Όπως είναι γνωστό σήμερα, η Διεθνής Κοινότης προσεγγίζει τα μειονοτικά προβλήματα με μεγαλύτερη συμπάθεια, σε σύγκριση με το παρελθόν, και με διαφορετικά κριτήρια. Η προοπτική για τις μειονότητες θα βασίζεται πλέον μελλοντικά προφανώς στις δημογραφικές εξελίξεις κάθε περιοχής, βάσει της Αρχής του ΟΑΣΕ περί αυτοπροσδιορισμού των μειονοτήτων, όχι μόνο του ατομικού αλλά και του συλλογικού προσδιορισμού.
του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΟΝΤΗ
Πολιτικού Επιστήμονος – ΟικονομολόγουΑλλά το πρόβλημα στη Θράκη δεν είναι μόνο του αυτοπροσδιορισμού, αλλά ότι η Τουρκία δια των πρακτόρων της, επιβουλεύεται εδώ και αρκετές δεκαετίες και μάλιστα και προς της υπογραφής της Συνθήκης της Λοζάνης (24/7/1923) το Ελληνικό Θρακικό Χώρο.
Οι εξτρεμιστές Μουσουλμάνοι επικαλούμενοι μια απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, διεκδικούν συλλογικά πλέον το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζονται Τούρκοι και να ιδρύουν «Τουρκικούς Συλλόγους» ιδρύματα κ.λ.π. αν και η Διεθνής Συνθήκη της Λοζάνης υπερτερεί κατά τη γνώμη μας της όποιας μεταγενέστερης Απόφασης Διεθνών Δικαστηρίων, αφού η Συνθήκη της Λοζάνης άρθρο 2 «περί ανταλλαγής Ελληνικών και Τουρκικών πληθυσμών» καθαρά μιλάει για «μουσουλμάνους κατοίκους της Δ. Θράκης». καλώς η Ελλάδα έχει υποβάλλει ΕΝΣΤΑΣΗ κατά της απόφασης αυτής.
Αιχμή του δόρατος και όχημα της διεκδίκησης του Θρακικού χώρου αποτελούν τα ακραία φανατικά σκληροπυρηνικά μουσουλμανικά στοιχεία που κατευθύνονται και βρίσκουν συμπαράσταση από το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής (1930). Η διείσδυση της Τουρκικής Προπαγάνδας δια του Τουρκικού Προξενείου και η απέλαση της παλαιομουσουλμανικής ηγεσίας που συμβιβαζόταν με το χριστιανικό πληθυσμό, θεωρούνται δύο βασικά αίτια της αλυτρωτικής ιδεολογίας των εξτρεμιστών μουσουλμάνων, που σήμερα ζουν σε πλήρη αρμονία, ισονομία και ισοπολιτεία στο χώρο αυτό.
Αυτά τα στοιχεία έχουν εμφυσήσει έντονα στο μουσουλμανικό πληθυσμό, το αίσθημα του «αλύτρωτου Τούρκου».
Ο Ατατούρκ είχε πει το 1920 ότι «ο Στόχος μας είναι σ’εύθετο χρόνο και σε οποιαδήποτε ευκαιρία, να εντάξουμε τη Δ. ΘΡΑΚΗ στη μητέρα πατρίδα, και συνέχισε - πρέπει να προσέξουμε να μείνει η Θράκη στα Τουρκικά χέρια»
Πρέπει λοιπόν η Ελλάδα να πράξει ότι είναι δυνατόν ώστε να μην εκπληρωθεί ο στόχος του Ατατούρκ για τη Δ. ΘΡΑΚΗ. Οι σημαντικότερες ενέργειες πρέπει να είναι οι ακόλουθες:
α. ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ
Πέρα από μία ισχυρή στρατιωτική και αστυνομική παρουσία στη Θράκη πρέπει πρώτα από όλα να κλείσει το Τουρκικό Προξενείο στην Κομοτηνή. Αυτό είναι «Κράτος εν Κράτει» και λειτουργεί σαν παράλληλος φορέας της Τουρκικής «Επικυριαρχίας» στην Ελληνική Επικράτεια.
Η Τουρκία προφανώς θα υποχωρήσει σε αντίποινα, κλείνοντας το Προξενείο της Κωνσταντινούπολής ή της Σμύρνης.
Αλλά η ζημιά από το κλείσιμο ενός των Ελληνικών Προξενείων για την Ελλάδα δεν θα ήταν μεγαλύτερη από τη ζημιά που σταθερά συντελείται στη Θράκη τόσα χρόνια. Ένα άλλο Τουρκικό Προξενείο στην Ελλάδα, που πρέπει να κλείσει είναι της Ρόδου που η παρουσία του εκεί είναι τελείως απαράδεκτη.
β. ΟΙ ΠΟΜΑΚΟΙ (ή Ροδοπαίοι)
Οι Πομάκοι είναι μία Ελληνοθρακική φυλή των ΑΓΡΙΑΝΩΝ που υπηρέτησε σαν εκλεκτό σώμα σε όλη την εκστρατεία στο στρατό του Μ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ. ο ξισλαμισμός των Πομάκων άρχισε επί Σουλτάνου ΣΕΛΙΜ (1512-1520) και ολοκληρώθηκε επί ΜΕΧΜΕΤ (1648-1687).
Η γλώσσα των Πομάκων μοιάζει με τη σλαβοβουλγαρική διάλεκτο, και τους επεβλήθη από την κυριαρχία επί της Ροδόπης από τη Βουλγαρία τον 13ο κα 14ο αιώνα.
Ο μεγαλύτερος Πομακικός πληθυσμός περί τις 200.000-250.000 χιλ. περίπου, ζει στη Βουλγαρία, μετά την οριστική προσάρτηση της Ανατολικής Ρωμυλίας από τη Βουλγαρία με τη Συνθήη της ΝΕΙΓΥ την 27/11/1919.
Στην Ελλάδα ζούνε περίπου 40.000 χιλ. Πομάκοι. Βασική επιδίωξη της Ελλάδας πρέπει να είναι η οικονομική, εκπαιδευτική και πολιτιστική ενίσχυση – ανάταση των Πομάκων. Πρέπει να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να ιδρυθούν ξέχωρα Πομακικά Σχολεία, Εκπαιδευτήρια, Πολιτιστικά ιδρύματα κ.λ.π. στα οποία να διδάσκεται, μαζί με την Ελληνικά και η μητρική τους γλώσσα, η οποία σήμερα είναι και γραπτή και να δέχονται μονομερή εκπαίδευση με την Τουρκική γλώσσα.
Σήμερα υπάρχουν αρκετά αναγνώσματα π.χ. Ελληνοπομακικό Λεξικό, που χρηματοδότησε ο επιχειρηματίας ΠΡ. ΕΜΦΙΕΤΖΟΓΛΟΥ, Γραμματική, ιστορικά κείμενα και άλλα βιβλία, για να διδάσκονται στην Ελληνική και Πομακική γλώσσα, και όχι στην Τουρκική, με αποτέλεσμα των βαθμιαίο εκτουρκισμό αυτής της αρχαίας Ελληνοθρακικής Φυλής. Με τους Τούρκους οι Πομάκοι, δεν έχουν καμία φυλετική, ανθρωπολογική ή πνευματική συγγένεια, τους συνδέει μόνο η μουσουλμανική θρησκεία, και με αυτό κυρίως το επιχείρημα προσπαθεί η Άγκυρα να τους πείσει ότι είναι Τούρκοι. Το σπουδαιότερο όμως είναι η ανάκλαση εκ μέρους της Ελλάδας της Μορφωτικής Συμφωνίας του 1951-1954 και 1968 που υπαγορεύει ότι όλα τα Μουσουλμανικά Σχολεία στη Θράκη να ονομάζονται Τουρκικά σε αντίθεση με τα Πομακοβουλγαρικά σχολεία και να διδάσκονται στην Τουρκική γλώσσα.
Έτσι έριξε η Ελλάδα την Πομακική Μουσουλμανική Μειονότητα στην αγκαλιά της Τουρκίας.
Πέραν τούτου θα πρέπει να χορηγηθούν στους άριστους Πομάκους μαθητές υποτροφίες και εισαγωγή τους στα Πανεπιστήμια και στρατιωτικές σχολές.
γ. ΡΩΜΑΝΙΑ
Ένας παλιός στόχος και διακαής πόθος των Ελληνοποντίων είναι η ίδρυση της αρχαίας-βυζαντινής πόλης Ρωμανίας στη Θράκη.
Η πόλη αυτή να κατοικηθεί από Ποντίους, κι Έλληνες της Διασποράς και ειδικότερα από Ποντίους της πρώην Σοβιετικής Ένωσης που διαβιούν ακόμα εκεί. Τα έργα υποδομής της πόλης καθώς κατασκευή κατοικιών κ.λ.π. να τα αναλάβει εν μέρει το ελληνικό Δημόσιο με τη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με Δωρεές, η Εργατική Εστία κ.α. φορείς. Στην πρώτη φάση, η ΡΩΜΑΝΙΑ πρέπει να είναι για 30.000-50.000 κατοίκους.
Η μελέτη φυσικά πρέπει να περιλαμβάνει και το θέμα της απασχόλησης.
Η αύξηση του χριστιανικού πληθυσμού είναι απολύτως αναγκαία για την αποκατάσταση της διαταραγμένης αριθμητικής ισορροπίας από την υπογεννητικότητα του Χριστιανικού και την πληθυσμιακή έκρηξη του μουσουλμανικού πληθυσμού. Και τέλος να επαναληφθούν οι προσπάθειες ίδρυσης Ελληνικού Προξενείου στον ΠΟΝΤΟ.
Με παρόμοια μέτρα πιστεύουμε ότι θα αποτραπεί ο στόχος του Κεμάλ «να εντάξει τη Δ.Θράκη στη Μητέρα Πατρίδα, την Τουρκία».
Πηγή: ellinikoforum
Μοιραστείτε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου