Το μέλλον τρομακτικό.
Το παρόν ναρκωμένο από τα παραισθησιογόνα των πολιτικών απατεώνων και των ποικίλων εμπόρων κάθε χρωματικού φάσματος: κάθε ιερό και όσιο γίνεται εκλογική εμπορική αξία, περιτυλιγμένη με αναθέματα, συνθήματα, ξεφωνητά και αχαλίνωτη καπηλεία των πάντων…
Το παρελθόν κενό. Σβήνουν κάθε ιστορική σημαδούρα και ισοπεδώνουν τα εθνικά και κοινωνικά θεμέλια. Δε υπάρχει έδαφος να πατήσεις: το έγκλημα της μεταλλαγμένης «αριστεράς» σύντριψε κάθε ιστορική βάση κοινωνικών κινημάτων, ιδεών, πολιτικής δράσης και οργάνωσης.
Οι μέρες συσσωρεύουν αθλιότητα και απελπισία. Νιώθεις τις αγωνιστικές μνήμες της ζωής να αδυνατίζουν. Νιώθεις όχι απλώς ότι είσαι κόντρα στο ρεύμα, αλλά μέσα σε ένα κελί φυλακισμένος: Μέσα σε ένα τάφο, όπου κάθε μέρα, ένα φτυάρι γεμάτο χώμα, πέφτει αθόρυβα πάνω σου…
Όλα, όμως, τα μονοπάτια του κελιού και του τάφου οδηγούν στην τρέλα…
Οι λαοί, φυσικά, δεν μπορούν ούτε να τρελαθούν. Είναι αναγκασμένοι να ζήσουν στο «κελί» τους συσσωρεύοντας απελπισία και οργή. Απελπισία και οργή που πάνω τους κερδοσκοπούν πολιτικά, λόγω της γενικής κατεδάφισης, πλήθος πολιτικών αγυρτών και πολύχρωμων τρωκτικών. Πάντα το σύστημα κατασκευάζει τέτοια πολύχρωμα «φρούτα» καπηλείας της απελπισίας και της τρέλας.
Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το τραγικό «σημείο» που οδηγεί στην τρέλα πολλούς αυθεντικούς αγωνιστές που κοντράρονται με το ρεύμα της πολιτικής εμπορίας και καπηλείας. Νιώθουν ότι η δύναμη των πραγμάτων, όλη αυτή η υστερική εμπορία και καπηλεία που κατακλύζει τα πάντα, σαν νεροποντή, είναι πολύ πιο ισχυρή από τη δική τους γνώση και βούληση...
Οι εφιάλτες πληθαίνουν με ταχύτητα γεωμετρικής προόδου, η λαϊκή οργή διογκώνεται τυφλά και εκρηκτικά μέσα σε ένα ΚΕΝΟ (δεν υπάρχει αγωνιστικό πλαίσιο, κινηματικό και πολιτικά οργανωμένο), γεγονός που πολλαπλασιάζει επιδημικά τους πολύχρωμους πολιτικούς τυχοδιώκτες και προβοκάτορες, τους ποικίλους υστερικούς τσαρλατάνους του λαϊκισμού και της καπηλείας: Όλους τους φωνακλάδες και κενόδοξους κλόουν των ιπποδρομιών…
Όλα τα μονοπάτια οδηγούν στην τρέλα όλους αυτούς τους αγωνιστές που βλέπουν το τέλος της ελληνικής κοινωνίας και αδυνατούν, όχι μόνο να παρέμβουν μέσα σ’ αυτή την καταιγίδα της ισοπέδωσης, αλλά και να συνειδητοποιήσουν τους νόμους της ιστορίας: Την «εκδίκηση» της ιστορίας για τις προδοσίες και τα εγκλήματα της καθεστωτικής «αριστεράς» που οδήγησαν τα λαϊκά κινήματα, σε ήττες χωρίς ιστορικό προηγούμενο.
Δεν μπορούν πολλοί να συνειδητοποιήσουν ότι τα γραμμάτια αυτά των τρομακτικών ηττών θα τα ξεπληρώσουμε μαζί με τα διαμαρτυρικά. Είναι μακρύς ο δρόμος ακόμα.
Δεν μπορούμε να περάσουμε βολονταριστικά πάνω από αυτό το στάδιο. Θα χρειαστεί να ξαναρχίσουμε πάλι τη συγκρότηση των αγώνων από τα «Κρυφά Σχολειά». Δεν θα αποφύγουμε αυτό τον κατακλυσμό της αχαλίνωτης δημαγωγίας των πολύχρωμων καιροσκόπων και πατριδοκάπηλων, καθώς και την κατασυκοφάντηση κάθε κοινωνικού κινήματος, κάθε λαϊκής αντίστασης και κάθε αυθεντικής σοσιαλιστικής ιδέας και προοπτικής.
Το παιχνίδι έχει στηθεί καλά, μια και τα οργανωμένα λαϊκά κινήματα, η «αριστερά» τα έχει εξοντώσει και κατασυκοφαντήσει. Είναι το προβοκατόρικο παιχνίδι μεταξύ των δύο καθεστωτικών πόλων του συστήματος: Της «αριστεράς» και της «δεξιάς».
Ανάμεσα σε αυτούς του εικονικούς και ψεύτικούς πόλους παίζονται πολλές παραλλαγές…
Μέσα σε αυτή την «στημένη αρένα» θα πορευτούμε για μεγάλο ακόμα διάστημα μέχρι ο συμπιεσμένος λαϊκός θυμός, μετά από «κατακεφαλιές», θα οδηγήσει σε μια βαθύτερη γνώση και συνειδητοποίηση, συνακόλουθα στην ανασυγκρότηση της πραγματικής Αριστεράς…
ΟΛΟΙ οι δρόμοι οδηγούν στην τρέλα, αν μέσα στο κελί που ζούμε σήμερα, δεν συνειδητοποιήσουμε βαθιά αυτή την αναγκαιότητα και τούτο ακόμα: Ο δρόμος είναι μακρύς και επίπονος. Δεν μπορείς να τον διατρέξεις με ξόρκια και τρεχαλητά στα αγκάθια, χωρίς θεωρητικά και πολιτικά εφόδια και χωρίς σταθερή ζύμωση μέσα στα ζωντανά κοινωνικά κύτταρα, καθώς και επίμονη και επίπονη εργασία μέσα στο λαό.
Με αγκαθάκια και εκλογικές συγκροτήσεις Επιτροπών και υπογραφών δεν κάνεις απολύτως ΤΙΠΟΤΑ. Απλώς ξεγελάς τον εαυτό σου, παρέχοντας σε αυτόν το άλλοθι ότι κάτι κάνεις.
Η ανικανότητα να επεξεργαστείς σοβαρά και σε βάθος τα προβλήματα και κυρίως η ανικανότητα να βρεις τα νήματα προς το λαό, να το ενημερώσεις και να κυκλοφορήσεις τις ιδέες, αυτή η ανικανότητα οδηγεί σε εκλογικά διαβήματα προς το καθεστώς, σε ποικίλα εκλογικά αιτήματα και τεχνάσματα…
Αν δεν «ζυμωθούν» ιδέες, στρατηγικές και προοπτικές μέσα στην ελληνική κοινωνία και αν δεν «καρφωθούν» λαϊκές σκαλωσιές (συλλογικά κύτταρα δράσης) μέσα στο λαό, ΤΙΠΟΤΑ δεν μπορεί να προχωρήσει και να γονιμοποιηθεί…
ΟΛΟΙ οι δρόμοι οδηγούν στην τρέλα αν δεν συνειδητοποιήσουμε αυτή την ύψιστη κοινωνική και ιστορική αναγκαιότητα.
Έχουμε ηττηθεί και θα υποστούμε τις συνέπειες της ήττας μας. Κανένα «κόλπο» και κανένας «Μεσσίας» δεν μπορεί να μας σώσει. Αν η απελπισία μάς οδηγεί στην άμεση αναζήτηση των δρόμων που θα αναχαιτίσουμε τη νεοταξική λαίλαπα, απλώς θα θρηνούμε και θα τρέχουμε, σαν πρόβατα στο πρώτο τυχόντα δημαγωγό: θα σκάβουμε το λάκκο μας πιο βαθιά…
Ας προετοιμαστούμε για νέα «Κρυφά Σχολειά». Έτσι θα βρούμε και το χιούμορ μας: Η μόνη υγιής αντίδραση του οργανισμού, ενάντια στην ασταμάτητη, πολλαπλή, ύπουλη και βασανιστική πίεση της τρέλας…
ΘΑΛΕΙΑ
Πηγή: resaltomag
Μοιραστείτε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου