Σαν Σοβιετικός μηχανισμός προπαγάνδας…
Τις τελευταίες μέρες δεν χρεοκόπησε η Ελληνική Οικονομία…
Δεν χρεοκόπησε ούτε το Πολιτικό σύστημα (ακόμα)…
Χρεοκόπησαν, όμως, τα ελληνικά ΜΜΕ!
Ή μάλλον αποκαλύφθηκε ότι η «ούτω καλούμενη» δημοσιογραφία – ιδιαίτερα η ηλεκτρονική – είναι σοβιετικού τύπου χειραγώγηση της κοινής γνώμης:
Την περασμένη Παρασκευή πληροφορηθήκαμε (στην Ελλάδα) ότι «είχε συμφωνηθεί (στις Βρυξέλλες) μηχανισμός οικονομικής βοήθειας της Ελλάδας».
Μάλιστα πολλά πρωτοσέλιδα αναστέναξαν με ανακούφιση (Ούφ!)…
Κι ύστερα διαλύθηκε το «ροζ συννεφάκι» κι άρχισαν να ξυπνούν σε μια πραγματικότητα πολύ πιο «γκρίζα»…
— Τα spreads υποχώρησαν λίγο και για λίγο…
Αλλά την επομένη άρχισαν ξανά να ανεβαίνουν για να ξαναβρεθούν πάνω από τις 300 μονάδες.
— Τη Μεγάλη Τρίτη ξεπέρασαν τις 330 μονάδες.
— Στον νέο δανεισμό για το 7ετές ομόλογο προσφέρθηκαν αισθητά λιγότερα κεφάλαια (από τις συνήθεις υπερδιπλάσιες προσφορές) και σε επιτόκιο 6%, δηλαδή «απαγορευτικό».
– Κι ύστερα ήλθε η εξαγγελία ενός 20ετούς ομολόγου, πάλι γύρω στο 6%, το οποίο όμως, δεν μπόρεσε να μαζέψει ούτε το – ελάχιστο – εξαγγελθέν ποσό του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ (μάζεψε μόλις 390 εκατομμύρια!)…
— Κι ύστερα τα spreads ανέβηκαν κι άλλο – ψηλότερα από πριν….
Μέχρι στιγμής ο φετινός δανεισμός της Ελλάδας έχει εγγράψει στα επόμενα χρόνια πρόσθετες δαπάνες κοντά στο μισό δισεκατομμύριο ετησίως!
Κι αν συνεχιστεί έτσι θα πλησιάσει το 1,5 δισεκατομμύριο…
Που σημαίνει ότι, μέρος των αιματηρών οικονομιών που γίνονται πάνε πια για αυξημένους τόκους τα επόμενα χρόνια. Όχι για μειωμένα ελλείμματα.
Και κυρίως δεν υπάρχει «ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης» για την Ελλάδα...
Αυτό, όμως, δεν χρειαζόταν τα δραματικά γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας, με τον νέο ακριβό δανεισμό της Ελλάδας. Το ξέραμε από πριν.
* Πρώτον, η Συμφωνία των Βρυξελλών έλεγε σαφώς ότι η Ελλάδα μπορεί να προσφύγει μόνον αν δεν μπορέσει να βρει «επαρκή» κεφάλαια από τις αγορές. Δηλαδή, αν προσπαθήσει να δανειστεί και δεν τα καταφέρει…
Δηλαδή, αν φτάσει στο σημείο της τυπικής χρεοκοπίας!
Μα η Ελλάδα δεν ζήτησε «σωτηρία» αφού χρεοκοπήσει.
Ζήτησε στήριξη για να μη χρεοκοπήσει!
* Δεύτερον, σύμφωνα με τη Συμφωνία των Βρυξελλών η βοήθεια θα δοθεί στην Ελλάδα μόνον κατόπιν ομοφωνίας των χωρών της ευρωζώνης και μόνο υπό όρους…
Που σημαίνει ότι μια χώρα μόνο να μη θέλει – ας πούμε η Γερμανία ή η Ολλανδία – βοήθεια δεν θα δοθεί!
Και αρκεί μια χώρα μόνο να θέσει «δρακόντειους» όρους, για να δοθεί η «ευρωπαϊκή βοήθεια» υπό τέτοιους όρους.
Κι επειδή ήδη η Γερμανία έχει διακηρύξει ότι οι Έλληνες πρέπει να «τιμωρηθούν» με ακόμα πιο σκληρά μέτρα, αυτό σημαίνει ότι έτσι και βρεθούμε στην ανάγκη τους θα μας επιβάλλουν αυτό ακριβώς που δεν αντέχει ούτε η Οικονομία μας ούτε η Κοινωνία μας…
* Τρίτον, έτσι κι αλλιώς, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι μέρος της Συμφωνίας. Αντίθετα απ’ όσα μας διαβεβαίωναν το περασμένο Σαββατοκύριακο, το ΔΝΤ θα παίξει κεντρικό ρόλο. Διότι ενώ όλοι οι άλλοι θα ψάχνουν να βρουν την απαραίτητη «ομοφωνία», το ΔΝΤ θα προσέλθει αμέσως να μας δανείσει θέτοντας και τους όρους του.
Κι ενώ το ΔΝΤ θα είναι εκεί, έτοιμο να μας δανείσει από την πρώτη στιγμή, οι εταίροι μας θα ψάχνουν απελπισμένα ομοφωνία για να μας δανείσουν με όρους ίδιους ή χειρότερους από εκείνους του ΔΝΤ…
Συμπέρασμα:
– Ο κ. Παπακωνσταντίνου, όπως και ο κ. Παπανδρέου, ζήτησαν μια συμφωνία που θα λειτουργήσει ως «αποτρεπτική απειλή», ως «περίστροφο στο τραπέζι» για τους κερδοσκόπους, ώστε να μη μας ωθήσουν σε χρεοκοπία…
Και πήραν μια «Συμφωνία» που ενθαρρύνει τους κερδοσκόπους να μας σπρώξουν στη χρεοκοπία!
– Ο κ. Παπακωνσταντίνου ζήτησε ένα «πιστόλι πάνω στο τραπέζι», και του έβαλαν ένα πιστόλι στην πλάτη!
– Ο Ελληνικός Τύπος… πανηγύρισε για τη «νίκη της Ελλάδας», κι αποδείχθηκε ότι επρόκειτο για πλήρη επιβολή της Μέρκελ!
Ο Ελληνικός Τύπος αποδείχθηκε αναξιόπιστος γιατί εμφάνισε:
* την εγκατάλειψη (της Ελλάδας από την Ευρώπη) ως «Αλληλεγγύη» (της Ευρώπης προς την Ελλάδα),
* την Αποτυχία ως «Επιτυχία» (της Κυβέρνησης)
* και την «πισώπλατη μαχαιριά» (στην Ελλάδα) ως «πιστόλι στο τραπέζι» (των κερδοσκόπων).
Σε μια δημοκρατία η κυβέρνηση έχει δικαίωμα να αποτύχει κάπου. Αλλά ο Τύπος δεν έχει δικαίωμα να συμπεριφέρεται ως Σοβιετικός μηχανισμός προπαγάνδας.
Γιατί αυτό ακριβώς θυμίζουν πλέον: Σοβιετικό μηχανισμό προπαγάνδας!
Με τη μόνη διαφορά ότι οι δικοί μας έκαναν ένα σφάλμα που δεν έκαναν ποτέ οι Σοβιετικοί:
Πίστεψαν οι ίδιοι το ψέμα τους!
Κι αυτό είναι πλέον κρίσιμο:
Γιατί την ώρα της χρεοκοπίας και της κατάρρευσης χρειαζόμαστε ένα Τύπο που τηρεί τα ελάχιστα προσχήματα αξιοπιστίας. Ώστε να υπάρξει σχετικά ομαλή μετεξέλιξη…
Ο Τύπος είναι «βηματοδότης» της δημοκρατίας. Ιδιαίτερα σε στιγμές κρίσης.
Αλλά εδώ κοντεύει ο Τύπος να απαξιωθεί πλήρως, πριν καταρρεύσει η πολιτική τάξη την οποία στηρίζει πεισματικά.
Κι αυτό δεν είναι απλά ανησυχητικό.
Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο…
antinews
Μοιραστείτε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου