομικών και ανθρώπινων πόρων, με μια κοινωνία ολοένα και πιο μαλθακή και στείρα καταναλωτική, στερούμενης αρχών, αξιών και στρατηγικού προορισμού, με ένα προβληματικό εκπαιδευτικό σύστημα και με ποιοτικά μεταβαλλόμενη πληθυσμιακή σύνθεση. Ταυτόχρονα, πέραν της παραδοσιακής αποτρεπτικής αποστολής, και με εμφανή αβεβαιότητα για τον επιδιωκόμενο ρόλο της γείτονος, οι ΕΔ έχουν διευρυνόμενες διεθνείς υποχρεώσεις, ενώ είναι υποχρεωμένες να στηρίζονται σε μια πολύ περιορισμένη εθνική τεχνολογική βάση.
Επιπλέον, πέραν της ουσιαστικής έλλειψης πολιτικής ηγεσίας στα τελευταία 2-3 χρόνια, υπάρχουν και διαχρονικές παθογένειες του πολιτικού συστήματος: ο φόβος του πολιτικού κόστους, η γενικότερη αδυναμία της ελληνικής δημόσιας διοίκησης για μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και το σαράκι της μετριοκρατίας που κατατρώγει εδώ και πολλά χρόνια τα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας. Είναι καιρός για μια ουσιαστική συζήτηση των ουσιαστικών ζητημάτων της ελληνικής εθνικής άμυνας: εξελισσόμενο διεθνές περιβάλλον, εκτίμηση απειλής, συνεργατική αξιοποίηση υπόλοιπων συντελεστών εθνικής ισχύος, ρόλος και αποστολές ΕΔ, ζητήματα δομής, εκπαίδευσης, στελέχωσης και εξοπλισμών. Είναι σαφές ότι υπάρχουν σημαντικά περιθώρια ορθολογικότερης χρήσης ανθρώπινων και οικονομικών πόρων, με τελικό αποτέλεσμα μια σχετική μείωση των δαπανών και παράλληλη αύξηση της αποτρεπτικής ικανότητας των ΕΔ.
Αυτά τα οφέλη μπορούν να προκύψουν μόνο από μια συστηματική διαδικασία αναθεώρησης με τη χρήση επιστημονικών εργαλείων ανάλυσης και σχεδιασμού και την κατάθεση τεκμηριωμένων και τολμηρών προτάσεων πολιτικής που θα τύχουν αξιοποίησης και όχι αρχειοθέτησης από την πολιτική ηγεσία."
Πηγή: strategy-geopolitics
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου