ΕΧΟΥΜΕ τους ηγέτες που εκλέγουμε, επειδή εμείς τους επιλέγουμε. Όταν ψηφίζουμε, οι περισσότεροι δεν βάζουν το χέρι στην καρδιά, αλλά… στην υστεροβουλία. Σκέφτονται με κριτήρια προσωπικά, συχνά ιδιοτελή και κατά κανόναν όχι με βάση το ευρύτερο και διαρκές συμφέρον του τόπου. Οι πιο πολλοί πολίτες ενεργούν με ελατήριο τον κωμικό «κομματικό πατριωτισμό» και όχι τον γνήσιο πατριωτισμό, που είναι συνυφασμένος με τη σωτηρία της πατρίδας, την υπεράσπισή της και την προάσπιση των συμφερόντων της. Έχει καταντήσει θλιβερή πρακτική: Επιλέγουμε και ψηφίζουμε πρόσωπα, ανάλογα με τις υποσχέσεις και τις δημαγωγίες τους, αντί να ψηφίζουμε πολιτικούς, που νοιάζονται και μάχονται ειλικρινά για τον τόπο, τη σωτηρία και την επιβίωση του Ελληνισμού...
Μετά από δύο χρόνια διακυβέρνησης Χριστόφια, πολλοί είναι εκείνοι που τώρα μετανοούν πικρά επειδή τον ψήφισαν, με βάση τις επαγγελίες του. Διαπιστώνουν με απογοήτευση ότι παρασύρθηκαν από τα εύηχα συνθήματα και τα λαϊκίστικα ιδεολογήματά του. Συνειδητοποιούν ότι δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες τους. Παρατηρούν ακόμα ένα γενικό ξεχαρβάλωμα θεσμών, αρχών, ιδεωδών, προτύπων, που οδηγεί σε μια πρωτοφανή και ολέθρια ισοπέδωση. Το Κυπριακό κατολισθαίνει πιο κάτω από του κακού τη σκάλα. Η Παιδεία διαλύεται. Η άμυνα υπονομεύεται. Η οικονομία ασθμαίνει. Η κοινωνία πλήττεται και κατερειπώνεται. Μια απίστευτη αποσάθρωση παρατηρείται στην κρατική μηχανή. Κι από πάνω, οι καρπαζιές και τα χαστούκια, που εισπράττουμε καθημερινά εξαιτίας της ανεπάρκειας, της αδιαφορίας και της αναποτελεσματικότητας να αξιοποιήσουμε ακόμα την ευρωπαϊκή δυναμική μας. Εκεί που ήμασταν ο «πρώτος μαθητής», καταντήσαμε ο ουραγός και το αποπαίδι της Ευρώπης. Χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς αξιοπιστία και χωρίς σοβαρότητα. Οι ευθύνες δεν βαρύνουν μόνο τους κυβερνώντες, επιβαρύνουν έναν έκαστον εξ ημών για τις αποφάσεις μας.
Σκεφτείτε: Πριν από έξι ακριβώς χρόνια, ένα συντριπτικό και βροντερό 76% είπαμε ΟΧΙ στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στην υποταγή μας στον νέο τουρκισμό. Σήμερα; Γιατί ανεχόμαστε αυτούς που βάλθηκαν να τσιμεντώσουν ένα νέο ολέθριο «ναι» στο τερατούργημα Ανάν; Γι’ αυτό θεωρώ ότι οποιεσδήποτε δικαιολογίες, εκ των υστέρων, για λανθασμένες ή μη ορθές επιλογές μας για τους πολιτικούς που αναδείξαμε και ανεχόμαστε, απορρίπτονται! Ήμουν έτοιμος να συνεχίσω την παραπάνω ανάλυση όταν ο καλός φίλος και συνεπής αναγνώστης της στήλης, Ανδρέας Τ. Λουκά, πρόσφυγας από το Αγριδάκι της Κερύνειας μας, έστειλε το παρακάτω κείμενο. Μου γράφει: «Έστω ότι παραδέχτηκαν το λάθος τους! Έστω ακόμα ότι ζήτησαν και συγγνώμη! Τι έγινε; Άκουγα από κάποιο σταθμό, σε πρόγραμμα ανοικτό για τον κόσμο, κάποιον να οδύρεται και να λέει πως δεν είναι μεν ΑΚΕΛικός, αλλά πως παραπλανήθηκε από το εκλογικό πρόγραμμα του κ. Χριστόφια και τον ψήφισε και πως δεν πρόκειται να ξανασυμβεί κάτι τέτοιο και αυτό να το λάβουν σοβαρά υπόψη οι ΑΚΕΛικοί και πως ξανά Προεδρία δεν βλέπουν και άλλα τινά φαιδρά! Όμως, υπάρχει και εκείνο το ευφυές τραπεζικό: "Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται"!
»Υπάρχει και το ερώτημα που έθεσε ο Λάζαρος Μαύρος από την εκπομπή του: "Τι θα συνέβαινε το 1920, αν ο Βενιζέλος δεν έχανε τις εκλογές; Θα υπήρχε σήμερα Τουρκία; Και η μορφή της Ελλάδας ποια θα ήταν;". Αυτό το ερώτημα θα πρέπει να απαντηθεί από όλους εκείνους που, αντί να σκεφτούν την Πατρίδα, σκέφτηκαν αν θα κυνηγούν τρυγόνια την άνοιξη ή τσίκλες στον Ακάμα, εάν θα μονιμοποιούνταν οι έκτακτοι, αν θα ελάμβαναν χρήμα με τη σέσουλα από τα κρατικά ταμεία σαν επιχορηγήσεις, και τα λοιπά και ανέφικτα, που τους έταζε ο κ. Χριστόφιας, ο οποίος έλεγε και άλλα τα οποία κανένας δεν άκουγε. Όπως π.χ. ότι "θα τσιμεντώσει το ΝΑΙ", ότι θα ξαναδιαπραγματευτεί το σχέδιο Ανάν (εκείνο που ακόμα και 80% των οπαδών του το απέρριψαν) για να το βελτιώσει, έλεγε. Και να μην ανησυχούν, έλεγε, οι αδελφοί Τ/κ, γιατί δεν πρόκειται να θίξει τα δικαιώματά τους με την επαναδιαπραγμάτευση, και όμνυε στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία.
»Αυτά, όμως, δεν τα άκουγαν εκείνοι που τον ψήφισαν και του έδωσαν το δικαίωμα να λέγει σήμερα πως "έχει την υποστήριξη του Λαού"!! Όμως, είναι και το άλλο: Το συνέδριο του Foreign Office, το οποίο έγινε στη Λάρνακα το Φεβρουάριο του 2005, με συμμετοχή και του δημιουργού του σχεδίου Ανάν, λόρδου Χάνεϊ και πλείστων της "Πλατφόρμας του ΝΑΙ", μεταξύ των οποίων και η νυν επίτροπος κ. Ανδρούλα Βασιλείου, απεφάνθη για δύο τινά: Α) Πως το απευθείας εμπόριο με τα κατεχόμενα ΔΕΝ αποτελεί αναγνώριση του ψευδοκράτους και, Β) ότι "το σχέδιο Ανάν είναι η βάση της λύσης, γιατί είναι η λεπτομερής ανάλυση μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας (ΔΔΟ)". Το 2005 αυτά!
»Τώρα, γιατί να φερόμαστε σε όλους αυτούς με το γάντι; Δεν είμαστε η πλειοψηφία του 76%, η οποία απέρριψε το Σχέδιό τους; Τι κατανόηση ή σεβασμό οφείλουμε σε ανθρώπους, που μας φτύνουν στα μούτρα επαναφέροντας εκείνο το σχέδιο με το άλλο όνομα που του έδωσαν, απλώς και μόνο επειδή αυτό τους επιβάλλουν οι διάφοροι διεθνείς απατεωνίσκοι και τα συμφέροντά τους; Και γιατί δεν θα πρέπει να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους; Η κ. Επίτροπος μήπως άλλαξε άποψη από τότε που βυσσοδομούσε εναντίον όλων εμάς, που απορρίψαμε το Σχέδιο και συμμετείχε στα συνέδρια του Foreign Office, τα οποία απέδιδαν τα πιο πάνω "συμπεράσματα"; Και να γνώριζαν (που σίγουρα γνώριζαν!!!), είτε αυτή είτε οποιοσδήποτε άλλος της ομοχειρίας, αναμενόταν ότι θα αντιδρούσε προς όφελος του κυπριακού Λαού;
»Τελικά εκείνο που θα μας συμβεί είναι πως θα κλαίμε, ποιος γνωρίζει από ποια "Νέα Κύπρο", για ό,τι είχαμε και δεν σταθήκαμε άξιοι να κρατήσουμε, επειδή δεν κάναμε εκείνο που έπρεπε την ώρα που έπρεπε. Θα ρωτούν οι απόγονοί μας από εκεί που θα τους καταντήσουμε, μετά από 100 χρόνια: Τι θα συνέβαινε αν δεν έχανε ο Τάσσος Παπαδόπουλος τις εκλογές το 2008; Τι θα συνέβαινε αν βρισκόταν ένας πατριώτης βουλευτής και έθετε θέμα μομφής εναντίον του Προέδρου Χριστόφια στη Βουλή (της υπάρχουσας, ακόμα, Κυπριακής Δημοκρατίας) για όσα κάμνει εναντίον του κυπριακού Λαού; Αλλ’ εμείς, τότε, θα βλέπουμε προ πολλού τα ραδίκια από τις ρίζες. Ποιος νοιάζεται…
»Υ.Γ. Πιο κάτω σού παραθέτω, για υπενθύμιση, την απάντηση που έδωσαν οι Αθηναίοι στον απεσταλμένο του Μαρδόνιου, Μακεδόνα Αλέξανδρο, γιο του Αμύντα, όταν τους καλούσε να συνάψουν συμφωνία ΜΕΤΑ που ο Ξέρξης έκαψε την Αθήνα: Τα συμπεράσματα δικά σου. "Γνωρίζουμε το ίδιο καλά όσο κι εσύ ότι η δύναμη των Μήδων είναι πολύ ανώτερη από τη δική μας. Ωστόσο, τρέφουμε τόση αγάπη για την Ελευθερία, ώστε θα την υπερασπιστούμε με όποιον τρόπο μπορούμε. Όσο το να συνάψουμε συμφωνία με τους βαρβάρους μην προσπαθείς να μας πείσεις. Δεν θα δεχόμαστε ποτέ. Πες λοιπόν στον Μαρδόνιο, ότι όσο ο ήλιος ακολουθεί την ίδια πορεία στον ουρανό, εμείς οι Αθηναίοι δεν θα συμμαχήσουμε ποτέ με τον Ξέρξη. Αντίθετα, θα του αντιστεκόμαστε χωρίς ανάπαυλα, ακουμπώντας τις ελπίδες μας στους θεούς και στους ήρωές μας, τους οποίους εκείνος περιφρονεί και πυρπολεί τους ναούς και τα αγάλματα. Μην ξανάρθεις ποτέ εδώ με παρόμοια πρόταση και μη σκεφτείς ούτε μία φορά ότι μας ευνοείς ενώ μας παροτρύνεις ν’ ακολουθήσουμε έναν τόσο ατιμωτικό δρόμο…". (ΗΡΟΔΟΤΟΣ - Βιβλίο 8, ΟΥΡΑΝΙΑ 143)».
Μοιραστείτε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου